Arkadaşlar, bu kainatta en bedbaht mahluk; dinsiz insandır. Yani, dinsiz ve imansız bir kafir, bu dünyada da manevi azap çekiyor. Gelin hep birlikte bu konuyu araştıralım ve değişik örnekler verelim:

Mesela, insanda akıl olduğu için, hazır lezzetini geçmişten gelen elemler ve gelecekten gelen sıkıntılar bozuyor. Kafir bir adamın başındaki akıl ona bir azap aleti oluyor. O akıl ile ayrılık ve yokluğu düşünüyor. Devamlı olarak ayrılık ve yokluktan gelen tokatlar onu hayvanlardan çok aşağı düşürüp, kainatın en bedbaht mahluku yapıyor. Hayvan ise böyle değildir. Hayvanda akıl olmadığı için, lezzetini tam alır. Ne geçmişten gelen sıkıntılar ve ne de gelecekten gelen korkular onun lezzetini bozmaz. Öyle ise, imansız bir insan, lezzet yönünden hayvanlardan çok aşağı düşer.

Evet, kafir bir adamın iki tane Cehennemi vardır. Biri bu dünyada ayrılık ve yoklu ve acizlik ve fakirlikten gelen manevi Cehennem, diğeri ahirette gideceği maddi cehennemdir. Elbette böyle bir insan acınmaya layık değildir. Çünkü, zarara kendi rızasıyla girene acınmaz ve merhamet edilmez. Bu iki Cehennem, kafirlere küfürleri ve imansızlıkları neticesinde ikram edilmiş iki tane hediyedir.

Örnekler devam edecek inşaallah..

Alevi Köyüne Cami, Asimilasyona devam.

Turan Eser

Abant Platformunun başkanlığından, Diyanetten sorumlu devlet bakanlığına geçen Mehmet Aydın?ın ekibi, Alevi köyünde cami açılışı yaptı.

Alevi köylerinde istenilmediği halde cami yapılmasına yönelik uygulamalardan vazgeçilmedi.
Fettulahçı Abant Platformu Sempozyomu ?Alevi sorunu yok? derken, haber ajansları, "300 yıllık hasret sona erdi" haberini servis yapıyordu. Abant Platformunun başkanlığından, Diyanetten sorumlu devlet bakanlığına geçen Mehmet Aydın?ın ekibi, Alevi köyünde cami açılışı yaptı. Diyanet İşleri Başkanı Ali Bardakoğlu, yanında Müftülerle, AKP?lilerle, Çanakkale'nin Tahtacı Alevilerin yaşadığı Denizgöründü köyünde cemevi olması gerekirken, 12 Eylül darbesinin ürünü olan, Alevi köylerine zorla cami yapma projesinin 2007 yılında nasıl devam ettirdiği gösterdi. DİB başkanı Alevi köyünde caminin açılışı yapması, Sünni köylerine kilise açmaya benzer. ?300 yıllık hasret sona erdi? görüşü, asırladır süren asimilasyonu gizlemeye dönük açıklamalardır. Alevi-Tahtacı olan Denizgöründü köyünün 300 yıllık özgünlüğü yok etmek, Alevileri Cemevi yerine, zorla camiye sokmak olduğunu, ?hasret? diye ancak bu zihniyet pazarlayabilirdi.

[b]SORUN CEMEVLERİNİ ALEVİLERİN İNANÇ MERKEZİ OLARAK TANIMAKTIR.[/b

Sorun, inanç zorlamasından kaçınılacağı anlamına gelen bir değişiklikle yani 'cami' kelimesi yerine ?İbadethane? kelimesinin konulmasıyla şimdilik ?halledildi? diye geçiştirildi. Yeni düzenlemelerde ?İbadethane? ile sadece cami, kilise, sinagog ve havra tarif edildi. Yani Alevilerin ibadethaneleri olan Cemevleri yine yasal ayrımcılığa maruz kalmıştır.
Aleviler ölülerini camide değil cemevinde yıkamak ve imamın değil dedelerinin okuduğu dualar eşliğinde gömebilmek için, bu asimilasyoncu uygulamalara son verilmelidir.

Alevi köylerine zorla cami yaparak, devlet olanakları dahilinde sistemli ve yoğun şekilde asimilasyoncu politikaları egemen kılma girişimi sürmektedir. Örneğin, Kayseri gibi İslamcı hareketlerin ve tarikatların en yoğun olduğu bir şehrin Alevi köylerinde, zorla cami yaptırma girişimlerine tanık oluştuk.

12 Eylül 1980?den sonra, Kayseri?nin Sarıoğlan ilçesine bağlı 6 köyünden 4?üne zorla cami yapılmıştır. AKP döneminde bu süreç hızlanmıştır. Kayseri ilinin, İğdeli, Yerlikuyu ve Karaözü köyleri bu uygulamalara karşı tepki göstermiş ve hukuki süreç başlatmıştır. Son gelinen aşamada, İğdeli köyünde cami yapma girişimi ABF?nin girişimleri ile durdurulmuştur.

Cemevlerini 'cümbüş yeri' olarak gösteren AKP zihniyetinin Kopenhag Kriterleri?nin temel ilkelerine, laikliğin ve insane haklarının evrensel değerlerine samimi yaklaşacaklarını sanmıyoruz.

? Aleviler devletin, dinsel ve dilsel açıdan uyguladığı ayrımcı politikadan arındırılmasını, herkesin farklılıkları ile eşit koşullarda bir arada kardeşçe yaşamasını talep ediyor. Bu nedenle devletin sünni hırkasının derhal çıkartılıp, laikik hırkasının giydirilmesini talep ediyor.

? Devlet yurttaşları ile eşit koşullarda ve eşit zeminde buluşması gerekir. Yurttaşlık sorumluluklarını ve görevlerini yerine getiren herkesin, devlet imkanlarından eşit yararlanması gerekir. Sünni İslam?ın lehine yatırımların olmasının kabul edilemez. Devletin asli görevi Cami temeli atmak değil, hastane ve okul temeli atmaktır. Devlet ruhban sınıfı değil, çağdaş bireyler yetiştirmek zorundadır.

? Alevilerin inanç merkezi cemevidir. Siyasi iktidarın görevi ulemalık değil, Alevi köylerine zorla cami yaptırmak değil, tüm inançlar karşısında tarafsız ve eşit kalmaktır.

? AKP Hükümeti ve DİB tarafı oldukları bu hak ihlalerinden derhal vazgeçmelidir


http://www.2temmuz.com/habergoster.asp?id=828

Bu Muslumlardaki cahil curetine akil sir erdirmek gercekten guc.

Hayvanlar kafirlerden daha rahat ve huzurludurlar. Kafirlerin hayvanlara yetişebilmesi için önce başlarındaki akıllarını atıp, kurtulmaları gerekir. Yoksa, lezzet cihetinde hayvanlardan çok aşağı düşüyorlar. Devamlı olarak yokluk, ayrılık ve acizlik ve fakirlikten gelen tokatlar onu hayvanlardan çok aşağı düşüyor. Daha Cehenneme gitmeden bu dünyada manevi bir cehennem azabı çekiyor.

Evet, kafirin kalbinde adeta bir cehennem çekirdeği vardır. O çekirdek, bu dünyada manevi bir azap verdikten sonra, ahirette cehennem ağacı olup, maddi olarak kafirlere azap verecek.

Elbette bunlar kafirlerin küfrünün meyveleridir.

Allah'a kainatın zerreleri adedince hamdolsun ki, beni müslüman olarak yaratmış ve yaşatıyor.

...
Allah'a kainatın zerreleri adedince hamdolsun ki, beni müslüman olarak yaratmış ve yaşatıyor.

Siz kendi iç dünyanızı bizlere ve hayvanlara yansıtıyorsunuz..
Size göre hayvanlar sizlerden çok daha mutludurlar.. Ve bize göre ise sizlerden çok daha düşüncelidirler..

HACI

Haci, müslümanlarda sizin çektiğiniz yokluk, ayrılık, hiçlik gibi manalar yok ki, neden mutsuz olsunlar ki. Mesela, müslümanlar eceli hem kendini, hem sevdiklerini parçalayacak bir arslan gibi görmüyorlar. Kabri, hem kendini, hem de bütün sevdiklerini yutacak bir ejderha gibi görmüyorlar. Ölümü, hem kendini hem sevdiklerini asıp ebedi bir yokluğa atacak bir cellat gibi görmüyorlar. Müslüman için, her bir dakika Allah tarafından verilmiş bir sermayedir. O sermaye ile ahirete lazım olan şeyleri tedarik ediyoruz. Bizim ömür dakikalarımız sizinkiler gibi yok olmuyor. Yediğimiz her bir meyve, gördüğümüz her bir çiçek yok olmuyor. Zihnimizde ve kalbimizde manalarını bırakıp öyle gidiyorlar. Biz bu dünyada da Cennete gitmeden Cennet hayatı yaşıyoruz.

Öyle ise ey haci aklını çıkar at hayvan ol kurtul.

Biraz sert oldu ama, ben gerçekten İslam hakkında hiç olumlu ve pozitif düşüncelere sahip değilim..

..sinekler kokuşmuş maddelere gelir.

Arkadaşlar, bu kainatta en bedbaht mahluk; dinsiz insandır. Yani, dinsiz ve imansız bir kafir, bu dünyada da manevi azap çekiyor. Gelin hep birlikte bu konuyu araştıralım ve değişik örnekler verelim:

Mesela, insanda akıl olduğu için, hazır lezzetini geçmişten gelen elemler ve gelecekten gelen sıkıntılar bozuyor. Kafir bir adamın başındaki akıl ona bir azap aleti oluyor. O akıl ile ayrılık ve yokluğu düşünüyor.

Devamlı olarak ayrılık ve yokluktan gelen tokatlar onu hayvanlardan çok aşağı düşürüp, kainatın en bedbaht mahluku yapıyor.

Hayvan ise böyle değildir. Hayvanda akıl olmadığı için, lezzetini tam alır. Ne geçmişten gelen sıkıntılar ve ne de gelecekten gelen korkular onun lezzetini bozmaz. Öyle ise, imansız bir insan, lezzet yönünden hayvanlardan çok aşağı düşer.

Evet, kafir bir adamın iki tane Cehennemi vardır. Biri bu dünyada ayrılık ve yoklu ve acizlik ve fakirlikten gelen manevi Cehennem,

diğeri ahirette gideceği maddi cehennemdir. Elbette böyle bir insan acınmaya layık değildir. Çünkü, zarara kendi rızasıyla girene acınmaz ve merhamet edilmez. Bu iki Cehennem, kafirlere küfürleri ve imansızlıkları neticesinde ikram edilmiş iki tane hediyedir.

Örnekler devam edecek inşaallah..

zarara kendi rızasıyla girene acınmaz ve merhamet edilmez. Bu iki Cehennem, kafirlere küfürleri ve imansızlıkları neticesinde ikram edilmiş iki tane hediyedir.

Elbette bunlar kafirlerin küfrünün meyveleridir.

Allah'a kainatın zerreleri adedince hamdolsun ki, beni müslüman olarak yaratmış ve yaşatıyor.

Her ne ise. Konumuza devam edelim.
Kabir, kafirler için; vahşet ve nisyan içinde zindan gibi sıkıntılı ve bir ejderha karnı gibi dar bir mezara açılan bir kapı olduğu halde; ehl-i Kur'ân ve îman için, dünya zindanında baki tarlalara ve imtihan meydanından ........
........
........

İlim zaten Muhammed i anlamaktan oldukça uzak. Muhammed in yerine Saaidi Nursi yi koymuş.. Kendilerine yeni bir Peygamber yaratmışlar... Neden peki? Demek ki Muhammed yeterli gelmemiş...

[i]Gelin işkembemizden uyduralım, üfürelim, kafamızdan desteksiz sallayalım, kendi vehimlerimizi gerçekle karıştıralım, sap yiyip saman çıkaralım, çıkartıp çıkartıp ipe dizelim diyeceği yerde konuyu araştıralım demiyor mu bir de!..

[i]İnsan.. diye başlıyor, sonra kafir diye devam ediyor. İnsanda akıl olduğu için lezzetini sıkıntılar bozarsa, sadece kafir mi insan da kafirin aklı azap aleti oluyor da müslümanın olmuyor?

Sen hayatında hiç kafir oldun mu da kafirin ne düşündüğünü, ne hissettiğini bu kadar kendinden emin olarak ileri sürebiliyorsun?! Ben bir kafirim, bir dinsizim, zerre kadar imanı olmayan bir allahsızım, hiç de söylediğin gibi sıkıntı ve azap içinde değilim. Bunlar öyle oturduğun yerde skolastik zırvalıklar üretmekle anlaşılmaz. Söylediklerin saf kitleleri belki korkutabilir, zihinlerindeki düğüme bir diğerini belki ekler ama bunlar burada sökmez.

İslam'da huzur ve mutluluk olduğu büyük bir yanılgıdır.
Her alanda, her konuda günah-haram engellemesinin ve korkusunun olduğu bir yaşamın nasıl huzurundan bahsedilebilir?
Kendi içlerinde birbirini kafirlikle suçlayan, birbirini müslüman saymayan bir mezhep-cemaat-tarikat cehenneminde nasıl mutluluk olabilir?
Örneğin ülkemizde sade müslüman olmak demek kimliksiz, güvensiz olmak gibidir.
Müslümanlığını kanıtlamanın yolu bir cemaate katılmaktır. Aksi durumda ne idüğü belirsiz muamelesi görür, sadece teslim olmuşlardan sayılırsın.
Dincilerin olduğu bir ortamda öne çıkamazsın, kariyer edinemezsin. Çünkü bir cemaatin oluru-desteği yoktur arkanda.
Bir cemaate katılmış olsan diğer cemaatler için bir hasımsındır. Yeri gelir kafir olarak dahi nitelendirilebilirsin. Tekfirin ne kadar yaygın olduğunu biliyorsundur sanırım.

Bayansan eğer, başörtüsü yetmez, sıkmabaş olacak, türbanın altına da bone giymiş olacaksın.
Türban giymekle bittiğini sanma, bu defa pantolon giymemen, bol giyinmen, pardesü giymen, makyaj yapmaman, koku sürünmemen beklenir.
Bu da yetmez, daha iyi müslüman olman için çarşaf giymen beklenir. Eğer mavi, lacivert vs. giydin mi yine olmadı. Kara çarşaf istenir bu defa.

Huzur dediğin ölümden sonrasını düşünüp de ölümsüz-sonsuz bir yaşamı hayal ederek huzur duymak ise, o senin kuruntun. İnsanın yapısında vardır, ölümlere üzülür de kendisine ölümü yakıştırmaz. İyice yaşlandığında başlar ölümü düşünmeye. Bu aşama ise yaşamın sonbaharı da bitmiş kışa girilmiştir. Hiç son demlerine yaklaşmış bir müslümanın ölümü kabullendiğini, Allaha kavuşmanın huzuru içinde olduğunu gördün mü? Hayır. Lafa bakma yalnız. Yakınen duygularını hissettiklerinden söz ediyorum. Ben görmedim. Sımsıkı sarılmışlardır dünyaya. Ömrü boyunca organ nakline karşı çıkanın dahi kendisi için gerekince kabullendiğini duymuşumdur.

Huzur imanda değil, yaşamının hakkını verebilmededir.
Farzet ki bir cansız varlıkken, yaşam hakkı kazandın ve dünyaya geldin. Ömrünü tüketip döndüğünde neler götürüyorsun, geride ne izler bırakıyorsun? Doğaya, insanlara, çevrene ne yararın oldu? Yaşamı ne ölçüde değerlendirebildin. % kaç?
İşte yaşlılıkta geriye dönüp baktığında huzurun kıstasları bunlardır. Kılmadığın namazlar, tutmadığın oruçlar, şüpheler ya da retler değil.

Arkadaşım, yanıldığını anlaman için şu gelen hikayeciği okuman lazım:

Bir vakit iki asker, uzak bir şehire gitmek için emir alıyorlar. Beraber giderler; tâ, yol ikileşir. Bir adam orada bulunur, onlara der: «Şu sağdaki yol, hiç zararı olmamakla beraber, onda giden yolculardan, ondan dokuzu büyük kâr ve rahat görür. Soldaki yol ise, menfaatı olmamakla beraber, on yolcusundan dokuzu zarar görür. Hem ikisi, kısa ve uzunlukta birdirler. Yalnız bir fark var ki, intizâmsız, hükûmetsiz olan sol yolun yolcusu çantasız, silâhsız gider.Zahirî bir hafiflik, yalancı bir rahatlık görür. Askerî intizam altındaki sağ yolun yolcusu ise, gıdalı yemeklerden dolu beş kiloluk bir çanta ve her düşmanı alt ve mağlûb edecek iki kiloluk bir mükemmel silâhı taşımaya mecburdur..»

O iki asker, o adamın sözünü dinledikten sonra şu bahtiyar nefer, sağa gider. 5-6 kiloluk ağırlığı omuzuna ve beline yükler. Fakat kalbi ve ruhu, binlerce kilo minnetlerden ve korkulardan kurtulur. Öteki bedbaht nefer ise, askerliği bırakır. Nizâma tâbi olmak istemez, sola gider. Cismi ağırlıktan ağırlıktan kurtulur, fakat kalbi binler batman minnetler altında ve ruhu hadsiz korkular altında ezilir. Hem herkese dilenci, hem her şeyden, her hâdiseden titrer bir Sûrette gider. Tâ, istenilen yere yetişir. Orada, âsi ve kaçak cezasını görür.

Askerlik nizâmını seven, çanta ve silâhını muhafaza eden ve sağa giden nefer ise, kimseden minnet almayarak, kimseden korkmayarak tam bir kalp ve ve vicdan rahatlığı ile gider. Tâ o istenen şehire yetişir. Orada, vazifesini güzelce yapan bir namuslu askere münasib bir mükâfat görür.

İşte ey arkadaşım, Bil ki: O iki yolcu, biri Allah'ın emirlerine ve kanunlarına itaat eden, birisi de; âsi ve hevâya tâbi insanlardır. O yol ise, hayat yoludur ki: Ruhlar aleminden gelip kabirden geçer; âhirete gider. O çanta ve silâh ise, ibâdet ve takvâdır.. İbadetin belki zâhirî bir ağırlığı var. Fakat, mânâsında öyle bir rahatlık ve hafiflik var ki, târif edilmez. Çünki:Kul, namazında der:Eşhedü en la ilahe illallah. Yâni: "Hâlık ve Rezzak, ondan başka yoktur. Zarar ve menfaat, onun elindedir. O hem Hakîm'dir; abes iş yapmaz. Hem Rahîm'dir; ihsanı, merhameti çoktur" diye itikat ettiğinden her şeyde bir rahmet hazinesinin kapısını bulur. Dua ile çalar. Hem her şey'i kendi Rabbisinin emrine musahhar görür, Rabbisine iltica eder. Tevekkül ile istinad edip her musibete karşı ona sığınır. Îmanı, ona bir tam bir emniyet verir......