Jump to content

İslama kaç senenizi harcadınız?


Recommended Posts

Bu konu yardım alma konusu değildir. Sadece anıları paylaşım konusudur. Kimse yardım etme moduna falan girmesin!

Forumdaki arkadaşların İslama ne kadar emek verdiklerini merak ediyorum.

Verdikleri emekler onları mutlu edebilmiş midir?

Dinlerini nasıl bıraktılar?

Dini bıraktıktan sonra o boşluğu nasıl doldurdular?

Kimliğiniz bilinmiyor zaten. İstediğiniz gibi yazabilirsiniz. :) İlk önce ben başliyim.

Ben 13, 14 yaşlarında dindar oldum. Namaz falan kılmaya başladım. 18'ine kadar yılmaz bir İslam savunucusuydum. Bunun için pek de sosyal olmasam da bazı dini kuruluşlarda bulundum. Şeriatçıydım. Neyse daha fazla ayrıntıya girmeyelim.

2 sene önceki ramazanda teravihlerin hepsini kılmıştım. Ondan önceki sene de öyleydi. Bir ara günde 2, 3 vakit camiye giderdim. Sonra biraz daha azaltmakla birlikte namazı bırakmadım. Arkadaşlarının çoğundan feragat etmek zorunda kalıyorsun. Bu inançla dayanmıyor pek fazla.

İslam hayatımdan daha önemliydi. 1000 tane hayat verseler yine İslam derdim. Ama saçma olduğunu anlayınca bıraktım. Ondan kalan boşluğu boşlukla dolduruyorsun. Yeni bir şey üretmene gerek yok.

Hea bu arada 19 a girdim gireceğim. Yani 4,5 senemi İslama ayırmışım. Ama o zamanları nefretle anacağım. Aslında İslama kızmak çok sevdiğin sevgiline kızmaktan farklı değil. Ya da 10 sene çalışıp da 2 milyar dolar para yaptıktan sonra bir gecede o paranı kaybetmenden farklı değil. Ama yine de insan kızmadan edemiyor.

Şimdi sizlerden görelim bakalım. Eminim dinin 35, 40 yaşlarında bırakanlar da vardır. İslama ömrünü adayanlar vardır. 20, 30 senesini harcayanlar elbette vardır. Ben biraz ucuz kurtulmuşum.

Link to post
Sitelerde Paylaş
  • İleti 54
  • Created
  • Son yanıt

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

İslama ayırdığım tek zaman, küçüklüğümde heyecanla beklediğim yaz tatilinin gelmesinden sonra arkadaşlarımın, aileleri tarafından kuran kursuna yazılması sebebiyle benim de elimde top 3 saat sokakta beklememek için, onlarla gittiğim camide harcadığım zamandır.

Bir daha da asla gelmem Davos'a :)

Link to post
Sitelerde Paylaş

25 yıl. bu yirmi beş yıl boyunca arapça ve hafızlık vs çalışması yaptım. dini kurslarda büyüdüm. bu yaşıma kadar islamın günah saydığı hiç bir şeye yanaşmadım. şimdi de hayatımda fazla bir değişiklik yok. müslüman olmadığımı bir ben bir de allah biliyor:)

Link to post
Sitelerde Paylaş

islam hayatıma orta 1 de girdi

bir hanım din hocamız vardı

her pazartesi din dersi vardı ve her hafta bir dua ezberletirdi

türkçe mealini bir kaç dakikada ezberlerdim ama arapçasının üzerinde saatlerce uğraşırdım hatta sinir krizleri geçirirdim nasıl ezberleyemiyorum diye ağladığımı bilirim...

bir gün okula doğru yürüyordum önümdeki türbanlı hanım durdu ve başını açtı sonra yoluna devam etti kendisi din öğretmenimdi.

daha sonra kimse zorla dua ezberlettirmedi bende ezberlemedim hatta lisedeki din hocamızın gözünün içine baka baka kopya çekerdik

bütün soruları ortaklaşa yapardık hiç din dersine çalışmazdık

hazırlık sınıfında lise bir de inançlıydım

bu dönemlerde hayatımı altüst eden ailevi sorunlarla karşılaştım

ailemin bir bireyinin yaptığı yanlışlar ailemin çoğunu üzüyor evde hergün babamı ağlarken görüyordum

o sıralar ailem kendi sorunlarıyla o kadar meşguldu ki lise 1 de kaldığımı kimse farketmemişti

daha sonra ben tanrıyı aradığımı hatırlıyorum

tutunacak bir dal misali

ben aradıkça önce peygamberleri kayboldu ben tanrıya alternatif inançlarla yöneldim ama sonra o da kayboldu

şimdilerde üniversite öğrencisiyim ortalamam üçün üzerinde :)

ailemde arıza çıkaran birey sürünüyor

babam gülüyor :D

kişisel bir soruya çok kişisel bir cevap oldu ama durum bu işte...

tarihinde iyicocuk tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

Ben 7 yaslarindayken annem "biz sunniyiz" dedi. "Peki" dedim.

Orta okulda "Ornek aldigim kisiler Hazreti Muhammed ve Ataturktur" diye kompozisyon yazdim, dinime baygliligim komsu teyzeleri aglatirdi.. Bir aile uyemizin evlendigi cok sevdigim super bir insan olan bir haciyla 3 kere 3 hafta icinde cuma namazina gittim.

"Insan maymundan gelirmiymis?" diye alay ettim.

Turgun Ozal oldugunde evde yalnizken Kuran'i acip dualar okudum onun ruhuna..

Sonra..

Siyasi islam yukseldi.. Erbakan iktidara geldi, Tayyipler turedi..

Langir langir rezalet bir insan gurubunu gozlemlemeye basladim.

Kotu insanlar oldukarini gordum.

Fesat ve fitne olduklarini gordum. Benim ben olmami saglamis olan insanlara ve olaylara yuzsuce vafasizlik ettiklerini gordum.

O anda "meger ben musluman degilmisim" dedim. Tarihe ve bilim kurguya olan merakim beni bilime acik bir insan olarak ortaya cikardi.

Hic ateist olmadim ama bu olaylar dinlerin insan yapimi oldugunu yavasca kesfetmemi sagladi. Bir ateist kadar dinsiz oldum.

O zamandan beri din beni boguyor, olmayan seylere inanip ustune ustluk bunu bana dayatanlardan nefret ettim. Kiliseleri yikan Rus komunistlere imrenir hale geldim.

"Allah" sozcugunu hala aliskanlik olarak kullanirim ama Tanri Allah olamaz dedim.

"Allah" diyenlerin yaratan bir kuvvetten degil, gokte yasayan bir Arap'tan bahsettiklerini gordum. Koylu ve cahil zihniyetin kiskanclikla karisik vahsi duygularini yukledikleri bir put oldugunu anladim.

Ama siyasi Islam ve Milli Gorus-Fettullah akiminin buyuk etkisi oldu. Bunlar olmasaydi buyuk ihtimalle ben de nasil inanmayan bir hiristiyan pazar gunleri kiliseye gidip noeli kutluyorsa ramazan ve kandili kutlayan bir "kulturel musluman" olurdum. Musluman olmadigimi belirtmek icin bin takla atmazdim, utanmazdim bu dine mensup olmaktan.

Ama olmadi, kinayi yaksinlar.

Her iste bir hayir vardir :)

tarihinde Yer Su tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

Zaten doğuştan kimliğimizde müslüman başladık bu hayata, gerçi halen öyle yazıyor ya neyse o başka konu. Daha ilkokul yıllarında bayram namazları ile başladı öğrenim hayatımız. Ortaokul son senesinde nurcular/fethullahçılar keşfetti bizi. O zamanlar bunlar tekti şimdi bazı ayrılıkları var diyorlar bilemiycem. Tabi bu öylesine bir keşfetme değildi. Aralarında öğrendiğimiz şeylerden biri de başarılı öğrencileri kapıp getirindi. Şimdi herkese açık oldular. 2 sene aralarında bulundum, yurtlarda evlerde kaldım. Ailemde destekliyordu bu davranışlarımı. Bu iki sene sonrasında neden olduğunu bilmediğim bir sebepten arkadaşın söylediği gibi kültürel müslüman olarak hayata devam ettim. Muhtemelen ben eğlenebilmek kısıtlanmamak için onlardan, onlar da benden istediklerini alamayacaklarını düşündükleri için benden vazgeçtiler. Neyse efendim kültürel müslüman olarak devam ederken gün gelip çattı ben tıp fakültesine başladım. Zaten fiziğe/astronomiye hayran bir adamdım, sızıntıymış, bilim teknikmiş takip eder dururdurum üstüne bir de biyolojiyi ekledim. Bazı biyolojik gerçekleri kabullenmek çok zordu benim için, ah o at gözlükleri yok mu hayatımı kısıtlayan, hala o gözlükler gözümdeydi. Ama gün be gün delikler oluşuyordu bu gözlüklerde. Her gün bu delikleri kapatmaya uğraşıyordum ama nafile uğraştı bu çünkü kapatmaya uğraşmasam öyle kalıp gidecekti ama uğraştıkça delikler daha da büyüyordu. Ne kadar zordur ya yoksa kelimesini kullanabilmek, hatta kullanabilmek değil aklından geçirmek. Ama işte bir kere ya yoksa diye düşününebildikten sonra eğer zorunlu olarak biyoloji ile ilgili daha ayrıntılı şeylerde öğreniyorsan yapacağın seçim diye birşey bile kalmıyor mecburen oluveriyorsun ateist.

Ama buradan iddia ediyorum o yok ahlak kalmazmış yok suç artarmış diyen at gözlüklülere, o ahlak öğretiyor dediğin din denen olgu ahlaksızlığının suçunu senin dışında olmayan şeylere yüklemeye yarıyor. Ben o günlerde kendi ahlak anlayışıma, hatta toplumun genel ahlak anlayışına uymayan şeyleri sadece o salak kitap istedi diye doğrudur, vardır bildiği bir şey diye kabul ediyordum. Ama şimdi kendi vicdanımla başbaşayım, öyle suçu üstüne atabileceğim bir kitap yok. Yanlışa yanlış demek çok kolay benim için. Şurada yanlış olduğunu vicdanınızda ufak bir muhasebe yapıp farkedebileceğiniz şeyleri sadece orada yazıyor diye götünüzden bin tane mantıksız açıklama uydurarak savunmaya çalışıyorsunuz ya kimsenin gözünden kaçmıyor. Müslüman olmak öyle vicdan işi ahlak işi filan değildir. Vazgeçin milleti ve kendinizi kandırmaktan.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Ben hiçbir din için tek bir yılımı bile harcamadım....Çevremdeki herkes sadece ''tanrı''ya inanırdı ki bu tanrı ne musevi ne hristiyan nede islamın allahıydı...Dinlere inanmayan ama bir gücün olduguna inanan bir cevrede büyüdüm ki gercek hayatta gayet gercekci davranan tanrıdan pekte yardım istenilmeyen bir cevrede büyüdüm...Hiç camiye gitmedim(herhangi bir ibadet edilen yerde ibadet etmedim)....İslam yada herhangi bir din için vakit ayırmadıgım için gayet memnunum ki harcamaya da niyetim yok... :rolleyes:

tarihinde minton tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

14-15 yaşıma kadar namaz kılmadım öğreten olmadı ilgimi de çekmedi

Ama sağolsun milli eğitim bakanlığı ilk okulda tüm namaz dularını ezberletti,sonra unuttum gerçi :rolleyes: (şu an uydurma dedikleri münker ve nekir meleklerini de öğrettiler)

Birkaç kere cuma namazına gittim, birkaç kez de bayram namazına yarım yamalak dualarımla

Bayram namazından çıkıp öğleden sonra içki içerdim ama yine de inancıma da laf söyletmezdim

Birgün lisedeyken askeri okul sınavları hakkında konuşurken bir dedikodu dolanmaya başladı.Tam hatırlamıyorum ama şöyle birşeydi:

Peygamber ve Atatürk suda boğuluyor birisini kurtarman lazım kimi kurtarırsın?

diye soruyorlarmış askeriyede hiç öğrenemedim bunun gerçek olup olmadığını, herneyse herkes peygamber dedi ben diyemedim

Üstüne bir de ahzap ile tanıştım, üniversitedeki ilk yılımda 19 yaşında dinle alakam kalmadı.

Yani öle pek bir zaman harcamadım islam için birkaç namaz birkaç oruç, sözde müslümandık...

Link to post
Sitelerde Paylaş

Farklı bir ülkede mi yaşıyoruz yoksa farklı bir dünyadamı yahu :) İslam daha kundakta girer yaşamımıza. Bir "Çocukluk hastalığı"dır bir yerde. 2-3 yaşında etrafımızda anlamını bilmediğimiz, anlam veremediğimiz Allah, peygamber kutsal kitap, iman inanç gibi kelimelerin uçuştuğunu, dinsel ritüelleri görürüz...

Saygılarımla

Link to post
Sitelerde Paylaş
Farklı bir ülkede mi yaşıyoruz yoksa farklı bir dünyadamı yahu :) İslam daha kundakta girer yaşamımıza. Bir "Çocukluk hastalığı"dır bir yerde. 2-3 yaşında etrafımızda anlamını bilmediğimiz, anlam veremediğimiz Allah, peygamber kutsal kitap, iman inanç gibi kelimelerin uçuştuğunu, dinsel ritüelleri görürüz...

Saygılarımla

zamane çocuğu bunnar, normaldir. :)

saygılar...

--------------------------------------------------------------

bu arada islam benden de çok şey çaldı.

Link to post
Sitelerde Paylaş

bende tan tersini soracaktın hallac

hiç serbest düşünceyle büyüyenler yok mu diye warmış

benim annem babam ateistti

ama ananemde büyüdüm zaten normal bir müslümandım

ama şu sözde müslümanlardan

daha ilk okulda sorgulamaya başladım dini

zaten herşeyi böyle tek nedene indirgemek oldum olası saçma gelmiştir bana

son olarak izmirde bir anadolu lisesinde okuyorum sınıfın çoğu

agnostik deist we bilinçli sözde müslüman

laikçiler yani :D

Link to post
Sitelerde Paylaş
bende tan tersini soracaktın hallac

hiç serbest düşünceyle büyüyenler yok mu diye warmış

benim annem babam ateistti

ama ananemde büyüdüm zaten normal bir müslümandım

ama şu sözde müslümanlardan

daha ilk okulda sorgulamaya başladım dini

zaten herşeyi böyle tek nedene indirgemek oldum olası saçma gelmiştir bana

son olarak izmirde bir anadolu lisesinde okuyorum sınıfın çoğu

agnostik deist we bilinçli sözde müslüman

laikçiler yani :D

halla halla :blink:

kurtarılmış bölge falan mı sizin ora?

boşuna dememişler (sayın tayyip de dahil) gavur izmir diye. :)

tarihinde murteddd tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

Anadolu Lisesinde Nurcuların eline düştüm. :) O güne kadar dini ciddi anlamda dikkate aldığım söylenemez. Herkes kadar bilip düşünmeden geçiştiriyordum işte. Sonra 14-15 yaşıma kadar ciddi ciddi inandım. Gece teheccüd namazları, Pazartesi ve Perşembe günü oruçları vs.vs..

Yeşil bir sarık bağlardım namaz kılarken. :) Her zaman olmasa da özen gösterirdim.

Sonra Socrates ile tanıştım. Derken Descartes ve Nietzsche. Ömer Hayyam. Yavaş yavaş herşey aydınlandı. Sonra cemaat evlerinde ki arkadaşlarımla sabahlara deyin süren sohbetler. Artık dindar değildim.

Panteizm düşüncesi ise peşimi bırakmadı. Epeyce bir süre panteist olduğumu düşündüm.

Şimdi bir ateist olduğumu düşünüyorum. Ama hala sağ tarafımda panteizm bana göz kırpıyor... Hayal olmadığını anlayıncaya dek o boşuna göz kırpacak güzel bir düşünce benim için...

Link to post
Sitelerde Paylaş
Anadolu Lisesinde Nurcuların eline düştüm. :) O güne kadar dini ciddi anlamda dikkate aldığım söylenemez. Herkes kadar bilip düşünmeden geçiştiriyordum işte. Sonra 14-15 yaşıma kadar ciddi ciddi inandım. Gece teheccüd namazları, Pazartesi ve Perşembe günü oruçları vs.vs..

Yeşil bir sarık bağlardım namaz kılarken. :) Her zaman olmasa da özen gösterirdim.

Sonra Socrates ile tanıştım. Derken Descartes ve Nietzsche. Ömer Hayyam. Yavaş yavaş herşey aydınlandı. Sonra cemaat evlerinde ki arkadaşlarımla sabahlara deyin süren sohbetler. Artık dindar değildim.

Panteizm düşüncesi ise peşimi bırakmadı. Epeyce bir süre panteist olduğumu düşündüm.

Şimdi bir ateist olduğumu düşünüyorum. Ama hala sağ tarafımda panteizm bana göz kırpıyor... Hayal olmadığını anlayıncaya dek o boşuna göz kırpacak güzel bir düşünce benim için...

Ben dindarlığımı Hz. Dragon'dan 2 sene önce bıraktım, nurcularla da dersanelerine gittiğimde karşılaşmıştım. 12-13 yaşıma kadar epey dindardım, sonra bazı şeyler ters gelmeye başladı, birkaç ay buradaki light müslümanlar gibi dinim için mazeretler uydurdum ettim ama sonunda adios dedim dine :)

Bu arada Zohanizm panteizme geçiş aşamasında bir dindir, o açıdan endişelenmene gerek yok.

Link to post
Sitelerde Paylaş
Farklı bir ülkede mi yaşıyoruz yoksa farklı bir dünyadamı yahu :) İslam daha kundakta girer yaşamımıza. Bir "Çocukluk hastalığı"dır bir yerde. 2-3 yaşında etrafımızda anlamını bilmediğimiz, anlam veremediğimiz Allah, peygamber kutsal kitap, iman inanç gibi kelimelerin uçuştuğunu, dinsel ritüelleri görürüz...

Saygılarımla

Bu ülkede neler var neler....Çogu alevi(cem evlerine gitmeyenler ki gitmeyenler gidenlerden oldukca fazla) Hiçbir şekilde ibadet yapmaz..Kuran filan okumaz bile ilgilenmez...Sadece yukarılarda bir yerlerde bir tanrı var düşüncesi o kadar...Bu bir gercektir...ülkemizin gercegi...

tarihinde minton tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş
Namazda yeşil sarık ha,wöööww

Sorma ya :) Bir de şöyle bir sarkıtırdım kenarından. Pek te yakışırdı. Eee, güzele ne yakışmaz. :)

Sünnetmiş diye hemde.

Ben iki elliyim. Yani hem sağ hem sol elimi kullanabiliyorum.

Çocukken anne tarafımdan(dayılarımdan) baskı gördüğümü hatırlıyorum.Sol elimi yemek yerken kullanmayayım diye.

Erkek kardeşim solak. Ona da aynı baskılar yapıldı. Ama babam durumu öğrenince çok sert bir çıkış yapmıştı.

Ama maalesef babamı erken denebilecek bir yaşta kaybedince onun eğitiminden ve korumasından faydalanamadık.

Hayatımda takıntı derecesinde sünnete ve farzlara uyma mecburiyeti hissediyordum.

Örneğin teheccüd namazına uyanamadıysam eğer büyük bir vicdan azabı çekiyordum.

Kendimi günahkar gibi hissediyordum.

İç dünyalarının güzelliğini ve farklılığını 18 yaşlarımda farkettim kadınların. Düşün yani. Bu takıntı yüzünden kızlardan da uzak duruyordum.

Halbuki farkettiğimden bu yana en iyi dostlarım arasında oldu kadınlar. Cinsellik falan değil yani. Az kalsın İslami takıntılar yüzünden bunu da anlamayacaktım.

Mürteddd'in dediği gibi iyi ki Zohan var. :)

Link to post
Sitelerde Paylaş

Bende lisedeyken ramazanda oruç tutar ve mümkün mertebe teravihlere giderdim,hatta bir sene mukabeleye bile gittiğim olmuştur.Gece uyumadan öncede fatiha-yattım yatağa döndüm sağıma tarzı dualar okurdum.Birde evden çıkarken mutlaka sağ ayağımı atar ve besmele çekerdim.Bana ne olduysa üniversiteye başladıktan sonra oldu zaten

tarihinde jadı tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş
  • Konuyu Görüntüleyenler   0 kullanıcı

    Sayfayı görüntüleyen kayıtlı kullanıcı bulunmuyor.


Kitap

Yazar Ateistforum'un kurucularındandır. Kitabı edinme seçenekleri için: Kitabı edinme seçenekleri

Ateizmi Anlamak
Aydın Türk
Propaganda Yayınları; / Araştırma
ISBN: 978-0-9879366-7-7


×
×
  • Yeni Oluştur...