BilgehanBengi 0 Oluşturuldu: Eylül 2, 2009 Raporla Share Oluşturuldu: Eylül 2, 2009 Bu yazıyı aşırı yoğun duygularla yazıyorum. Yanıt verirken bu durumu gözönünde bulundurmanızı rica ederim. Yaklaşık 1 saat önce burada deprem oldu. Ben Türkiye'de bol bol küçük deprem yaşayıp sarsıldığım için ilk sallantıda paniğe kapılmadım. Ancak sarsıntı gitgide arttı ve bina çatırdamaya başladı. Ayakta durmak, yürümek bile güçleşti bir anda... Koridordan çığlıklar geliyordu. Yaşadığım bina oldukça büyük ve yüksek bir apartman, yüzlerce insana barınak... Hemen cüzdanımı, telefonumu, anahtarımı alıp sakinliğimi koruyarak koridora yöneldim. Kapıyı kapatıp dairemden çıktım. Acil çıkışının kapısı açılmış, insanlar panik halinde koşturuyorlardı. Merdivende ilk karşıma çıkan ablasıyla aşağıya inmeye çalışan 4-5 yaşlarında bir kız çocuğu oldu. Merdivenler dikti, bu yüzden için inmek çok güçtü... Ablası ise onu kucağına alıp indirecek kadar büyük değildi. Çocuğu kucağıma aldım ve birlikte inmeye başladık. Merdivenler insan kaynıyordu ve tam bir panik havası vardı. Şahadet getirenler, ağlayanlar... "Eşhedü en la ilahe illalah..." sesleri ile uğulduyordu merdivenler... Kucağımdaki çocuk çok korkmuştu. "Korkma, bitti, geldik bak" diyerek teskin etmeye çalıştım. İşin acıtıcı kısmı inerken bir çocuğa daha rastlamak oldu. Yaşlı bir kadınla aşağıya inmeye çalışıyordu. Kadın çocuğu kucağına alamayacak kadar yaşlıydı. Kucağımda zaten bir çocuk vardı... Diğer elimle de merdivenin trabzanını yutuyordum... Merdivenler dikti, eğer diğer çocuğu da alırsam trabazanı tutamaz belki de kucağımda iki çocukla düşer, ikisini de yaralardım. O anda kucağımdakini seçtim... Hangi kritere göre seçtim bilmiyorum. O anda şehadet getirip kendi tatlı canının derdinde koşturan, çocuklara ve yaşlılara yardım etmeyenlere kızdım içimden... Ama tepki göstermenin ne yeriydi, ne zamanı... Kucağımda tanımadığım ama o anda canı bana emanet olmuş, benim yavrum olmuş bir çocuk vardı, onu kurtarmak yerine bencillere insanlık dersi vermenin zamanı değildi. Sonuçta indik aşağı... Çocuğu lobide bekleyen ablasına verdim. Şimdi tekrar evdeyim... Tekrar sallanabilir buralar... Umarım bir daha olmaz, ama biliyorum ki deprem kaçınılmaz. Umarım hasar verecek büyüklükte olmaz. Hayatta kalma stratejisi zekası olan, zekası ile diğer canlılardan uzak ara ayrılan insan! Aklını dünyayı daha yaşanılabilir, daha güvenli bir yer kılmak için kullan! Bunun yolunu biliyorsun... Bilgehan Link to post Sitelerde Paylaş
loneliness 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Hangi şehirde oldu? Link to post Sitelerde Paylaş
Deicide 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Sevgili Bilgehan, geçmiş olsun.. Yaşadıklarını ve duyduklarını anlıyorum. Bu arada delikanlılığından ötürü kutluyorum. Link to post Sitelerde Paylaş
loneliness 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Son depremlere baktımda henüz kayıtlara geçmemiş? Geçmiş olsun BİLGEHAN Link to post Sitelerde Paylaş
ozedonus_ 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi (düzenlendi) Büyük geçmiş olsun.Endonezya depreminden bahsedilşiyor. http://www.sondakika.com/haber-endonezya-d...stunde-1750020/ Bilgehan arkadaşımız endonezyada olabilir.Çünkü etrafındakilerin müslüman olduğunu söylüyor.Kendisinden haber bekliyoruz,yardımseverliğinden dolayı tebrik ediyoruz. Eylül 2, 2009 tarihinde ozedonus_ tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
BilgehanBengi 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Yazar Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Sevgili Bilgehan, geçmiş olsun.. Yaşadıklarını ve duyduklarını anlıyorum. Bu arada delikanlılığından ötürü kutluyorum. Hepinize teşekkür ederim; Deicide, loneliness, özedönüş ve Oğuz... O panik halinde yaptığım şeyleri bilinçli bir şekilde üzerinde düşünerek, karar vererek yapmadım. Herkes en azından bir kere bisikletten felan düşmüştür; o anı kare kare hatırlarsınız, o anda yaptıklarınızı karar vererek yapmazsınız. O çocuğu düşünüp, ölçüp biçip, karar verip kucağıma almadım. Merdivende çaresizliğin gördüğüm an kucağıma alıverdim. Bu yüzden delikanlılık mı, içgüdü mü bilmiyorum. Olayı anneme anlattığımda, geride bıraktığım çocuğu kastederek "kucağındakini bıraktıktan sonra dönüp onu da alsaydın ya" dedi. Benim aklıma gelmemişti... Ben elimdekini kurtardım bitti... O an kafa tam basmıyor herşeye. Bir daha olmaz umarım ama olursa bu kez daha bilinçli olacağım. Bu arada deprem Java adasının 250 km açığında, denizin 60 km altında olmuş. Ayrıca şunu da belirtmek isterim; insanların şehadet getirdiklerini duyduğumu söyledim; ama komşularımın tümü müslüman değil; hristiyanlar da var, belki yarı yarıya... İnsanların bencilliklerinden bahsederken sadece müslümanları kastetmedim, ortamda sadece müslümanlar yoktu. Link to post Sitelerde Paylaş
influenza 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi büyük geçmiş olsun , 1999 daki gölcük depremnide istanbuldaydım çok korkunçtu hala düşündüğümde ürtütür beni tüylerin diken diken olur , Link to post Sitelerde Paylaş
palacio 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi büyük gecmis olsun zor olsa gerek.O ortamda bile etrafı tespit edip yargılaman ilginc yinede=) Link to post Sitelerde Paylaş
HARUNN 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi (düzenlendi) Bilge han geçmiş olsun.. Olaya bir de, şu şekilde bakmalısın bilgehan.. Sen soğuk kanlı bir insansın ve o an aklına gelen şey, birilerine yardım edebilmek.. Fakat herkes senin gibi soğuk kanlı değil.. Bu nedenle, şok geçirenler, can havliyle kaçışanlar, kendi canının derdine düşenler ve şahadet getirenler vs olacaktır tabi.. Olayı, kelime-i şahadete odaklamak yanlış.. Çünkü insan, hem soğuk kanlı olabilir, hem çevresindeki insanlara yardımcı olabilir, hemde aynı anlarda kelimei şahadet getirebilir.. Eylül 2, 2009 tarihinde Tatar Ramazan tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
bayşapka 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Hayatı bitsin de cennete gideyim diye ümitlenen insan merdivenlere neden saldırır ve en önce binadan çıkmak ister? Link to post Sitelerde Paylaş
palacio 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi panik halinde hersey yapılır bu kadar üzerine konusulacak bi olay değil Link to post Sitelerde Paylaş
Mohammed 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Endonezya cennet gibi bir yerdir.. Hayatımda gezdiğim ve beni etkileyen yerlerden birisidir.. Tabi koskoca ülke.. Ama orta ve güney Java, Sulawesi muhteşem.. Ama malum bu gölge deprem kuşağında.. Hemde dünyanın en aktifbölgesinde.. Zamanında tek bir bölge iken depremlerle paramparça olmuş yaklaşık 17 bin adaya ayrılmış... Bölge halkına ve Bilhehana geçmiş olsun... Link to post Sitelerde Paylaş
Dreamlighter 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi 1999 da deprem merkezindeydim. Hatta tüpraştan alevler çıkıyordu görünüyordu. Deprem oldu , ben hala uyanmadım. Sonra annem beni taşımış... O günden beri ağır uyuduğumu anladım. Geçmiş olsun Link to post Sitelerde Paylaş
A$tur 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Geçmiş olsun Bilgehan. Oğuz'un dediği gibi önümüzdeki saatler artçılar olabilir, aman dikkat... Link to post Sitelerde Paylaş
BilgehanBengi 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Yazar Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi büyük gecmis olsun zor olsa gerek.O ortamda bile etrafı tespit edip yargılaman ilginc yinede=) Olayı, kelime-i şahadete odaklamak yanlış.. Bu olaydan çıkardığım dindarların bencil olduğu DEĞİLDİR. Şehadet getirenler vardı derken, müslümanlara laf etmiyordum, ortamdaki panik havasını anlatmaya çalışıyordum. O anda getirilen şehadetin anlamı "birazdan ölebilirim" demek... Sen birazdan öleceksen, neyin savaşını veriyorsun? Ölümü kabullendin mi? Kabullenmedin de kaçmaya mı çalışıyorsun? Aklı başında insan karşısında "açık ve yakın" ölüm tehlikesi varken sızlanmak yerine önlem alır. Benim yaşadığım durumu yaşayanlar olmuş, onlar da tanıklık edeceklerdir, o sırada ya da hemen sonrasında davranışları ile sizi kızdıranlar oluyor. Hiç görmediyseniz bir Titanik filmi görmüşsünüzdür, "ulan tutuver şu adamın/kadının da elinden" demişsinizdir. Kendimle birlikte başkasını da kurtarabiliyorsan neden yapmayasın? Ya da kendini feda edip çok sayıda insanı kurtarabilirsan neden yapmayasın? Eninde sonunda ölmüyor muyuz? Yok olup gitmiyor muyuz? Bu kadar hırsın ne anlamı var? Az yaşa ama kendi kendine "ben korktum ve kaçtım" demeden yaşa... Aynada kendine bakacak yüzün olsun, gece kendine küfretmeden uyu. (Bu laflarım da sizin şahsınıza değildir.) Link to post Sitelerde Paylaş
Dia 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi bilgehan kardeş daha yeni okudum sizin orada 7.3 lük sarsıntı olmuş. ve 15 kişi hayatını kaybetmiş. aman dikkat et kendine. Link to post Sitelerde Paylaş
MrGuitar 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Bu olaydan çıkardığım dindarların bencil olduğu DEĞİLDİR. Şehadet getirenler vardı derken, müslümanlara laf etmiyordum, ortamdaki panik havasını anlatmaya çalışıyordum. O anda getirilen şehadetin anlamı "birazdan ölebilirim" demek... Sen birazdan öleceksen, neyin savaşını veriyorsun? Ölümü kabullendin mi? Kabullenmedin de kaçmaya mı çalışıyorsun? Aklı başında insan karşısında "açık ve yakın" ölüm tehlikesi varken sızlanmak yerine önlem alır. Benim yaşadığım durumu yaşayanlar olmuş, onlar da tanıklık edeceklerdir, o sırada ya da hemen sonrasında davranışları ile sizi kızdıranlar oluyor. Hiç görmediyseniz bir Titanik filmi görmüşsünüzdür, "ulan tutuver şu adamın/kadının da elinden" demişsinizdir. Kendimle birlikte başkasını da kurtarabiliyorsan neden yapmayasın? Ya da kendini feda edip çok sayıda insanı kurtarabilirsan neden yapmayasın? Eninde sonunda ölmüyor muyuz? Yok olup gitmiyor muyuz? Bu kadar hırsın ne anlamı var? Az yaşa ama kendi kendine "ben korktum ve kaçtım" demeden yaşa... Aynada kendine bakacak yüzün olsun, gece kendine küfretmeden uyu. (Bu laflarım da sizin şahsınıza değildir.) Selam Bilgehan, Geçmiş olsun. Hala onlinesın; tehlike geçti mi sence, artçılara dikkat et. Bence evde fazla oturma birkaç gün ve tetikte ol. Evin kolonları zayıflamış olabilir, artçılar tehlikeli olabilir. Bu inşaatların nasıl yapıldığı allaha kalmış bir mesele. Gölcük Depreminde Ankaradaki evin kolonu çatlamıştı örneğin. On katlı apartmanın kolonunda kocaman çatlak oluşmuştu. Ben o depremde terlikle camdan atlamıştım, hiç unutmuyorum. Sanırım ben biraz fazla çeviğim Aman dikkat et. Link to post Sitelerde Paylaş
FleX 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi (düzenlendi) Sevgili dostum BilgehanBengi öncelikle geçmiş olsun,umarım şu an psikolojik olarak iyi durumdasındır.Deprem sırasındaki cesaretinden,ne yapmak istediğini bilmenden(kararlılığından) ve soğukkanlılığından dolayı seni tebrik ederim.Benim hayattaki tek kuralım gerekmedikçe bir canlının yaşamına dokunmamak ve onu yaşatmaya çalışmaktır.Bu yüzden oldukça sempatimi kazandın,bana göre şu an sen kesinlikle herşeyi hakeden birisin.Senin gibi insanların bu gezegende olduğunu bilmek anlık olsa bile beni mutlu ediyor. Dilerim aynı olay tekrarlanmaz... Eylül 2, 2009 tarihinde FleX tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
BilgehanBengi 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Yazar Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Hepinize çok teşekkür ederim... İkinci bir sarsıntı olmadı, olduysa da hissedilmeyecek kadar küçük ya da uzaktaydı. Eve girmekten başka çarem yok.. Burada saat 22.30 oluyor. Sokakta durup sivrisineklere yem olmaktansa -malaria'yı da anımsatırım- eve girmek daha makul geldi. İlginize tekrar çok teşekkür ederim. Link to post Sitelerde Paylaş
Gates 0 Eylül 2, 2009 gönderildi Raporla Share Eylül 2, 2009 gönderildi Bilgehan geçmiş olsun diyorum umarım tehlikeli depremler devam etmez; ama Endonezya'da deprem kaçınılmaz, hemde büyük deprem riski hat safhada. Binadan inerken yaptıklarından dolayı kutlarım, bir çocuğu kurtarmak çok önemli bir olay. Bir de sorum olacak Endonezya bina temelleri hangi türde? Normal-raylı-yaylı-temelsiz? Link to post Sitelerde Paylaş
Recommended Posts