Herşeyin Dışı Varmıdır?

[Rochader 0]

Bir yaratıcının var olduğundan yola çıkarak şu soruya ne cevap verebilirsiniz?

Soru: Yaratıcının yarattığı herşeyin dışı varmıdır? Buna verilecek EVET yanıtı ile Yaratıcı hep dışa çıkacağından sonsuz bir tekrarlama oluşur. Buda bir paradoks değilmidir?

SAYGILAR

[unbeliever 0]

Big bang den beri evrenin genişlemekte olduğu hemen hemen tüm astronom ve fizikçiler tarafından kabul edildiğine göre demekki evrenin bir sınırı yani dışı vardır.Burada asıl sorulması gereken olabileceği düşünülen yaratıcı evrenin içinde midir dışında mıdır sorusu olabilirki aslında buda bir paradoks içerir.

[unbeliever 0]

Bu paradoks şudur

Eğer tanrı yarattığı evrenin içinde ise evrenden küçük bir tanrı olmuş olur ki buda tanrı en büyük tanımına uymaz.

Dışında ise yarattıgı evrene müdahalesi olamayacağı anlamı çıkar.

Hatta soruları daha da artırabiliriz.

Tabii tanrının varlığını mutlak kabul edenler hem içerde hem dışardadır diyebilirler.

[Rochader 0]

Yaratici yarattigi en son seyin icinde kalirsa o zaman onun yaraticiligi sekteye düser. Bu sekteye düsmeme durumu onun yok oldugunun ispatidir.

SAYGILAR

[CharlesDarwin 0]

Evrenin içi dışı vs yoktur. Evrende sürekli bir doğrultuda giderseniz sonunda sınır vs e ulaşmazsınız. Muhtemelen başladığınız yere de geri dönebilirsiniz.

Uzay dokusu evrenimize ait bir dokudur. Evreni çevreleyen mutlak bir uzay yoktur. Benim bilgim böyle. Fizikçiler düzeltsin.

[Rochader 0]

Evrenin içi dışı vs yoktur. Evrende sürekli bir doğrultuda giderseniz sonunda sınır vs e ulaşmazsınız. Muhtemelen başladığınız yere de geri dönebilirsiniz.

Uzay dokusu evrenimize ait bir dokudur. Evreni çevreleyen mutlak bir uzay yoktur. Benim bilgim böyle. Fizikçiler düzeltsin.

Elbette bende senin gibi düsünüyorum. Bunu dindar arkadaslara anlatmanin baska ne yolu var bilmiyorum. Benim böyle bir konu okuduktan sonra ateistligim pekisti.

SAYGILAR

[red_ejder 0]

asıl soru evrenin sonu degil kara maddenin sonu neresidir...?

[unbeliever 0]

Evrenin içi dışı vs yoktur. Evrende sürekli bir doğrultuda giderseniz sonunda sınır vs e ulaşmazsınız. Muhtemelen başladığınız yere de geri dönebilirsiniz.

Uzay dokusu evrenimize ait bir dokudur. Evreni çevreleyen mutlak bir uzay yoktur. Benim bilgim böyle. Fizikçiler düzeltsin.

Sayın CharlesDarwin sen evrenin bir sınırı olmadığı tezine hangi agrümanlarla ulaştın.merakımı mazur gör.

Çünkü bilgilerimiz evrenin genişlemekte olduğunu gösteriyor.dolayısıyla genişleyen bir evrenin bir sınırı olması lazım.

[serseri003 0]

Big bang den beri evrenin genişlemekte olduğu hemen hemen tüm astronom ve fizikçiler tarafından kabul edildiğine göre demekki evrenin bir sınırı yani dışı vardır.Burada asıl sorulması gereken olabileceği düşünülen yaratıcı evrenin içinde midir dışında mıdır sorusu olabilirki aslında buda bir paradoks içerir.

simdi bir bomba batlayınca belirli bir sure sonra etrfa yayılmıs olur ve parçalar sabit kalır..

o zaman nie everen hala genisliyor bu kadar surede durması gerekirdi kanaatimce.

[unbeliever 0]

Hubble teleskobu ile yapılan gözlemlerde ışık tayfının değişimlerinden hareketle halen genişlemekte olduğu söyleniyor.

[OffSpring 0]

simdi bir bomba batlayınca belirli bir sure sonra etrfa yayılmıs olur ve parçalar sabit kalır..

o zaman nie everen hala genisliyor bu kadar surede durması gerekirdi kanaatimce.

Burada muazzam bir güçten bahsediyoruz.

Bomba örnegi dünyadaki fizik kuralları için geçerlidir.

Uzayda aynısını düşün.

Ve evreni var edebilecek kadar muazzam bir patlama düşün...

[Bilgi 0]

simdi bir bomba batlayınca belirli bir sure sonra etrfa yayılmıs olur ve parçalar sabit kalır..

o zaman nie everen hala genisliyor bu kadar surede durması gerekirdi kanaatimce.

Big Bang'e göre patlamanın etkisi bitmedi çünkü.Şöyle düşün, patlamanın etkisi (basıncı) anlıktır, ama maddelerin etrafa yayılması 2-3 saniye sürer.Ama tabi büyük patlama ile dünyadaki bir patlama bir olmayacağı için, büyük patlamanın maddeleri etrafa yayma süreside daha fazladır.

Patlamanın etkisi bitmedi yani henüz.

Aralık 10, 2010 tarihinde agnostik bilinç tarafından düzenlendi

[-BERGÜZAR- 0]

Bir yaratıcının var olduğundan yola çıkarak şu soruya ne cevap verebilirsiniz?

Soru: Yaratıcının yarattığı herşeyin dışı varmıdır? Buna verilecek EVET yanıtı ile Yaratıcı hep dışa çıkacağından sonsuz bir tekrarlama oluşur. Buda bir paradoks değilmidir?

SAYGILAR

Rochader,

En başta Tanrıyı kısıtlayarak bu önermeyi yapmış ve yanlış çıkarıma varmışsın.

Tanrıyı neye benzettinde böyle bir argümanı sundun?

Gördüğün/bildiğin/algıladığın olgularla mı Tanrıyı aradın bugüne kadar?

Muhtelemen öyle.

Zira o yarattıklarına benzemez der.

Bu nedenle onun neye benzediğini, mevcudiyetinin neden olduğunu/nasıl olduğunu bilmeden içinde yada dışında dememiz mümkün değilki.

Ancak senin gibi bir önkabülle yola çıkarsak böyle düşünülür.

Ama objektif bir bakış değil, önkabulün ulaştığı sonuç olmaktan öte gidemez senin vardığın yer.

Selamlar.

Patlamanın etkisi bitmedi yani henüz.

Evet, patlamanın etkisi bitmedi. Hatta patlama süreci halen devam ediyor.

[Rhodium 0]

Güzel bir soru;

eğer maddenin bir anti maddesi varsa yada bizim elektron vs. dediğimiz parçacıkların en alt yapılarında birbirlerini nötr yapan bir oluşum varsa aslında varolan herşey aynı zamanda yoktur.

Patlama ile beraber aslında herşey hiçbirşeyden var olmuş demektir.

bahsettiğin paradoksu daha da ileri götürür ve işin içine "antizaman" (zamansızlık) kavramını sokarsak büyüyen bir uzayda büyümeden önceki yerdede var olunur ama büyüdükten sonrada var olunur dolayısı ile hem içinde hemde dışında olunur.

Sevgi nefret gibi birde "antimekan" olarak olaya bakarsak olmayan mekan içinde var olmakda mümkün olmayacağı ve olan mekanda da hep var olacağımız için; hem orda hem bende hem sende hem her yerde yada ne burda ne bende ne sende ne de hiçbir yerde; olmak bir defa bir tek olmaktır.

Bir yaratıcının var olduğundan yola çıkarak şu soruya ne cevap verebilirsiniz?

Soru: Yaratıcının yarattığı herşeyin dışı varmıdır? Buna verilecek EVET yanıtı ile Yaratıcı hep dışa çıkacağından sonsuz bir tekrarlama oluşur. Buda bir paradoks değilmidir?

SAYGILAR

[-BERGÜZAR- 0]

Güzel bir soru;

eğer maddenin bir anti maddesi varsa yada bizim elektron vs. dediğimiz parçacıkların en alt yapılarında birbirlerini nötr yapan bir oluşum varsa aslında varolan herşey aynı zamanda yoktur.

Patlama ile beraber aslında herşey hiçbirşeyden var olmuş demektir.

bahsettiğin paradoksu daha da ileri götürür ve işin içine "antizaman" (zamansızlık) kavramını sokarsak büyüyen bir uzayda büyümeden önceki yerdede var olunur ama büyüdükten sonrada var olunur dolayısı ile hem içinde hemde dışında olunur.

Sevgi nefret gibi birde "antimekan" olarak olaya bakarsak olmayan mekan içinde var olmakda mümkün olmayacağı ve olan mekanda da hep var olacağımız için; hem orda hem bende hem sende hem her yerde yada ne burda ne bende ne sende ne de hiçbir yerde; olmak bir defa bir tek olmaktır.

Panteizm.

Panteizm ya da Tümtanrıcılık (Doğatanrıcılık, Kamutanrıcılık) Evrenin bütününü Tanrı olarak kabul eden felsefi görüştür. Panteizm'de, pan-enteizm'den (kamusaltanrıcılık) farklı olarak her şey Tanrı'nın bir parçası olarak kabul edilir, Tanrı her şeydir ve her şey Tanrı'dır. Tanrı'nın evrenden ayrı ve bağımsız bir varlığı yoktur. Tanrı doğada, nesnelerde, insan dünyasında vardır.

[kenzo 0]

Fizikçi gözüyle Tanrının Gerçek Varlığı problemi

Bahr Alfred

Bütün büyük dinlerde, Tanrı, dünya ve insanların yaratıcısı, ki aynı zamanda kainatın yaratıcısı olarak, düşünülmüştür. Ayrıca, Tanrının uzay, zaman ve maddeden de önce var olduğu varsayılmaktadır. Teologlara göre, Tanrı tam bir “yokluk” içinde varlığını sürdürüp hüküm sürme yeteneğine sahiptir. Tarihimizin büyük düşünürleri, bu Tanrı-fikrine felsefi delillerle sürekli saldırmış ve eleştirmiştir. Buna rağmen sorunlu fikri ve düşüncelerle desteklenerek hayat bulan bu Tanrı-fikir hala yaşamaktadır. Bu durum, bu Yaratıcı-Tanrı fikrinin, Fizikçi mantığıyla irdelenmesi ve tartılmasına yol açmıştır.

Yaratıcı-Tanrı fikrinin esas dayanağı ve aynı zamanda zayıf noktası, “yokluk” kavramıdır. “Yokluk” içinde tamamen hiçbir şeyin var olamaması ispatı, Yaratıcı-Tanrı fikrinin sonunu getirecektir. Ve eğer ki, buna ek olarak, teologların “yokluk” kavramının gerçekte var olmadığı, bu kavramın sadece bir düşünce, beynimizdeki spekülatif bir fikir olduğu gösterilse, Yaratıcı-Tanrı fikrinin temel dayanağı yok olmuş, Tanrı da sadece bizim beynimizin ürünü, beynimizdeki hayal-düş, beynimiz dışında var olmayan, gerçek olmayan bir fikir olarak ortaya çıkacaktır. Aşağıda getirilen deliller bu amacı desteklemektedir.

Tanrının, Kainatı yaratmadan önce de var olduğu iddia edilmektedir. Bu da, O’nun tam bir “yokluk” içinde var olduğunu içinde barındırır. Bu yokluk, zaman, madde ve uzayın kendisi tarafından yaratılmadan önce, Tanrının bulunduğu “süper-vakum” veya “süper-boşluk” benzeri bir durum olarak tanımlanmaktadır. Halbuki “yokluk”, “var olmamanın” bir eşanlamlısıdır.

Sonuçta, Tanrının “yokluk” içinde bulunduğu iddia edilmesi, Tanrının “var olmamalık” içinde bulunduğu anlamına gelir. Başka bir deyişle, daha hiçbir şey var olmadığında, yani ne uzayın, ne zamanın, ne de maddenin var olmadığında, kainatın var olmadığını bir durumla karşı karşıyayız. Ve bu “yokluk” sadece durumu anlatır, yani bir şeyin var olmamasını durumunu anlatır ve bu da “X” zamanında bir şeyin yaratılıp, var olabileceği vakum olduğu anlamına gelmez.

Vakum uzay-benzerdir, boş bir uzaydır; uzay-benzer olmayan vakum, uzayı da barındırmayan vakumdur, böyle bir vakum yoktur ve hiçbir zaman da var olmamıştır! Hiç kimse havası boşaltılmış bir kutunun içinden uzayı söküp alamaz. Böylelikle hiçbir şey yokken, yani “yokluk” veya başka deyişle “var olmamalık” varken, bir anda uzay, zaman ve maddeyi elde edemeyiz.

Buradan da kainatın yokluktan var olamayacağı sonucuna varmaktayız. Gerçekten de modern uzay bilim bize kainatın kuantum-mekanik durumundan oluştuğunu söylemektedir. Başka deyişle kainat oluşmadan önce bir şeyler vardı. Kainat, böyle söylemek mümkünse, başlangıç evresinde embriyo halinde var olmuştur, daha sonraki uzaya dağılması da, bir patlama sonucu olmuştur, bir Büyük Patlama sonucu (Big Bang) ! Eklemek gerekirse, uzay bilimcilerin (Fizikçilerin) son çalışmalarına göre, tek değil, sayısız ve biri-birinden bağımsız var olan kainatların var olduğu düşünülmektedir. Bu uzay bilimcilerin (Fizikçilerin) sonucu, gerçekçi gözükmektedir; eğer bir kainat varsa, neden, başka bir yerlerde başka kainatlar olmasın ki? Ve tabi ki bu durumda, bu “dünyalar dünyasında”, teologların “yokluğuna” ve bu “yoklukta” var olan Tanrıya hiç yer kalmamaktadır.

Varsayalım ki, böyle bir “yokluk” ve bu “yoklukta” bulunan Tanrı mevcuttur ve bu argümanın sonuçlarına bir göz atalım. Tanrı en azından form ve ölçülere sahip olmalıdır. Ayrıca kendisinin bu “yokluktan” ayrılabilinmesi için, Tanrının da bir tür madde-varlık ( sübstansiyon ) olması gerekmektedir. Tanrı basit bir “yokluk” olamaz. Ama form ve ölçü kavramları uzaya bağlıdır. Fakat uzayın var olmadığı yerde, yani “yokluk” içinde, hiçbir şey form, ölçü ve madde-varlığa ( sübstansiyon ) sahip olamaz. Yokluk içinde farklılaşma ve ayrılmaya gerek duyulmaz. Ayrıca yokluk içinde zaman akışı da mümkün değildir. Zaman akışı, sadece uzay var olduğunda ve bunun içinde maddenin hareket ettiğinde veya değişime uğradığında vardır. Yokluk içinde hareket edebilecek veya değişime uğrayabilecek hiçbir şey yoktur zaten.

Yokluk içinde saate de sahip olamayız. Sadece uzay içinde zamana sahip olunabilir ve sadece uzay içinde bir şey formuna, ölçülerine ve madde-varlığına (sübstansiyonuna) sahip olabilir. Yokluk içinde her şey farklılaşma özelliklerini kaybeder ki zaten Tanrı da kendisini yokluktan ayırt edemez, uzay, zaman ve maddenin var edebilmesi için bir “X” zamanı tayin edemez, yokluk içinde yoğrulup gider, yoklukla tıpatıp aynılaşıp kendi varlığını kaybeder, çünkü yoklukta “var olmamalık” mevcuttur. Aynı zamanda Tanrının eğer ruhani, her ne anlama geliyorsa, tabiatı varsa, o tabiat için de bu durum geçerlidir. Kısacası eğer Tanrı varsa, “yoklukta” uzay ve zamanın var olması gerekmektedir.

Zaman, var olabilme şansına sadece uzayda sahiptir. Ama uzaydaki zaman, her zaman maddeyle beraber ortaya çıkmaktadır. Bu da, Tanrının, ancak kendisinin var olmasını sağlayabilen kainatın var olması ihtimalinde, var olabilmesi anlamına gelmektedir. Ama bu zaman da Tanrı, “Yaratıcı-Tanrı” statüsünden çıkmakta, Büyük Patlama sonucu, kainatla beraber var olmuş bir fani yaratık statüsüne inmektedir!

Ama yine de bir anlık varsayalım ki, Tanrı kainatı yokluktan yaratmıştır. Mantıken bu kainatın “yokluk” tarafından çevrelenmiş olması lazım ki, Tanrımız bu “yokluk” içinde bulunsun ve hüküm sürsün. Ama görmüş olduğumuz gibi, yokluk içinde hiçbir farklılaşma özelliğinin bulunması mevcut değildir. Yokluk içinde hiçbir şey kendisini bu “yokluktan” ayırt ettiremez. Özellikle yokluk içinde hiçbir şey, strüktüre, forma veya ölçülere sahip olamadığından, kainat da, bütünüyle ele alırsak, bir obje olarak bu yokluk içinde kendini ayıt ettiremez, yokluk içinde yoğrulup gider, varlığını kaybeder, sonuç itibariyle yokluk içinde varlığını sürdüremez.

Ama kainatın yaratıldığını biliyoruz. Bu da kainatın var olabilmesi için, onun dışında böyle “yokluluğun” olmaması ve uzay–zamanın var olması gereksinimini doğurmaktadır. Fakat bu durumda da, kainat yaratılırken böyle bir “yokluğun” olmamasını gerektirmektedir. Yokluğun olamaması da, “Yaratıcı-Tanrı”nın, “yokluğu” kendisine ikametgah seçtiğinden dolayı, “Yaratıcı-Tanrı”nın olmaması sonucunu getirmektedir. Bu yüzden de, kainat dışında “Süper-Boşluğun”, “Yokluğun”, “Var olmama” bölgesinin bulunduğuna, ya da zaman ve uzay ötesine inanmak yanlıştır. Teologların, saatine bakıp, “X” zamanında cennet ve cehennemle beraber kainatı yaratan Tanrıyı barındıran, “Yokluk” kavramı, imkansızlıktır ve ötesi söylenemez bir saçmalıktır! “Yokluk” yoktur ve “yoklukta” ikamet eden Tanrı da yoktur. Bu fikirler, beynimizde sadece bir hayal ürünü olarak var olabilir, fakat beynimiz dışındaki gerçek dünyada bunlara yer yoktur.

Bu arada “yokluk” kavramı beraberinde, kainatın bittiği ve “yokluğun” başladığı, “görünmez sınır” kavramını da getirmektedir, kainatın bittiği ve “yokluğun” başladığı bir sınır. Şimdi de kainatta hareket eden ve bir anda bu sınıra gelen bir uzay yolcusunu hayal edelim. Bir adım daha atarsa, yolcumuz bu “yoklukta” yok olacaktır. Ama sadece kainatımızı terk etme teşebbüsünde bulunan yolcumuzun bu “yoklukta” yok olmaması gerekirdi, zaten bizim kainatımızın da, çok daha önce, Tanrının onu yarattığı anda, tıpkı zavallı yolcumuz gibi, bu “yoklukta” yok olması gerekirdi. Buradan, kainat dışındaki “yokluk” kavramının, ne kadar saçma olduğunu bir daha fark ediyoruz.

Tanrının ikametgahı,“Yokluk”, var olmadığından dolayı, “Ötesi”, “Cennet”, “Cehennem” gibi, Tanrıya inananların, Tanrıya inanmayanların, İslam’daki acı çekenlerin, Allahın askerlerinin v.s. ruhları için de herhangi ikametgah bulunmamaktadır. Kainat dışında veya zaman ve uzay ötesinde ruhların bulunacağı böyle mekanlar olamayacağından, ruhların da aslında bir hayal ürünü olduğu ve gerçekte mevcut olmadığı sonucunu çıkarmaktayız. Tanrıyla beraber ruhlar da gitmiştir ve böylelikle hepimiz ileride ruhsuz olarak yaşamak zorundayız!

Ve Tanrı olmadığından, “Tanrının Oğlu” olan, İsa isimli birisinin de, kutsal ve mucizeler yaratan “Tanrı Oğlunun” annesi olan “Kutsal Bakire Meryem’in” de gerçek olamayacağı da açıktır. Hıristiyan için bu, onu affedecek ve günahlarından arındıracak bir “Tanrı Oğlunun” olmadığından, günah işlemeden yaşamak zorunda kalacağı anlamına gelmektedir.

Kainat dışında “yokluğun” olmaması, bakış açısında ciddi sonuçlar doğurur. Sadece uzay-zaman içinde bir şeylerin var olabileceğini bildiğimiz andan itibaren, kainat dışında uzay ve zamanı bulundurmamız gerekecektir. Kainatın hayal edebileceğimiz bir sınırına vardığımızda, o hayali sınır dışında da zaman ve uzayın bulunması gerekecektir, kainatın o sınırlar içinde var olabilmesini sağlayan şart olarak. Bu durumun sürekli sürüp gitmesi sonucunda, önümüze sonsuz “uzay-zaman dünyası” çıkar. Sonuçta bu “uzay-zaman dünyası” boş veya sadece bir köşede tek, bizim kainat olarak isimlendirilen, kainatı barındıran bir dünya olamaz. Kainatın, aşırı büyük, fakat Büyük Patlama merkezine bağlı olarak sınırlı olduğunu bilmekteyiz. “Uzay-zaman” ikilisinin de sadece maddenin varlığında var olduğunu bilmekteyiz. Maddesiz, ne uzay – bölümler mevcut olabilir, ne de ki, hareket eden ve değişebilen, maddesiz, zaman-bölümler mevcut olabilir; ki bu da maddenin olmadığı yerde uzay-zamanın olamayacağını, uzay-zamanın olmadığı yerde de maddenin olamayacağını gösterir.

Buradan da, kainatın her zaman sınırları olduğundan, bu sınırsız “uzay-zaman dünyasında” sınırsız sayıda kainat olacağını sonucuna varmaktayız. Bu sınırsız “Uzay- Zaman Dünyası” her zaman var olacaktır, ama bir tek inatçı değişimi de barındırmaktadır: yeni kainatlar doğacak, diğerleri de ölecek ve yok olacaktır. Kainatlar sadece boyutsal sınırlara sahip değillerdir, yaşam süresi açısından da sınırlıdırlar. “Yokluk” hakkında tartışırken, modern uzay bilim tarafından da tanımlanan, fakat başka delillere dayandırılan, sınırsız “uzay-zaman dünyasına” vardık.

Tanrının ve ruhların olamayacağı düşüncesine varmamız kesinlikle başka sonuçları da getirmektedir. Örneğin, çocuklarımızın dini eğitimi diye isimlendirilen bir eylem için artık herhangi bir açıklama bulamayacağız. Tabi ki rahip seminerlerinin de artık yapılmaması gerekecektir. Açıktır ki Tanrının var olmaması sırf kiliseyi ilgilendiren sonuçları da getirecektir. Kilisenin kurulmasından sonra, rahipler aydın ve yönetici sınıfına da ulaşma çabaları göstermiştir. Kilisenin gücünün arttırılması için, başka ülkelere yayılma politikası içinde bu önemli bir koşul olarak görülmüştü. Bu amaca ulaşmak için, Kilise öğretisine felsefi bir altyapı hazırlama uğraşına girilmişti. Sırasıyla Platon ve Aristoteles’in fikirleri çok “Hıristiyani” bulunmuştu.

Her nedense, bir-kaç yüzyıl sonra, bu düşünce artık bir anda doğru bulunmamaya başlandı.(Skolastiğin Hıristiyanlıkta doğuşu ve ölümü) Bu yıllarda, yönetici ve aydın sınıfının soru sorabileceklerinden ve ispat isteyebileceklerinden, Tanrının varlığına dair deliller üretilmiş ve oluşturulmuştur. Bu delillerden en önemlileri ontolojik, kozmolojik ve teleolojik delillerdi. Konumuz felsefe olmadığından bu delillerin detaylarına girmeyeceğiz.

Söyleyebileceğimiz tek şey, Immanuel Kant (1726 – 1806) dönemine kadar hemen-hemen herkes Tanrıya ve Şeytana (ayrıca Şeytanın gelinleri olan Cadılara) inanıyordu. Kant, Tanrının gerçekliliğini ispatlayan bu delillerin aslında tamamen yanlış olduklarını gösterdi. Bu arada Kilise öğretisini eleştiren ilk kişi Kant değildi. Aslında bunu ilk yapan İngiliz David Hume (1711 -1776) du. Kiliseyi eleştirerek bu süreci başlatan ilk kişiydi. Kant’tan sonra Kiliseyle tartışmaya birçok düşünür girmiştir ve bu tartışma günümüze kadar süregelmiştir. Kilisenin bu konudaki bugünkü iddiası şudur: “Tanrının gerçekliği tam olarak ispatlanamaz, fakat Tanrının “var olmadığı” da ispatlanamaz.”

Aralık 10, 2010 tarihinde kenzo tarafından düzenlendi

[CharlesDarwin 0]

Sayın CharlesDarwin sen evrenin bir sınırı olmadığı tezine hangi agrümanlarla ulaştın.merakımı mazur gör.

Çünkü bilgilerimiz evrenin genişlemekte olduğunu gösteriyor.dolayısıyla genişleyen bir evrenin bir sınırı olması lazım.

Gayet insani bir düşünce. Ancak evrenimizi anlamak için bu tür insani düşüncelerden sıyrılıp bir anlamda uzaylı bir zeka ile konuya yaklaşmak lazım. Evren genişliyor. Ancak bu genişleme bir bombanın patlaması gibi bir genişleme değildir. Bir bomba patladığı zaman parçaları etrafa eşit hızlarla dağğılır. Eğer o parçalardan birinin üzerine binerseniz önünüzdeki parça sanki hareket etmiyormuş gibi gelebilir. Ancak evrende durum böyle değil.

Evrende bir patlama olsaydı biz yani bizm samanyolu galaksimiz bir yöne doğru hareket ediyor gibi olacaktı. Atıyorum sağımıza doğru hareket ediyor olsaydık sağımızda bulunan tüm galaksilerin bizden hiç uzaklaşmadığı ya da çok az hızlarla uzaklaştığını görüyor olurduk. Solumuzdakilerin ise bizden kat ve kat hızlı uzaklaştığını görürdük. Böylece bir merkezden uzaklaşmayı gözlemiş olurduk.

Ancak durum öyle değil. Gözlediğimiz zaman yerel gruptaki galaksiler hariç tüm galaksilerin bizden hızla uzaklaştığını görüyoruz. Sağımızdakler solumuzdakiler farketmiyor. O halde merkezde biz var olmalıyız. Hepsi bizden uzaklaştığına göre. Ancak merkezde biz yokuz. Bize yakın olan galaksiler v hızı ile uzaklaşıyorsa 2 kat mesafede olanlar 2v hızı ile uzaklaşır. Yani evrenin merkezi tüm evrendir. Genişleyen evrenin kendisidir. Evrendeki maddeler sonsuz bir boşlukta genişlemiyor. Evren genişliyor. Uzayın kendi mesafesi artıyor.

Uzayın başka bir uzay içinde var olduğunu söylemek saçmadır. Dolayısı ile evrendeki uzay miktarı artmakta ve bu birşeyin içinde olmamaktadır.

Tamamen aklımızın almayacağı bir durum yani...

[bilelimogrenelim 0]

Evrenin sınırı zamanın başlangıcıdır.

Evrenin ilk zamanlarında çıkan ışığı bugün alıcılarımızla ölçebiliyoruz. Bu, ışık çıktığı andan itibaren üzerimize doğru geliyor demektir. Eğer o ışığın sırtına binip sonsuz hızda çıktığı yere gidebilseydik zamanın ve evrenin başına (aynı zamanda sınırına) varacaktık

Ama bu hızda yolculuk yapamayız, en fazla 300.000 m/s hızda gidebiliriz. Ama hayali bir uzay gemimiz olsaydı ve ışık hızından hızlı şekilde geriye doğru gitseydik önce galaksilerin oluştuğunu, sonra atomların oluştuğunu sonra da Big Bang'i görecektik. Üstelik bunun için herhangi bir yöne doğru gitmemiz yeterli olacaktı.

Yani evrenin ucuna, her şeyin içine varmış olacaktık.

Dışında ise ne olduğunu bilmiyoruz, orayı bilebilmek için Big Bang'in öncesini bilebilmemiz gerekir

[serseri003 0]

Evrenin sınırı zamanın başlangıcıdır.

Evrenin ilk zamanlarında çıkan ışığı bugün alıcılarımızla ölçebiliyoruz. Bu, ışık çıktığı andan itibaren üzerimize doğru geliyor demektir. Eğer o ışığın sırtına binip sonsuz hızda çıktığı yere gidebilseydik zamanın ve evrenin başına (aynı zamanda sınırına) varacaktık

Ama bu hızda yolculuk yapamayız, en fazla 300.000 m/s hızda gidebiliriz. Ama hayali bir uzay gemimiz olsaydı ve ışık hızından hızlı şekilde geriye doğru gitseydik önce galaksilerin oluştuğunu, sonra atomların oluştuğunu sonra da Big Bang'i görecektik. Üstelik bunun için herhangi bir yöne doğru gitmemiz yeterli olacaktı.

Yani evrenin ucuna, her şeyin içine varmış olacaktık.

Dışında ise ne olduğunu bilmiyoruz, orayı bilebilmek için Big Bang'in öncesini bilebilmemiz gerekir

ısık hızınla nereye gidersen git o gelecek olmazmı. geçmise nasıl gidicen ısık hızıyla

[serseri003 0]

Big Bang'e göre patlamanın etkisi bitmedi çünkü.Şöyle düşün, patlamanın etkisi (basıncı) anlıktır, ama maddelerin etrafa yayılması 2-3 saniye sürer.Ama tabi büyük patlama ile dünyadaki bir patlama bir olmayacağı için, büyük patlamanın maddeleri etrafa yayma süreside daha fazladır.

Patlamanın etkisi bitmedi yani henüz.

sayın CharlesDarwin de yazdıgı na ek olarak ayrıca evren hızlanarka genisliyor.

bu nasıl oluyor hadı çok buyuk patlama anladım onuda yavaslaması lazımdı fizik kurallarına gore..

Aralık 10, 2010 tarihinde serseri003 tarafından düzenlendi