Yeni Üye

Neyin nasıl olması gerektiğine dair kriteriniz kendi indi görüş ve yargılarınız. Gerçek neden sizin yargılarınıza tâbi olsun ki? "Şayet gerçek onların heveslerine uysaydı, gökler, yer ve onlarda bulananlar bozulup giderdi." İnsanın değerleri ve değer yargıları içinde yaşadığı sosyal düzeni ve doğal düzeni devam ettirebilmek ve korumak için var. Bu değerler gerçeği yargılamak için kullanılamaz. Gerçekte Celâl ve Cemal bir arada, yapım ve yıkım beraber ve iç içe. Yaratma ve yok etme eşit ölçüde övgüye layık. İyi- kötü, acı- haz, eziyet- lütuf ... Bunlar ger

Doğaya neden hayran olduğunu, neden insanların inşa ettiği yüksek beton binalardan, ışıltılı uygarlıktan, yapmacık tavırlardan sıkılıp doğaya kaçtığını sorgularsan kendini, içinde olan biteni daha iyi anlayabilirsin. İnsan yapısı uygarlık, yeme, içme, barınma gibi bedeni ihtiyaçlarımızı karşılamak konusunda doğadan çok daha fazla seçenek sunuyor. Ama biz bunlardan kaçıyor, doğada mutlu oluyoruz. Neden acaba? Belki de fıtrat diye bir şey vardır, belki egomuz başkadır ruhumuz başkadır, belki bizi aşan ve kuşatan bir irade vardır. Belki bizim doğal olana kaçışımız o iradeyi hatırlamak ve zi

Niye böyle yapıyorsunuz sayın teflon? Biz her bilgiyi, her hikmeti, her sanatı doğadan çıkarmıyor muyuz? İnsan hangi alanda doğal düzeni aşmış, geçebilmiş ki onu hafife alıyorsunuz. Tanrıya inananlara laf çakacam diye artist, kibirli tavırlara giriyorsunuz. Yeşile, maviye, rengarenk yeryüzüne, onda yaşayan canlı toplulukları ve sistemlerine, uçsuz bucaksız gökyüzüne bakınca Tanrı demeseniz de var olanın ihtişamı karşısında hayret ve hayranlık duymanız gerekmez mi? Yoksa Tanrı fikrine karşı olan önyargınız var olana karşı duygularınızı samimi bir şekilde yaşamanızı ve ifade etmenizi

Programlı derken ?

Bizim dememize ne gerek var, Kur'an önceki kitapları tasdik ettiğini kendisi söylüyor.

Düşünsene koskaca Tanrı vere vere ortalama 50-60 yıllık bir hayat veriyor. Bunun çoğu zorluk ve sıkıntı ile geçiyor. Bir de inanmadın diye verdiğini başına kalkıp ebedi ceza veriyor. Nerede bunun zenginliği, nerede bunun cömertliği, nerede bunun iyiliği. Bu kısmı bana da mümkün, gerçekçi ve makul görünmüyor doğrusu. Genel olarak dinlerin öte dünya tasvirinin ve tehditlerinin mecaz ve benzetme olduğunu düşünüyorum. Sonuçta anne karnındaki bir Bilmediğimiz bir âlem bildiğimiz şeylere benzetilerek, içine tehdit ve teşvik unsurları katılarak anlatılıyor. Hatta cehennem bile tarih içinde olg

Bence de böyle bir şey olamaz. Bu arada delil yetersizliğinden inanmamak ile inkâr etmek aynı şey olmuyor. Nankör deriz ya Türkçe de... Aslında inkâr edenin bile madem inkâr etme özgürlüğü var, sonucunda da ekstra bir ceza olmamalı mantıken. İnkârı dolayısıyla masum birine zarar vermesi ya da zulmetmesi istisna tabi. Yalnız buradaki sıkıntı şu, dinlerin dediği gibi Tanrı insana yeryüzünde büyük bir yetki ve otorite vermişse bir insan "Tanrı yoktur, iyilik yoktur, nimet yoktur, cennet yoktur" dediği sürece bunlar onun için gerçekten var olamaz. Bunların olma

Ben uydurmadım ama mesela Yahudilerin sorumluluk anlayışı sana uygun gibi görünüyor. Bir kere Yahudilikte Yahudi olmayanlar için Nuh'un evrensel yasaları dışında bağlayıcı bir emir yok. Puta yapma, tanrının ismini mübarek bil ve onun ismiyle lanet etme, cinayet işleme, zina etme, hırsızlık etme, zulüm yapma, canlı hayvanın etini koparıp yeme yeter. Tanımadığın bir adama, bilmediğin dildeki bir kitaba vb. inanman ya da tâbi olman şart değil. Sonra Yahudilerin öte dünya anlayışlarında ceza ve azap sınırsız ve sonsuz da değil. Azap fiziksel bir azap değil, ruhani bir azap ve bir t

Diyelim ki, sonsuza kadar yakmayacak. Ya da hiç ceza vermeyecek. Bu durumda senin için problem bitiyor mu? Senin açından bir dinin tutarlı ya da mantıklı olması için nasıl bir ödül, ceza sistemi ya da sorumluluk anlayışı öngörmesi lazım?

Bir de şu açıdan bak acıyı ve hazzı aşmadan (transcend) varlığın gerçek birliğine ulaşamazsın. Tanrı senin bedensel/dünyevi hazza bağlı bir mutluluk ya da nefsani acıya bağlı bir mutsuzluk halinin kölesi olmanı istemiyor, bütün bunları aşmanı şartlar ne olursa olsun değişmeyecek, sarsılmayacak, yıkılmayacak bir kale haline gelmeni murad ediyor olabilir. Ölümü öldürebilen, hayatla barışık olduğu kadar ölümle de barışık olmayı başaran bir insan dünya yok olsa, her şeyini kaybetse bile ayakta dimdik kalmayı başarabilir. Hayat sadece kısa süreliğine yaşadığımız bu süreden ibaret olsa b

İlahi Buzul, evrim öyle yaptıysa vardır bir bildiği, bir hikmeti. Sen ufacık aklınla evrimin yaptığını mı sorguluyorsun?

Yorumların ilginç, ama iki ayrı geleneği birbirine karıştırmışsın. O yüzden biraz karışık olmuş, pek sarih anlamlar çıkmamış. İsa Mesih ehli kitabın (Yahudilerin) dininin hakikatini ve zirvesini temsil eder. O Yahudilerin Tanrıya açılan kapısıdır. O yüzden Kuran'da onun hakkında şöyle denir: "Kitap ehlinden hiç bir kimse yoktur ki, ölmeden önce İsa ya inanacak olmasın." Yahudilik İsa mesihle kemale ermiş, bu Kemal ve olgunluktan sonra başka ve yepyeni bir şarkı başlamıştır. Hz. Muhammed atası Hz İbrahim'in Haniflik ve Teslimiyet hususiyetlerini

Solucan örneğini kabul etmiyorum. Zanna dayalı konusmuşsun. Onun Tanrı ile olan ilişkisine dair bir şey bilemezsin. Zekanın hangi tanımına göre solucandan daha zeki olduğunu düşünüyorsun bilmiyorum ama sadece insan değil her canlı kendi hayatını devam ettirmeye ve iyileştirmeye yönelik bir güdü ile hareket eder. Hatta solucandan öğreneceğimiz çok şey olabilir. Kendi hayatını sürdürürken bir yandan da toprağa ve dolayısıyla yeryüzüne ve hayata hizmet ediyor. Biz insanlar olarak sadece bunu yapabilsek büyük iş başarmış oluruz. Yani hem kendi hayatımızı ve bireyselliğimizi yaşarken hem de t

Kızmak, kavga etmek ya da nefret etmek için bile olsa Tanrıya ihtiyaç duyulur. Sen ise Tanrıyı öldürmüşsün. Üzerine dökülen şeyden dolayı dağılıp bitecek kadar, incir çekirdeğini doldurmayacak şeylerden intiharı çıkaracak kadar zavallı bir adamsan neyine senin Tanrıyı öldürmek? Gelmişsin bir de burada yardım istiyorsun. Madem yardıma ihtiyacın olduğunu düşünüyorsun neyine senin Tanrıyı öldürmek? Ne denir ki sana yardım edebilmek için. Söylenen de ne kadar mantıklı olsa da fayda eder mi ki? Doğal düzeni düşün örneğin. Süslenip püslenip caka satarak yürüy

İbrahim Yahudi değildi. Hristiyan da değildi. Hanif bir mü'mindi. Yahudilik de Hristiyanlık da ondan sonra olan şeyler. Doğru yolda olmak için Yahudi olmak ya da Hristiyan olmak gerekmez. İbrahim örneğinde olduğu gibi Muvahhid bir inanan olmak gerekir.

Yazdıklarının normalliği karşısında kendin hakkında taşıdığın anormallik hissi ve yargısı beni şaşırttı doğrusu. Kız arkadaş konusunu çok kafaya takma. Arkadaş, sevgili işlerinin sonu genelde iki taraf için de yıpranma, tahribat ve pişmanlıktır. Dua et, şartları olgunlaştır, güzel ahlaklı, makul ve düzgün bir kişiyle evlen. En önemlisi bu. Para sayarken elin terliyormuş. Aman ne acı. Para saydığına şükret. Elin de terleyiversin. Güzel kızlar herkesi heyecanlandırır ve başını döndürür. Bunda da garip bir şey yok. Benim gördüğüm kadarıyla büyütecek

Kuran'da denildiği gibi hainlerin ya da zalimlerin savunucusu olma, empati yapacaksan mazlumlarla empati yap. Müstekbirlerle değil. Nuh'un helakini istediği kavmi bilmiyorsun, Nuh a yaptıklarını bilmiyorsun, Nuh u bilmiyorsun ama hüküm veriyorsun. Madem konuyu acton bu kıssadaki su hikmete de dikkat etmeli. Nuh yeryüzünde onlardan bir tane bile bırakma dediğinde, haklı ve mazlum olduğu için duası kabul oluyor ama istediği şeyin Tanrı açısından gerçek manasını, Allah ona çocuğunu da helak olanlar arasında bırakarak yaşatıyor. Nuh oğlunun da helak olanlar içinde olduğunu görünce üzül

Alemlerin Rabbi diye boşuna dememişler. Alemler çeşit çeşit. Yükseği var, alçağı var. Her şey kendi mertebesinin gerektirdiği şekilde, kendi kaderinin peşinde. Şetanın da rabbi meleklerin de rabbi O... Ateistin de rabbi, müminin de. Her türlüsünü var etmiş, hepsini idare ediyor. İçlerinde halinden memnun olan da var, senin gibi memnuniyetsiz olan da var. Durduğun yerden memnun değilsen belki sana uygun daha güzel bir yer vardır. Hikmetle bakarsan her şeyden ders çıkarabilirsin. Hayvanların ölümünü beğenmiyorsun ama belki de oradaki mesaj şudur: "hayvan gibi yaşamanın cezası ve doğa

Din ile ya da inanç ile ilgili bilmemiz gereken en önemli şey şudur. Din ya da inancın emirlerinin, argümanlarının, motivasyonlarının gerçekliği mutlak bir gerçeklik değil, pragmatist ve görece bir gerçekliktir. Buna Kur'andan iki örnek vermek istiyorum. "Allah onları uykunda sana az gösteriyordu. Çok göstermiş olsaydı, yılacak ve bu hususta çekişmeye başlayacaktınız, fakat Allah sizi kurtardı; çünkü O kalblerde olanı bilir."Ve işte onlarla karşılaştığınız vakit onları sizin gözünüze az gösteriyordu, sizi de onların gözlerinde azaltıyordu. Çünkü Allah o mukadder olan işi yerine ge

Bu sorunun cevabını öğrenmek için sormuyorsun ama itiraz ederken meleklerin niyeti ve hesabı ile itiraz ederken şeytanın niyeti ve hesabının farklı olduğu çok açık değil mi? Sen neyin peşindesin? Melekler gibi saflık ve temizlik ve yücelik mi, yoksa şeytan gibi kibir ve benlik mi?

Ben de onu diyorum Buzul. Bir yerde gerçek var, diğer yerde senin ona itirazın? Hangisi daha gerçek? Hangisi sanrı? Aslan yavrusu küçükken onu besler, büyütür, korur. Yavru büyüyünce ise onu bölgesinden kovar, onunla çatışır. Senin yorumun benzeri bir yorum, bu saçma, niye çatışıyor diyebilir. Ben de sana derim ki yeryüzünün ve aslanların düzeninde o yavru ile annenin çatışması kötü değildir. Böylece yavru gerçek bir yetişkin ve erişkin olma yönünde ilerler ve gelişir. İşte her şeyin bir kaderi vardır ve her şey o kadere giderken düşer, kalkar, sarsılır, acı çeker. Ama bunlar o

İnsanı tanımak ve bilmek istiyorsanız kutsal kitaplara kulak tıkayamazsınız. İnsan iyi ile kötüyü bilme ağacının meyvesini yedi. O yüzden insanın görevi iyi ile kötüyü ayırt etmektir. İyiyi yaşamadan ve ona şahitlik etmeden kötüyü de yaşamadan ve ona şahitlik etmeden ikisini tefrik edemezsin. İşte yeryüzü insan için buna yönelik bir sahne. O yüzden içinizde yer alan tanrıdan üflenmiş, yükseklere ait ruh yeryüzünü ve onun düzenini mükemmel değil vahşice buluyor. Zaten melekler tanrıya itiraz ederken orada fesat çıkaracak ve kan dökecek bir düzen mi kuracaksın? Bir mahluk mu yarataca

Özet olarak şunu söylüyorum, aklını kullanacaksan insana ve doğaya bakınca bir tasarım ve tasarımcı görüyor musun? Bu soruyu cevaplamada kullan. Bu sorunun cevabı evet tasarım var ise o zaman tasarımcıyı sorgulamak senin haddin değil. Bu soruya verdiğin cevap "hayır tasarım yok" ise, tasarım ne o zaman? İnsanın kendine ve doğaya bakarak yaptigi bir makine tasarım oluyorken nasıl insanın ya da doğanın bizzat kendisi tasarım değil dersin?

Çelişmek beni o kadar da korkutmuyor. Çelişmemek benim için kutsal bir amaç da değil. Zaten iddiam Tanrının çelişkileri ve zıtları bir araya toplayan olduğu yönünde. Pozitif bilgiyi nasıl tanımlıyor bazıları? Yanlışlanabilir olan bilgi bilimseldir diyorlar. O yüzden önceki cevabına cevap yazmadım ama biliminin ya da felsefenin marifeti gerçek ve değişmez olmak değil, gerçeği açıklamaya çalışan modeller olmak ve değişebiliyor, yanlışlanabiliyor olmaktır. Bilim de bir sürü konuda çelişebilir. İlahi iradeye ise akıl sır ermez. O yüzden o söz konusu olduğunda teslim olmak ve güvenmek ge

Bunlar sizin yorumlarınız ve zanlarınız. Benim yorumlarım farklı olabilir. İnsan en yüksekle en düşüğü aynı anda yaşayıp farketme, aralarını ayırma makamındadır. Rahmetle azabı, lütufla mahrumiyeti tanımak bilmek ve tefrik etmek durumundadır. O yüzden iyiyi de iyi olmayanı da yaşamak ve bilmek durumundadır. Dağların taşımaktan imtina ettiği bu yükü çok cahil çok zalim olduğu için yüklenmiştir insan. Âlemlerin rabbi de bu çok cahil, çok zalim mahluku kendisine halife seçerek en yüceyle en aşağıyı aynı yerde birleştirmiştir. En küçük atoma sonsuz bir kuvvet ve bilgi sığdırdığı gibi insan gibi bi