Raleg

[karahayal 0]

Zamanda yolculuk hayalleri, onun hep ilgisini çekmişti. Raleg'in hep hayalini kurduğu birşey vardı: Zamanda geri gitmek...

16 yaşındaydı. Allah'a veya hrhangi başka bir tanrıya/tanrılara inanmıyordu. Atatürkçü bir görüşü vardı. Allah'a olan inancını önceleri zayıflatan şey, dinin her seferinde birşeylere alet edilmesiydi. İnancı, öyle gitgide azaldı. Neden sonra da, islam adlı Arap dininin kutsal saydığı kitap olan Kuran-ı Kerim'in Türkçe'sini okumaya başladı. Ancak hiç tahmin ettiği şeyler yazmıyordu içerisinde; hak dini olduğu söylenen bir kitaptı ancak içerisinde genellikle Arabistan'ın o zamanlardaki durumundan, Muhammed'in yaşamından, yaratılış hikayeleri, Musa, İsa, diğer peygamberler ve inanmayanlarla puta tapanlarahakaret yer alıyordu. Şiddet, zalimlik, eşitsizlik, haksızlık, insan öldürme gibi şeyler bu kitap içerisinde yazılıydı. Böyle bir kitap, sonsuz güce sahip olan bir tanrı tarafından yazılamaz deyip, müslümanlığın yalan ve saçma olduğuna kanaat getirdi ki haklıydı da.

Arayış içerisine girdi. Doğru olan birşeyler vardı belki de. Hristiyanlığı araştırdı, inceledi tarafsız bir biçimde. Ama hayır, o din de doğru değildi, daha kitabını İsa Mesih deyip, tanrının oğlu diye sıfatlandıran adam bile değil, onun yoldaşları yazmıştı. Zaten İsa'nın baba, oğul, kutsal ruh üçlemesi ile anılması, Raleg'e pek mantıklı birşey gibi gelmiyordu. Neydi o öyle komedi gibi.

Diğer inanışlara da merak saldı. Ansiklopediler, kütüphaneler, internetteki tarafsız bilgilerden araştırdı dünyadaki dinleri. Doğru diye birşey yoktu ancak. Amerika kıtasındaki gerçek yerliler olan kızılderililerin de bir inanışları vardı, Avusturalya Kıtası'ndaki gerçek yerlilerin de, Asya'dakilerin de, Arabistan ve o civarların da... Ve çoğu inanç da, doğa olaylarından meydana gelmişti. Büyük bir güç vardı ve insanlara kızdığında deprem, volkan patlamaları, yağmur, kar gibi doğa olaylarını meydana getiriyordu. İşte Muhammed de, bu din adına peygamberlik iddiasında bulunanlardan yalnızca biriydi ve bugün de bu kadar müslümana sahipse, bunu Arapların zorlamaları, baskısı, korkutması sayesinde sahipti. İşte bu kadar basitti.

Dinlerin hepsi de aynıydı ona göre, herkes kendisinin doğru olduğunu söyleyip duruyordu. Kendilerini büyük bir güce adayıp buna göre şartlandırdıklarından da içlerinin huzur dolu olduğunu söylüyorlardı.

Raleg daha sonraları dinlerden ziyade tanrı denilen varlığı sorgulamaya başladı. Ortalıkta, bir sürü din vardı. Çoğunun da birveya birden çok tanrısı vardı. Bir tanrının varolabilme ihtimali olduğunu düşünüyordu, belki bir değil birden çok tanrı vardı... Ama Raleg adı gibi emindi o tanrı veya tanrıların insanlardan kendilerine tapmalarını istemediklerine.

Kimi zaman inançlılarla derin tartışmalar içerisine giriyordu artık bilgilendikten sonra. Onların savunduklarını çürütmeye başlamıştı. İnançlıların çoğunun söylediği birşey vardı, bu herşeyin bir yapıcısı, üreticisi olduğuydu. Raleg bunu ilk duyduğunda gülümsemişti. Karşısındaki kişi, tanrının zamanın başından beri varolduğunu ve onun doğmamış, doğurulmamış olduğunu söylerken, hiçbirşey üreticisiz değildir diyordu. Komikti. Tanrının da bir yaratıcısı olması gerek dedi o arkadaşına, madem herşeyin bir yaratıcısı vardı bir trenin vagonları gibi bu yaratıcılar uzayıp gidiyordu. Raleg'e göre bu tanrı inancı gereksiz birşeydi. İnananın da içinden inanmasını istiyordu. Camilerden günde beş kez yükselen ezan sesini, ramazan denen miladi takvimden bir ayda, otuz gün boyunca geceleri uyanmak istemiyordu davul sesleriyle. Özgürlüğünün kısıtlanmasına karşıydı. Ama buna karşı koyamıyordu, engelleyemiyordu işte ezanların sesini, engelleyemiyordu. Lanet olsundu...

(1. Bölüm. Devam edecek)

[karahayal 0]

Forum yöneticilerinden bu konuyu tavanarasına taşımalarını talep ediyorum.

http://forum.ateizm2.org/index.php?act=fin...t&pid=56099 linkindeki konu gibi bu hikayeyi de tamamlarsam eğer, devamını yazacaksam bu hikayenin sonunun da o gibi olacağını düşünmekteyim.

Umarım bu isteğimi yerine getirirler...

Mart 24, 2008 tarihinde karahayal tarafından düzenlendi