Jump to content

ATATÜRK'ÜN DİNİ YÖNÜ


Recommended Posts

Prof. Dr. Fahri Kayadibi

ATATÜRK ARAŞTIRMA MERKEZİ DERGİSİ, Sayı 48, Cilt: XVI, Kasım 2000

..............

Giriş

Atatürk, Atatürkçülük ve onun ilkeleri iyi bilinmeli ve doğru tanıtılmalıdır. Asla da istismar edilmemelidir.

Atatürk’ün dîni yönü ya tam tanıtılamadığından ya da iyi niyetli olmayan bazı kişilerin yanlış tanıtma çabalarından bir takım çevrelerde o bir din düşmanıymış şeklinde yanlış imaj uyandırılmıştır. Atatürk’ü din düşmanıymış gibi gösterilmesi ya kasıtlıda- ya da bilgisizlikten kaynaklanmaktadır. Bidat ve hurafeleri dindenmiş gibi kabul eden bazı kimseler, onun bunları dinden arındırmak için yaptığı çabaları dine karşı hareketlermiş gibi değerlendirdikleri de bilinen bir gerçektir. Diğer taraftan dini çıkarlarına alet edenlerin de kendilerinin bu tutumlarına karşı mücadele veren Atatürk’ü dine karşıymış gibi gösterme çabaları olmuştur. Bir de Atatürk paralelinde görünerek Atatürk’ü dine karşıymış gibi gösteren bazı kimseler var ki bunlar da bu tutumlarıyla zararlı olmaktadırlar. Bu durumlar ise Atatürk’ün dini yönü konusunda zihinlerde karışıklıklar meydana getirmektedir. Bunun için Atatürk’ün samimi inançlılığı, İslam dininin özüne bağlılığı, İslam dinine olan hizmetleri her fırsatta topluma anlatılmalıdır.

Gerek Atatürk lehine din aleyhtarlığı yapılırken, gerekse din lehine Atatürk aleyhtarlığı yapılırken Atatürk’ü dine karşı gibi gösterme taktiğinde birleşen, fakat maksatları ve hedefleri değişik olan bu iki ayrı kesimin propaganda ve baskı gücü öyle boyutlara varmış ki bazen dindar olmakla Atatürkçü olmak birbirine zıt olarak telakki edilmiştir. Oysa bu durum hiç de öyle değildir. Atatürk hayatı boyunca din aleyhine bir tek söz söylemediği gibi tam tersine dini, gerçek dindarı, hakiki din adamını öven, din eğitiminin önemini belirten ve müslümanlığından dolayı iftihar ettiğini dile getiren çok sayıda sözleri vardır. Kendisinin iyi bir din eğitimi aldığı konuşmalarındaki zengin dini bilgilerden anlaşılmaktadır. 07.02.1923 tarihinde Balıkesir Paşa Camii’nde irad ettiği hutbesi kendisinin din konusunda da bir uzman olduğunu açıkça göstermektedir.

Esasen Atatürk’ün hayatına baktığımızda, son derece önemli bir manzara ile karşılaşırız. Bir kere o, yaşadığı devrin din kültürüne oldukça üst seviyede sahip müslüman ve mütedeyyin bir ana-babadan dünyaya gelmiş biridir ve ilk dini bilgilerini de onlardan bilhassa annesinden almış ve onun tarafından yetiştirilmiştir. Annesi Zübeyde Hanım, onu, geleneklere uygun olarak ilahilerle, yani Âmin Alayı ile mahalle mektebine başlatmıştır. İlk öğrenimini gördüğü Şemsi Efendi Mektebi ve daha sonra devam ettiği Selanik Mülkiye İdadisi, devrinin şartları içinde ciddi dini bilgiler veren öğretim kuruluşlarıydı. Hatta daha sonra girdiği Selanik Askeri Rüştiyesi de, Manastır Askeri İdadisi de, programlarında aynı ciddiyet ve seviyede din kültürü veren müesseselerdi. Onun Kur’an-ı Kerimi anlayacak kadar Arapça bildiği de göz önünde bulundurulursa dinî konulardaki uzmanlığı daha da iyi anlaşılmış olur.

Biz burada Atatürk’ün kendi yaşayışından ve din konusundaki kendi sözlerinden örnekler vererek onun gerçek dîni yönünü ortaya koymaya çalışacağız. Böylece her iki kesimin tuttuğu yanlışlık ve gerçekler ortaya konacaktır.

Dinin Lüzumu Konusundaki Görüşleri

“Din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz milletlerin devamına imkân yoktur.”1

“Din vardır ve lazımdır. Temeli çok sağlam bir dinimiz var. Malzemesi iyi; fakat bina uzun asırlardır ihmale uğramış. Harçlar döküldükçe yeni harç yapıp binayı takviye etmek lüzumu hissedilmemiş. Aksine olarak bir çok yabancı unsur (tefsirler, hurafeler gibi) binayı fazla hırpalamış. Bugün bu binaya dokunulamaz, tamir de edilmez. Ancak zamanla çatlaklar derinleşecek ve sağlam temeller üzerinde yeni bir bina kurmak lüzumu hasıl olacaktır.”2

“Milletimiz, din ve dil gibi kuvvetli iki fazilete maliktir. Bu faziletleri hiçbir kuvvet, milletimizin kalb ve vicdanından çekip alamamıştır ve alamaz.”3

“Bizim dinimiz en makul ve en tabii bir dindir. Ve ancak bundan dolayıdır ki son din olmuştur. Bir dinin tabii olması için, akla, fenne, ilme ve mantığa tetabuk etmesi lazımdır. Bizim dinimiz bunlara tamamen mutabıktır.”

“Türk Milleti daha dindar olmalıdır, yani bütün sadeliği ile dindar olmalıdır demek istiyorum. Dinime, bizzat hakikate nasıl inanıyorsam, buna da öyle inanıyorum. Şuura aykırı ilerlemeye mani hiç bir şey ihtiva etmiyor...(1923)

“Bizim dinimiz milletimize aşağılık, miskin ve hor görülmeyi tavsiye etmez. Aksine Allah’da Peygamber de insanların ve milletlerin yücelik ve şereflerini muhafaza etmelerini emreder.”4

M. Hayri Egeli, “Atatürk’ten Bilinmeyen Hatıralar” isimli eserinde şu olayı naklediyor:

“Atatürk için dinsiz diyenler oldu. Bunu bir moda imiş gibi yayanlar vardı. Onun laik anlayışını dinsiz gibi göstermekte fayda bulanlar oldu. Halbuki Atatürk yobaz aleyhtarı idi. Size başımdan geçen bir vak’ayı naklederek başlayayım:

Bir gün Necip Ali O’na:

Efendim, Münir Hayri namaz kılar, dedi.

En yakın bir dostumun beni bu şekilde takdim ettiğini gören beni sevmeyenler, şimdi kovulacağımı zannederek gülüştüler.

Atatürk’le aramızda şu konuşma geçti:

-Sahi mi?

-Evet, Paşam.

-Niçin namaz kılıyorsun?

-Namaz kılınca içimde bir huzur ve sükûn hissederim.

Atatürk demin gülenlere döndü:

-Batmak üzere olan bir gemide bulunsanız, herhalde, yetiş Gazi, demezsiniz; Allah, dersiniz. Bundan tabii ne olabilir.

Sonra bana döndü:

-Dünyadaki işlerine zarar getirmemek şartıyla namazını kıl, heykel yap, resim de.

Atatürk asla dinsiz değildi, laikti. Taassubun şiddetli düşmanıydı. Medreseleri lağvettirdiği zaman, yakınında bulunanlardan rahmetli Gâlib’e:

Yahya Galib Bey, Müslümanlıkta rahiplik yoktur. Medreseler, eski Türklerin kurdukları modern zihniyette üniversitelerin, taassubun elinde ıslah olmayacak kadar tereddiye uğramış harabeleridir. Bunları ne ıslah, ne de idame ettirmek kabildir. Yıkmaktan kastımız budur. Müslümanlıkta imam, cemiyetin en üstün adamıdır. Dört beş yüzyıl birbirini tutmayan içtihatlarla, esen rüzgarlara göre verilmiş fetvalarla inançlarıyla oynanan Türk milletinin din duygularını, bir süre skolastik cahilin eline bırakamayız. İlerde bu işi bizzat elime alacağım.”5

Atatürk, 16 Mart 1923’te Adana’da Türk Ocağı’nda esnaf ve san’atkârlara yaptığı hitabede şöyle diyor:

“...Bilhassa bizim dinimiz için herkesin elinde bir miyar vardır. Bu miyarla hangi şeyin bu dine uygun olup olmadığını kolayca takdir edebilirsiniz. Hangi şey ki akla, mantığa halkın menfaatine uygundur, biliniz ki, o bizim dinimize de uygundur. Bir şey akıl ve mantığa, milletin menfaatine muvafıksa kimseye sormayın, o şey dinidir. Eğer bizim dinimiz aklın, mantığın tetabuk ettiği bir din olmasaydı ekmel olmazdı, ahir din olmazdı.

Büyük dinimiz çalışmayanın insanlıkla alakası olmadığını bildiriyor. Bazı kimseler asri olmayı kafir olmak sayıyorlar. Asıl küfür, onların bu zannıdır. Bu yanlış tefsiri yapanların maksadı, İslamların kafirlere esir olmasını istemek değil de nedir?! Her sarıklıyı hoca sanmayın. Hoca olmak sarıkla değil, dimağladır.”6

Alıntılanan görüşlerinde görülmektedir ki Atatürk, İslam’a içtenlikle bağlıdır ve dinin özgün haliyle korunup yaşanılmasını istemektedir. İslam’ın akıl, ilim, fen ve mantık dini olduğunu, insanlara ve milletlere kimlik ve kişilikleriyle yaşama anlayışı telkin ettiğini belirtmektedir. Bu sebeple, Türk Milleti’nin dinini öğrenmesi ve daha dindar olması gerektiğini söylemektedir.

Hz. Muhammed (Sav) Hakkındaki Görüşleri

Atatürk’ün Hz. Muhammed (sav) hakkındaki görüşlerini bizzat kendisinin çeşitli yerlerde çeşitli nedenlerle söylediği sözlerinden anlamaktayız. Atatürk , Hz. Muhammed’ten saygı ve övgüyle söz etmiştir ve aleyhinde söz edenlere karşı onu her zaman savunmuştur.

Atatürk, Hz. Muhammed (sav) hakkında şöyle diyor:

“O Allah’ın birinci ve en büyük kuludur. Onun izinden bugün milyonlarca müslüman yürüyor. Benim, senin adın silinir; fakat sonuca kadar o ölümsüzdür.”7

“Son Peygamber olan Muhammed Mustafa (sav) 1394 yıl önce Rumi Nisan ayı içinde Rebiulevvel ayının Onikinci Pazartesi gecesi sabaha doğru tan yeri ağarırken doğdu. Gün doğmadan... Bugün o gündür. İnşaallah büyük tesadüftür. Gerçekten Arap tarihiyle bu akşam doğum gününün yıldönümüne rastlıyor.Hz. Muhammed, çocukluk ve gençlik günlerini geçirdi. Fakat henüz Peygamber olmadı. Yüzü nurlu sözü ruhani, olgunluk ve görünüşte eşsiz, sözünde doğru, yumuşak huylu ve insanlıkta ötekilere üstün olan Muhammed Mustafa önce bu özel vasıflar ve seç-kinliğiyle kabilesi içinde “Muhammedü’1-emin” oldu. Muhammed Mustafa, Peygamber olmadan önce kavminin sevgisine, saygısına, güvenine ulaştı. Ondan sonra ancak kırk yaşında nübüvvet ve kırküçüncü yaşında risalet geldi. Fahrialem Efendimiz sonsuz tehlikeler içinde bitmez sıkıntı ve zorluklar karşısında yirmi yıl çalıştı ve İslam dinini yerleştirmek için peygamberlik görevini yapmayı başardıktan sonra cennetin en yüksek tabakasına ulaştı. Kendisinin irşadına ulaşmış olan müslümanlar ve özellikle seçkin sahabe pekçok gözyaşı döktüler. Fakat insanlık gereği olan bu üzüntülü durumun faydasız olduğunuz hemen anlayan anlayışlı kişiler, Peygamberin arkasından ağlamak değil, ümmetin işlerini bir an önce güzel yürütmeye ulaştıracak tedbiri almak inancıyla toplandılar. Resul-i Ekrem’e halife olacak bir emir seçilmesi söz konusu edildi. Hz. Peygamber, dostu olan Hz Ebubekir’den şahsen çok hoşlanırdı. Son nefeslerini yaşarken Ebu-bekir’in kendisine halef olmasının uygun olacağını değişik şekillerde işaret de buyurmuşlardı.”8

Atatürk, 30.10.1922 tarihli Meclis konuşmasının başlangıcında, Peygamberlerin gönderilmesindeki ilahi usule, dinimizin son din ve Hz. Peygamber oluşundaki hikmete temas ederken şöyle diyor: “Ey arkadaşlar! Tanrı birdir, büyüktür. Adat-ı ilahiyyenin tecelliyatına bakarak diyebiliriz ki, insanlar iki sınıfta iki devirde mütalaa olunabilir. İlk devir, beşeriyetin sabavet ve şehabet devridir. İkinci devir, beşeriyetin rüşt ve kemal devridir. Beşeriyetin birinci devrede tıpkı bir çocuk gibi, tıpkı bir genç gibi, yakından maddi vasıtalarla kendisiyle iştigal edilmeyi istilzam eder. Allah, kulların lazım olan nokta-i tekamüle vusulüne kadar, içlerinden vasıtalarla dahi kullarıyla iştigali, lazime-i uluhiyetten ad-deylemiştir. Onlara Hz Adem aleyhisselamdan itibaren mazbut ve gayr-ı mazbut bildirilen ve bildirilmeyen namütenahi denecek kadar çok nebiler, peygamberler ve rasuller göndermiştir.

Fakat Peygamberimiz vasıtasıyla en son hakayık-ı diniyye ve me-deniyyeyi verdikten sonra artık beşeriyetle bilvasıta temasta bulunmağa lüzum görmemiştir. Beşeriyetin derece-i idrak, tenevvür ve tekemmülü, her kulun doğrudan doğruya ilhamat-ı ilahiyye ile temas kabiliyetine vasıl olduğunu kabul buyurmuştur. Ve bu sebepledir ki, Cenab-ı Peygamber, Ha-temü’l-Enbiya olmuştur ve kitabı, Kitab-ı Ekmeldir.”9

Atatürk’ün son Peygamber Hz. Muhammed hakkındaki bu sevgi, saygı ve takdir dolu sözlerini duyan ve okuyan hiç bir kişi onu din düşmanı gösteremez. Bilakis onun dindarlığına hayranlık duyar.

Atatürk, Hz. Muhammed (sav) den takdirle bahsederken o devirler için de hep “Hz. Peygamberin zaman-ı saadetlerinde...” diye saygı kelimeleri kullanırdı. Ayrıca Peygamber Efendimizin dirayetli bir devlet adamı, iyi bir başkumandan olduğunu da sık sık tekrarlardı.”10

Atatürk, ölümünden onbeş gün kadar önce dünyadaki müslümanlara gönderdiği mesajında:

-Bütün dünyanın müslümanları Allah’ın son Peygamberi Hz. Muhammed (sav) in gösterdiği yolu takip etmeli ve verdiği talimatları tam olarak tatbik etmeli. Tüm müslümanlar Hz. Muhammed’i örnek almalı ve kendisi gibi hareket etmeli; İslamiyetin hükümlerini olduğu gibi yerine getirmeli. Zira ancak bu şekilde insanlar kurtulabilir ve kalkınabilirler.

Mustafa Kemal Atatürk, bu mesajı Başbakan ve Dışişleri Bakanı vasıtasıyla dünyaya açıkladı.

Atatürk’ün bu mesajı, kendisinin ne kadar dindar ve gerçek müslüman olduğunu açıkça gösteriyor. Onun için Büyük Önder’e olan sevgimiz, saygımız ve bağlılığımızı isbatlayabilmek ve tazeleyebilmek için bu mesajı hatırlamalıyız. Atatürk’ün ruhunu şad etmek istiyorsak, son sözlerine göre hareket etmeliyiz. Doğrusu Büyük Türk Liderinin son mesajı, müslümanlar için yeni bir hayatın müjdecisi olabilir. Müslümanlar Atatürk’ün sözlerine uyarak hem dünyada, hem ahirette yüksek mertebeye ere-bilirler.11

Atatürk’ün Kur’an-ı Kerim Hakkındaki Görüşleri ve Çalışmaları

Cumhuriyetin ilanından hemen sonraları Kur’an-ı Kerim’in Türkçe tercümesi ve tefsiri üzerinde büyük bir yarış ve faaliyet görülmektedir.

Atatürk, 1930 yılında, müslümanlar gerçek dinlerini öğrensinler diye, Kur’an’ı Türkçeye, yeni harflerle tercüme ettirmiş ve ayrıca, Hz. Pey-gamber’in hayatıyla ilgili bir kitabı çevirtmiştir.12

Hadimli Mehmet Vehbi Efendi’nin “Hülasat’ül-Beyan fi Tefsiri’l-Kur’an” isimli eseri ile Muhammed Hamdi Yazır’ın “Hak Dini Kur’an Dili: Yeni Mealli Türkçe Tefsir” isimli eseri de dahil olmak üzere, Cumhuriyetin ilk onbeş yılında, Kur’an-Kerim’in tercüme ve tefsirine dair yazılıp neşredilen eser sayısı dokuza varmaktadır.13

Bunlardan Elmalık Hoca’nın tefsirini, Büyük Millet Meclisi’nin kararı ile ve Diyanet İşleri Başkanlığı’nın bütçesine konulan tahsisatla yaz-dırıldığını, başlangıçta mealin Mehmet Akif Bey merhum tarafından yapılmasının kararlaştırıldığını, fakat Mehmet Akif Bey’in bilahare bu görevi bırakıp, aldığı avansı da iade etmesi üzerine, hem mealin, hem de tefsirin Elmalık Muhammed Hamdi Yazır Hoca tarafından yapıldığını biliyoruz.14

Atatürk, Kur’an-ı Kerim”in Türkçeye çevrilmesinin gerekçesi konusunda şöyle diyordu: “Türkler dinlerinin ne olduğunu bilmiyorlar, bunun için Kur’an Türkçe olmalıdır.”15

“Türk Kur’an’ın arkasından koşuyor; fakat onun ne dediğini anlamıyor; içinde ne var, bilmiyor ve bilmeden tapınıyor. Benim maksadım arkasından koştuğu kitapta neler olduğunu Türk anlasın.16

Ramazan Ayında Kur’an Okutması

Atatürk’ün Kur’an-ı Kerim’e karşı ilgisi, sadece O’nun Türkçeleştirilmesi ve camilerde Türkçesinin de açıklanması konularına münhasır değildir. O, Kur’an-ı Kerim’in nazm-ı celilini de daima zevkle ve huşu ile dinlemiştir. Bilhasa Ramazan aylarında buna özen gösterirdi. Bu konuda Hafız Yaşar Okur şöyle diyor:

“Ramazanların Atam için çok büyük bir önemi vardı. Ramazan gelir gelmez incesaz heyeti Çankaya Köşkü’ne giremezdi. Kandil geceleri de saz çaldırmazlardı. Sadece beni huzurlarına çağırır, Kur’an-ı Kerim’den bazı sureler okuturlardı. Ben okurken gözleri bir noktaya takılır, derin bir huşu ile dinlerlerdi. Ruhen çok mütelezziz olduğu her halinden anlaşılırdı.

Ramazanlarda bir ay müddetle Hacı Bayram-ı Veli ve Zincirlikuyu camilerinde şehitlerimizin ruhuna hatm-i şerif okumamı emrederlerdi... Büyük Atatürk bir çok vesilelerle şöyle demiştir:

-Mukaddes mihrabı, cehlin elinden alıp ehlinin eline vermek zamanı gelmiştir.

Bunu, dini davranışlarına daima düstur yapmışlardır. Peygamber Efendimizden de büyük takdirle bahsederlerdi. O devirler için hep “Hz. Peygamber’in zaman-ı saadetlerinde...” diye saygı kelimeleri kullanırlardı. Ayrıca Peygamber Efendimizin dirayetli bir devlet adamı, iyi bir başkumandan olduğunu da sık sık tekrarlardı.”17

Atatürk’ün Kur’an dinlemeyi sevdiğine dair, Florya Cumhurbaşkanlığı Köşkü’nde cereyan eden bir olayla ilgili hatırasını da Mahmut Baler şöyle anlatıyor:

Atatürk, Hafız Yaşar’a hiddetle bağırdı:

-Sen nerdesin be adam! Hafız nerde diye ne zaman sorsam seni bulamazlar, hastadır derler. Ama yalan, sen temaruz ediyorsun. Yani yalan yere hastalanıyorsun. Senin bir şeyin yok.

Hafız cevap vermeye hazırlanırken:

-Yeter, kafi, fazla konuşma! Bir iskemle al, masanın sonundaki köşeye otur, dedi.

Atatürk, güzel sesle okunan Kur’an’ı dinlemeyi çok severdi. Hafız’dan uşşak makamında bir Kur’an okumasını istedi. Hafız ayağa kalkarak:

-Hangi sureyi emredersiniz? Diye sordu. -Ne istersen onu oku, dedi. Hafız okumaya başladı. Atatürk: -Dur, hicaz makamına geç, dedi.

Hafız birden bire hicaz makamına geçemedi. “Hııı...hıı” diye makamı biraz aradıktan sonra buldu ve okumaya devam etti. Sonra Atatürk, yüzünü bana çevirerek:

“Mahmut Bey, Kur’an okur musunuz? Diye sordu. -Okurum, Efendim. -Buyurun, okuyun.

Ben, gençliğimde iken ezberleyip hafızamda olan bir sureyi, besmele çekerek tatlı bir makamla okumaya başladım. Kendileri de, etraf da şaşırdı. Biraz sonra bana da:

-Hicaz makamına geçin, dedi.

Ben hüzzam makamıyla okumaya başladığım sureyi, musikiyle olan alakama dayanarak, hiç duraklamadan hicaz makamına geçtim ve okumaya başladım. Hafız’a dönerek:

-Bak buraya! İşte zeka ile aptallığın mukayesesi! Sana, Kur’an oku, dedim. Hangi sureyi istersiniz, diye sordun. Bu şarkı değil ki beğendiğimizi okuyalım; Allah’ın kelamı... Ne diye soruyorsun. Nereden istersen oradan oku. Sonra, hicaz makamına geç, dedim. Makamı bulmak için Kur’an’ın azametini berbat ettin. Şaşkın herif!

Diye beni takdirle gösterdikten sonra tekrar, işte zeka ile şaşkınlığın mukayesesi, diyerek Hafız’ı susturdu. Ve Afet Hanıma dönerek:

-Afet Hanım, Mahmud’a imamın hediyesini getir, ver, dedi.

Bana herhalde bir cübbe geliyor, diye beklerken, Afet Hanım, elinde büyük ve renkli bir kutu içinde Türk Ocağı sigarası getirdi. Ve bana uzattı. Atatürk:

-Bu kutuyu aç ve arkadaşlarına ikram et, Ben:

Efendim, müsaade buyurursanız, unutamıyacağım bu mutlu günün hatırası olarak bu kutuyu saklıyayım, dedim.

-Hayır, siz sigaraları dağıtın, hatırasını saklayın, dedi.18

Atatürk’ün her Ramazan’da, kız kardeşi Makbule Hanım’a, Annesinin ruhu için hatim indirilmesin rica ettiği ve hafız için, içinde para bulunan bir zarf verdiği de bilinen bir husustur.19

Görülüyor ki Atatürk, Kur’an-ı Kerim’in indiği ay olan Ramazan ayında çeşitli şekillerde Kur’an okutmaktadır. Üstelik okuyuşta daha düzgün okumaları konusunda hafızların dikkatini çekmektedir.

Atatürk Din İstismarına ve Hurafelere Karşıdır

Atatürk, hurafeye, safsataya, yobazlığa, taassuba ve dinin politik istismarına daima karşı koymuş; dini, toplumu sömürme aracı haline getirmek isteyen din bezirganlarına şiddetle çatmıştır .Burada, Atatürk’ün dini konuda verdiği mücadelenin dinin aslına değil, bilakis din perdesi altında yürütülen taassuba ve dinin çeşitli maksatlarla istismar vasıtası yapılmasına karşı olduğunu gösteren bazı sözlerine yer vermek istiyorum.

“2 Temmuz 1932’de toplanan Birinci Türk Tarih Kongresi’nin son günlerinde Atatürk, tarih öğretmenlerini ve öğretim üyelerini Gazi Orman Çiftliği’nde bir çaylı toplantıya çağırdı. Bu toplantıda bizimle iki saat konuştu. Bu arada öğretmenlerden biri Atatürk’e şunu sordu:

-Paşam, din lüzumlu bir şey midir? Halifeliğin kaldırılması iyi mi olmuştur?

Atatürk, bu soruya şu cevabı verdi:

-Evet, din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz milletin devamına imkan yoktur. Yalnız şurası vardır ki, din Tanrı ile kul arasındaki kutsal bir bağlılıktır. Mutaassıp İslamcıların.din komisyonculuğuna izin verilmemelidir. Dinden maddi çıkar sağlayanlar alçak kişilerdir. İşte biz, bu duruma karşıyız. Buna izin vermiyoruz. Bu gibi din ticareti yapan kimseler, saf ve masum halkımızı aldatmışlardır. Bizim ve sizin mücadele edeceğimiz ve ettiğimiz bu kimselerdir.

Dinle hilafeti birbirinden ayırdetmek lazımdır. Birincisi ne kadar faydalı ise ikincisi o kadar lüzumsuz bir hal almıştır. Halifeliği kaldırdığımız günden bugüne kadar kimsenin buna sahip çıkmaması, müslüman dünyasının halife olmaksızın da yürüyeceğine ve yürümekte olduğuna en güzel örnek değil midir?!”20

“Bütün müstebit hükümdarlar hep dini alet edindiler. İhtiras ve istibdatlarını terviç için hep sınıf-ı ulemaya müracaat eylediler. Hakiki ulema, dini bütün alimler hiç bir vakit bu müstebit tacdarlara inkiyad etmediler; tehditlerden korkmadılar. Bu gibi ulema kamçılar altında dö-ğüldü; memleketlerinden sürüldü; zindanlarda çürütüldü; darağaçlarında asıldı. Lakin onlar yine o hükümdarların keyfine, dini alet yapmadılar.”21

Cehalet ve tassup, dini istismar için en müsait ortamı meydana getirdiğinden ve bunu gidermek için gerçek din bilginleri yetiştirmenin gereğini ise şöyle vurgulamaktadır:

“Fakat bunca asırlarda olduğu gibi, bugün dahi, akvamın cehlinden ve taassubundan istifade ederek, binbir türlü siyasi ve şahsi maksat ve menfaat için dini alet ve vasıta olarak kullanmak teşebbüsünde bulunanların dahil ve hariçte mevcudiyeti, bizi bu zeminde söz söylemekten, ma-ateessüf, henüz müstağni bulundurmuyor. Beşeriyette din hakkındaki ihtisas ve vukuf, her türlü hurafelerden tecerrüd ederek hakiki ulum ve fünun nurlariyle musaffa ve mükemmel oluncaya kadar din oyunu aktörlerine her yerde tesadüf edilecektir.”22

Dini konularda sözleriyle uygulamaları birbirini tutmayan kimselerin esas maksatlarını da şu sözleriyle ifade ediyor:

“Masum halka, beş vakit namazdan maada, geceleri de fazla namaz kılmayı vaaz ve nasihat etmek, belki ömründe hiç namaz kılmamış olan bir politikacı tarafından vaki olursa bu hareketin hedefi anlaşılmaz olur mu?!”23

“...İslam dinini, yüzyıllardan beri alışageldiği üzere bir siyaset aracı durumundan uzaklaştırmak ve yüceltmek gerekli olduğu gerçeğini görüyoruz Kutsal ve ilahi inançlarımızı ve vicdani değerlerimizi, karanlık ve kararsız olan ve her türlü menfaat ve ihtiraslara görünüş sahnesi olan siyasetlerden ve siyasetin bütün kısımlarından bir an önce ve kesin olarak kurtarmak milletin dünyevi ve uhrevi mutluluğunun emrettiği bir zarurettir. Ancak bu suretle İslam dininin yüceliği belirir.”24

Bu sözlerden anlaşıldığı üzere Atatürk, din istismarı yapmaya şiddetle karşıdır. Siyasi ve şahsi nedenlerle din istismarı yapılmasına, dinin siyasete alet edilmesine asla tahammülü yoktur. Müslüman oldukları halde çöken ve yıkılan milletlerin, geçmişlerinin yanlış alışkanlıklarına ve inançlarına İslam’ı dayanak yaptıkları ve İslami gerçeklerden uzaklaştıkları için, yok olduklarını söyler. Dinin hurafelerden ve batıl inançlardan arındırılmış olarak insanlara sunulmasını ister.25

Atatürk, gerçek dine ne kadar taraftar ise hurafelerden ve bid’atlardan oluşan; akla, mantığa ve bilime yer vermeyen din anlayışına o kadar karşıdır. Zaten bu hurafe ve bid’at anlayışına İslam dini de karşıdır. Bu konu ile ilgili olarak Atatürk şöyle der:

“Türk milleti daha dindar olmalıdır, yani bütün sadeliği ile dindar olmalıdır demek istiyorum. Dinime, bizzat hakikata nasıl inanıyorsam, buna da öyle inanıyorum. Şuura muhalif, terakkiye muhalif hiçbir şey ifade etmiyor. Halbuki Türkiye’ye istiklalini veren bu Asya milletinin içinde daha karışık, sun’i, itikad-ı batıladan ibaret bir din daha vardır. Fakat bu cahiller, bu acizler sırası gelince, tenevvür edecekler. Onlar ziyaya takarrüp edemezlerse kendilerini mahv ve mahkum etmişler demektir. Onları kurtaracağız!”26

Gene bir konuşmasında:

“...Herhalde zihniyetlerde mevcut hurafeler kamilen tardolunacaktır. Onlar çıkarılmadıkça dimağa hakikat nurlarını infaz etmek imkansızdır. Ölülerden istimdat etmek medeni bir heyet-i ictimaiyye için şeyndir.”27 (ayıptır)

Atatürk’ün Gerçek Din Bilginlerini Takdiri ve Övgüsü

Dini şahsi çıkarlarına ve menfaatlerine alet edenlere karşı olan Atatürk, gerçek din bilginlerini ise her zaman takdir etmiş, hizmetlerini övmüş ve onlarla övünmüştür.

Atatürk, 24 Eylül 1924 tarihinde Amasya’da, şerefine verilen bir ziyafetin sonunda, sözü Milli Mücadele’ye getirerek şöyle diyor:

“Efendiler! Bundan beş sene evvel buraya geldiğim zaman bu şehir halkı da, bütün millet gibi, hakiki vaziyeti anlamışlardı. Fikirlerde karışıklık vardı. Dimağlar adeta durgun bir haldeydi. Ben burada bir çok zevatla beraber, Kamil Efendi Hazretleriyle de görüştüm. Bir cami-i şerifte hakikati halka izah ettiler. Efendi Hazretleri halka dediler ki:

-Milletin şerefi, haysiyeti, hürriyeti, istiklali hakikaten tehlikeye düşmüştür. Bu felaketten kurtulmak, icap ederse vatanın son ferdine kadar ölmeyi göze almak lazımdır. Padişah olsun, halife olsun, isim ve unvanı ne olursa olsun, hiç bir şahıs ve makamın mevcudiyetinin hikmeti kalmamıştır. Tek kurtuluş çaresi, halkın doğrudan doğruya hakimiyeti ele alması ve iradesini kullanmasıdır.

İşte Efendi Hazretlerinin bu yol gösteren va’z ve nasihatından sonra herkes çalışmaya başladı. Bu münasebetle Müftü Kamil Efendi Hazretlerini takdirle yadediyorum. Ve genç Cumhuriyetimiz, bu gibi ulema ile iftihar eder.”28

Bir başka konuşmasında da hakiki alimlerden şöyle bahsediyor:

“Efendiler! Bir fikri daha tashih etmek isterim. Milletimizin içinde hakiki ulema, ulemamız içinde, milletimizin bihakkın iftihar edebileceği alimlerimiz vardır. Fakat bunlara mukabil ilmi kisve altında ilmi hakikatlerden uzak, lüzumu kadar teallüm edememiş, ilim yolunda layıkı kadar ilerleyememiş, hoca kıyafetli cahiller de vardır. Bunların ikisini birbirine karıştırmamalıyız. Seyahatlerimde bir çok hakiki münevver ulemamızla temas ettim. Onları en yeni ilmi terbiye almış, sanki Avrupa’da tahsil etmiş bir seviyede gördüm. İslamiyetin hakikatlerine ve ruhuna vakıf olan alimlerimizin hepsi bu kemal mertebesindedir.29

Nitekim Atatürk’ün övgüyle bahsettiği müftüler ve din adamları ülkenin kurtulması için milli mücadelede de kendilerine düşen görevleri yerine getirmişlerdir.

Mondros Ateşkesi (mütarekesi,30 Ekim !918) sonrasında batı ülkeleri hemen ülkemiz aleyhine faaliyete geçmiştir. İç ve dış ihanet odakları el ele vererek anayurdumuz Anadolu, İngiliz, Fransız, İtalyan ve Yunanlıların işgaline uğramıştır.

Böyle bir anda milletin ruhunda ve benliğinde mevcut olan direnme gücünü ateşleyen hocalar, müftüler, din adamları, Milli Mücadele fikrinin doğuşunda önemli bir faktör olmuşlardır. Ölüm kalım mücadelesinin ilk günlerinde halk Mustafa Kemal Paşa’nın da belirttiği gibi, “Hakiki vaziyeti alamamışlardı, fikirlerde karışıklık vardı, dimağlar adeta durgun haldeydi.” Pek çok din adamı gene Mustafa Kemal Paşa’nın ifadesiyle “hakikati halka izah ettiler... doğru yolu gösteren vaaz ve nasihatlerden sonra herkes çalışmaya başladı.”

Bu cümleden olarak İzmir’in işgalinden sadece 4 saat gibi kısa bir süre sonra düzenlediği mitingde; “işgal edilen bir memleket halkının silaha saldırılması dini bir görevdir” diyen Müftü Ahmet Hulusi Efendi’nin etrafında Denizli’ler hemen birleşmişlerdir.

Din adamları Milli Mücadele kıvılcımını ateşlemekle kalmadılar. Kimileri ellerinde silah beldelerini de korumuşlardır. Örneğin İsparta’da Hafız İbrahim Efendi DEMİRALAY, Afyonkarahisar’da da Hoca İsmail Şükrü ÇELİKALAY adlarında gönüllülerden alaylılar teşkil etmişlerdir.

Öte yandan hiçbir Müdafa-i Hukuk Cemiyeti yoktur ki, onun içinde veya başında bir din adamı bulunmasın. Bilindiği üzere TBMM bu ku-ruluşların üzerine bina edilmiştir. Yine Mustafa Kemal Paşa, 19 Mayıs 1919’da Anadolu topraklarına ayak bastığında onu karşılayanların başında din adamları ön saflarda yer almışlardır.

Kısaca ilk direniş fetvasını veren ve örgütünü kuran Denizli Müftüsü Ahmet Hulusi Efendi’den, İzmir Valisi İzzet Bey’in Yunan işgaline karşı çıkmaması üzerine, “Vali Bey... bu sakalım kanımla kızarabilir, ama bu alına Yunan alçağını sükunetle selamlamış olmanın karasını sürerek huzuru ilahiye çıkamam” diye haykıran İzmir Müftüsü Rahmetullah Efendi, Mustafa Kemal Paşa’ya “Paşam! Bütün Amasya emrinizdedir” diyen Müftü Hacı Tevfik Efendi’den Milli Mücadele’nin meşru olduğuna dair fetva veren M. Rifat Efendi ve daha niceleri, Mustafa Kemal Paşa’nın “Ya İstiklal Ya ölüm” parolası etrafında birleşmişlerdir.31

Atatürk, İstiklal Savaşı’ndan sonra da yaptığı yurt seyahatlerinde din adamlarıyla sohbet etmiş ve gerçek din alimlerini daima takdir etmiş, hizmetlerini övmüş ve onlarla iftihar etmiştir.

Atatürk’ün Din Eğitimine Verdiği Önem

Atatürk, genel eğitime önem vermesinin paralelinde din eğitimine de önem vermiştir. Din eğitimini, milli eğitimin ilk hedefleri arasına almakla kişilerin dinini, diyanetini öğrenmek mecburiyetinde olduğunu belirtmiş ve okulları bu eğitimin tek yeri olarak göstermiştir. O, bu konuda şunları söyler:

“Müslümanların toplumsal hayatında hiç kimsenin özel bir sınıf olarak varlığını korumaya hakkı yoktur. Kendilerinde böyle bir hak görenler dini hükümlere uygun hareket etmiş olmazlar. Bizde ruhbanlık yoktur, hepimiz eşitiz ve dinimizin hükümlerini eşit olarak öğrenmeye mecburuz. Her kişi dinini, din işlerini, imanını öğrenmek için bir yere muhtaçtır. Orası da okuldur.”32

3 Mart 1924 tarihli Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile Türkiye’deki bütün eğitim ve öğretim kurumları Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlandı. Bu kanunun din eğitimi ile ilgili 4. maddesi aynen şöyledir:

Madde 4- Maarif Vekaleti yüksek diniyat mütehassısları yetiştirilmek üzere Darülfünun’da bir ilahiyat Fakültesi tesis ve imamet ve hitabet gibi hidemat-ı diniyyenin ifası vazifesiyle mükellef memurların yetişmesi için de ayrı mektepler kuşat edecektir.

Atatürk, bu kanun çıkmadan önce, 31 Mart 1923 günü İzmir’de yaptığı bir konuşmada yüksek din eğitimi görmüş din bilginlerinin yetişmesini istemiş ve şöyle demişti:

“Milletimiz ve memleketimizin irfan ocakları bir olmalıdır. Bütün memleket evlatları aynı surette oradan çıkmalıdır. Fakat nasıl ki her alanda yüksek meslek ve ihtisas sahipleri yetiştirmek lazım ise, dinimizin felsefi gerçeğini araştırma, inceleme ve öğretme bakımından ilmi ve fenni kudrete sahip olacak (güzide ve hakiki ülema-yı kiram) seçkin ve hakiki alimleri yetiştirecek yüksek müesseselere malik olmalıyız.”33

Bir defasında Meclisi açış konuşmasında eğitimi yaygınlaştırarak köylüyü de eğitmenin gereğini şöyle vurgular:

“Efendiler! Yüzyıllardan beri milletimizi yöneten hükümetler, maarifi yaygınlaştırmak arzusunu açıklaya gelmişlerdir. Ancak bu arzularına erişmek için Doğu’yu ve Batı’yı taklitten kurtulamadıklarından, sonuç milletin cehaletten kurtulamamasına müncer olmuştur.

Bu hazin gerçek karşısında bizim takibe mecbur olduğumuz maarif siyasetimizin ana hatları şöyle olmalıdır: Demiştim ki, bu memleketin sahibi ve hey’et-i içtimaiyemizin unsur-ı esasisi köylüdür. İşte bu köylüdür ki, bugüne kadar nur-ı marifetten mahrum bırakılmıştır. Binaenaleyh bizim takip edeceğimiz maarif siyasetinin temeli, evvela mevcut cehli izale etmektir. Teferruata girmekten ictinaben, bu fikrimi bir kaç kelime ile tavzih için diyebilirim ki, alelıtlak umum köylüye, okumak, yazmak ve vatanını, milletini, dinini, dünyasını tanıtacak kadar coğrafi, tarihi, dini ve ahlaki malumat vermek ve a’mal-i erbaayı öğretmek, maarif programımızın ilk hedefidir. Bu hedefe varmak, eğitim tarihimizde kutsal bir merhale teşkil edecektir.”34

Atatürk Erkekler Kadar Kadınların da Eğitimine Önem Vermiştir.

İslam Dini’nin “Oku” emri kadın ve erkeği ayırt etmeksizin her ikisine beraberdir. Ayrıca Hz. Peygamber (sav): “İlim her kadın ve erkek üzerine farzdır.” diyerek ilmin her iki cinse farz olduğunu belirtmiştir.

Atatürk, bu konuda:

“Bizim dinimiz hiçbir vakit kadınların erkeklerden geri kalmasını talep etmemiştir. Allah’ın emrettiği şey müslüman erkek ve müslüman kadının beraberce ilim ve irfan kazanmasıdır. Kadın ve erkek ilim ve irfanı aramak, nerede bulursa oraya gitmek ve onunla donanmış olmak mecburiyetindedir.”35

Atatürk, bir diğer konuşmasında ise:

“...Bizim ulvi dinimiz, her müslim ve müslimeye ilim tahsilini farz kılıyor ve her müslim ve müslime, ümmeti tenvir ile mükelleftir.”36

Diyerek insanları aydınlatmada kadın ve erkeğin müştereken mükellef olduğunu belirtiyor. Çünkü insanlar ilk eğitimlerini ve kültürlerini, kültür değerlerini anne kucağında elde ederler. Yeni nesillerin beden ve ruh sağlığı içinde olabilmelerinde aile bireylerinin eğitimleri ile kültürleri önemli rol oynar. Zira toplumun sağlıklı, sağlam olması, kişilerin milli ve manevi değerlere bağlılıkları ailede alacakları kültüre bağlıdır. Kadını cahil olan topluluklar, hasta nesiller yetiştirirler ve toplum telafisi güç problemlere gebe olur.37 Kadının eğitimi toplumun tümünün eğitimi demektir.

Atatürk’ün din eğitimi konusundaki görüşü, görüldüğü gibi, dini gerçekleri ilmi bir zihniyetle ele alıp araştıracak bilginleri yetiştirmek üzere kurulacak yüksek eğitim öğretim kurumlarına sahip olmanın yanında, her ferde dininin, diyanetinin, imanının mutlaka mekteplerde öğretilmesi ve hepimizin bunları mütesaviyen öğrenmek mecburiyetinde olduğumuzdur. 38 Bu konuda da kadın ve erkek ayrımı yoktur.

Atatük’ün Camiilerde Verilen Hutbeler Konusundaki Görüşleri

Günümüzde hutbeler, cuma ve bayram günleri cami minberlerinde halka verilen en önemli yaygın din eğitimi vasıtasıdır. Her cuma ve bayram yüzbinlerce insan camilerde Türkçe olarak okunan hutbeleri dinlemekte ve bu hutbelerle din konusunda bilgilenmektedirler.

Atatürk 7 Şubat 1923 günü Balıkesir Paşa Camii’nde güzel bir hutbe okudu ve irad ettiği bu hutbe ile günümüz hatiplerine iyi bir hutbe örneği bıraktı. Hutbeden sonra cemaat tarafından 20 soru soruldu.39 Bunlar arasında hutbeler hakkında sorulan sorulara şöyle cevap verdi:

“Hutbeler hakkında sorulan sualden anlıyorum ki, bugünkü hutbelerin şekli, milletimizin fikri hisleri, dili ve medeni ihtiyaçlarıyla uygun görülmemektedir. Efendiler! Hutbe demek, nasa hitap etmek, yani söz söylemek demektir. Hutbenin manası budur. Hutbe denildiği zaman bundan bir takım mefhum ve manalar istihraç edilmemelidir. Hutbeyi irad eden hatiptir. Yani söz söyleyen demektir.

Hutbeden amaç, halkın aydınlatılması ve ona yol gösterilmesidir, başka birşey değildir. Yüz, ikiyüz, hatta bin sene evvelki hutbeleri okumak, insanları cehl ve gaflet içinde bırakmak demektir. Hatiplerin normal olarak halkın günlük kullandığı dil ile konuşmaları gereklidir. Geçen yıl Millet Meclisi’nde söylediğim bir nutukta demiştik ki, “Minberler halkın akılları,vicdanları için bir ilim irfan kaynağı olmuştur.” Böyle olabilmek için minberlerde söylenecek sözlerin bilinmesi ve anlaşılması ilim ve fen gerçeklerine uygun olması lazımdır. Hutbeyi verenlerin siyasi olayları, sosyal ve medeni olayları her gün izlemeleri zorunludur. Bunlar bilinmediği takdirde halka yanlış aşılamalar yapılmış olur. Bu nedenle hutbeler tamamen Türkçe ve günün gereklerine uygun olmalıdır ve olacaktır.”40

Atatürk’ün bu işaretleri üzerine bu konu bütün yurt düzeyinde tartışıldı.41 Ancak bu hutbeden dört yıl sonra 17 Şubat 1927 tarihinden itibaren her camiide okunmak üzere 51 konuyu içeren Türkçe hutbe kitabını Türkiye’deki bütün imam-hatiplere Diyanet İşleri Başkanlığı dağıttı. O zamanın Diyanet İşleri Başkanı Rifat Börekçi yazdığı önsöz’de: “Hutbenin tamamen Arapça okunması, hutbelerdeki mev’izelerden müstefit olmak isteyen ve lisan-ı arabiye vakıf olmayan müslümanların (şu) dindarane emeline imkan vermemektedir” der42 ve hatiplere rehber olmak üzere kitabın yayınlandığını ifade eder. İşte 17 Şubat 1927 tarihinden itibaren camilerimizde bugünkü uygulama başlatılmış oldu. Hala da devam etmektedir.43

Atatürk bütün bunları halkın dinini anlayarak, bilerek uygulamalarını sağlamak için yapıyordu.44 Günümüzde bu görüşler istikametinde hutbelerin hazırlanması ve hatiplerin kendilerini iyi hutbe hazırlayıp okumaları çok önemli bir husustur. Halkın minberde kendi dilinden okunan hutbeyi anlaması ve hutbeyle din konusunda bilgilendirilmesi önemlidir.

Laiklik Dinsizlik Değildir

Atatürk, laikliğin din aleyhtarı bir zihniyetle uygulanma ihtimalini gö-zönüne alarak şöyle demiştir:

“Laik hükümet tabirinden dinsizlik manasını çıkarmaya yeltenen fesatçılara fırsat vermemek lazımdır.”45

Aynı zamanda Atatürk, Laikliğin din ve vicdan hürriyetinin teminatı olduğu konusundaki görüşlerini şöyle belirtmektedir:

“Laiklik yalnız din ve dünya işlerinin ayrılması demek değildir. Tüm yurttaşların vicdan, ibadet ve din özgürlüğü de demektir... Laiklik, asla dinsizlik olmadığı gibi, sahte dindarlık ve büyücülükle mücadele kapısını açtığı için, gerçek dindarlığın gelişmesi imkanını temin etmiştir. Laikliği dinsizlikle karıştırmak isteyenler, ilerleme ve canlılığın düşmanları ile gözlerinden perde kalkmamış doğu kavimlerinin fanatiklerinden başka kimse olamazlar... Türkiye Cumhuriyeti’nde her yetişkin dinini seçmekte hür olduğu gibi, belirli bir dinin merasimi de serbesttir. Biz dine saygı gösteririz. Düşünüşe ve düşünceye karşı değiliz Biz sadece din işlerini, millet ve devlet işleriyle karıştımamaya çalışıyor, kasıt ve fiile dayanan tutucu hareketlerden sakınıyoruz...”46. Aslında iyi incelendiği takdirde Laiklik bu haliyle İslam Dini’nin özünde mevcuttur.

Akıl, mantık, ilim, gelişme, dinamizm ve vicdan hürriyeti temellerine dayanan, evrensel olan ve çağdaşlaşmayla çatışmayan İslam dini ile laiklik arasında bir zıddiyet, aykırılık söz konusu olmadığı gibi tam bir uygunluk da vardır.47 Laiklik dine saygıya ve gerçek dindarlığın gelişmesine imkan sağladığı gibi48 dinin siyaset alanında istismarına karşı da bir güvencedir.49

Sonuç

Atatürk’ün din konusunda anlattığımız fikirleri ve uygulamaları onun Allah’a, Peygamber’e, Kur’an’a inanan samimi bir müslüman olduğunu göstermektedir. O, dinin özüne ve aslına bağlıydı. Bid’atlere, hurafelere, dinin menfaat ve siyaset çıkarlarına alet edilmesine karşıydı. Türk insanının dininin aslını, katıksız öğrenmesini ve yaşamasını istiyordu. Eğitimin okul-larda yapılmasını istiyordu. Halkın din eğitimini doğru-dürüst ve yeterli şekilde almasını istiyordu. Laiklikle din ve vicdan hürriyetini teminat altına almak istemişti. Ord.Prof. Ali Fuat Başgil’in de belirttiği gibi,”Laiklik; devrimizin ihtiyaçlarından doğma bir zarurettir. Laik olmayan bir devlette, din hürriyetinin güvenilir bir teminatı yoktur... Laiklik prensibini, samimiyetle kabul ve tasvip eden ve o yolda uygulamaya geçen bir devlette, bütün aksaklıklar bertaraf edilmiş olur.”50

Atatürk, ülkemizde ve İslam dünyasında esaretten ve çaresizlikten kurtulma yolunu açmasıyla İslam dinine ve İslam dünyasına en büyük hizmeti yaptığını iyi anlayıp ve anlatmak gereklidir. Bağımsızlık mücadelesinde diğer İslam ülkelerine de öncülük etmiştir.

Atatürk dinin değil; cehalet, bidatler, hurafeler ve din istismarcılarının karşısındaydı. Bu da bazı çevrelerce din düşmanlığı şeklinde algılanmış veya gösterilmiştir. Oysa ki Atatürk Hz. Peygamber zamanındaki gerçek İslamiyetin yanındaydı. Bu durumu bir konuşmasında şöyle ifade ediyordu:

“...Tereddütsüz diyebilirim ki, bugünkü İslam dini başka, Peygamberin zamanındaki İslam dini başkadır. Gerçek İslamiyet, yaratılıştan gelen mantıklı bir dindir. Hayalleri, yanlış düşünceleri, boş inançları hiç sevmez, özellikle nefret eder...”51

http://www.atam.gov.tr/index.php?Page=DergiIcerik&IcerikNo=283

Link to post
Sitelerde Paylaş
  • İleti 115
  • Created
  • Son yanıt

Top Posters In This Topic

Yazıyı okumadım....

Bununla ilgili çok yazı okuduğum için böyle uzun bir yazıyı okumadım...

Başlığı açan arkadaş kusura bakmasın...

Atatürk bence tam bir oportünist bir adammış....

Bu kelimeyi yeni öğrendim...

Kullanması güzel oluyor...

Neyse şaka bir yanada....

Ben oportünist olduğunu düşünüyorum....

Nedenlerine gelince mi?

Yeri geldiği zaman....

Müslümanla Müslüman gibi oluyor...

Balıkesir Hutbesi...

Padişaha ve Halifeye bağlılık yeminleri etmesi...

Bu mücadelenin din ve halife adına yapıldığının söylenmesi....

Yani bir nevi halkı kandırmacalık oynanmasıdır...

Kendisi opornütist olmasaydı...

Eğer güçleri eline...

Geçiremeseydi....

Padişahın yakınında din için çalışmış imajı verebilirdi...

Atatürk'ün yeri geldiği zaman...

Dini çok öven görüşleri vardır....

Ama yeri geldiği zaman....

İslam dinine büyük hakaretleri ettiği bir görüş vardır...

Size iki tane görüşü vereyim...

Aradaki bariz çelişkileri siz bulun....

"Ey millet! Allah birdir, şanı büyüktür. Allah'ın selâmeti, sevgi ve iyiliği üzerinize olsun. Peygamber Efendimiz Hazretleri, Cenâb-i Hak tarafından insanlara dinî hakikatleri tebliğe memur edilmiş ve resul olmuştur. Temel nizami, hepimizin bildiği Kur'ân-ı Azimuşşan'daki açık ve kesin hükümlerdir.

İnsanlara maneví mutluluk vermiş olan dinimiz, son dindir, mükemmel dindir. Çünkü dinimiz; akla, mantığa ve gerçeklere tamamen uymakta ve uygun gelmektedir. Eğer akla, mantığa ve gerçeklere uymamış olsa idi bununla diğer ilâhî tabiat kanunları arasında birbirine zıtlık olması gerekirdi. Çünkü bütün tabiat kanunlarını yapan Cenab-ı Hak'tır.

Arkadaşlar! Cenab-ı Peygamber çalışmalarında iki yere, iki eve sahipti. Biri kendi evi, diğeri Allah'in evi idi. Millet işlerini Allah'ın evinde yapardı. Hazret-i peygamber'in mübarek yollarını takip ederek bu dakikada milletimize ve milletimizin şimdiki ve geleceğine ait konuları görüşmek maksadıyla bu kutsal yerde, Allah'ın huzurunda bulunuyoruz. Beni bu şerefe kavuşturan Balıkesir'in dindar ve kahraman insanlarıdır. Bundan dolayı çok memnunum. Bu vesile ile büyük bir sevaba nail olacağımı ümit ediyorum.

Efendiler! Camiler birbirimizin yüzüne bakmaksızın yatıp kalkmak için yapılmamıştır. Camiler, söylenenleri dinleme ve ibadet ile beraber din ve dünya için neler yapılması lazım geldiğini düşünmek, yani birbirimizin görüş ve düşüncelerini almak için yapılmıştır. Millet işlerinde her ferdin zihninin başlı başına faaliyette bulunması lâzımdır. İşte biz de burada din ve dünya için, geleceğimiz için her şeyden önce hakimiyetimiz için neler düşündüğümüzü meydana koyalım.

Ben yalnız kendi düşüncemi söylemek istemiyorum. Hepinizin düşüncelerini anlamak istiyorum. Millî emeller, millî irade yalnız bir şahsın düşünmesinden değil, millet fertlerinin tamamının arzularının, emellerinin bileşkesinden ibarettir. Bundan dolayı benden ne öğrenmek, ne sormak istiyorsanız serbestçe sormanızı rica ederim."

07 Şubat 1923 BALIKESIR - Zagnos Paşa Camii

Meclis Konuşması

"Dünyaca bilinmektedir ki, bizim devlet yönetimimizdeki ana programımız, Cumhuriyet Halk Partisi programıdır. Bunun kapsadığı prensipler, yönetimde ve politikada bizi aydınlatıcı ana çizgilerdir. Fakat bu prensipleri, gökten indiği sanılan kitapların doğmalarıyla asla bir tutmamalıdır. Biz, ilhamlarımızı, gökten ve gaipten değil, doğrudan doğruya yaşamdan almış bulunuyoruz."

Link to post
Sitelerde Paylaş

Yazıyı bende tümüyle okumadım, sadece gözgezdirdim, daha önceleri örneklerine çok rastlanılan yazılardan bir farkı oldunu sanmıyorum..

M. kemal in dindar birisi olmadığı kesin. Ne derece dinsiz olduğu yada din düşmanı olup olmadığı ise tartışmalı bir konu; kesin olan dindar olmadığı.. Dine en ufak bir hizmeti olmadı. Ama dine verdiği zararlar aşikar..

En başta halifeliğin kaldırılması.. Taa Peygamber efendimizden bu yana gelen bu gelenek ve bir nevi manevi hediye olan Halifelik onun eli ile son buldu.. Bu gün dünyada halife sıfatlı bir otorite olsaydı islam adına güzel olurdu..

Sonra hiç geeği yokken 400 senedir aralıksız okunan Kur'an-ı Kerim i susturması.

Ayosofyanın müze yapılması.

Ezanın ve hutbenin türkçeleştirilmeye çalışılması.

Şapka devrimi. v.s vs... Bunlar kurumsal olarak dine verdiği zararlar...

Onun haricinde kendi yaşantısı da ortada... Nedir bu çaba peki.. Neticede hesabını Allah'a vermiyecek mi. ? Niye din ile alakası olmayan birisi dindarmış gibi gösterilmeye çalışılıyor.. Bunu anlamakta zorlanıyorum...

Eskiden bunları millete yutturuyorlardı, artık ne müslümanı, ne ateisti bunu yemiyor... Neticede hayatı ortada, bakan ne olduğunu görür..

Hayatında alnı secdeye gitmemiş birisine dindar bir müslüman kılıfı giydirilmez ki.. Ne kadar zorlasanızda uymuyor işte..

Link to post
Sitelerde Paylaş

Atatürk'ü müslümanlara şirin göstermek için yazılmış yazılardan biri daha.Bende tam okumadan öyle bir göz gezdirdim.Atatürk neyi ne zaman nasıl söylemesi gerektiğini çok iyi bilen, çok zeki bir insandı.Dinle uyuşturulmuş bir millete çıkıpta benim bir dinim yok demek ne kadar akıllıca olurdu ki? Üstelik tam da bu milleti din zehirinden kurtarmak,demokrasi getirmek için uğraşırken.Atatürk'ün din hakkında ki görüşlerini daha iyi anlamak için sansürlenen yazılarını okuyabilirsiniz.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Atatürk bence tam bir oportünist bir adammış....

Bu kelimeyi yeni öğrendim...

Kullanması güzel oluyor...

Neyse şaka bir yanada....

Ben oportünist olduğunu düşünüyorum....

Nedenlerine gelince mi?

Yeri geldiği zaman....

Müslümanla Müslüman gibi oluyor...

Balıkesir Hutbesi...

Padişaha ve Halifeye bağlılık yeminleri etmesi...

Bu mücadelenin din ve halife adına yapıldığının söylenmesi....

Yani bir nevi halkı kandırmacalık oynanmasıdır...

Kendisi opornütist olmasaydı...

Eğer güçleri eline...

Geçiremeseydi....

Padişahın yakınında din için çalışmış imajı verebilirdi...

Atatürk'ün yeri geldiği zaman...

Dini çok öven görüşleri vardır....

Ama yeri geldiği zaman....

İslam dinine büyük hakaretleri ettiği bir görüş vardır...

Size iki tane görüşü vereyim...

Aradaki bariz çelişkileri siz bulun....

Madem oportünist kelimesini öğrenmişsin bir soru da ben sana sorayım:

Şanı yüce peygamberiniz Muhammed de oportünistlik yapmış mıdır?

Yapmıştır yapmıştııııır.

Hem de oportünizmin Allahını yapmıştır.

---------------

Birkaç örnek vereyim:

Zayıfken:

- Lat, Menat, Uzza'ya andolsun ki bunlar şefaatleri umulan yüce varlıklardır. Bakın ben de sizin putlarınıza tapıyorum, hadi kardeşlerim Lat, Menat ve Uzza'ya hep birlikte domalalım.

Güçlenince:

- Homur homur, vurun nen şu kafirlerin ve de müşriklerin boyunlarını, koman öldürün şu putçu şerefsizleri...

-------------------------

Müşriklerden yüz bulamayınca bu sefer de çevredeki Hristiyanları, Sabileri ve Yahudileri kazanmaya çalışıyor.

Ne de olsa onlar da bir Tanrıya inanıyorlar.

Zaten Muhammet’in tüm savurup süpürdükleri de onların söylediklerinin hemen hemen aynısı değil mi?

Ne güzel işte kardeş kardeş kucaklaşırlar; muah muah can Hatice, gözleri ceylan Hatice, sana kurban Hatice...

Cenneti bol keseden sağa sola müsrifçe dağıttığı zaten bir hakikat.

Fakat cebinden çıkarıp da bir lira verdiği hiç duyulmadı.

O halde denese ne kaybeder ki:

- Gerçek şu ki, iman edenlerle Yahudiler, sabiîler ve Hıristiyanlardan Allah'a, ahiret gününe inanan ve salih amellerde bulunanlar; onlar için korku yoktur, onlar mahzun da olmayacaklardır (5/69)

Fakat bakıyor ki bu uyanık Yahudiler ve Hristiyanlardan bir cacık olmayacak, iyice güçlenince başlıyor başka türlü konuşmaya:

- Ey iman edenler, Yahudi ve Hıristiyanları dostlar (veliler) edinmeyin; onlar birbirlerinin dostudurlar. Sizden onları kim dost edinirse kuşkusuz onlardandır Şüphesiz Allah zalimler topluluğuna hidayet vermez (5/51)

Aradaki bariz çelişkileri buldun mu babanın oğlu Kemal?

( Devam edecek ... )

tarihinde Yakup tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

Atatürk'ü müslümanlara şirin göstermek için yazılmış yazılardan biri daha.Bende tam okumadan öyle bir göz gezdirdim.Atatürk neyi ne zaman nasıl söylemesi gerektiğini çok iyi bilen, çok zeki bir insandı.Dinle uyuşturulmuş bir millete çıkıpta benim bir dinim yok demek ne kadar akıllıca olurdu ki? Üstelik tam da bu milleti din zehirinden kurtarmak,demokrasi getirmek için uğraşırken.Atatürk'ün din hakkında ki görüşlerini daha iyi anlamak için sansürlenen yazılarını okuyabilirsiniz.

Burası çok ilginç eldi...

Atatürk'ün hangi yetkisi padişahtan daha azdı?

Ben sana söyleyeyim....

Kendisi padişahtan daha fazla yetkiye sahip olmuştur....

Bunu eleştirmek için söylemiyorum....

İyi veya kötü yaptı beni artık ilgilendirmiyor....

Beni sadece onun üzerinden malı götürenler...

Yalan söyleyenler...

Şekil a'da olduğu gibi....

İlgilendiriyor....

Link to post
Sitelerde Paylaş

Bir diğer örnek de kıblenin yönünün iki sefer değiştirilmesidir ki aşağıdaki yazının dikkatle okunmasını rica ediyorum.

Bu örnek Muhammed’in oportünistliğinin ( işine geldiği gibi hareket etme, çıkarcılık, menfaatçilik, yanar-dönerlik vs. ) en bariz delilidir:

KIBLENİN İKİ KEZ DEĞİŞTİRİLMESİ

Müslümanlar Mekke döneminde ( 1. Mekke Dönemi veya Mekki Dönem de denir ) Kabe'ye dönerek namaz kılarlardı. Medine döneminin başlarında kıble kuzeye (Kudüs'e) çevriliyor. Bilindiği gibi Yahudilerin kutsal şehri Kudüs'tür. Yaklaşık 17 ay sonra kıble tekrar eski yerine yani Kabe'ye çevriliyor. Peki kıble neden bir o yana bir bu yana çevrilmiştir? Bu değişiklikleri anlayabilmek için o dönemin tarihsel kayıtlarını, Muhammed'i ve Kuran'ı incelemek gerekmektedir.

Yaklaşık on yıllık 1. Mekke döneminde başarısız olup canını kurtarmak için Medine' ye kaçan Muhammed, bu şehirde başarılı olmak için Yahudileri kendi safına çekmeye çalışır. Kuran' a Musa ile ilgili ayetler koyar, onu da peygamber olarak kabul eder. En önemlisi ise kıble Kudüs yapılır, namazlarda Kudüs'e dönülür. Bilindiği gibi Yahudilerin kutsal kenti Kudüs'tür. Ancak Yahudiler İslama ilgi göstermez. Göstermek şöyle dursun Muhammed ile dalga geçmeye başlarlar. Bunun üzerine Muhammed yahudileri kendisine inandırtamayacağını anlayınca sinirlenir ve kıbleyi Kudüs' den tekrar Kabe' ye çevirir.

Bu konuda Bakara Suresi'nin 145. ayetinde bazı ipuçları bulmaktayız :

"Yemin olsun ki resulum! Sen kendilerine kitap verilenlere (Ehli kitap-Yahudiler) her türlü ayeti getirsen yine onlar sana uyup kıblene dönmezler; sen de onların kıblesine dönecek değilsin. Onlar da biribirlerinin kıblesine dönmezler. Sana gelen ilimden sonra eğer sen onların arzularına uyacak olursan, işte o zaman sen hakkı çiğneyenlerden olursun."

Bakara 145. ayet görüldüğü gibi kıblenin Kabeye çevrilmesi olayı ile ilgilidir. Ayetin başındaki allahın yemin etmesinin mantıksızlığını pas geçelim. Yukarıdaki ayette Kuran' ın "tanrısı" diyor ki: "..onlar senin kıblene dönmezler, sen de onlarinkine dönme"

Yani yahudiler Muhammed'e uymadılar diye onlara kızarak kıbleyi değiştiriyor.

Şu soru akla geliyor: Eğer uysalardı kıbleyi değiştirmeyecek mi idi? Peki 17 ay boyunca kıble neden Kudüs idi? Yahudilerin Muhammede uymayacağını Allah önceden bilmiyor muydu? En başından beri kıble Mekke (Kabe) olamaz mı idi? Ayette tam bir kızgınlık ve kulis havası hakim:

"...kıblene dönmezler, sen de onların kıblesine dönecek değilsin."

Ayetin son kısımında da Muhammed sözüm ona Allah tarafından uyarılıyor:

"...eğer onların arzularına uyacak olursan hakkı çiğneyenlerden olursun."

Muhammed‘in bu kısmı koymasındaki amaç kendisini çevresindeki müslümanlardan gelen "kıble neden değişti?" sorgusundan kurtarmaktır. "Bu kararın kesinliği konusunda allah beni böylesine uyardı" diyebilmek için eklemiştir son kısmı belliki.

Bu kısım da gerçekten ilginçtir şöyle ki:

Allah, elçisinden şüphe mi duyuyor ki onu uyarıyor. Üstelik bu sıralarda Muhammed en azından oniki yıllık tecrübeli bir peygamber. Açıkça anlaşılıyor ki Allah da Muhammed‘e şüpheyle bakıyor ve "onların arzularına uyacak olursan (onların kıblesine), hakkı çiğneyenlerden olursun" diyor. Eğer Muhammed'in Allah‘ın emrini çiğneme ihtimali olmasaydı herhalde Allah bu uyarıyı yapmazdı.

Bakara 142. ayet ise:

- İnsanlardan bir takım beyinsizler, "Önceki kıblelerinden onları çeviren nedir?" diyecekler... diye başlıyor.

Müslümanların rahman ve rahim gibi sıfatlar atfettiği tanrısı nedense bu ayete küfrederek başlıyor. Kıblenin değişmesiyle ilgili gayet haklı şüpheleri ve soruları olan müslümanlara "beyinsizler" diyerek küfrediyor Kuranın tanrısı.

Şüphesiz ki aslında kızan, küfreden Muhammed'dir. Yahudileri Müslüman yapamayışının hayal kırıklığını Kuran'a aksettirmiştir. Kendi taraftarlarından gelen soru ve eleştirilere bile tahammül edememiştir.

Muhammed'in 17 ay Mescid-i Aksa'yı (Kudüs) kıble olarak kullandığına, daha sonra bir gün ikindi namazını kıldırırken tam namazın ortasına geldiği bir sırada yüzünü çevirmek suretiyle kıbleyi değiştirdiğine dair birkaç kaynak:

Tecrid-i Sarih, Diyanet terc., No: 38 ve 256; Buhari, iman, 30; Namaz, 31, Sa/cara tefviri 12-18; Müslim, Mesacid, No: 525; Buhari ve Müslim Hadisleri, el-Lü'lüü ve 1 Mercan, No: 302-303; Tirmizi, Salat, No: 138/340 ve Bakara tefsiri, No: 2962; Nesai, Salat, 22 No: 486; Vahidi, age, Bakara Suresi, 144. ayet; Diyarbekiri, Tarihi Hamis, 1/367.

http://www.forumturka.net/forum/dinler-tarihi/75549-kiblenin-iki-kez-degistirilmesi.html

Link to post
Sitelerde Paylaş

Burası çok ilginç eldi...

Atatürk'ün hangi yetkisi padişahtan daha azdı?

Ben sana söyleyeyim....

Kendisi padişahtan daha fazla yetkiye sahip olmuştur....

Bunu eleştirmek için söylemiyorum....

İyi veya kötü yaptı beni artık ilgilendirmiyor....

Beni sadece onun üzerinden malı götürenler...

Yalan söyleyenler...

Şekil a'da olduğu gibi....

İlgilendiriyor....

600 küsur yıl din ile yönetilmiş bir millete pat diye öğretemessin demokrasiyi.Atatürk kalitesinde ki bir adam orda yapması gerekeni yapıp bu millet azda olsa demokrasiye alışana kadar yetkileri ve sorumluluğu üzerine almıştır.Buna herkes cesaret edemez.Bu uğurda canını ortaya koymuştur.Neden? İnsanlar din bataklığından kurtulup çağdaş seviyeye yükselsin diye.Ben asla Atatürk'ü kullanıp birşeyler yapmam.Ona olan sevgim içten gelen birşey.Asla da değişmicek.Sizin övündüğünüz Osmanlı yüzünden bugün Türkler hala barbar damgası yemiyor mu? Bu fikirlerinin bir nebzede olsa değişmesi Atatürk sayesinde olmamışmıdır?

Link to post
Sitelerde Paylaş

600 küsur yıl din ile yönetilmiş bir millete pat diye öğretemessin demokrasiyi.Atatürk kalitesinde ki bir adam orda yapması gerekeni yapıp bu millet azda olsa demokrasiye alışana kadar yetkileri ve sorumluluğu üzerine almıştır.Buna herkes cesaret edemez.Bu uğurda canını ortaya koymuştur.Neden? İnsanlar din bataklığından kurtulup çağdaş seviyeye yükselsin diye.Ben asla Atatürk'ü kullanıp birşeyler yapmam.Ona olan sevgim içten gelen birşey.Asla da değişmicek.Sizin övündüğünüz Osmanlı yüzünden bugün Türkler hala barbar damgası yemiyor mu? Bu fikirlerinin bir nebzede olsa değişmesi Atatürk sayesinde olmamışmıdır?

Arkadaşım...

Sana ben bu konuda çok çelişkili şeyler söylerim ama...

Şimdilik boşver...

Gerekli olan yerde...

Senin dinin sana...

Benim dinim bana demesini bileceksin...

:D :D :D :D

Sen öyle inanmaya devam et....

Link to post
Sitelerde Paylaş

Mustafa Kemal'in dinle bir alakası yoktu, yani kendisi bir dine inanmazdı. Yukarıdaki yazıyı yazan prof.dr. hazretlerinin, Mustafa Kemal'in "müslüman" olduğu sonucu çıkarması hiç de tutarlı değil. Her defasında tekrarlarım, bir insanın herhangi bir konuyla alakalı sözlerinin; tarihsel koşullar incelenmeden hiç bir önemi de bulunmamaktadır.

Oysa ki, var olan süreç incelendiği zaman görülecektir ki; dini öven sözlerinin hiç bir geçerliliği yoktur. Ki çoğu zaman, bunlar koşullar gereği söylenmiştir.

Aslında, Mustafa Kemal bunun şifresini Nutuk'ta verir. TMBB'nin açılması.. Cuma günü, dualarla açılması ve bu durumu o günün koşullarına göre değerlendirmemiz gerektiğini bizzat kendisi beyan etmesi...

Daha sonra devrimin bu konudaki fikirleri daha berraklaşmıştır. Bizzat, eğitim kitaplarında "dinin" nasıl anlatıldığı malumumuzdur.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Pearly sana bir soru...

Kenan Evren dindar mıdır?

Bana göre değil ama....

Okulda zorunlu din dersini o getirmiştir...

Neden dersin....

Hiç düşündün mü?

3-4 yıl evvel Kenan Evren bu konuda birşeyler demişti.Hatırladığım kadarıyla, din derslerinin koymasının nedenini tüm dinlerin öğretilmesini, sadece islamın değil bütün dinlere aynı mesafede yaklaşılarak öğretilmesi gerektiğini,dinlerin nasıl meydana geldiğini falan öğretilmesini gerektiğini ve bunun çok sulandırıldığını sadece islamın öğretildiğini söylemişti.Bunlardan sonra da kaldırılması gerektiğini belirtmişti.Kendi söylemi bu.

Link to post
Sitelerde Paylaş

3-4 yıl evvel Kenan Evren bu konuda birşeyler demişti.Hatırladığım kadarıyla, din derslerinin koymasının nedenini tüm dinlerin öğretilmesini, sadece islamın değil bütün dinlere aynı mesafede yaklaşılarak öğretilmesi gerektiğini,dinlerin nasıl meydana geldiğini falan öğretilmesini gerektiğini ve bunun çok sulandırıldığını sadece islamın öğretildiğini söylemişti.Bunlardan sonra da kaldırılması gerektiğini belirtmişti.Kendi söylemi bu.

Bana göre...

Atatürk'ün Diyanet'i kurmakta ne gibi bir amacı varsa...

Kenan Evren'in de...

Din derslerini koymaktaki...

Amacı aynı diye düşünüyorum...

Tabi bu sadece benim düşüncem....

Link to post
Sitelerde Paylaş

600 küsur yıl din ile yönetilmiş bir millete pat diye öğretemessin demokrasiyi.Atatürk kalitesinde ki bir adam orda yapması gerekeni yapıp bu millet azda olsa demokrasiye alışana kadar yetkileri ve sorumluluğu üzerine almıştır.Buna herkes cesaret edemez.Bu uğurda canını ortaya koymuştur.Neden? İnsanlar din bataklığından kurtulup çağdaş seviyeye yükselsin diye.Ben asla Atatürk'ü kullanıp birşeyler yapmam.Ona olan sevgim içten gelen birşey.Asla da değişmicek.Sizin övündüğünüz Osmanlı yüzünden bugün Türkler hala barbar damgası yemiyor mu? Bu fikirlerinin bir nebzede olsa değişmesi Atatürk sayesinde olmamışmıdır?

Sevgili PearlyGates

Hemen beni yanlış anlamamanı ve birkaç dakikalığına da olsa beni dikkatle dinlemeni rica ediyorum senden değerli arkadaşım:

Senin şahsında yazdığım aşağıdaki cümleler buradaki tüm Atatürkseverler ve devrimlere sadakat gösteren tüm yurtseverler içindir.

Evet, sadece onlar için geçerlidir.

Aradaki takiyyecileri, bir öyle bir böyle davarnan yanardönerleri boşver.

Boşver, çünkü onlar üç paralık nefisleri için savundukları herşeyi satarlar.

--------------

Oturup da burada Atatürk ve devrim düşmanlarına karşı sakın iki saat boyunca Atatürk'ü ve devrimleri savunmaya çalışma.

Onlar zaten devrim düşmanı, onlar zaten Atatürk düşmanı.

İkna edemezsin onları.

Onlar ki, 1400 yılın bile granit kafalarında tek gram aşınmaya muktedir olamadığı yüzyılların aciz, zavallı moloz yığınlarıdır unutma.

İyiniyetini anlıyorum; sen iyiniyetlisin ama, onlar iyiniyetli değil ki.

Daha iki gün önce buradaki tüm arkadaşları uyardım.

Ama kaç kişi okudu kaç kişi ne demek istediğimi anladı, bunu ben de bilmiyorum.

Sen ne dersen de, onlar sana mutlaka KARŞI SORULAR SORARAK sürekli yıpratma çabalarında olacaklar.

Bir yığın temelsiz adi iftiraların sonu gelmeyecek inan.

Onlar slogan insanlarıdır.

Daima ‘’yeşil komünistler’’ derim ben bunlara.

Amaçları ne yapıp edip içlerindeki Atatürk ve devrimlere olan kinlerini kusmaktır onların.

Ve ateistler bu tuzağa bu sitede bile düşüyorlar ya, Atatürkçü arkadaşların bu basit şark kurnazı tuzaklarına nasıl olup da düştüğüne bir türlü aklım almıyor.

SAVUNMA KENDİNİ, ONLARIN TAKTİĞİNİN AYNISINI UYGULA.

O sana iki soru soruyorsa sen ona otuz soru sor.

O üç iddia ortaya atıyorsa, sen de onun kutsalları hakkında yirmi iddia ortaya at.

Saldır sen de onların abuk subuk kutsalllarına.

Mesela göster açıkça Muhammed denilen sahte ve de sahtekar peygamberlerinin oportünistliklerini.

Nasıl da işine geldiği gibi davrandığını...

Ne diye kendini üzüyorsun; sen uğraşacağına o uğraşsın.

Etikmiş, zetikmiş...

Geçeceksin.

Dinsizin hakkından imansız gelir sözünü bileceksin.

----------------

Tapınmak onların kültüründe vardır, bizim değil.

Şarlatanlık onların kültüründe vardır, bizim değil.

Takiyye onların kültüründe vardır, bizim değil.

Oportünistlik onların kültüründe vardır, bizim değil.

Pislik, nefret, kin saçmak ve de ahlaksızlık sadece onların kültüründe vardır, bizim değil.

O halde kendini niçin savunma gereği duyuyorsun?

Niçin saatlerce anlatma gereği duyuyorsun?

O zaten ardniyetli anlamıyor musun?

Ardniyetli pisliğe laf mı anlatılır?

Dava adamlığını öğrenin artık öğrenin.

En az onlar kadar dava adamı olmadığımız müddetçe biz sadece ve sadece onların dümen suyunda ilerleyeceğiz.

Bu son sözlerimi sakın aklından çıkarma.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Sevgili Yakup,

Söylediklerinde sonuna kadar haklısın.Özeleştiri yapmak gerekirse, doğru bir çoğumuz onlar gibi dava insanı olmayı beceremiyoruz.Ben olaya çok duygusal bakıyorum o yüzden burda saatlerce hatta günlerce anlatabilirim.Yani Atatürk gibi bir nimet,büyük bir şans çıkmış ve bizi karanlıktan aydınlığa götürmüş.Ama hala onu karalamak için,kötülemek için bu kadar uğraşan nankörleri gördükçe canım sıkılıyor.Hadi bu dinci bozuntularının Atatürk düşmanlığının nedeni bellidir.Amma liberal geçinen insanlarda ki o düşmanlık canımı daha fazla acıtıyor.O yüzden burda günlerce yazarım ben.Sevmedikleri insan bu ülke için nasıl bir dakika düşünmeden canını ortaya koymuş bunu saatlerce anlatırım.Ama haklısın madem ki bu bir işe yaramıyor o zaman onların gittiği yoldan gitmek lazım.Bizde en az onlar kadar dava adamı olabilmeliyiz...

Link to post
Sitelerde Paylaş

Ben de altı yaşında Kuran okumaya başladım.Dini eğitim alması müslüman olduğu anlamına gelmez.Muhafazakar çevrede yetiştiğim halde inançsızdım.

Sözler ise destek almak ,işini yürütmek amacıyla sarf ettikleridir.Çoğunda yönlendirmeye çalışmış toplumu.Tümünü okumadım ama Mustafa Kemal ile ilgili pek çok uydurma anı mevcut.

Mesela;

Başbakan İnönü saat 18.00 sularında Florya Köşkü'nde Atatürk'ü ziyaret etmiş:

- Hayırdır İsmet... Habersiz geldin.

- Paşam, azınlıklar meselesi... Konuyu Meclis'e getireceğiz... Ne diyorsunuz?

- İsmet bugün geç oldu... Yarın sabah erkenden gel, konuşalım.

İnönü çıkınca Atatürk "bütün görevlileri" toplamış:

- Sadece laleler kalsın... Bahçedeki diğer bütün çiçekleri sökün, atın... Derhal.

İsmet Paşa sabah gelmiş, bahçenin "halini" görmüş ve "görevlilere" sormuş:

- Ne oldu böyle?

- Gazi Paşa Hazretleri emrettiler, söktük.

Başbakan İnönü, Cumhurbaşkanı Atatürk'ün odasına girmiş:

- Paşam, bahçenin durumu nedir?

- Azınlıkları söküp attım İsmet.

İnönü "anladım" dercesine başını öne eğmiş:

Atatürk:

- İsmet, ben "Ne Mutlu Türküm Diyene"

sözünü boş yere söylemedim... Kendini Türk hisseden herkes bu vatanın öz evladı... Ben hayatta olduğum sürece bu böyle bilinsin... Ve sakın azınlıklar ile ilgili bir kanun çıkarılmasın.

Büyük Atatürk'ün "verdiği dersi" bugün hâlâ anlayamayanların olması ne kadar

acı.

İşin aslı ise; http://www.haberturk.com/medya/haber/117495-kanuninin-oykusunuataturke-malettiler

Pek çoğuna şüphe ile yaklaşıyorum Mustafa Kemal anılarının.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Bu B.O.Kemal\'e daha ilk iletisinde notunu vermistim.

Bu tur itlerin butun amaci birilerine kufredip forumdan atilmak, sonra da baska bir nikle girip aynisini tekrarlamaktir.

Iletilirinden de anlasilacagi uzere zerre kadar beyni veya bilgisi yoktur.

\"Arkadaslar kufurlesmeyin\" demek, Yakup\'a hakaret olur. Burada ilk kufreden, B.O.K denilen kisidir.

Sevgili Yakup, bu ite hakettigi cevabi verdigin icin cok tesekkurler.

Bu B.O.K ve benzerlerini takip ediyorum. Elime gecerlerse cok kotu yapacagimi bilsinler.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Sevgili Yakup,

Söylediklerinde sonuna kadar haklısın.Özeleştiri yapmak gerekirse, doğru bir çoğumuz onlar gibi dava insanı olmayı beceremiyoruz.Ben olaya çok duygusal bakıyorum o yüzden burda saatlerce hatta günlerce anlatabilirim.Yani Atatürk gibi bir nimet,büyük bir şans çıkmış ve bizi karanlıktan aydınlığa götürmüş.Ama hala onu karalamak için,kötülemek için bu kadar uğraşan nankörleri gördükçe canım sıkılıyor.Hadi bu dinci bozuntularının Atatürk düşmanlığının nedeni bellidir.Amma liberal geçinen insanlarda ki o düşmanlık canımı daha fazla acıtıyor.O yüzden burda günlerce yazarım ben.Sevmedikleri insan bu ülke için nasıl bir dakika düşünmeden canını ortaya koymuş bunu saatlerce anlatırım.Ama haklısın madem ki bu bir işe yaramıyor o zaman onların gittiği yoldan gitmek lazım.Bizde en az onlar kadar dava adamı olabilmeliyiz...

Değerli arkadaşım

Bu bir kavgadır.

Çetin bir kavgadır bu.

Ne adalet var bu kavgada ne de başka etiksel bir değer.

Şiddetli bir kavga bu.

Bu kavgada yılma.

Şu aşağılık küfürü yazan....

Yakup denen ters ilişki sonucu dünyaya gelmiş mahlukat.....

Bir kemik atayım da...

Sus bari....

Sahurda yaklaşıyor...

İstersen...

Köpek mamasıda alırım sana....

:D :D

...orospu çocuğuna sakın Atatürk'ü anlatma.

Anlamaz.

Çünkü onun anası orospu, atası orospu, bacısı orospu, fikri orospu, kendisi orospu.

Peşinde gittiği Necip Fazıl Kısakürek adlı alçakoğlu alçak da kafası kırık bir numaralı faşistin tekidir.

Hatta ben bu Necip Fazıl hakkında başlık bile açtım eskiden, ''Bir numaralı faşist'' adında.

Belki arşivlerde hala vardır.

Bulabilirsen bir bak ve bu aşağılık sefil domuzları besleyen sözde fikirleri ve fikir adamlarını iyi öğren lütfen.

--------------

Liboşlar ....

Her devrin adamları.

Daha iki gün önce konuştuk bunu.

Yeterince de deşifre ettik:

http://forum.ateizm2.org/index.php?showtopic=40496

Bu liboşlar kendi psiliklerine liberalizmi alet eden, güce tapan, öyleki şeriatçı dincinin dahi kıçını yalamaktan utanmayan sefil yaratıklardır.

Birçoğu yolsuzdur. Örnekler de veririm gerekirse.

Beş para etmez adamlardır bunlar.

Türkiye'de samimi liberal yoktur.

Liberalizm de yoktur.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Böyle küfürleşerek, herhangi bir tartışmadan bir sonuç çıkmaz. Aksine, bu tür durumlar ortada kalan veya karşıt görüşte olsa bile olaylara objektif bakabilme fırsatı bulamayan insanlara çok da itici geliyor.

Tamam, ilk küfrü o şahıs etmiş olsun. Raporlasın, illa karşılık vermek zorunda değil. Ki eğer karşındakinde tartışma potansiyeli, tartışacak bilgi-birikimi olmadığını düşünüyorsan; tartışmaya dahil olmazsın olup biter.

Ki Yakup'un taktiği de bana çok sakat geldi. Onların sorularına, sorularla cevap vermek yani. Birisi, Mustafa Kemal'i eleştirdiğinde, sen de karşılık olarak Muhammed'i ve İslam'ı eleştirmek, konuyu buraya çekmek felan kimseye bir şey kazandırmaz.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Böyle küfürleşerek, herhangi bir tartışmadan bir sonuç çıkmaz. Aksine, bu tür durumlar ortada kalan veya karşıt görüşte olsa bile olaylara objektif bakabilme fırsatı bulamayan insanlara çok da itici geliyor.

Ben de senin şu anlayışını çok itici buluyorum.

Almanların tabiriyle du kannst mich gerne am Arsch lecken.

Bu ‘’babanınoğlukemal’’ rumuzlu şahıs işte böyle...

Yakup denen ters ilişki sonucu dünyaya gelmiş mahlukat.....

Bir kemik atayım da...

Sus bari....

Sahurda yaklaşıyor...

İstersen...

Köpek mamasıda alırım sana....

:D :D

... önüne gelene, üstelik de defalarca hakaret etmiş, taciz etmiş, küfürler yağdırmış.

Ve bu yüzden belki de beşyüz sefer atılmış.

Ama adam kaşarlanmış.

Korkmuyor küfredip atılmaktan.

Bugün bundan ben nasibimi alırım...

Ama unutma ki yarın da sen.

Niceleri bu aşağılık domuz tiynetliden nasibini aldı.

Mayonez rumuzuyla bilinir bu psikopat.

Bana da bu başlıkta ilk küfürü bu şahıs etmiş.

Ben de ona anladığı dilden konuşmuşum.

E nedir senin şimdi problemin?

Adalet buysa o adelet senin olsun.

Ama lütfen bana etikten bahsetme şimdi.

Tamam, ilk küfrü o şahıs etmiş olsun. Raporlasın, illa karşılık vermek zorunda değil. Ki eğer karşındakinde tartışma potansiyeli, tartışacak bilgi-birikimi olmadığını düşünüyorsan; tartışmaya dahil olmazsın olup biter.

Böyle konuşmak senin açından ne kadar da kolay değil mi?

Neticede şahsına küfür yiyen de sen değilsin.

Sana göre hava hoş.

Ki Yakup'un taktiği de bana çok sakat geldi. Onların sorularına, sorularla cevap vermek yani. Birisi, Mustafa Kemal'i eleştirdiğinde, sen de karşılık olarak Muhammed'i ve İslam'ı eleştirmek, konuyu buraya çekmek felan kimseye bir şey kazandırmaz.

Öyle mi?

Kasıtlı bir şekilde olayı Atatürk düşmanlığına getirsinler ...

Sen de bu ardniyetliye otur iki saat aptal aptal Atatürk anlat.

Valla iyiymiş.

Sen devam et, kolay gelsin.

Link to post
Sitelerde Paylaş
  • Konuyu Görüntüleyenler   0 kullanıcı

    Sayfayı görüntüleyen kayıtlı kullanıcı bulunmuyor.


Kitap

Yazar Ateistforum'un kurucularındandır. Kitabı edinme seçenekleri için: Kitabı edinme seçenekleri

Ateizmi Anlamak
Aydın Türk
Propaganda Yayınları; / Araştırma
ISBN: 978-0-9879366-7-7


×
×
  • Yeni Oluştur...