Bencil makine?

[pinkfloyd 0]

Dawkins; canlı bedenlerini, genleri için iyisi neyse onu yapmaya programlanmış “bencil makineler”diye isimlendiriyor ve “bencil” ama birer yaşam makinesi (hayvanlar/insanlar) olarak...

Yaşam makineleri yakın akraba dışında çevreden bağımsız değil.(Yakın akraba koşulunda paylaşılan ortak gen’ler ise bu etkileşimi farklı bir yönde sağlıyor.) Önüne çıkan her şey ya bir şeydir yada, yararlanacağı bir şeydir ve kendi genlerini geleceğini güvencede görmek ister; doğal seçilim ise yaşam makinelerini denetleyerek onların çevrelerini en iyi biçimde kullanmasını sağlayan genlerin işbirlikçisi....

Farklı yaşam makinelerinin bazıları (hayvanlar/insanlar... ama insanlar alehine ekstra bir durum daha var, onlar diğer türlerin yaşam sınırlarını da ihlal ediyor...)) zorunlu olmadıkça birbirlerinin yaşam sınırlarını ihlal etmez..Aynı türün yaşam makinelerinin birbirlerinin yaşam sınırlarını ihlal etmeye daha yatkın olduğunu söylüyor, Dawkins...birbirlerine benzer bireyler olarak yaşam için gerekli tüm kaynaklar için birbirlerinin rakipleridir, tezini ileri sürerek....

Konrad Lorenz “saldırganlık üzerine” adlı eserinde hayvanların dövüşmesinin sınırlı ve centilmence olduğunu yazar.Bu döğüşler çoğu kez blöfe dayalıdır.

Neden hayvanlar kendi türlerinin tüm rakip üyelerini her fırsatta öldürmezler?

Genlerin burada bir rolü var mı? Varsa nedir?

Dawkins buna verilecek genel yanıtı şöyle özetliyor:tamamen kavgacı olmanın yararlarının yanı sıra zaman ve enerji harcanmasının da ötesinde bedellerin olduğu..Örneğin;hem B’nin hem de C’nin benim rakibim olduğunu ve benim bir yerlerde B ile karşılaştığımı düşünün.Bencil bir birey olarak benim B’yi öldürmem gerek..Ama diğer yandan C de benim rakibim ve C aynı zamanda B’nin de rakibi.B’yi öldürerek C’nin rakiplerinden birini ortadan kaldırmış ve ona iyilik etmiş olurum.Belki de B’yi öldürmemem gerekirdi ve o zaman B, C ile dövüşür veya yarışırdı banada dolaylı yoldan yarar sağlardı.

Sonuç:rakipleri hiçbir ayırım yapmadan öldürmeye çalışmanın açık bir yararı yok!.

Bir başka davranış biçimi;bazı özel rakipler, diğerlerinden farklı olarak öldürülebilir veya yarış içine dahil edilebilir.Eğer rakibin elinde kıymetli bir sebep varsa....Bu bir eş, yiyecek veya X çıkar...Dövüşü veya yarışı kazanma şansı olduğu kadar kaybetmekte mümkün hatta daha fazla... Değerli meta’yı elinde tutan daha fazla asılacaktır döğüşe...Üstelik bu durumu daha önce de yaşamış olabilir ve bir deneyim birikimine de sahiptir.(gen’lerin deneyimi anımsaması...)

Ayrıca döğüşmek zaman ve enerji harcamayı gerektirir oysa beladan uzak durması onun biraz daha beslenip güçlenmesini getirecektir. Bu bir “bedel-yarar” hesaplamasıdır.

Bir döğüş sırasında kavgayı kızıştırmak veya soğutmak konusundaki taktik kararların analiz edilmesinin yararları ve bedelleri vardır. Etologların araştırma alanında olan bu duruma bir etolog olmayan J. Maynard Smith’den yanıt gelir...

Evrimsel açıdan kararlı strateji....Bir topluluğun çoğunluğu tarafından benimsendiği durumlarda bir başka alternatif stratejinin daha iyi olamayacağı, strateji’sidir..Büyük bir çevresel değişimden hemen sonra evrimsel kararsızlıklar olabilir (kaos..)ama evrimsel açıdan kararlı stratejiye bir kere ulaşıldı mı sonrası kalıcı olacaktır. Sapmaları ise doğal seçilim cezalandıracaktır......

Devamı olacak... Umarım yakın zamanda zaman bulurum.

Şubat 14, 2008 tarihinde pinkfloyd tarafından düzenlendi

[pinkfloyd 0]

Şimdi iki grup belirleyelim bunlar varsayılan topluluğumuz olsun: atmacalar ve güvercinler.

Atmacalar çok sıkı döğüşçü'lerdir sadece ağır yaralanmalarda geri çekilirler.Güvercinleride sadece gövde gösterisi yapan sovenistler olarak düşünelim.Bir güvercin atmaca ile karşılaştığında varsayalım geri çekiliyor, atmacanın döğüşçülüğü karşısında.....(gerçekte güvercinler daha saldırgandır...) İki atmaca karşılaştığında ise;güçler dengesi anlamında yoksa türler kendi aralarında çok sıkışmadıkça kavga etmiyor,öelsiye yaralanana kadar döğüş terkedilmez oysa güvercinler hiç yaralanmadan birbirlerine hava atıp dururlar taki biri bıkıp bırakıncaya kadar.

Dawkins yarışmacılara keyfi puanlar veriyor..

Döğüş kazanma=50 puan

Döğüş kaybetme=0

Yaralanma= -100

Süre harcadığı için bakışmaya= -10

Tüm topluluk bireylerini kapsıyacak şekilde; (çaprazlama, konum,koşul ve güç dengeleri...) bir denklem kurabilirmiyiz ve sonuçları...?

[pinkfloyd 0]

Konu anlaşılmadı sanırım...

Doğal seçilim ve DNA ile gen ilişkiside belki bu denli anlaşılmaz..

O yüzden evrimi görünür düzeylerde arıyoruz, bulamayınca yok demek kolay geliyor.

[pinkfloyd 0]

Şimdi iki grup belirleyelim bunlar varsayılan topluluğumuz olsun: atmacalar ve güvercinler.

Atmacalar çok sıkı döğüşçü'lerdir sadece ağır yaralanmalarda geri çekilirler.Güvercinleride sadece gövde gösterisi yapan sovenistler olarak düşünelim.Bir güvercin atmaca ile karşılaştığında varsayalım geri çekiliyor, atmacanın döğüşçülüğü karşısında.....(gerçekte güvercinler daha saldırgandır...) İki atmaca karşılaştığında ise;güçler dengesi anlamında yoksa türler kendi aralarında çok sıkışmadıkça kavga etmiyor,öelsiye yaralanana kadar döğüş terkedilmez oysa güvercinler hiç yaralanmadan birbirlerine hava atıp dururlar taki biri bıkıp bırakıncaya kadar.

Dawkins yarışmacılara keyfi puanlar veriyor..

Döğüş kazanma=50 puan

Döğüş kaybetme=0

Yaralanma= -100

Süre harcadığı için bakışmaya= -10

Tüm topluluk bireylerini kapsıyacak şekilde; (çaprazlama, konum,koşul ve güç dengeleri...) bir denklem kurabilirmiyiz ve sonuçları...?

50 puan kazananlar kendi türleri içinde ise ?????????????

Karşıt türler içinde ise yine ??????????

Alınan her tam puandan eksiler çıkacak ve saldırganlık stratejisinin diğer faktörler içinde tekrar değerlendirilecek.. :P

Zor ve karmaşık bir yapı gibi görünüyor ama çok basit.. Sistem ve kuralları belli, çaprazlama faktörü sadece gen'in pusulası...