hor_kullanıcı

arkadaşlar, evrim konusunda şöyle bir sorum var, evrimin bildiğim kadarıyla amacı hücrenin sağlıklı gelişmesi,üremesi....vs şimdi insanı dünyadan çıkartsak, dünyadaki tüm canlılar çok daha sağlıklı olmazmıydı? üreme sayıları da artacaktı... dünya yaşayan bir canlıysa(topraklarıyla atmosferiyle) çok daha temiz olmayacakmıydı? insan bu dünyanın ürünüyse bizler nasıl evrimleştikki bizi yaratan canlıyı resmen öldürüyoruz, atmosfer delinmek üzere vs... hani evrim gelişmeydi? bu arada evrimi destekleyen bir deistim ama bu soru aklıma geldi gecenlerde paylaşmak istedim....

ateismin en sağlam kaleleri gördüğüm kadarıyla iki tane fikir, birincisi sizin bu yazdığınız gibi, tanrı eksik yada mükemmelmidir, tanrıyı kim yarattı vs... ikincisi ise evrim teorisi... "bence" birincisini şöyle açıklayabilirim; zaman kavramını bir örnek olarak öne sürersek, yaşadığımız boyutun, zamanı bize yarattığını, daha doğrusu yaşadığımız boyutta zaman olduğunu bilimsel olarak söyleyebiliyoruz, ve hatta zamanın olmadığı bir boyut olduğunu yine bilimsel olarak kanıtlayabiliyoruz. bunedemek? demekki tanrının olduğunu düşündüğümüz boyutta sonsuzluk diye bir kavram yok, zaman olmadığından

sayın cuvcuv, dediklerine katılıyorum bir cuvcuv kafilesi tarafından üretilmiş olabiliriz, ama aklıma takılan şuki neden ölümlü yarattılar? okadar uğraşmışlar aq boşa gitmeseydi bari, ve asıl olan şuki düşünce gücümüzü duygularımızı onlar yarattılar ise bu duyguları neden kıstılar? neden düşünce gücümüzle birşey yapamıyoruz? neden bazı şeyler bize iyi bazıları kötü geliyor? bu duygusallık neden kapalı bir kutu? madem ürettin neden kısıtlı ürettin? daha doğrusu neden kısıtlı olduğumuzu bize belli ettin, mesela bir hayvan olarak üretilseydik, kısıtlı olduumuzu farkedemeyip duygusal olarak mük

merhaba dostum, kıyametten sonra sonsuza kadar ne olacak? kıyametten sonra yani ölümden sonra bence zamanın olmadığı bir evrende farklı bir boyutta var olacağız. bu boyutta şuanki bedenimiz ve şuanki aklımız olmayacak, bu beden bu evrende var olabilen bir varlık. sonsuzluk denen illet öbür evrene gittiğinde olmayacak. belki ondan baha büyük belki daha farklı olgular olacak. zamanın olmadığı yerde zaten sonsuzluk düşünülemez. aynı anda tüm insanların nasıl yaşadıklarını kavrayabileceğiz, aynı anda herşeyi hissedebileceğiz, yada enazından kısıtlı olmayacağız diyelim(bu hayata kıyasla). ama beden

eserinin rastgele var olduğunu söylemiyorum sevgili yazar, sadece eserinin yaratılması için önce senin beyin olarak evrimleşmen gerektiğini söyleyebiliyorum! bahsettiğine göre baya kaliteli yazarmışsın, bu duruma gelebilmek için nekadar kitap okudun hangi okulu bitirdin? nezaman yazı yazmayı öğrendin? bir evrimmi geçirdin yoksa? yoksa ben de yazabilirmiyim senin yazdığının aynısını? ama sen farklı evrildin ben farklı evrildim değilmi? sevgili dostum ben de tanrıya inanıorum ama evrim var, bunu tartışmanın anlamı gerçekten yok ( forumda yeniyim deistim yada panteist ferdiye inat karar verem

....

gökmavi dostum, tanrı paradoksu tartışmasında bahsettiğim gibi, maneviyatımızın daha özgür ve daha güçlü olduğu diğer bir boyut var. bu evrende sadece bu kısıtlı beyin ile düşünebiliyoruz ? rüyaları açıklamak gerçekten zor, rastlantısal şeyler gibi olduğuna inanMAmak zor. ben de rastlantısal olabilir diyorum. ama biraz uçuk düşünmek istersek, belki bazen beyin uykuda iken yani aslında diğer boyutta iken bazen biz uyandığımızda diğer boyutta düşündüklerimizi bu boyuta indirgenmiş hallerini hatırLıyo olabiliriz. ve daha güçlü olduumuz diğer boyutta zaman kavramı büyük ihtimalle yok, böylelikle

ferdi dostum fikirlerimin bulanık olduğuna katılıyorum, bulanık olmasa burada olmazdım zaten, insan yanan bir ateştir sönecektir demişsin, yandığımı görebiliyorum ama yanan bedenim, düşüncelerim duygularım yanmıyor dostum? manevi bir varlık olduğuma inanıyorum, ve maneviyatımın yandığına inanmıyorum. ayrıca duygu ve maneviyatım özgür değil daha doğrusu her istediğimi yapamıyorum, yani bu yaşadığımız yerde bedenimiz yaşıyor(yanıyor) ama ruhumuz, maneviyatımız bence bu evrene ait değil gibi duruyor, çünkü bu evren benim düşündüklerimi yapmama sürekli engel oluyor, kısıtlı olduumu ben hissediyor

sanırım deistim, ama iki şeye inanıyorum bunlardan birini seçemiyorum.birisi tanrı dediğim şeyin bizi yaratmış olduğu ve bizim tamamen ondan ayrı bir şey olduğumuz, ikinci tahminim ise tanrının bizim tüme varımımızın olabileceği, tüme varımdan kastım şu: hepimiz aslında aynı bilinciz ama bu evrende (bu boyutta) farkında olmadan özgürce tek tek düşünüp yaşayabiliyoruz, ilk mesajda yazdığım gibi kötü yaşayan insanlar tanrının (cennetin) içinden çıkarılacak, iyi olanlar da tanrının bir parçası olarak kalacaklar(cömertlik,yardımseverlik, alçak gönüllülük,acıma affetme). sonuçta bu olguları bizler

TANRI kelimesinde takılıp kalıyorsunuz, sebebi sanırım herkezin gençliğinde onu bir şahıs gibi hayal etmesi, kurgulamasından kaynaklanıyor. yok tanrı geleceği bilir, bilemez, yok kusurlu yok kusursuz.... TANRI dediğimiz olgu, gördüğünüz hissettiğiniz algılayabildiğiniz HERŞEYdir. Mesela şöyle düşünebiliriz, maddemidir değilmidir? maddeyi yaratan yada enazından maddeyi himayesi altında tutabilen tanrıdır. çünkü tanrıyı hayal eden bizleriz ve biz maddeyi görüyor algılıyoruz, bu şu demek; bizi kim yarattıysa maddeden yaratmış ve madde ile etkileşimizi sağlamış. eğer biz atıyorum madde değilde b