fanciful

bu konu hakkında detaylı bilgi almak isteyenlere aydoğan vatandaş'ın apokrifal isimli kitabını öneririm.

çekingenliğim de var, saplantılı düşüncelerim de. kendi kendime bazen bu durumun üstesinden gelebiliyorum ancak sonrasında yine aynı duruma düşüyorum. insanlarla iletişimim çok zayıf. bu da sanırım asosyal olmamdan kaynaklanıyor. insanlar biraz sosyal ol diyorlar. peki nasıl sosyal olunur? oldum gitti mi diyeceğim? sosyal fobi acayip bi durum. keşke eternal sunshine filminde olduğu gibi beynimizde bulunan ve bizi kısıtlayan şeyleri sildirebilsek yaşamdan tat alamamak ve tat alanları uzaktan seyretmek kadar kötü bir şey olamaz bu dünyada. nasıl üstesinden gelinebilir bilmiyorum.

arkadaşlar Başbakanın çıkışı tamamıyla insani bir hiddetle olmuşur. politikasında israile ve diğer emperyalistlere rest çeken bir hali varmıdır. bugün ülkemizin büyük şirketleri, enerji santralleri, telekom ağları vb değerleri bu gibi kan emici devletlere ve şirketlerine satılırken altına yine aynı Başbakan imza atmakta. Kahraman aramaya meraklı bir toplumuz, isterizki biri bizi kurtarsın ve onu kahraman yapalım. Maalesef dış politikaları yüzünden yıllardır basiretsizlik içinde yüzen yurdum insanı 2 dk lık bir konuşmayla Başbakanımızın ve kabinesinin yaptığı yukarda bahsettiğim satışları v

nur kokulu ne demek oluyor?

alevilik hakkında pek bi bilgim yok ancak alevi olduklarını söyleyen arkadaşlarım var. tabii ki farklı özelliklere sahipler fakat gözlemlediğim bazı ortak noktaları var, bunlar da: - dinlere saygıları var - önemli olan insanın iç güzelliğidir derler - devrimci bir ruha sahip olduklarını söylerler - deniz gezmiş hayranıdırlar - hz. aliyi çok severler - birbirlerini korurlar - galatasarayı tutarlar :P aklıma gelenler bunlar... nacizane...

yorumları okuyunca hayret ve merak duygularım iyiden iyiye kabardı... keşke kuş - maymun karışımı bir şey olsaydı da, insanlar uçabilseydi denizdeki balık nasıl oluşmuş olabilir, veya kuşlar nasıl uçma özelliği kazanmış? bu farklı bir konu olsa gerek. yorum yapan herkes için teşekkürler, çok faydalı oldu.

fotoğraf hüzünlü. ben bir iran chincillası ve bir de golden retriever besliyorum. ancak filistindeki el kadar günahsız yavruların, masum insanların ölümüne nasıl bu kadar vurdumduymaz olabiliyorsunuz? ilerde ister terörist olsun, ister ateist, ister satanist... orada bir bebek can verirken, ileride ne olacağının tercih hakkı da elinden alınmış oluyor... aynı şeyi yarın öbür gün bizim ülkemizde yaptıklarında yine böylesine rahat olabilecek misiniz? onların tek suçu filistinde doğmaları mıdır? filistinde doğmaları kendi tercihleri midir? bunlara sırf filistinli diye böyle acımasızca konuş

bazen hayatınız öyle çetrefilli bir hale gelir ki tek çözümün intahar olacağına karar verirsiniz. önce işten çıkartılırsınız, babanızı trafik kazasında kaybedersiniz, iki ay geçmeden annenizi kanserden toprağa verirsiniz. para yok, pul yok, ve o arada askere gitmek zorundasınızdır. ardınızda küçük kardeşinizi ananenize, dedenize emanet etmek durumunda kalırsınız. askerde sevdiğiniz aramaz sormaz, meraktan ölürsünüz. bi gün telefon eder, "ben hayatımı düşünmek zorundayım, üzgünüm" deyip çeker gider. normal şartlarda s.kimde aşağı kasımpaşa dersiniz ama askerdeyken bu durum öyle bir koyar ki...

merhaba henüz 20 iletiye ulaşamayıp yeni başlık açamadığımdan sorumu en uygun gördüğüm bu başlıkta sormak istiyorum. dün tv izlerken bir kanalda Muhammed ve evlilik hakkında bir konuya rastladım. Beyhakî ve Taberanî'nin rivâyet ettikleri bir hadiste Hz. Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurur: "Evlenmeye gücü yetip de evlenmeyen benden (benim ümmetimden) değildir.'' bu cümle hakkında ne düşünüyorsunuz? kendimce doğru kişi olmadığını düşündüğüm birisiyle sırf evlenebilecek durumda olduğumdan nasıl evlenebilirim? ya da şöyle diyelim; ben doğru kişiyi bulamayıp evlenemediğim için dinden mi ç

ağzım açık okudum Colours... insan sarrafı gibisin. tavsiyelerin için teşekkür ederim. ilk fırsatta başlayacağım...

öncelikle açıklayıcı cevabın için teşekkür ederim. yapmadım değil, hararetli bir sohbet esnasında bu tür soruları sordum. senin de belirttiğin türden cevaplar aldım. yani haklısın... bu tür soruları kafaya takmamayı çok istiyorum. onu yapabildiğim zaman ben, ben olacağım...

nüfus kağıdımda müslüman yazıyor; ancak müslüman mıyım inanın hiç bilmiyorum. doğdum, biraz büyüdüm, sonrasında camilere gönderildim. mahalle baskısıyla kıldığım namazlarda hiçbir manevi haz alamadığımı fark ettim. hatta rükudayken (namazda elleri dizlere dayayıp öne doğru eğilme.) mütemadiyen "yahu ne yapıyorum ben?" diye düşündüm. aynı duaları okuyorsun, eğilip kalkıyorsun falan... bir tanrı var mı veya yok mu? bu baskıyla yaşamak insanın hayatını mahvediyor. kader kavramını düşündüm. ufacık bir anlam aramaya çalıştım. bulamadım. sonra kendi kendime sordum: "peki ya bu kuşlar

dünden beri bu mesajı düşünüyorum. benim hayatımda devrim niteliği taşıyor. teşekkürler.