insan beyni zayıf olduğu için birşeylere inanma ihtiyacı duyar ama inandığı için de mutlu olduğu söylenemez, şöyle bir mantığı nasıl kanul edebiliriz "şükret, bu dünya imtahan yeri, sen ibadetini yap diğer tarafta mükafatını alacaksın" ölüp gidiyorsun herhangi bir bok yok, toprak olmuşsun, böcekler yemiş seni ama ses seda yok, bunun yanında arkadaşım ateistler hep karamsar hep mutsuz demiş, evet akadaşım çünkü biz gerçeğin farkındayız çünkü biz eleştiriyoruz, çünkü biz olması gerekeni söylüyoruz ve bunu içindir ki- klişe bir laf- gerçekler acıdır ve seni de beni de mutsuz eder, mutlu olmak içi