Davudi 0 Oluşturuldu: Mayıs 12, 2009 Raporla Share Oluşturuldu: Mayıs 12, 2009 (düzenlendi) bundan yedi ay kadar önce bir tanrının bir yaratıcının olmadığını zorda olsa kabul ettim ,tabi arada sırada sendrommu desek refleksmi desek .inanma ihtiyacı duyuyorum ,zannedersem bu içgüdüyle ilgili bişey bunu acıklayamam ancak bu konuda uzman olan arkadaslar varsa onlar acıklayabilirler ve yorumlarınıda beklerim ,buda cok önemli bir mesele hatta meselenin bel kemiği desek daha doğru olur. cünkü bizamanlar inanan bizler keyfimizden inanmıyoduk islami sacmalıklara ve rezilliklere kimimiz cehennem korkusundan kimimiz saflığından ama hepimizinde ortak noktası içgüdülerimiz diye tahmin ediyorum Mayıs 12, 2009 tarihinde Ayrıntı tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
influenza 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi (düzenlendi) "bir yaratıcının olmadığını zorda olsa kabul ettim " çok ilginç bir cümle eminim sende büyük bir ihtimalle şu meşür ateist anthony flew gibi yaşlanıp yüzün toprağa bakmaya başlayınca korkarım tanır var diyeceksin ozaman kuracağın çümlede şu "yaratıcının varlığını zorda olsa kabul ettim" ama neye yarar iş işten geçimiş olacak saygılar Mayıs 12, 2009 tarihinde influenza tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
BooKLeSS 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi allaha sığın oda seni pavyona yani cennete gönderir inşallah. keh leh keh! İnsan sıkıntıda olduğu zaman kendine yardım edecek birini arıyor o yüzden bir yaratıcıya ihtiyaç duyuyorsun ve görünmez arkadaşından yardım istiyorsun tabi gerçeklerin farkına varıp işin üstesinden tek başına gelmeye çalışmak bence en güzeli. Link to post Sitelerde Paylaş
alpcakir 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi (düzenlendi) bundan yedi ay kadar önce bir tanrının bir yaratıcının olmadığını zorda olsa kabul ettim ,tabi arada sırada sendrommu desek refleksmi desek .inanma ihtiyacı duyuyorum ,zannedersem bu içgüdüyle ilgili bişey bunu acıklayamam ancak bu konuda uzman olan arkadaslar varsa onlar acıklayabilirler ve yorumlarınıda beklerim ,buda cok önemli bir mesele hatta meselenin bel kemiği desek daha doğru olur. cünkü bizamanlar inanan bizler keyfimizden inanmıyoduk islami sacmalıklara ve rezilliklere kimimiz cehennem korkusundan kimimiz saflığından ama hepimizinde ortak noktası içgüdülerimiz diye tahmin ediyorum Daha yeni sayılırsın, yıllarca yaşadıklarını bıçakla kestirip atar gibi yapmak pek mümkün değil. Hatta yıllar sonra inanca dair kafanda herşey netleşse bile kendine dikkatli baktığında halen içinde kalmış tabularının olabileceğini farkedeceksin. Örneğin yerde patates görmek değilde ekmek görmek seni rahasız edebilecek filan gibi. Bir süre sonra rahatsız etse de bunu niye yaptığını bileceksin. Bunlar yavaş süreçler, nelerin sana ne şekilde empoze edildiğinin farkına varma aydınlanma süreçleri. Zamanla her farkındalık sana daha fazla mutluluk verecek. Kendini bulunduğun yerde bırakma ilerle, bu bir son nokta değil. Hiç canını sıkma. İnancın saçma bir şey olduğunun farkına varan ve inançlarından vazgeçen her ateist üç aşağı beş yukarı aynı süreçleri geçirmiştir. Beklentin kısa sürede her dogmandan kurtulmak olmasın. Farkındalığı olmadan bunu yapmaya kalkarsan temeli sağlam düşüncelerin olamaz, bazı dramatik gözlemlerin seni yanıltır. O yüzden bunun böyle farkında olarak olması daha iyi, hiç canını sıkma. Bırak yavaş yavaş olsun.. Mayıs 12, 2009 tarihinde alpcakir tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
cantona 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi Bence var olmasını istiyorsun zaman zaman o yüzden.Baba gibi yani. Link to post Sitelerde Paylaş
AnArchos7 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi küfret gecer... ha önceden tanrının olsa bile bizim yarattıklarımız kadar sadist olamayacağını iyice benimse sonra salla küfürü Link to post Sitelerde Paylaş
BilgehanBengi 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi bundan yedi ay kadar önce bir tanrının bir yaratıcının olmadığını zorda olsa kabul ettim ,tabi arada sırada sendrommu desek refleksmi desek .inanma ihtiyacı duyuyorum ,zannedersem bu içgüdüyle ilgili bişey bunu acıklayamam ancak bu konuda uzman olan arkadaslar varsa onlar acıklayabilirler ve yorumlarınıda beklerim ,buda cok önemli bir mesele hatta meselenin bel kemiği desek daha doğru olur. cünkü bizamanlar inanan bizler keyfimizden inanmıyoduk islami sacmalıklara ve rezilliklere kimimiz cehennem korkusundan kimimiz saflığından ama hepimizinde ortak noktası içgüdülerimiz diye tahmin ediyorum Sevgili Ayrıntı, İnanma gereksinimi duyuyorsan, inan... Ama neye inanacaksın? İnanmak istediğin şey nedir? Kafanı karıştıran şey nedir? Daha açık, daha anlaşılır yazarsan yardımcı olmaya çalışırız. Link to post Sitelerde Paylaş
vesper 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi İçgüdü falan değil,ilgisi de yok.Tanrının varlığına inanmamaya başlamak hatırı sayılır bir boşluk yaratıyor kişide. Artık varolan kötülükleri havale edip sonrada boşverebileceğin bir güçten yoksunsun.Bu doğal olarak seni rahatsız edecek."Sonsuza dek varolabilmek" gibi bir olgunun yalnızca bir hayal olduğunu görmüş olmanın verdiği rahatsızlığı söylemiyorum bile.Bu yüzden daha zor ya inanmamak inanmaktan.Bunca olumsuzluğun karşısında elin kolun büyük oranda bağlı ve yapayalnızsın.Kendini aciz hissedersin bazen.Eğer yeterince gerçekçi isen zamanla bu durumu kanıksarsın ve bir zamanlar tanrıya havale ederek rahatladığın bazı olumsuzluklar adına, az veya çok bir şeyler yaparak veya yapmaya çalışarak yada en azından elinden hiçbir şey gelmiyorsada hiç değilse sözkonusu olumsuzluk konusunda"bilinçli" olarak rahatlamanın yolunu bulursun.Yani bir şekilde "eyleme" geçersin.Bir zamanlar tanrıya havale ettiğin bu olayların sorumluluğunu, hiçbir şey yapamıyorsan bile dediğim gibi hiç olmazsa "bilinçli bir insan" olmaya çalışarak artık "sen" üstlenirsin kendince. Ama gerçekçi olmak tam olarak sana göre değilse,bir zaman sonra kendine göre bir tanrı yaratırken bulabiliriz seni:) Link to post Sitelerde Paylaş
cantona 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi En azından ateistlikten çıkan insanlar mürted ilan edilip öldürme fetvaları verilmiyor.Ateizmden çıktın diye sonsuza dek işkence göreceğin bir yer de yok. Bunlar avantajları Link to post Sitelerde Paylaş
sadeceta 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi (düzenlendi) inanmak istememen ,inanıyor olmanın gerektirdiği eylemleri yapmaya üşeniyor olduğundan dır zannedersem. Mükafatını düşün, olsa olsa 80 yıl yaşayacağın bu dünyadan iyi şeylerle ayrıl. insanın tek sermayesi hayatıdır unutma ! YA VARSA Mayıs 12, 2009 tarihinde sadeceta tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
Drogba 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi inanmak istememen ,inanıyor olmanın gerektirdiği eylemleri yapmaya üşeniyor olduğundan dır zannedersem. Mükafatını düşün, olsa olsa 80 yıl yaşayacağın bu dünyadan iyi şeylerle ayrıl. insanın tek sermayesi hayatıdır unutma ! YA VARSA Ya hristiyanlar haklıysa veya başkaları ? Keh Keh Keh Keh Link to post Sitelerde Paylaş
uğur 0 Mayıs 12, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 12, 2009 gönderildi Ayrıntı kardeşim ; zamanla tanrının gerçektende olmadığı fikrine alışacaksın..Bazen insanın canı çok sıkkın olduğunda sığınacak bir liman aramıyor değil..Bunu yaşadık hepimiz.. Ben ilk zamanlarımda , yanlış mı düşünüyorum acaba deyip , tanrının bir işaret göndereceğini düşünerek korkardım .. Ama bakıyorsun tınn....Kimseden ses , işaret geleceği yok..Çünkü öyle biri yok..Zaten olması da mümkün değil.. Link to post Sitelerde Paylaş
CherokeKd 0 Mayıs 13, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 13, 2009 gönderildi bundan yedi ay kadar önce bir tanrının bir yaratıcının olmadığını zorda olsa kabul ettim ,tabi arada sırada sendrommu desek refleksmi desek .inanma ihtiyacı duyuyorum ,zannedersem bu içgüdüyle ilgili bişey bunu acıklayamam ancak bu konuda uzman olan arkadaslar varsa onlar acıklayabilirler ve yorumlarınıda beklerim ,buda cok önemli bir mesele hatta meselenin bel kemiği desek daha doğru olur. cünkü bizamanlar inanan bizler keyfimizden inanmıyoduk islami sacmalıklara ve rezilliklere kimimiz cehennem korkusundan kimimiz saflığından ama hepimizinde ortak noktası içgüdülerimiz diye tahmin ediyorum Eğer sırf kurana ve muhammedin hayatına bakarak islamın yanlış olduğunu düşünüyorsan, yaşadğın çelişki çok normaldir. Çünkü senin yaşadığın ateizmi benimseme değil, islamı reddediştir. Bunun altında da ahlaksal kalıpların ile (yeni ğrendiğin) islami kanıpların çelişmesi yatar. Bu bağlamda düşünen kişiye, benim şahsi bakış açım itibariyle "ateist" denmez ya da ben ateist olarak görmem. Ahlaksal-dini çelişki nedeniyle dinden soğuyan insan olarak bakarım. Dünyadaki binlerce dini tü ayrıntılarıyla gözden geçirip sana en uygununu bulamazsın... Bu da içinde şüphe oluşturur. Allahın, yani tanımsız bir tanrının, ne yapıp ne yapamayacağını kestiremezsin... Bu da içinde şüphe oluşturur. Ahlaki kalıplarının salt doğru olduğundan emin olamazsın... Bu da içinde şüphe oluşturur. Özelikle "ateizme zorla geçiş..." sözünden anladığım kadarıyla, sen ahlaki kalıplarına uymaması nedeniyle islamı hayatından ve zihninden çıkarmışsın. Ya da çıakrmaya çalışmışsın. Bu zihninde sürekli bir çatışma demek. Ateistin derdi müslümanlık, hristiyanlık, ahlaki kurallar, iyilik-kötülük, insanlığa fayda-zarar, erdemlilik-sahtekarlık, vs vs. olmamalı. Evet, bu söz çok sert duruyor. Ama gerçekler böyle. Ateizm açıkçası sana bir yol çizmez, önüne bir şey koymaz. Gerçekten ateist olan ve ya ateist sağlam bir düşünce sistemi oturtmak, gerçekleri bilmek, ahlaki kurallarla cennet-cehennem korkularından kurtulmak isteyen insanın yolu bilim olmalıdır. Bilim her türlü safsatanın, cehaletin; dolayısıyla din safsatasının dibine dinamiti yerleştirir. Ne yapmalı? Evrim teorisini oku. Sadece okumakla kalma, anla. Anladıkça büyük zevk alcaksın zaten. Evrimsel kanıtları incele. Zaten evrimi anladıktan sonra dünyayı olduğu gibi görmeyi bırakırsın. Her gördüğün şeye bir hipotezcik üretirsin. Bunla ilgili olarak bir kitapta/dergide araştırma ya da kanıt gördüğünde, daha çok zevk alırsın. Aklını bilimsel şekilde düşünmeye alıştırırsın. Psikoloji kitapları oku. Kendini ve insanları daha iyi anlamana yardımcı olur. Bir düşünce, davranış içine girdiğinde "evet bu x yönelimi" diye düşünürken bulacaksın kendini... Bu da oldukça zevklidir. Senin ve insanların psikolojik yönelimlerinin her yönüyle "neden" x şeklinde olduğunu anlamak için evrimsel psikoloji yine şahsi tavsiyemdir. Dinin kökenlerini ve insanların dinsel inanışlara yatkın olmasının sebeplerini yine sana evrimsel psikoloji verecektir. Fizik kitapları oku. Evrenin yaşı, big bang, kaos teorisi, gezegenler vs. fziğin içindedir. Yaşadığın evreni öğren ve tanı. Son olarak her türlü bilimsel kaynağı okumaya bak. Okurken de zevk almaya ve anlamaya bak. Anlamadan okuduğun bir yazı, benim gözümde kurandan farksızdır. Sadece yargı içerir. "x fosili 250 milyon yıl yaşındadır." diye birşey okuduğunda, "he iyi 250 milyon yaşındaymış., bilim bile böle söylüo. Demek ki ateistler haklıymış." şeklinde düşünüp kendini şartlandırma. Benim anlattığım okumada amaç kendi beynini zorla yıkamak değil; beynini çalıştırmayı sağlamak ve bilinçlendirmek. "250 milyonmuş" deyip geçeceğine; "250 milyon yıl olduğunu nerden biliyolar" diye kendine sorular sor. Sorabildiğin hemen hemen tüm sorulara bilim yanıt verecektir. "nasıl 250 milyon yaaa" dedikten sonra, gidip karbon izotop yöntemini öğren. İzotop ne bilmiyorsan; gidip atom ne onu öğren. Bilmemekten değil, soru soramamaktan kork. Pozitif ve negatif bilimlerden bihaber bir "ateist" kof ateisttir. Kararsız bileşiktir . Kafasındaki ahlak-din çelişkisi bitmez. Bu çelişkiden kurtulmak için bir süre sonra bulduğu ilk dala sarılır. Bazen milliyetçilik olur, bazen islam, bazen başka bir şey... Link to post Sitelerde Paylaş
Davudi 0 Mayıs 15, 2009 gönderildi Yazar Raporla Share Mayıs 15, 2009 gönderildi cheroke nin tespitlerini kabul ediyorum cünkü bilimsel olarak ateizmi tam anlamıyla bilmiyorum islamı ahlaki ve mantıki değerlerime uymadığı için reddettim. burdaki hatayı bilimadamlarında görüyorum cıkıpta milleti bilgilendirmiyolar ,gerci can korkusu varsa bunuda anlayışla karsılarım ,öyle ya bu akıl hastası meczuplardan her bok beklenir. cennete gitme sevdası için analarını babalarını bile doğrarlar.. yalnız cherokeye katılmadığım tek nokta ateist olmadığım hususu ,zaten meselede burada ,dünyada akıllı mantıklı ve ahlaklı bir din yok öyleyse tanrı yada tanrılarda yok ,bu durumda ateizm kacınılmaz ama bense bilinçli bir ateist olmadığım için, burada benim için büyük sıkıntı oluşturuyor ,belirsizlik karamsarlık ,içine sinmeme gibi bişey Link to post Sitelerde Paylaş
rastaman 0 Mayıs 15, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 15, 2009 gönderildi ,zaten meselede burada ,dünyada akıllı mantıklı ve ahlaklı bir din yok öyleyse tanrı yada tanrılarda yok ,bu durumda ateizm kacınılmaz Eğer olsaydı tanrı,kendi adına bu kadar soytarılığa izin verir miydi? Link to post Sitelerde Paylaş
Temple Grandin 0 Mayıs 15, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 15, 2009 gönderildi bundan yedi ay kadar önce bir tanrının bir yaratıcının olmadığını zorda olsa kabul ettim ,tabi arada sırada sendrommu desek refleksmi desek .inanma ihtiyacı duyuyorum ,zannedersem bu içgüdüyle ilgili bişey bunu acıklayamam ancak bu konuda uzman olan arkadaslar varsa onlar acıklayabilirler ve yorumlarınıda beklerim ,buda cok önemli bir mesele hatta meselenin bel kemiği desek daha doğru olur. cünkü bizamanlar inanan bizler keyfimizden inanmıyoduk islami sacmalıklara ve rezilliklere kimimiz cehennem korkusundan kimimiz saflığından ama hepimizinde ortak noktası içgüdülerimiz diye tahmin ediyorum İç güdülerine göre Tanrı'ya inanmak istiyorsun. Ama mantığına, bazı topluluklarda öğrendiğin değer yargılarına ters olduğu için inanmıyorsun. Bu da seni karamsar yapıyor demek. Öğrenmişlik durumu, değer yargıları değişir, gelişir, ama dediğin gibi "içgüdü" olarak buna yöneliyorsan, daha mutlu olacaksan, bence kendine engel olma derim. Belki de evrim(?)de böyle yaparak avantaj kazanacaksın(!) Zihinde Tanrı mem'i kalıbı taşımak senin zihnine fayda sağlıyorsa (mutual), reddetme, dışarlama bu psiko-organizmayı. Öte yandan bana soracak olursan Tanrı böyle bir sanal varlıktan öte birşeydir (Böyle olduğuna inanmak yine öyle olmasına yol açıyor ya.)) Asli ateistler, Tanrısızlık sonucu karamsarlık ve boşluktan kendini kurtarmak için "kendini işe çalışmaya ver." diyecekler. "Var olduğu toplum tarafından sana öğretilmiş bir fikirin yok olduğunu anlamak için fazladan çabaya gerek yok, safsataları değil gerçekleri düşün yeter." diyecekler. Amma, işte o kadar basit değil. Çünkü ne bu argüman ne de "dinlerin saçma ve safsata" olduğu, aşkın br Yaradan'ın var olmamasına, yaşam'ın bir amacının olmamasına KANıt değil. Benim en önemli naçiz tavsiyem, çalışmak ve iş güç ile birlikte kendini tarafsız bilime vermek. İçgüdülerin ve sezgilerin dahil olması bilime (bilmeye) hiç de engel değildir. Yeterki pozitif verilere kurulsun, aksine motive edicidir. Link to post Sitelerde Paylaş
Davudi 0 Mayıs 15, 2009 gönderildi Yazar Raporla Share Mayıs 15, 2009 gönderildi puppetularz ,sunu belirtmeliyimki idea olarak realizmi kabul etmiş bir insanım senin dediklerin yapıcı seyler ancak ideallerime aykırı ,ozaman kendime saygım kalmaz ,bi yandan inanacağım bi yandanda içime sinmeyecek işte buradaki handikapım ateizmi bilimsel olarak değilde ,dinleri felsefi olarak redderek kabul edişimdir artı içgüdülerinde bunda rolü olduğunu tahmin ediyorum ve bu içgüdülerin sadece bende değil her insanda olduğunuda artı bu içgüdülerinden hakkından ancak "bilmeyle" gelineceğini düşünüyorum ,benim sıkıntılarım bundan kaynaklanıyor Link to post Sitelerde Paylaş
exc 0 Mayıs 15, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 15, 2009 gönderildi Ne dinlerin saçmalığı nede insanların kabullerindeki çeşitlilik bir tanrıyı dışlamaya yetmiyor.Sanırım içselinde yatan bu gerçek. Yüzleşmen gereken sadece kendi değer yargılarına göre edinmen gereken bir dünya görüşüdür. Link to post Sitelerde Paylaş
Temple Grandin 0 Mayıs 15, 2009 gönderildi Raporla Share Mayıs 15, 2009 gönderildi puppetularz ,sunu belirtmeliyimki idea olarak realizmi kabul etmiş bir insanım senin dediklerin yapıcı seyler ancak ideallerime aykırı ,ozaman kendime saygım kalmaz ,bi yandan inanacağım bi yandanda içime sinmeyecek işte buradaki handikapım ateizmi bilimsel olarak değilde ,dinleri felsefi olarak redderek kabul edişimdir artı içgüdülerinde bunda rolü olduğunu tahmin ediyorum ve bu içgüdülerin sadece bende değil her insanda olduğunuda artı bu içgüdülerinden hakkından ancak "bilmeyle" gelineceğini düşünüyorum ,benim sıkıntılarım bundan kaynaklanıyor İç güdülerin hakkından gelmeyi niye istiyorsun anlamadım. Belki de "bilmek" işleminin sonunda içgüdülerle barışacaksın. Kendine bu fırsatı tanımalısın. Link to post Sitelerde Paylaş
Davudi 0 Mayıs 15, 2009 gönderildi Yazar Raporla Share Mayıs 15, 2009 gönderildi ozaman hidayete ermem sonrasındada hacıya gidip hacı olmam icap eder peki ya gercekler ? Link to post Sitelerde Paylaş
Recommended Posts