Uzun yıllar önceydi. Dünmüş gibi hatırlıyorum.
Bir sabah, evin ahalisi uyandığında, o hălă yatağında uzanmış bir vaziyette duruyordu.
Halbuki kendisi hergün evin en erken yatağından kalkan bireyi idi.
Önce uyuduğunu zannettiler, ancak çok geçmeden, bize haber vermeden, bu dünyaya veda ettiği anlaşıldı.
Önceleri üzülmüştüm, ancak ilerleyen yıllarda ise, onun adına hem sevindim hemde onu kıskandım.
Dedem ilerlemiş yaşına rağmen, gayet sağlıklı bir kişiydi.
Kendisi ölümüne kadar, hemen hemen hiçbir büyük hastalığa yakalanmamıştı.
Hatta son gününde bile, herhangi bir sıkıntısı yoktu.
Umarı