Öncelikle şu bilinmelidir ki objektiflik tarafsızlık demek değildir. Objektiflik öznel olmayan bir teorik düzleme basıyor olmaktır. Yani, ben bir özneysem ve sen de bir özneysen, üzerinde konuştuğumuz konu hakkındaki yargılarımızı öznelliğimizin dışında (buna öznelerarası da denebilir) verebiliyor olmamızdır objektiflik. Meselâ "Önümde duran şey bir masadır." önermesine ikimiz de aynı cevabı veriyorsak bu önceden "Bu önermenin doğruluğunu kastettiği şeye gözlerimizle bakarak sınayacağız." türünden doğruluk konusunda özneyi değil de nesneyi temel alan bir başka ön kabule onay vermemiz durumunda mümkündür. Fakat sen gene de "Hayır, bu bir masa değil fildir." diyebilirsin ve buna itiraz edemem! Bu durumda objektiflik konusunda mutabakata varamamışız, bir şeyler eksik kalmış demektir. Objektiflik budur, lâkin her konuda objektif hüküm vermek mümkün değildir. Meselâ benim Rock'n'Roll sevmem ve senin türkü dinliyor olman ikimizin de öznelliğinin dışına çıkarak hangisinin daha iyi olduğunu değerlendirebileceğimiz bir konu değildir. Müzik zevkinin öznelliğini her ikimiz de kabul edersek ikimizin tercihi birbiriyle çelişmez ve kendi öznelliğimizde ikimizinki de "Bence bu iyidir"e dönüşür. Görüldüğü üzere ister öznel ister nesnel bir temele oturtalım konu hakkında yargı vermek için izlediğimiz yolu, bir 'temel'in varlığı doğal olarak taraf tutmak demek olacaktır ve bu bağlamda tarafsızlık mümkün değildir; ya kendi doğrularımız vardır ya da bunun biraz değiştirilmişi olarak 'bizim' doğrularımız – "ben"i "biz" yaparak taraf tutmaktan kurtulmuş olmayız.

Deizm ve teizm ya da ateizm hakkında "Hangisi doğru?" sorusuna vereceğimiz cevapta mutabakata vardığımız bir doğruyu bulma yolu var mıdır? Eğer bu soruda mutabık kalınmış olsaydı kimileri teist olurken kimileri deist olur muydu? Olabilirdi, şöyle: "İnsan içinden geçene inanmalıdır"ı kabul eder, bunun öznelerarası bir durum olmadığını varsayarız ve inançlara "inanç"tan öte bir anlam verilmiş olmaz. Bu durumda iki taraf da objektiflikten uzaktır ve aynen müzik zevki örneğinde olduğu gibi mutabakata varılmıştır. Öyleyse şimdi çok önemli bir sonuca vardık: Mesele taraf tutup tutmamak olmadığı gibi objektiflik/subjektiflik de değildir, mesele tam olarak öncüllerde anlaşmışlık (mutabakat düzlemi dediğim şey)dır. Bu sonuca yukarıdaki "Eğer bu soruda mutabık kalınmış olsaydı kimileri teist olurken kimileri deist olur muydu?" sorusuna hayır diyerek devam etmiş olsaydık da ulaşılıyor olması başka bir yolun olmadığını gösterir.

Tanrı'nın bir obje olmadığı, mutabakat temelli düşüncenin kendisiyle çeliştiği vb. ayrıntılara girmek istemedim ancak bu hususlarda da önemli noktalar açığa çıkabilir.

Senin durumuna gerçekten üzülüyorum Trajito.Felsefik homurdanmalar arasında boğulup gitmişsin.

Afferim çok iyi düşünmüşsün.