Jump to content

İnsan neden intihar kararı alır?


Recommended Posts

Kendimi öldürmeye çok yakın olabilirim

Benim karşısında durduğum en önemli konulardan biri insanların intihar etme saçmalığıydı. Önünde tadını çıkartabileceğin koca bir ömür varken neden intihar ediyorsun be dangalak, yaşadıkça ve azmettikçe kaybettiklerinin yerine yenisi, hatta daha iyisi zaten gelecektir., dibe vurduysan orda ölmeyi deneyeceğine, gidebileceğin tek yöne; yani yukarı tekrar tırmanmayı denesene...

Yok iflas edersin; kendini as, sevgilin terkeder köprüden atla, o kadar çok basit sebepler ki; iyi ki gebermiş, dünya bir saçma insandan kurtulmuş.

Bu yaşamda yapabileceğimi düşündüğüm o kadar çok şey varken, birden neden ölmeyi isteyeceğimi hiç düşünmedim. Fakat öyle oldu; artık benim için hayatın tadı tuzu kalmadı. Peki benim intihar etme saçmalığım nedir?

Neden burada bu konuyu açmak istediğimi düşündüm, bir müslüman neden gidip müslüman forumlarında içini dökmüyorda gelip burda bize kız gibi ağlıyor diyebilirsiniz. Aslında bu konuyu burda açmamın sebebi sizin yorumlarınızı merak etmem. Bana yardım edebilir misiniz bilmiyorum, ama konuya müslüman kardeşlerimden daha farklı yaklaşacağınızı düşündüm.

Saçma intihar eğilimi sebebim diğerleri gibi çok basit; hayat bana çok basit geliyor, yapacak en mükemmel şey; hayatı hayattan beklentisi olan insanlara bırakmak.

İntiharın doğal seçilim kaynaklı içgdüdüsel bir şey olduğunu anladım. Gitmeden zar atmak da istiyorum, yaşadığım çoğu ortamda hep tarafsızı oynadım. İnsanların sevdiği fakat olmasada önemli olmayan biri oldum. Bunu kullanarak farklı insanların düşüncelerini öğrendim, çatışmalarını haklı taraf olmak için çabaladıklarını gördüm. Bana onları izlemek zevk veriyordu. Bu onları birbirine düşürmenin verdiği haz değildi, aksine tekilliğin değilde düşüncelerin vb şeylerin bu kadar çok olduğunu görmek, insanların hayatlarını bunlarla uğraşarak geçirdiğini görmek, kutsal duygularını ve inançlarını korumaya çalışmaları ve sonuçta evrensel kültüre kattıkları bana haz veriyordu. Zamanla da amaçlarıma ulaşmak için çabalıyordum, hayatın bazen istediğim gibi gitmediği zamanlarda daha da hırslanıp hayata daha çok sarılıyordum ve daha çok çalışıyordum, beklediğim mevkiler geldiğinde yeni sorumluluklar aldığımda eskileri de peşimi bırakmıyordu, fakat bir tek boş vaktimin olmaması ve hayatımı onlarla geçirmek eğlenceliydi. Bu kısa zamanda çok şey yüklendim, fakat sonuç olarak ölmek istiyorum. Basit bir yol arıyorum, beni tanıyan herkese mesaj atmak istiyorum. Ölürken bile herşeyin mükemmel olmasını istiyorum, dış sosyal ortamımda egomu en yakınlarıma gösteririm, bu konuda asosyalimdir, ben bir şey yapınca onun mükemmel olması zorunluluğu eğilimi var bende...

Sebebim biraz da duygusuzluğun verdiği acı, insanlara karşı iyilik meleği olmamın sebebi onlardan mükemmel olduğumu duymaktır. Fazla denemedim ama bağlanacak birini bulamamam, yakınımdaki insanların bana acımaları veya beni kullanmaya çalışmaları beni içten içe yiyen biraz da şizofreni...

Hiçbirşeyin önemi kalmadı, şu an beni ilgilendiren sınırlı sayıda şeylerden biri bu durumumdan kurtulmamı sağlama ihtimali olan sizsiniz, kendime saklı sebeplerden ötürü profesyonel destekte almak istemiyorum.

Bana "kendine zaman ayır" "doğayla başbaşa kal" "başka ortamlara gir" "yeni insanlarla tanış" ..'dan başka önerileriniz ne olacak.

Bu konuda gerçekten ciddiyim.

Link to post
Sitelerde Paylaş

lütfen öyle bır şey düşünme bazen ınsanlar depresyona gırebılır hatta bunun bır nedenının olması da gerekmez hayattan bıkar sevgısızlıkten bıkar ınsanlara güveni yokolmuştur ve çoğu zaman psıkolojık tedavı işe yaramaz hep göruyoruz duyuyoruz ıntıhar edenlerın arkasından tedavı göruyordu dıye yazarlar ama yıne de ıntıhar edıyor adam demekkı bır sorunu yok sadece başkalarının manyaklıkları onu bu hale getırmıştr yanı sen aslında gayet ıyısın bır sorunun yok ınsanları fazla takma cıddıyım kendıne bencıl davran bıraz abuk tıpler yüzünden hayatını es geçme

Link to post
Sitelerde Paylaş
konuya müslüman kardeşlerimden daha farklı yaklaşacağınızı düşündüm

Sanmıyorum çünkü ateistlerde sana aynı teselliyi vereceklerdir.Müslümanların + sı inanç yönünü vurgulamalarıdır.

tarihinde SAYINUZMEZ tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

Ileri depresyon durumlarinda ortaya cikan belirtilerin basinda intihar etmek gelir. Bunun tek tedaviside antdepresiv ilaclar kullanmaktir. Bu ilaclarin dozaji doktorlar tarafindan belirlenir, sakin psikologa falan gtmeyin. Ya bir psikyatr a yada bir normal doktora gorunun.

Ilaclar kullanilmaya baslandiktan iki haftaya kadar kisi cok daha depresif hale geliyor ama bu gecicidir daha dogrusu bu ilacin yan etkisidir. Sonrasinda ise kisi bir rahatlamayi fark eder, cok faydasi vardir.

Ben hayatimi o ilaclara borcluyum, benimde intihar etme dusuncem vardi hatta olume bir saniye kala vazgectim, vazgecis nedeni benim icin cok degerli olan iki kisiydi.

Kuvvetli olmak lazim.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Antidepresan iyi gelir,akşamları da pasifloraya başla.Birde spor yapmaya çalış,terle biraz,saunaya falan git.Çok pahalı değil bunlar aylık az bir aidatla üye olabileceğin çok yer var.Birazda uykuna ve sağlıklı beslenmeye özen göster.Bir iki haftada büyük ölçüde iyileşmeyi hissedersin

Link to post
Sitelerde Paylaş

Aslında sevgili kutsalyaratık rumuzlu arkadaşımız bazı gerçekleri özetle yazmış , bir de ben yazayım .

Babamın vefatı üzerine annem depresyona girmişti ; hayattan hiç zevk almıyor , eli ayağı işe güce gitmiyor , öyle ki günlük temizliğini , banyosunu vs. dahi yap(a)mıyordu .

Uzun uzun yazmak istemem ; sanırım sende depresyon var , eğer ki durum bu ise kutsalyaratık'ın da dediği gibi sakın ola psikoloğa falan gidip de boşa vakit harcama , bence derhal uzman bir doktora ( psikiyatrist sinir hastalıkları uzmanına ) gitmelisin . Doktorun tavsiyelerine harfiyen uy , antidepresan ilaçların etkisini ilk iki hafta göremeyeceksin belki ama , dördüncü haftadan sonra etkisi başlayacaktır . Emin ol , ilaç kullanımının ikinci ayından itibaren tekrar eski canlı ve hayattan zevk alan bir insan haline gelecek , altı aylık veya dokuz aylık ( ki bu süreye doktorun karar verir ) bir tedavi süreci sonunda tamamen iyileşmiş olacaksın .

Bu gibi durumlarda depresyon hastalarına dıştan verilecek telkinlerin hiçbiri yararı yoktur , aksine hastayı daha da öfkeli , sinirli hale getirir . Eğer ki şu satırlarımı senin yakınında olanlar da okuyorsa bilmeliler ki , seni anlamaya çalışarak sadece dinlemeli , içindekini boşaltmana müsaade edip rahatlamanı sağlamalı , ama asla ve kata ''kalk , iş gör , şunu yap , bunu yap , hava al '' türü sözler söylememelidir .

Sayın arkadaşım ; intihara meyilli hastaların büyük bir çoğunluğu depresyon hastasıdır ve depresyon hastalığı da kesinlikle akıl hastalığı olmayıp günümüzde çok rahatlıkla tedavi edilebilmektedir . Ayrıca şunu bilmelisin ki , sen bu hastalığa yakalanan ne ilk ne de son kişisin . Dünya Sağlık Örgütü'nün açıklamalarına göre , 21. yüzyıl kanserden sonra en çok depresyonik hastalıkların vuku bulacağı bir yüzyıl olacak .

Sabırlı olmalısın , mutlaka profesyonel bir yardım alıp derhal ilaçlı tedavine başlamalısın , tedbir almadan geçireceğin her gün , her saat , her an durumunu daha da güçleştirecektir . Ayrıca internet imkanın da var , google arama motorundan bu konuda arama yapıp bilinçlenmen de şart bence .

tarihinde Azaz tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

İntihar etmemek için sebep arıyorsan zaten intihardan uzaksındır.

Sanırım canın sıkılmış ve ilgi arıyorsun.

Lütfen bunu yanlış anlama; her insan ilgi arar. Sosyal bir varlığız değil mi?

Bence sosyal hayatını biraz renklendir.

İntihar bir çözüm değil tam olarak-senin ardından ölene kadar üzülecek ve hayatları kararacak ailen olmalı. İnsan biraz da bunlar için yaşıyor değil mi?

Doğa, çiçek böcek demeyeceğim. Bir anda bunlar seni hayata bağlamayacaktır.

"Yaşamak zorundasın" diyeceğim; en basitinden, yakınların için.

4 S kuralıdır bu,

ya Seve Seve ya S.ke S.ke yaşaman lazım.

Link to post
Sitelerde Paylaş

samimiyetine inanıyorum,

senin durumunda birine yardım al demek belki de çok anlamlı değil.

ama mutlaka yardım almalısın.

tedavinin ilk dönemleri biraz sıkıntılı geçse de

sonrasında bu ruh halin büyük ihtimalle eski haline yaklaşacaktır.

kolay gelsin, umarım kısa sürede eski günlerine dönersin.

Link to post
Sitelerde Paylaş
Bu yaşamda yapabileceğimi düşündüğüm o kadar çok şey varken, birden neden ölmeyi isteyeceğimi hiç düşünmedim. Fakat öyle oldu; artık benim için hayatın tadı tuzu kalmadı. Peki benim intihar etme saçmalığım nedir?

Neden burada bu konuyu açmak istediğimi düşündüm, bir müslüman neden gidip müslüman forumlarında içini dökmüyorda gelip burda bize kız gibi ağlıyor diyebilirsiniz. Aslında bu konuyu burda açmamın sebebi sizin yorumlarınızı merak etmem. Bana yardım edebilir misiniz bilmiyorum, ama konuya müslüman kardeşlerimden daha farklı yaklaşacağınızı düşündüm.

Sanırım başına gelen herhangi bir olay veya güçlük yüzünden sıkıntılı değilsin; sanki yaşama sevincin kaçmış, içindeki ışığın sönmüş, belli bir sebebi olmamasına rağmen hayattan zevk alamaz olmuşsun gibi hissediyorsun anladığım kadarıyla. İnsana bu tarz bir durum çözümsüz gibi görünür, bu yüzden intihar düşünülür ama bunun çözümü var. Bize yaşama sevincimizi veren şey serotonin adında bir salgıdır. Senin o salgın düşmüş ve psikiyatristin vereceği anti-depresan ilaç bu salgını artıracak, yine hayattan zevk almaya başlayacaksın. Hayattan zevk alıp almamak bizim elimizde değildir, serotonine bağlıdır. Yani bunun çaresi var. Şimdi vakit kaybetmeden bir psikiyatriste gitmelisin. O zaten derdini anlar ve ona göre ilaç yazar.

Hayat ne güzeldir ne de çirkin, nasıl bakarsan öyledir. İyi bakabilmen için de serotonin seviyen yeterli olmalı.

Sevgiler...

Link to post
Sitelerde Paylaş

20. yüzyılın varoluşçu yazarlarından Alber Camus'u okumanı tavsiye ederim.

Hayatını "intihar etmeli miyiz?" sorusunun cevabını aramaya adamış bu arkadaş belki sana da yardımcı olabilir.

"Sana da" diyorum çünkü "camus okumuş olmasaydım intihar ederdim" diyen insanlar tanıdım.

tarihinde Nitsuga tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

hepimizin hayatta varmak istediği bir hedef vardır

bunun için yaşarız en azından ben hedeflerime varacağım umudunu taşıdığım için yaşıyorum ve

bekliyorum o günü bu arada da elimden geleni yapıyorum

ama düşünüyorum da birgün eğer hedeflerime varamayacağımı anlarsam

ne yaparım?

ara sıra umutsuzluğa düştüğüm oldu o anlarda sadece beni seven bi kaç insan uğruna yaşadığımı farkettim

yani sırf yokluğumla onları üzmemek içindi herşey

peki ya onlar da olmasaydı?

bunun cevabını vermek güç...

bir de utanç intihar kararını vermede büyük etken

belki de varmak istediğiniz yere gelmişsinizdir ama öyle büyük bir utanç yaşamışsınızdır ki

bunu kendinize yediremezsiniz bu gibi durumlarda intiharın onurlu bir karar olduğunu düşünüyorum

intihar onurlu bir karar olabilir ama elbette intihar etmeyip devam etmek de onursuz bir karar değil

hiç kimse intihar eden birisine kızamaz değil mi?

aynı şekilde neden intihar etmedi diye de kızamazsınız...

netice de kişinin kendi kararı

ama yaşamak varken bütün ihtimalleri ortadan kaldıran bi karar vermek bana pek doğru gelmiyor

çoğu zaman rasyonel bir karar olmuyor intihar

eğer sağda solda intiharı düşündüğünüzü yazıp öneri bekliyorsanız aslında o kadar da hayattan kopmuş sayılmazsınız

ümit herzaman vardır ama az ama çok

sizde hiç ümit olmasaydı bu yazınızı okuyor olamazdık

belki de şimdi sizi hayatta tutan şey bu konunun geleceği olacaktır

benim size tavsiyem insanların sizi umursamasını beklemeyin siz birilerini umursayın ancak böyle hayata tutunabilirsiniz

uçuk kaçık şeyler yapın heyecanlanın korkun gülün ağlayın

açıkçası sapıtın o zaman yaşamanın kıymetini anlayacaksınız

kendinizi kaybedin sonra da bulun

ama intihar etmeyin bütün ihtimalleri öldürmeyin

tarihinde iyicocuk tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş
Sanırım başına gelen herhangi bir olay veya güçlük yüzünden sıkıntılı değilsin; sanki yaşama sevincin kaçmış, içindeki ışığın sönmüş, belli bir sebebi olmamasına rağmen hayattan zevk alamaz olmuşsun gibi hissediyorsun anladığım kadarıyla. İnsana bu tarz bir durum çözümsüz gibi görünür, bu yüzden intihar düşünülür ama bunun çözümü var. Bize yaşama sevincimizi veren şey serotonin adında bir salgıdır. Senin o salgın düşmüş ve psikiyatristin vereceği anti-depresan ilaç bu salgını artıracak, yine hayattan zevk almaya başlayacaksın. Hayattan zevk alıp almamak bizim elimizde değildir, serotonine bağlıdır. Yani bunun çaresi var. Şimdi vakit kaybetmeden bir psikiyatriste gitmelisin. O zaten derdini anlar ve ona göre ilaç yazar.

Hayat ne güzeldir ne de çirkin, nasıl bakarsan öyledir. İyi bakabilmen için de serotonin seviyen yeterli olmalı.

Sevgiler...

bu maddeci freddie tamamen doğru söylüyor.

olay serotonin denen halk arasında mutluluk hormonu olrak bilinen nöratransmiter ile ilgili.

depresif kişilerde bu maddenin gereğinden az olduğu bilimsel bir bilgidir.

bu açıdan antidepresan sihirli değnek gibi bile gelebilir sana.

Bize yaşama sevincimizi veren şey serotonin adında bir salgıdır. Senin o salgın düşmüş ve psikiyatristin vereceği anti-depresan ilaç bu salgını artıracak, yine hayattan zevk almaya başlayacaksın

antidepresan salgıyı artırmayacak, sadece serotonin yıkımını engelleyecektir. :)

Link to post
Sitelerde Paylaş

Mesela ben seni karşılıksız seviyorum akrep senden hiç bir beklentim ve menfaatimde yok.Sana ne kadar yardımcı olur sevgim ama seviyorum işte hatta sana bir şiir bile yazdım abicim şimdi hem de;

Aslında güzeldir belki sonbahar ne bileyim

Kasımda balığa gitmiştim Haliç'e ,beni balık tutmuştu

Rüzgardı belki kadın ve etekleri uçuşunca bütün kenti utandıran

Ellerimin arasından kayan giden bu denizlere ne demeli

Perşembeydi belki ne bileyim ben balığa tutunmuştum,tutulmuştum,tutmuştum,tutmuştu.....

Requiem

Not: Görüldüğü gibi emek verilip sevgili Akrep adına akrostiş yazılmıştır.Şiir artık onundur.

Diğer üyeler hiç elleşmesin sağda solda kullanmasın telif hakkı akrebindir.

Ek not: depresyon stresli kent yaşamında her insanın başına gelebilen tedavisi basit bir durumdur.

tarihinde Requiem tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

arkadasım ıntıhar edecegın umrumda falan degıl acıkcası

ama su dunyaya bır kere gelıyorsun bunun oncesı veya sonrası yoktur

su an sıteden bır arkadasın sarkılarını dınlıyorum herseye ragmen yasamalı ınsan dıyor

sesı guzel yaww arkadasın

tarihinde kopeksavar tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

İntihar eden insanlar ikiye ayrılır ;

1 - Gercekten ölmek isteyenler

2 - İkide bir intihar edip bir türlü ölemeyenler

Bunlardan ikincisi ölmeyi falan düşünmez sürekli intihar edebiyatı yaparak artislik çizer , karizmatik olur , modern dünyada intihar egilimli antidepresan kullanan insanlar karizmatik görünür ya bunlar da o hesap..

bir de yalandan vitamin hapı içip güya intihar ederler , amaçları - nasıl olsa ölmeyecekleri için - ailelerinin kendilerine iyi davranmasıdır.. ağzı burnu kırılası artistik tiplerdir

başlığı açan arkadaş hangisi bilmiyorum , burda gelip edebiyat yapmaya çalıştıgına göre ikincisinden olma ihtimali daha fazla ;)

saygılar

tarihinde Uteybe tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş
Kendimi öldürmeye çok yakın olabilirim

Benim karşısında durduğum en önemli konulardan biri insanların intihar etme saçmalığıydı. Önünde tadını çıkartabileceğin koca bir ömür varken neden intihar ediyorsun be dangalak, yaşadıkça ve azmettikçe kaybettiklerinin yerine yenisi, hatta daha iyisi zaten gelecektir., dibe vurduysan orda ölmeyi deneyeceğine, gidebileceğin tek yöne; yani yukarı tekrar tırmanmayı denesene...

[/u]

Sevgili /akrep,

Kendinizi o kadar iyi ifade etmişsiniz ki..

Herhangi bir intihar girişimizin olmadığı, bunu sadece beyin jimnastiği yapar gibi düşündüğünüz, ama yine de kendinize bazen çok yakın hissettiğiniz anlaşılıyor.

Kendinize hiç yakıştıramadığınız bü düşünceyi "saçmalık" olarak niteliyor, biraz da küçümsüyorsunuz. Belki de başetmeye çalışıyorsunuz.

Diğer arkadaşların da söylediği gibi çok net bir depresyon tablosu çizmişsiniz. Ciddi bir depresyon yaşıyorsunuz.

Ve sanırım bir süregelen bir depresyon bu. Yani birkaç günlük, hepimizin sık sık yaşadığı, hayatın küçük cilvelerinden oluşan başedilir kısa depresyonlardan değil.

En güzeli de depresyona rağmen durumunuzu analiz edebiliyorsunuz.

İntihar saçmalık değildir. Basit bir kendini yok etme eylemi de değildir. Çünkü intihara karar vermek ve onu gerçekleştirmeye yönelik girişimde bulunmak çok kolay değildir.

İntihar çok boyutlu bir öz kıyımdır.

Kiminde patolojiktir, kiminde bir fenomendir, kiminde sağlıklı düşünmeyi engelleyen bir hastalık nedeniyle (depresyon, şizofrenik depresyon, manik depresif psikoz gibi) ortaya çıkan engellenemez bir düşüncedir, kiminde çok ani duygusal çıkış sonucu oluşan çaresizlik nedenli bir eylemdir...

Çoğumuz için de çok güçlü bir sığınma metodudur. İnsanlar onun sayesinde risk alır. "Hiçbir şey yapamazsam sıkarım beynime" der ve diğer pek çok insanın giremeyeceği risklere girebiliriz. Ya da "ne yapayım, en fazla gelir canımı alırlar" diyerek...

İntihara kendini yok etmekten ziyade yaşamaktan vazgeçmek olarak da tanımlanabilir.

Sizin yaşadığınız gibi hayattan artık keyif alamama, herkesin ve herşeyin anlamını kaybetmesi, sürekli mutsuzluk hali vb. duygu durumları yaşamaktan vazgeçmek istememize neden olabilir. Kasıtlı bir kendini cezalandırma, dışarıya yöneltemediğimiz öfke ve şiddeti kendimize yöneltemeyi tercih etmemizden daha farklıdır bu. Sizinki biraz o...

Bir uzmana gitmek istemediğinizi, bunun size özel çok önemli nedenleri olduğunu belrtmişsiniz.

Buna elbette saygı göstermek zorundayız, nedenleriniz mutlaka çok geçerli ve önemlidir.

Ama şu yaşadıklarınızdan daha mı önemliler; işte onu tekrar gözden geçirmelisiniz.

Depresyon bir hastalıktır ve mutlaka tedavi edilmelidir.

Psikoterapiyle birlikte kullanacağınız antidepresanlar size çok yardımcı olacak, altından kalkamadığınız anlamsızlık duygusu ve sürekli mutsuzlukla kolaylıkla başedeceksiniz.

İntihar bir saçmalık değildir belki ama, yaşadığınız anlamsızlık duygusundan daha da anlamsız ve gereksiz bir düşüncedir.

Hiçbir şey başedilemez değildir.

Henüz dibe vurmamışsınız ama, vurursanız bile bütün gücünüzle yere bir tekme atacak, tekrar yukarı çıkacaksınız.

En önce bir psikiyatra başvurmalısınız.

Sevgiler, sağlıklar...

Link to post
Sitelerde Paylaş

Aman gözünü seveyim. Ne yalan söyleyeyim yazılanları okumadan daldım. Ben depresyon geçirmiştim ve bu düşüncelere girmiştim. Sakın dostum sakın. Hemen bir psikatrist ile görüş. Emin ol hepsi geçecek. Doktorun söylediklerini harfi harfine uygula, ilaç verirse ilaçları düzenli kullan. Sana tüm şerefim üzerine yemin ederim ki geriye hiç bir şey kalmayacak. Yaşadım diyorum, lütfen...

Şimdi başlığı okuyayım...

Sevgiler

Link to post
Sitelerde Paylaş
  • Konuyu Görüntüleyenler   0 kullanıcı

    Sayfayı görüntüleyen kayıtlı kullanıcı bulunmuyor.

×
×
  • Yeni Oluştur...