Bizarro

İlginç bir konuya değinilmiş.. Eleştirel yaklaşan kişilerin Yakub'un durumu ile ilgli şüpheleri doğrudur. Kuran'daki anlatımdan Yakub'un İbrahim'in oğlu olduğu sonucu çıkar. Bin kere okusanız torunu olduğu sonucunu çıkaramazsınız. Kuran'daki bilgi ile İslam literatüründeki bilgi bu nedenle çelişkilidir.

Ben de aynı şeyi söylüyorum.. ama "gerçek, yalın bilim" dediğin şeyin yetki alanını sorgulayarak konuşuyorum. Sen ise güya Tanrı'nın varlığını reddediyorsun ama bilim denen şeyi, yetki alanı sınırsız tanrının yerine koyarak konuşuyorsun.. İzole halindeki bir evrenin kısıtlı bilgi kaynakları ve görüş yetileri ile şekillenmiş bilgi birikimi ile diğer evrenlerin varlığını ispatlamaya kalkmak zaten yetki alanının dışına çıkmak demektir. Tüm galaksilere uzay mekiği gönderip köşe bucak tarama yaparak, 'her yere baktık Cenneti bulamadık' "bilimsel" çıkarımıyla insanların karşısına çıkıp boşuna ümi

Sözlükler yalan söylemez. Arapçada kelimelerin ne anlama geldiğini anlamak için İngilizce, Türkçe vs. aşina olduğumuz tarzda sözlük taraması yapılmaz. Arapçada bir kelime hakkında yorum yapacaksanız, kelimenin kökü ile tanışmalısınız. Örnek olarak bahsi geçen nehir kelimesini ele alalım.. Bu kelimenin kökü Nun-Ha-Ra dır ve "fışkırmak, püskürmek" şeklinde bir anlamı vardır. Kuran'da günün aydınlık saatleri için de "Nehir" kelimesi kullanılır ve bunun sebebi, güneş tarafından etrafa püskürtülen ışıktır. Yani Na-Ha-Ra kökünün kullanıldığı bir yerde, birşeyin (ışığın,suyun vs.) püskürmesi, etrafa

Müslümanların putları saymakla bitmez diyebilirim. Görüldüğü kadarıyla en bariz olanı, eski çağ heykel tapıcılığının ibret verici bir örneği durumundaki Kabe'dir. Uydurma rivayetlerle bu yapıyı İbrahim peygamber ile ilişkilendirmeye çalıştılar ama ne yapsalar durumlarını haklı çıkaracak aklı başında bir savunmaları yok. Bu konu gündeme gelince öyle şey mi olur, kimse Kabe'ye tapmıyor vs. diyerek durumlarını haklı çıkarmaya çalışırlar. Eski çağ heykel tapıcılarının da, heykelleri ilahları için sembolleştirdikleri unutulmamalıdır.

Ne edemek istediğimi anlamışsın.. gerisini boşver.

Güzel ve anlamlı sorular.. Vakia 76 - "Eğer ki, bilirseniz bu büyük bir yemindir." Benim buradan anladığım, yıldızların konumu gelişigüzel değil ve mevcut uygarlığımız konumlarındaki sırrı çözecek bilgiye sahip değil. Eski uygarlıkların astronomiyle neden bu kadar haşır neşir olduklarının elbette bir sebebi olmalı diye düşünüyorum. Mesela İbrahim'in yıldızlara baktıktan sonra hasta olduğuna kanaat getirmesi tuhaf değil mi? 37:88-89. İbrahim, yıldızlara baktı ve "Ben hastayım" dedi.

Senin sunduğun kronoloji de tamamen doğru.. ama dışarıdan yardım kabul etmeden, kendi birikimlerimiz ışığında. Mevcut bilgi birikimlerimizin, matematik gibi kesin bilgiler içermediğine, genellikle ön kabullerden ve kısıtlı imkanlarla yapılmış gözlemlerden oluştuğuna itiraz etmezsin umarım. Mesela, geçen seneye kadar Ay'ın oluşabilmesi için, kor halindeki dünyaya farklı bir cismin çarmasının gerektiği ve Ay'ın kütle yığının, dünyanın ve bu cismin bir çeşit karışımı olduğu görüşü kabul ediliyordu. Yani geçen seneye kadar bu bilgi "bilim"di ama bugün sadece eskide kalmış bir hatıra.. Çünkü geçe

Dikkatlice okudum. Çıkardığım kronoloji şu: 1. İlk olarak dünya (arz) madde olarak var ediliyor. 2. Bu aşamada tek bir evren var ve duman/gaz halinde 3. Yeryüzünün üstünde bu gaz kütlesinden 7 adet gök inşa ediliyor 4. 7 adet gökten birinin yeryüzüne ait olan gök olduğu belirtiliyor 5. Ve bu göğün (bizim tabirimizle uzayın) yıldızlarla donatıldığı belirtiliyor (yani yıldızlar evrende, atmosferde değil) Ayetler itibariyle, yukarıdaki kurgunun yanlış olduğuna ve "7 evren" teziyle nerede çeliştiğine sen hakemlik et istersen. İtiraz etmeyeceğim.

Burada "mazaretleri olmadan müminlerin üzerine salmak." demiş, cümleyi bitirmişim. Tekrar okuyunca farkettim, "salmak olabilir." denmesi ahlaki ve üslup olarak daha uygun olur. Dediğin gibi de olabilir ama bu durumda neden müminler cesaret kazanıyor da diğerleri rehavete kapılıyor gibi bir soru sorulabilir. Bana mantıklı gelen görüş, her iki taraf için aynı olan koşul, her iki tarafı da aynı şekilde hareket etmeye zorlamalı şeklindeydi. Koşullar farklı olsaydı, farklı tepki göstermeleri daha doğru olurdu gibime geliyor.

"7 kat sema" ifadesinin Kuran'da kullanım biçimi ve anlatış tarzı olarak, "7 evren" şeklinde anlaşılmasının daha uygun olduğunu ortaya koydum. Bu nedenle Kuran açısından tutarsız olan yaklaşımınız, 7 kat semayı bulunduğumuz evrende arayan sizin gibi saplantılı ve katı inançlara sahip müslümanları bağlar.. O nedenle aranızdan şimdilik çekileyim...

Ayasofya cami olarak yapılmadı biliyorsunuz. Yeniden birşey yapılacaksa, özüne dönüp kilise olmalıdır. Ehlikitaptan başka bir topluluğa ait bir mabedi zorla kendi dinine mal etmek ahlaksızcadır. Bunun hiçbir şekilde savunulur bir yanı yoktur.

Recm cezası, Kuran kaynaklı değildir. Müslümanların dini emir belirlemede ne kadar cömert davrandığına iyi bir örnektir.

Güya adaleti tesis etme emri veren bir dine mensup biri, Kürt meselesinde neden sınırları zorlayacak derecede ikiyüzlülük ve haksızlığı ilke edinerek hareket eder? Kürt meselesi, "güya" müslümanım diyenlerin zayıf karnıdır.

Sadece kılıç zoru ile müslüman olunmamıştır.. gönül rızasıyla müslüman olanlar da vardır. Mesela, Türk-Yunan nüfus mübadelesinde, malından mülkünden olmak istemeyen Anadolu'lu rumlar gönül rızasıyla kendilerini müslüman yazdırmışlar ve sonrasında müslüman ve türk olmuşlardır. http://tr.wikipedia.org/wiki/T%C3%BCrkiye-Yunanistan_N%C3%BCfus_M%C3%BCbadelesi

Ateist değilim, müslüman da değilim. Heralde iki satır yazmama müsade edersin.. Amacım polemik değil ama yukarıdaki ifadeye istinaden birşey sormak istedim. Eğer beynimiz bizi biz yapan şey ise, işlev olarak aynı beyine sahip olduğumuz halde neden bu denli farklı olabiliyoruz sorunun cevabı, çevremizden edindiğimiz birikim olmalıdır değil mi? Yani bir nevi, hatıralarımız bizi şekillendiriyor olmalı bu bakış açısıyla. Bu durumda diyorum, hatıralarımızı, ham bir beyine aktarmanın yöntemini bulduğumuzda, ölümsüzlüğün sırrını da bulmuş oluruz değil mi? Yeni bir beyine aktarılmış bize ait olan