Mr.Kont 0 Oluşturuldu: Mart 22, 2008 Raporla Share Oluşturuldu: Mart 22, 2008 Ben Senin ... Ben senin kahve fallarında, felaket uykusuna yatan hallerini sevdim. Pencere kenarındaki çiçekleri sularken, gözlerindeki ıslak yalnızlığı. Geç kaldığım akşamlarda, cevabını verdiğim anda, beni yeni sorularla karşılamanı. Kadınsı surlarını. Ben senin, sahiplendiğim kusurlarını sevdim. *** Ben senin, kendine kilitlendiğinde anahtarı paspasın altına bırakmanı sevdim. Her sinema çıkışında, hırkanı koltukta unutmanı... Araba kullanırken sigara yakmanı. İtiraz hakkımı kullandığımda, gemileri yakmanı... Giderken ardımdan yağmur gibi bakmanı sevdim. *** Ben senin çocukluğuna yazdığın mektuplarının içinden kuş çıkartmanı sevdim. Servis otobüslerindeki çocuklara dil çıkartmanı. Yüreğinde pankart açmanı, her türlü haksızlıklara. Ben senin namus kokan düşlerini dokumanı.. Bir kitap gibi beni okumanı sevdim. *** Ben senin en acı gerçeklerin içinde bile, hayallere dalışını sevdim... Yüzündeki sonsuz mutluluğa inat, hüzünlere hamile kalışını... Hastalık muamelesi yapışını, sivilcelerine bile... Ben senin, benden firar ederken, menzilimden çıkmayışını sevdim. *** Ben senin, her yemekten sonra, "Eyvah kilo aldım" korkusuyla kendini tartılara taşımanı... Kalan yemekleri deniz kenarındaki martılara taşımanı sevdim. Unutkan pozlarını, özel günlerdeki... Sol yanımdaki sıcaklığını. İliklerine işleyen merhametini... Ben senin ölüme giderken bile dublör kullanmayan cesaretini sevdim. *** Ben senin gözlerindeki sisi.. Ben seninle, sana benzeyen herkesi sevdim. Hakkı YALÇIN Link to post Sitelerde Paylaş
Mr.Kont 0 Mart 22, 2008 gönderildi Yazar Raporla Share Mart 22, 2008 gönderildi (düzenlendi) Ben Senin... Ben senin, dünyadaki bütün insanlar için el açtığın dileklerini sevdim. Gökyüzünde asılı duran can yeleklerini. Selanik örgüsü kazaklarını. Saçlarında sakladığın beyaz güvercinleri. Zaman makinesine taktığın filmlerde, siyah-beyaz maziyi özlemeni. Ben senin, dünyanın en güzel hazinelerini yüreğinde gizlemeni sevdim. *** Ben senin, toplumsal olaylara bakarken kurduğun cümlelerde onikiden vuruşunu sevdim. Gizlediğin alışverişlere mazeret uyduruşunu. Her akşam halimi-hatırmı soruşunu, bir arkadaş gibi. Ömrünün özetini çıkartmanı bir solukta. Ben senin makyajı akmış, yorgun duruşunu sevdim. *** Ben senin, yıllanmış arkadaşlarınla düşman çatlatan dost sohbetlerini sevdim. Burnundan solurken bile, koltuğunun altında taşıdığın sevda sepetlerini. Geciktiğim akşamlarda kuş uçurmaz yanını. Telaşlı akşam vakitlerini. Ben senin, çocukluğundan kalan yalancı şahitlerini sevdim. *** Ben senin gözlerinde toplanan bulutları sevdim. Yolculuğa çıkarken ardımdan serptiğin suları. Kurşun dökmeni çaresizliğin başından. Pazar sabahlarındaki inatçı uykularını. Ben senin, evde kalmış kızlar için ettiğin dualarını sevdim. *** Ben senin, benim en aksi huylarımdan bile hoşlanmanı... Ben senin benimle birlikte yaşlanmanı sevdim. Hakkı YALÇIN Mart 22, 2008 tarihinde barisarock tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
red 0 Mart 22, 2008 gönderildi Raporla Share Mart 22, 2008 gönderildi bence herkesin bi şair kişiliği vardır. ne mutlu hayatı yorumlayana ve üretene.. bu da benden olsun, şiir ile fazla ilgilenmiyorum ama forum a şiir asan arkadaşların ilgisini çeker belki.. -- unutuyorum bazen. nerede olduğumu ve ne yaptığımı.. bazen de umursamıyorm hayatı. böyle gidip gelmek daha iyi sanki.. ya da yazıp yazıp silmek, şimdi olduğu gibi 23 ocak 2008 -- red. Link to post Sitelerde Paylaş
hallac 0 Mart 22, 2008 gönderildi Raporla Share Mart 22, 2008 gönderildi neyse ben ender şiir denemelerimden birini aktarmayacağım. ressil olmanın gereği yok.. şairliğimiz yoktur ama iyi şiir okuruz (sesli okuma değil. kitabı alıp okuma) saygılarımla Link to post Sitelerde Paylaş
haci 0 Mart 22, 2008 gönderildi Raporla Share Mart 22, 2008 gönderildi BULANTI Savaş resimleri.. Korkunç savaş resimleri.. Ölüm kokan, mide bulandıran savaş resimleri... Heryerde kadın, çocuk, erkek cesetleri. Dokunmaya kıyamayacağınız o güzel eller, Kollar ve bacaklar, Yoklar... Kafalar param parça... Bakmakla doyamayacağınız yüzler tanınmıyor artık, Lime lime... Ölüler tabutlarda değil.. Hiç beklenmedik Yerlerde... Yollarda, kaldırımlarda, köşebaşlarında, Tarlalarda, çukur ve hendeklerde. Her yerde.... Neyi simgeliyor dersiniz bu resimler? Ne ifade ediyorlar sizlere? Amerikan zulmünü mü simgeliyorlar?... Irak’da, Afganistan’da öldürülenler... Yoksa savaşın zulmünü mü? Türk’ler daha mı nazik öldürüyorlar? Ölümün estetiği olur mu? Saddam gibi arkadan sinsice yaklaşıp, Sessizce öldürmek daha mı etik? Daha mı insancıl ve estetik? Nasıl öldürdüğün o kadar mı önemli? Yine de ölenlerin bazıları, Diğerlerinden daha korkunç bir manzara oluşturuyor. Aralarında sanki bir kereden fazla ölenler var. On kere ölenler, yüz kere ölenler var... Azrail bile canı bir kere alıyor. Tek bir can var ama savaş onu yüz kere, bin kere geri alıyor.. Azraile çok iş düşüyor.. Şeytan da var işin içinde mutlaka.. Kimin kılığında dersiniz acaba? Hangi askerin, hangi generalin kılığında? Hangi politikacının? Hangi katilin, hangi teröristin? Ne ölen öldüreni tanıyor, ne öldüren öleni.. Belli ki savaş bir piknik değil.... Peki nasıl düşman oluyorlar Birbirlerini öldürecek kadar, Birbirlerini tanımayan bu insanlar? Nasıl? Savaş resimlerini izlerken sormalıyız bunu kendimize. Kendi insanlığınızı sorgulamalıyız önce..... Savaş, kadın-erkek hepimizin yaptığı ve Yapacağı bir eylem değil mi? Bu resimleri izlerken içinizde, Kin ve nefret veya, Hüzün ve dehşet kabarıyorsa, Siz de öldürürsünüz. Bu duyguları duyduğunuz için, Kendinizi daha üstün ve düşünceli, Üstün ahlaklı ve nitelikli, Daha iyi, Bir insan olarak düşünmeyin. Çünkü değilsiniz! Duygu simsarlığı yaparak, Yaşamını kazanan insanlar da var. Eskiden cenazelerde dövünerek, Ağlayan profesyonel “matemciler,” Vardı.. Hala var onlardan!.. Çoğu kılık değiştirerek, Profesyonelleşti... Savaş resimleri çekerek, İnsanlara yaşamı, Zehir etmeyi öğrendi.. Evet savaş piknik değildir. Savaşı ciddiye almalısınız. Her savaşta insanlar ölecektir. Kadınlar, çocuklar, yaşlılar, gençler Ve yaşamı en ucuz olan erkekler..... Ne farkeder ki! Kimin öldüğü o kadar mı önemli? Ölen insan değil mi? Kendi yaşamını ciddiye almayan, Çoğu kere onun hesabını kendi canı ile öder. Onlar ülkenin lideri iseler, Onlar adına hesabı halk öder. Savaş insan halidir. İnsan doğasının en vahşi şekilde, Tecelli eden bir manifestasyonudur. Savaş resimlerinden alınacak bir ders varsa o da, Savaş etmemeyi öğrenmektir.... Bunun da mümkün olacağını sanmıyorum. Resimler beni de çok rahatsız etti. Çok duygulandım. Öyleyse ben de kendi inanç ve ilkelerim uğruna savaşırım. Kendi saplantılarım için ben de öldürebilirim. O saplantılarım barış olsa da farketmez..... Bu keresinde barış için öldürürüm. Çünkü ben duygusal bir insanım. Barbarlıktan tiksiniyorum Uygarlık için öldürürüm. Çünkü ben insanım. Bir neden bulur Öldürürüm... Öldürürü Öldürür Öldürü Öldür Öldü Öld Öl ÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖ HACI Link to post Sitelerde Paylaş
Mr.Kont 0 Mart 22, 2008 gönderildi Yazar Raporla Share Mart 22, 2008 gönderildi BİR KUTU DOLUSU YAŞAM GÖNDERİYORUM SANA Bir kutu dolusu yaşam gönderiyorum sana, sade bir kurdeleyle süslenmiş. Çöz kurdeleyi ve kaldır yavaşça kutunun kapağını... Kocaman bir fırça ve bin renk koydum kutuya bir cennet resmi yapıp içine gir diye... Düşler serpiştirdim gizlice, düş kurmayı unutma diye. Bir tanede elma şekeri yerleştirdim, içindeki çocuğu yeniden tadabil diye... Güneşin batışını, billur suyun sesini, kırmızı gelinciklerin saflığını,taze ekmeğin kokusunu ve bir gülümsemenin sıcaklığını da sığdırdım. Ruhlarımız aç kalmasın diye... Kutuya biraz da sevecenlik koydum, güçlü ol diye, çünkü acımasız olan güçsüzdür. Beyaz güvercin uçup kendi kondu kutuya, barışı ve özgürlüğü sunmak için... Bir buket sevgi, bir yudum aşk ve yarım bir elma da Koymadan edemedim. Paylaşmayı anımsayalım diye... Sevdiklerimize onları sevdiğimizi söylemek için yarınları beklemeyelim. Hemen şimdi bunu yapalım diye... İçtenliği, umudu, neşeyi, bağışlayıcılığı, özgüveni ve açık yürekliliği unutmadım, “Ben” in dışına çıkıp bize ulaşabilelim diye... Son olarak da bir kart iliştirdim kutuya bak bu kartta neler yazıyor. Bu kutunun kapağını her kaldırışında yaşamla ilgili yepyeni şeyler keşfedeceksin. Yaşamak için yarını bekleme, al yaşamı kollarının arasına Ve sımsıkı sarıl. Yaşamdan yalnızca almak yerine ona bir şeyler ver. Kısacası bütünüyle “İnsan” ol. Unutma (!) yaşam dokuması henüz tamamlanmamış, Olağanüstü güzellikte bir duvar halısıdır ve sana ait olan boşluğu yalnız sen doldurabilirsin. Kimseyi kırmamak ve üzmemek şartıyla istediğin her şeyi dene Bir gün sonsuzluğun bulutlarına oturduğunda ne aklın kalsın ne de kırık bir yürek -Alıntı Link to post Sitelerde Paylaş
Mr.Kont 0 Mart 22, 2008 gönderildi Yazar Raporla Share Mart 22, 2008 gönderildi Kopuk Sen en güzel caddelerde dolaşırsın Altında son model araba Ben ucuz meyhanelerde şiir okurum Bir bardak şaraba Ne zaman bir postacı görsem kapılarda Ne zaman bir çocuk anne diye bağırsa İçime içime yıkılır umut dağlarım Sen bakma benim erkekler ağlamaz dediğime Ara sıra ben de ağlarım Bütün yıldızlar tanır beni Kulağımda Bafra sigarası Avucumda zar Her gece bu kaldırımlarda Ölürüm azar azar Evlenmek adam olmak benim neyime Böyle şeyler mutluluk vermiyor bana Açmış bütün kollarını yalnızlık Bir sevgili gibi gel diyor bana İşte sen de bittin her masal gibi Artık gözlerim gözlerini aramıyor Anladım ben acıların çocuğuyum Anladım gülmek bana yaramıyor - Muammer Hacıoğlu Link to post Sitelerde Paylaş
Recommended Posts