Edip Cevdet

Şu an yeryüzünde etkin olan tüm dinleri kasdederek söylüyorum: İnsanın inanma ihtiyâcı olmazsa dinler de olmaz. Dinler, inancın kurumsallaşmış biçimidir. Bu halleriyle de belli bir külütürün içine doğan insanların sosyo-kültürel kimlik ve aidiyet duygusuna olan ihtiyâçlarını hoyratça sömürürler. Hâl böyle olunca da belli bir süreçte uygulana uygulana artık örf-gelenek hâline gelen dinsel ritüelleri papağan gibi tekrar etmeyi "inanç" zanneden milyarlareca insan, din baronlarının sıradan birer piyonu olmuşlardır ma'alesef. İnanç; Agnostik ve Ateistler için inanç saçma bir "takıntı" o

Ben de aynı kanâ'atteyim. Bunlar genelde tıkandıkları hususlarda salağa yatan, mevzuyu saptırıp kişiselleştiren tipler. Sâdece bahsettiğiniz üye, belli bir standartta yazıyor.

Teslisden ne anladığımı birkaç cümle ile anlatırım da. Sen anlayabilir misin, ondan emin değilim. Hristiyan amentüsünde Tanrı "üç kişilik"le tanımlanır. Burada "kişilik" derken ne kasdedildiğini tam bilemiyorum. Sorduğum Hristiyanlardan da net cevaplar alamadım. Her bir kişilik, kendi özgür irâdesine sâhip ise ortada üç İlah var demektir. Ki ben böyle bir absürdlüğü kabul edemem. Tanrı'nın zâtı hakkında net fikirlere sâhip değiliz. "Vardır, hayat sâhibidir" deriz. Tanrı'nın bir "zekâ"sı ve ruhu olduğuna inanırız. Bence MESİH'te tecelli eden, Hristiyanların "söz" de

Araplar, Allah'a değil, Muhammed'in "Peygamberlik" iddiasına inanmamışlardı. Tek yaratıcı olarak da Allah'ı görürlerdi. "Andolsun, onlara kendilerini kimin yarattığını sorsan elbette, “Allah” derler. Öyleyken nasıl döndürülüyorlar?" (Zuhruf 87) Putlar, Araplar için Allah'a yakınlaşma vesilesi, birer şefa'atçi idiler. "... O’nu bırakıp da başka dostlar edinenler, “Biz onlara sadece, bizi Allah’a daha çok yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz” diyorlar. .." (Zümer 3)

Dinde Helâl-Haram noktasında kural koyma yetkisi sâdece Tanrı'ya âit olmalıdır. Muhammed'in Allah ile ortaklaşa koyduğu kurallar, tam anlamıyla şirktir. Bunu mâzur göstermeye çabalamak, âyetlere takla attırıp yorum yapmak İslâmda var olduğu iddia edilen "vahdet" anlayışına uymaz. Ne var ki İslâm'ın bu pek övündüğü "vahdâniyet" senin de savunageldiğin yorumlarla zâten iflâs etmiştir. Sen, "Üç ilah" muhabbetinden medet umarak konuyu çarpıtmya çalışma. Biat kafasıyla bu husûsu anlaman zâten imkânsız. MESİH'e iman ettikten sonra, iki yıl kadar "teslis" denen bu mevzû ile cedelleştim ben. Tıpkı İs

Pavlus'u hiç sevmem. O'nun, Ferisiler tarafından MESİH inanlıları içine sokulup, öğretiyi çarpıtmak sûretiyle, Yahudi inancından ayırmaya ve bu yöntemle sâhip oldukları inanç ve kültürü korumaya çalışan bir Yahudi ajanı olduğunu düşünürüm. Her ne kadar İlk dört Gospelde "Matta, Markos, Luka, Yuhanna" hümânist karakterde öğretişiler bulunsa da kurumsallaşmış inanç, yâni din uygulamaları o kadar da mâsum ve barışçıl değil. Özellikle ekonomik sömürü noktasında ve savaşlar için kitlelerin yönlendirilmesinde - Bknz. Haçlı Seferleri - çok etkili biçimde kullanılmış Hristiyanlık inan

Araplarda putlara insan - ya da çocuk - kurban etme âdeti yoktu. Kız çocuklarını diri diri toprağa gömme davranışı sâdece Temim kabilesinde görülmüştür. Tüm Arabistanda yaygın olan bir gelenek değildir. Özellikle fakir aileler, kızlarının belli bir yaşa geldiğinde fuhuşa zorlanacağını, genelevlere düşeceğini düşünerek çocuklarını öldürmüşler. Hattâ Kur'an'da bunu doğrulayan bir âyet dahi var. "Yoksulluk korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin. Onları da, sizi de biz rızıklandırırız. Onları öldürmek gerçekten büyük bir günahtır." (İsrâ 31) Kur'an, ilkesellik özelliği olma

Allah; "Çalmayacaksın, öldürmeyeceksin" diyor. Sen, hırsızlık edersen, ya da bir cana haksız yere kasdersen, kimin emrine karşı çıkmış olmaktasın ? "Adem'e secde edin" emrine "Ben ondan üstünüm" deyip, karşı çıkmak, kime karşı gelmektir ? Adem üzerinden Allah'a meydan okumak değil mi bu ? Kıspet giyip, karşılıklı güreş tutacak hâlleri yok ya !.. Bu kadar basit bir mevzûyu idrak edemeyip, bir de "nasihât" etmen yok mu ? Ya gerçekten anlamıyorsun. Ya da polemik peşindesin. Her iki durumla da işim olmaz.

Tevrat ve Kur'andaki Şeytan hikâyelerini inandırıcı bulmadığım gibi, bahse konu anlatıların mantık temelinden yoksun olduklarını da düşünürüm. Hattâ benim İslâmdan irtidat etme nedenlerimden birisi de Sad 76 âyetidir. Şeytan; ateşin topraktan daha üstün olduğunu iddia ederek kendi hammadesiyle övünmektedir. Eğer Şeytanda hardal tanesi kadar iman olsaydı, üstünlüğün ateş veya toprakta değil, yaratıcıda olduğunu ve dilediğini dilediğine üstün olarak yaratabileceğini bilmesi gerekirdi. Ömrünü batakta ve günah çukurlarında harcamış zayıf imanlı ben dahi bunu idrâk ederken, bâzi islâm ulemâsına gör

İslâm; Orta Çağ Arap kültürünün "Din sosu" ile servis edilmiş biçimidir. Bu yapıya "İnanç" demek varlığını kılıç sallamaya ve ganimetlere bağlamamış diğer inançlara hakâret olur. Misâl; Çinliler, Japonlar, Koreliler dinlerini savaşlar üzerinden yayma çabası göstermemişler. En yayılmacı kültürün sahibi Orta Asya Türkleridir. Onlar dahi bu yayılmayı üretim ilişkilerine bağlı - ATÜT - olarak gerçekleştirmiş, hattâ bırakın kültürel asimilasyonu, çoğu gittikleri yerlerin kültürlerine ve dinlerine tâbi olmuşlar. Avrupalılar ise Coğrafi Keşiflerle ele geçirdikleri coğrafyalardaki kültür

Ben, meal okuma üzerinden Kur'andaki çelişkileri fark ettiğimde, yanılgıya düşmeme adına tefsirlere daldım. Fahreddin er Râzi, İmam Kurtûbi, İbn-i Kesir ve Seyyid Kutub tefsirlerini inceledim. Tabii, baştan sona roman okur gibi okuduğumu iddia edemem. Ama; bana yetecek düzeyde araştırmam oldu. Yetmedi... İbn-i Hişam'ın İslâm Tarihini, İbn-i Kesir'in El Bidâye ve'n Nihâye adlı İslâm Tarihi eserini, (İslâm Peygamberinin ölümüne kadar olan kısmı) M. Asım Köksal'ın İslâm Tarihini M. Yusuf Kandehlevi'nin Hayâtu's Sahabe'sini - kısmen - okudum. Gere

Kuran'ı okuyup anlayan insana Ateist, Kuran'ı okuyup kıvırtana Reformist, Kuran'ı okuyup biat edenlere IŞİD ya da El-Kaide denir. desek; Nasıl olur ?

İşin daha da ilginç tarafı, milyarlarca dindarın, "kutsal" bildiği kitap'ının kapağını dahi açmadan ölüp gitmesidir. İnanırlara göre kitap "kutsal" dır ama; hiçbiri, - istisnâlar hâriç - o kitapları okuyarak inanmış değildir. Mevzûyu vurgulama adına bir misâl vereyim: Ben gül bahçesinde bahçevan olarak çalışsam, muhtemelen üzerime gül kokuları sinecektir. Kanalizasyon işçisi olsam fena kokular yayarım çevreme. Eğer bir kitap'ın içinde yazanlar Tanrı sözü ve o kitap da iddia edildiği gibi "kutsal" ise en azından inanırların bir bölümünün bu kitaplardan etkilenerek teist olmuş olmala

İnsan kitleleri üzerinde egemenlik kurmayı sağlayan üç önemli araç var. 1 - Ekonomi 2 - Din 3 - Siyasi ve askeri güç. Din adamları, inancı ve bağışlar üzerinden ekonomiyi; siyasi otorite de askeri güç ve vergiler üzerinden yine ekonomiyi kullandılar. Çoğu zaman da halk üzerinde kimin dha etkili olacağı noktasında birbirleri ile mücâdele etmişlerdir. Misâl; ilk çağ mezoğotamyasında krallar rahiplerin gücünü kırma adına kendilerine "Tanrı veya Tanrı oğlu" ilân ederek ruhban sınıfını pasifize etmeye çalıştılar. İlk çağda Roma imparatorları da dinin toplum üzerind

Muhammed ortaya çıkana kadar, Arap yarımadasında yaşamakta olan Yahudiler, Hristiyanlar ve putpereset Araplar din nedeniyle birbirileri ile savaşmadılar. Din savaşlarına dâir elimizde hiç bir belge-kayıt yok. Muhammed'in "elçi"lik iddiası ile birlikte öldürmeler başladı. Beş çocuklu dul Esmâ binti Mervan'ın, 120 yaşındaki ihtiyar şair Ebû Afek'in, şâir Ka'b bin Eşref'in İslam Peygamberini eleştirmeleri dışında bir suçları yoktu.Kimseleri de öldürmemişlerdi. Ama; Muhammed'in gönderdiği fedâiler tarafından katledildiler. Abdullah ibn-i Cahş seriyesinde üstelik Haram Ayların son gününde Mekkelil

Ebû Sufyan'ın hanımı Hind'in İslâm Peygamberine biatı:

Şunu tee baştan yazsaydın ya muhterem ? Bak, istediğin zaman ne kadar İknâ"(!) edici olabiliyorsun. Yok, yok. Gelmene gerek yok. Ben anlayacağımı anladım zâten.

@FETİH Sen evvelâ "gıybet" nedir; onu öğren. Bu işin "sır" ile bir ilgisi yok Gıybet ancak bir mazlum, suçsuz insanın başka biri ile yapacağı işte zarâra uğraması noktasında mâzur görülebilir ki burada öyle bir durum yok. Allah açıkça, elçisinin eşleri arasındaki dedikoduya taraf olmuş. Tanrı'yı "insan" şeklinde tasavvur etmem mümkün değil. Ben salak mıyım ? Hristiyanların "Tanrı insan oldu" şeklindeki inanç algısına itibar etmem. Tanrı bir bedene lütfu ile tecelli edebilir. Ancak; insan olAmaz. Tanrısal yüceliğe ters bir durumdur bu. İnsan olabilmesi için, Tanrısal nit

Sendeki zekânın farkındayım. Ne var ki işin gırgırında olduğunun, müslümanlıkla bir alâkan olmadığının da farkındayım yegen.

Kitap : Sahih-i Buhâri Fasıl : HUNEYN SEFERİ Konu : Tâ`if Gazâsı Ravi : Ebû Mûsâ el-Eş`arî Başlık : PEYGAMBERİMİZİN EBÛ MUSA VE BİLÂL`E MÜJDESİ Hadis No : 1634 Hadis : Gelen rivâyete göre şöyle demiştir: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (Tâif seferinden dönüşünde) Mekke ile Medîne arasında Ci`râne mevkiine nâzil olduğunda ben Resûlullah`ın huzûrunda bulunuyordum. Bu sırada Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e bir a`râbî geldi. Ve: “Bana verdiğin sözü hâlâ yerine getirmiyecek misin?” dedi. Resûlullah: “Ganîmet malını

Kendi elinin öpülmesi ile öpenlerin toptan "Cennetlik" olacağını iddia eden ya meczuptur, ya da sahtekâr. İslâm Peygamberinin kızı fâtımâ'ya, "Kendini Allah'tan satı al, Yoksa seni baban da kurtaramaz" dediği şeklinde rivâyetler var. Bunlar uçmuş yahu !.. Şeyh'lik, Derviş'lik gibi ünvanların neden kaldırıldığını, tekke ve zâviyelerin neden kapatıldığını hâlâ anlayamayan varsa pes artık...

Ben ne anlatıyorum; siz mevzûyu nereye bağlıyorsunuz ? Askerin arkasından laf eden var mı ? Diyorum ki "Sahip olduğumuz askeri güç ile ABD'ye kafa tutamayız. Bu itibarla dış politikada konuşulması gerekenleri iç politika malzemesi yapıp "gaz"a çevirmek olacak iş değildir. Şimdi "Osmanlı tokadı" göndermesi yapanların sesi 2003'te askerimizin başına çuval geçirildiğinde pek çıkmamıştı nedense ? 15 senede ABD ile savaşabilecek güç'e mi ulaştık. "Reyiz" Rusya'ya da efelenmişti; Rus uçağı düşürüldüpğünde. Ne oldu sonra ? "Özür"lerin bini bi para... Böyle bir adı

Bâzan anlatılmak istenene odaklanıldığında, kurulan cümledeki detaylar gözden kaçabiliyor. Alıntıladığınız cümledeki kasdım şudur: 'ABD neredeyse 15 günde Irak'ı işgâl etmişken, biz bir aydır Afrin'e ulaşamadık' demek istemiştim. Şİmdi karşımızda böyle bir devâsâ güç dururken, bizim tarihe karışmış "Osmanlı tokadı" ile avunmamız abesle iştigâl olmaktadır. Bu arada benim şahsi kanâ'atim, Suriye konusunda ABD ile Rusya'nın bir şekilde anlaştığı şeklindedir. Suriye bir "kaynayan kazan" dır. Oraya iki süper gücün hesapsız girmesi düşünülemez.

Senin verdiğin "cevap"lar sana göre yeterli olabilir. Ama; sorduklarımı anladığından emin değilim. Bu arada Tanrı'ya inanan biriyim. Senin Allah CC dediğin Arap ilâhına inanmam. Benim İslâmdan uzaklaşmama neden olan sorular yığınla. Hangi birini yazayım ? Allah size gıybeti yasaklıyor değil mi ? "...Birbirinizin gıybetini yapmayın..." (Hucurat 12) Ama işe bakın ki Allah, elçisinin hanımları arasındaki dedikodularda taraf olup Muhammed'e kıyak geçiyor. "Hani peygamber eşlerinden birine, gizli bir söz söylemişti. Fakat eş

Bilgili veya bilgisiz olduğumla ilgili karar mercii değilsin. Dikkat edersen ben de bir süreden söz etmedim. Afrin hedefi ile buna direnen güçten hareketle, burada bile zorlanırken, ABD'ye efelenmenin mantığını sordum. Bu gün kahramanlık edebiyatı üzerinden hamasi nutuklar atmak yerine, YPG ile ABD'yı yanyana bizi de ABD ile karşı karşıya getiren aciz politkaları hesâba katmak, eleştirileri de ona göre yapmak gerekmez mi ? ABD süper güçtür. Biz savaşa girersek Saddam kadar bile dayanamayız. Eğer anlaşmazlık "Ya hep ya hiç" noktasına gelirse o zaman ölümüne savaşılır.