Müslüman iken ateist olanlar

[administrator 0]

Uyarıdır; temizlenmiş başlığı tekrar kirletiyorsunuz. Unutmayın bize iş çıkartanı temizlemek daha kolaydır...

Bir daha uyarmayacağım. Haberiniz olsun...

[katalan 0]

Forum üyesi arkadaşlar, sizlerin tecrübeleri, yaşadıklarınız beyni mühürlü olanların gerçeği görmesine yardımcı olacaktır.

[katalan 0]

Benim hikayem

16 17 yaşlarımda dinden çıktım. Çıktığımda Kuran ı okumamıştım. Çıkmama sebep olan hususlar kabaca;

-Peygamberlerin hep aynı bölgeye gönderilmesi,

-Kuran da hep küçük bir coğrafyada geçen olayların anlatılması, dünyanın geri kalanından bir haber olunması, dünya tarihini etkileyen uygarlıkların adının bile geçmemesi,

-Kadınların yarı insan olarak görülmesi,

-İslamın şartlarının hep şekle dayalı hususlar olması yani en şerefsiz bir insanın bile kolayca yerine getirebileceği, bir insanı ölçmek için gayet kötü belirlenmiş kriterler olması,

-Tanıdığım insanlardan ne kadar din Allah lafı ağzından fazla çıkıyorsa dürüstlük de o oranda geri olduğunu görmem,

-Hacca gidenlerin orada kestikleri kurbanları toprağa gömdüğünü duymam,

-İslamcıların Atatürk e utanmasızca attıkları iftiralar,

-Allah ın gönderdiği diğer kitaplarının değiştiğinin iddia edilmesi,

-İncil ve Tevrat da Muhammed in geleceğinin bildirilmesine ve bu dinlerin alimlerinin bunu bilmelerine rağmen cehennemde sonsuza kadar yanmayı göze alıp inandıkları kitapları inkar ettikleri iddiası,

-Recm

-Hırsızın elinin kesilmesi,

-İman etmeyenin cehenneme gidecek olması, iyi ya da kötü olmasının önemli olmaması,

-Dinden haberi olmayan milyarlarca insanın durumunun dikkate alınmamış olması,

-Kestikleri kurbanları kendi aralarında dağıtmaları, kesim işlemini hiç de ulvi olmayan şekilde yapmaları

vb.

şeklinde özetlenebilir.

Kuran ile tanışmam ise 1 yıl önce oldu. Ağzından din Allah kelimesini düşürmeyen bazı insanların kaygısızca hak yediğini görmem üzerine "yahu bu kitap ne kadar yetersiz de olsa içinde hırsızlık yapmayın, kul hakkı yemeyin, yolsuzluk da bulunmayın, insaflı olun" gibi hükümler vardır, bu hükümler varsa bunlar hangi cesaretle bunları yapıyorlar diye Kuran okumaya başladım.

Kuran ı okudukça bu cesareti nereden bulduklarını anladım

Kısaca budur.

Cübbeli sorabileceğin bazı soruların cevabı da burada

[Allahsız (sav) 0]

19 yaşında dinden çıktım.

[katalan 0]

19 yaşında dinden çıktım.

Niçin

[eyvahcubbeli 0]

Cübbeli sorabileceğin bazı soruların cevabı da burada

Çocukça bahanelerin arkasına saklanmışsın. Yazık etmişsin kendine.

[Allahsız (sav) 0]

Niçin

Aydınlanma oldu

[katalan 0]

Çocukça bahanelerin arkasına saklanmışsın. Yazık etmişsin kendine.

Şu kısmı atladın sanırım. Bu arada Ben din(ler)den çıkmak için dünyadaki bütün dinlerin kitaplarını tek tek okumaya ihtiyaç duymayacak zekaya sahibim :.lol: (İyi okumadan cevaplama lütfen)

-------------------------------

bu hükümler varsa bunlar hangi cesaretle bunları yapıyorlar diye Kuran okumaya başladım.

Kuran ı okudukça bu cesareti nereden bulduklarını anladım

[muadh 0]

-Kuran da hep küçük bir coğrafyada geçen olayların anlatılması, dünyanın geri kalanından bir haber olunması, dünya tarihini etkileyen uygarlıkların adının bile geçmemesi,

,

bana da hadislerde olmuştu niye bütün hadisler ırak yemen şam buraları anlatıyordu anlam verememiştim .şimdi daha iyi anlıyorum

[blackcanary 0]

ben 15 yaşında çıktım

şöyle oldu 11 yaşımdan beri stephen hawking'in düşünceleri beni çok etkiliyordu.o zamanlar küçüktüm tabii anlamıyordum karadelik falan fakat tanrı ile ilgili ne dediğini anlayabiliyordum.kendi çapımda fizik tarihini araştırmaya başladım.ailem ilgimi görünce babamın fizikçi bir arkadaşı var onunla çalışmaya gönderiyordu o da bana destek oluyordu.anlattıklarını anlamak kolay değildi tabii ama kolaylaştırılmış şekilde anlatıyordu.zamanla kendimde din kitapları olsun,fizik kitapları olsun okumaya başladım. bir gün kendime sordum ya arkadaş bu nedir böyle adam denizi yarıyor,asa yılana dönüşüyor ne saçma iş . kuranın neredeyse hepsini okudum o zamana kadar ve birçok mantıksızlık gördüm.kısaca benimki de kuranla fizik arasındaki sayısız çelişkiden geldi ve şu an oldukça mutluyum.bunun için de stephen hawking ve üstadıma çok teşekkür ederim.

[ozgur_dusun 0]

Lise zamanlarımda(15 yıl önce)

4 yıl beş vakit namazımı kılmış,(secdede gözyaşlarını bırakanlardandım:))

Kuranı 6 kez tefsiri ve açıklamaları ile okumuş,

yetmemiş (arapça öğrenmeye vaktim olmadığı için) yarısını fonetik söylenişi ve türkçe tefsiri ile ezberlemiştim...(yanarım harcadığım zamana)

14 yılda her ramazan eksiksiz oruç tuttum.(liseden sonra namazı bıraksam da dinden çıkana kadar ramazan orucuna devam ettim.)

Peki neden islam? diyerek, -çünkü kendi kendime ben ailemin inançlarını taklit ediyorum, ya diğer inançlar demiştim- diğer dinler üzerine de okumaya yöneldim...

İncil ve tevratı da okumaya başlamıştım... Ama bu dinler dışında da o kadar çok din ve tanrı var ki hepsine yetişemedim.

Sonra üniversite, iş hayatı vs. zamanı tatlı su müslümanı oldum, rabbim kalbimdeydi.

Din eleştirileri okumaya başladım. Bilmediğim, bana yutturulan birçok şeyi keşfettim. Sorgusuzca itaat ettiğim için kendimi de çok kızdım. Hala da kızarım. Açık fikirlilikle, güvende olduğum karayı gözden kaybetmek korkusuna rağmen "sorgulamak" istedim. Bu konuda üzerimde ailesel bir engelleme/baskı yoktu ama "kendi kendimi engellemeye çalışıyordum." Hastalıklı bir düşünce hali... (Bazen dışarıda ya da bu forumda bazı konuları çaresizce savunan, kıvırmaya çalışan ya da bir şekilde anlamlandırmaya çalışan müslüman ya da diğer dinlerden arkadaşlar oluyor ya öyle bir hal... O yüzden onları anlarım, aklıma o zamanlarım gelir, üzülürüm...)

Neyse, ama yine de devam ettim, objektif bir şekilde ayetleri, hadisleri okuyarak, analiz ederek... (Bilim, felsefe ve psikolojinin de katkıları çok büyük...) Sonrasında buradayım...

Harcadığım yıllara yanarım... O kafayla dünyaya bakmak, insanlara yaklaşmak, kendi ve başkalarının hayatını dinle şekillendirmeye çalışmak... Akıl işi değil.

*Şimdi internet sayesinde türkiye'nin en ücra kesimindeki bilgisayar sahibi olan biri, odasında köşesine çekilip dünyanın bilgisine ulaşıp, yaşadığı yerde hiç görüp konuşamayacağı ateistlerle internet sayesinde konuşup bilgi alışverişi yapıyor olabilmesi insanları bu kötü felsefenden uyandırmak için büyük bir araç ve umut. Tabi filtreden geçerse... Keşke benim lise zamanlarımda da olsaydı, daha az yıl kaybederdim.

Eylül 13, 2012 tarihinde ozgur_dusun tarafından düzenlendi

[Mike650 0]

Keşke benim lise zamanlarımda da olsaydı, daha az yıl kaybederdim.

Üzülme özgür düsün.....Sen bir kac yilini kaybetmisin ama aydinlanmisin.Bütün ömrünü kaybetmekten iyidir.

Milyonlarca insan bütün ömrünü kaybediyor, aydinlanamiyor.

[genghiskhan 0]

Yaşadığım yıllar boyunca sanki bir tek soruyu bekliyormuşum gibi oldu benim dinden çıkışım. Evrim teorisi hakkında bir elin beş parmağını geçmeyecek kadar bilgim vardı. İşin ilginç tarafı bilime de bilimadamına da saygı duyuyordum. Sadece maymundan geldiğimizi bile düşününce(daha erken yaşlarda) kaşlarımı çatıp, düşüncelere dalıyordum: "ama bu kur'anın yaratılış anlatımına zıt"

Çözemiyordum, zaten çözmek istemiyordum. Ve ateist arkadaşımdan bir gün bir soru geldi: Zürafaların boyu neden uzun sanıyorsun? İşte her şey o zaman başladı...

[freand 0]

Arkadaşların kendi deneyimlerini paylaştığı bu başlığı, müslümanların laf sokma gayretiyle araya girerek sabote etmeleri pek hoş olmamış.

Eylül 15, 2012 tarihinde freand tarafından düzenlendi

[AteTürk 0]

Yillar yillar evveldi, bogazdaki denize sifir yalimizda günlerimi Bihter yengemle, geciriyorduk, arasira Sahika, Mukaddes ve Neriman yengem ve bilimum Türk dizilerindeki yengelerimlede yalimizin cimenlerinde uzanip ucsuz bucaksiz gökyüzünü seyreder yildizlari sayardik.

Aha dedim birgün Mukaddes yenge, Mukaddes yenge bizim tanrimiz ay olmali, o bilge kadin dedi ki ay olamaz ey cok sevdigim kocamin kardesi Atetürk, sabah olunca ay kayboluyor nasil bir tanri sabah olunca kaybolur ki?

Hay allah kahretsindi ne akilli yengem vardi ne kadar dogru söylüyordu ama icimi kemiren ve yengelerimle yildizlara baktikca cogalan büyük yaratici sorunumu cözememisti benim "canlarını, mallarını Allah yoluna adamış, kalpleri Allah’a tutku dolu aşkla bağlı, cesur, yiğit, Allah’tan başka hiçbir şeyden korkmayan, ruhları güzel, huyları güzel, canım yengelerim"den biri.

Sonra birgün yalimizin olimpik havuzlarindan irinde yüzerken dank etmesin mi kafama ya bizim allahimiz günes degilmiydi ya.

Degil degil dedi Sahika yengem. O bilge kadin dedi ki günes olamaz ey cok sevdigim kocamin kardesi Atetürk, gece olunca günes kayboluyor nasil bir tanri gece olunca kaybolur ki?

Hay allah kahretsindi ne akilli yengem vardi ne kadar dogru söylüyordu ama icimi kemiren ve yengelerimle yildizlara baktikca cogalan büyük yaratici sorunumu cözememisti benim "canlarını, mallarını Allah yoluna adamış, kalpleri Allah’a tutku dolu aşkla bağlı, cesur, yiğit, Allah’tan başka hiçbir şeyden korkmayan, ruhları güzel, huyları güzel, canım yengelerim"den bir digeri...

Her neyse uzatmayayim Bihter ve Sahika yosmalarindan sonra, Mukaddes ve Neriman kevaseleride ottur boktur dedi, çözemedi sorunu bende böyle allahsiz kitapsiz kaldim.

Yav o kadar yengeye soracagima birazda abilerime mi sorsaydim ne.

He abiler sizin bir fikriniz vardir de mi?

Abiler alooo?

Sssst abiler orda misiniz?

[whodareswins 0]

12 sene evvel hapishanede bilim ve teknik adli dergide insan ile maymun arasi bir kafatasi gormustum ve bu bende supheye yol acmisti.Aslinda elimde cokta kanit yoktu ama ateist oldugumu soylemistim arkadaslarima.Ama dedigim gibi fazla okumadan vs ateist olmayi secmistimki sonradan tovbe ettim ve muslumanliga geri dondum.Su anda bu sitede beni en cok etkileyen sey ise celiskiler konusu.Allah eger bu kitap benden olmasaydi onda celiskiler bulurdunuz diyor.Sonra baska bir ayette herhangi bir ayetin hukmunu degistirdigimiz veya kaldirdigimiz zaman daha iyisini veya mislini getiririz diyor bu ayet oldukca ilginc eger derinlemesine dusunursek ben oylede derim boylede derimmi demek oluyor yoksa daha iyi olmasi veya mislini getirmesi celiski kavramini kaldirmiyormu?Simdi tam anlami ile ateist olmasamda yakinda bu sorulari tamamen cozmus olacagim ve sonucada siki siki baglanacagim.

[GargaKusu 0]

Acikcasi ben kucukken bilmemne suresini bilemem kac kere yatmadan okursan ruyanda peygamberi gorursun demislerdi. Denedim tutmadi. Yillar sonra zemzem suyu ictim hicbir fark goremedim. Lise yillarinda din min takmamaya basladim.Cok degil 2-3 sene oncesine kadar tanri inancim var gibiydi. Aldigim evrim dersleri sagolsun gozumu acti birde yasadigim yerdeki insanlar,yasam tarzlari. Ornek olarak Hintli bazi arkadaslarim sigir eti tuketmezler, ama domuz tavuk eti yerler, muslumanlar, yahudiler domuz eti yemez, buranin yerli insani genelde et yemez(dini sebeplrden degil saglik acisindan). Yani iyide kardesim butun canlilari tanri yarattiysa domuz neden haram? haram kilmadan once aklin nerdeydi? Ya yaratmasaydin yada yarattin diyelim baktin bas edemiyorsun yok et ne ortaliga saliyorsun. Aslinda yazicak o kadar sey varki neyse siz zaten biliyorsunuz, ama bu dincilere sabaha kadarda anlatsan nafile beyinler gitmis bi kere.

[sağduyu 0]

Normalde insanın kafasını daha çocukluktan başlayarak dinle doldurmasalar, insan rahatlıkla bütün dinlerin ne kadar saçma olduğunu görür. İnsanların hemen hemen tamamı ana-babasının dini neyse o da o dindendir. Bir müslüman sırf müslüman bir ailenin çocuğu olduğu için müslümanların cennete, diğer herkesin cehenneme gideceğini iddia eder. Diğer dinlerin mensupları da aynı şekilde düşünür. Dinlerde ana kriter o dinin tanrısına inanmaktır, diğer herşey bu ana kritere bağlıdır. İnanmadığın zaman nasıl bir insan olduğun farketmez, yerin cehennemdir. Çoğunluğu da bunun ne kadar saçma bir inanış olduğunu farketmez bile.

Bir de şu var; bir insan ne kadar kötü olursa olsun, kısacık hayatı boyunca yaptığı yaptığı yanlışların, hataların, kötülüklerin bedeli sonsuza kadar cehennemde yanmak olmamalıdır. Böyle bir düşünce ancak hasta bir beyinden çıkar.

[koltuk 0]

Arabik dinlerdeki genel çelişkiler, masal tadında olmaları, ilkellikler ve dünyaya hayır getirmemiş olmaları sebebiyle dinden çıktım. Dinden çıktığımda Arabik kitapların hiç birini okumamıştım. Daha sonra okudum, okudukça insanların bunlara nasıl inandığının şokunu yaşadım hala da yaşıyorum.

[husam 0]

Aşağıdaki iletiyi başka bir başlık altına yazmıştım, buraya da güzel uyduğu için yapıştırıyorum:

Bu sitedeki ilk iletimi yazıyorum.

Ben yaklaşık 10 yıldır ateistim. Ondan önce, dindar bir müslümandım. 5 vakit namaz kılardım. Daha da önce tarikat üyesiydim. Tabii ateistliğe geçişim, birden 5 vakit namazı bırakıp hemen ateist olma şeklinde cereyan etmedi. Zaman içinde, derece derece oldu.

Bu konuyu açan arkadaşın düşüncesi müslümanlar arasında yaygın bir yanılgıdır.

Ben de dindarken, "Dinden çıkarsam çekinmeden her türlü kötülüğü yaparım. Özellikle de çok fazla zina ederim" diye düşünürdüm.

Yıllar sonra dinden çıkınca, hiç de düşündüğüm gibi olmadı. Oradan oraya koşturup zina etmedim mesela.

İlk cinsel deneyimimi yaşamam, hemen ateist olunca değil, çok daha sonraları oldu.

Geneleve gittim, ama pek memnun kalmadım. Genelev dışında da birkaç hayat kadınıyla beraber oldum, fakat aradığımı bulamadım. Bu arada, ateist olduğum halde bu hayat kadınlarının hiçbirine kötü davranmadım. İnsancıl davranmam sonucu, onlar da benimle insancıl bir şekilde sohbet ettiler.

Öte yanda bakıyorsunuz, kaç yaşında müslüman bir adam, 13 yaşındaki kızla para karşılığı ters ilişkiye giriyor, kızı yaraladığı için kızın ağlaması üzerine birazcık "pişmanlık duyuyor" (!) ve diyor ki: "Kızım, kusura bakma, şeytana uydum. Benim de senin yaşında bir kızım var. Ramazan'da gel de sana yemek vereyim."

http://forum.donanim...59376454/tm.htm

Şeytana uymadın, şeytan sensin be adam!

İslâm niye bu adamların iç dünyasını güzelleştiremiyor?

İslâm'a inanmanın ve 5 vakit namaz kılmanın kişinin ahlâkını güzelleştiremediğini, ben kendi babamdan da biliyorum. Babam 5 vakit namaz kılıyor ve berbat kişilikli bir adam. Öte yanda, çok sempatik, çok insancıl ateistler tanıdım geçmişte. Bu tavırları maske falan da değil. Kendileriyle yıllar boyu iletişimim oldu. Maske takıyor olsalardı bir şekilde açık verirlerdi.

Cinsel deneyimlerimin beni memnun etmemesi sonucu, hayat kadınlarına gitmekten vazgeçtim. Şimdi beni çağıran, "Beraber gidelim" diyen arkadaşlar oluyor, ben gitmiyorum. Sevgiyle, duyguyla sevişebileceğim, hayat kadını olmayan bir kadın arıyorum.

Dindarken sahip olduğum yanılgılardan biri de, dinden çıkarsam duygularımı kaybedeceğim, robot gibi olacağım inancıydı. Hem bütün güzel duygularımı kaybedeceğime, hem de iç dünyamın cehennem olacağına inanıyordum.

Ateist olunca ne oldu biliyor musunuz?

Bırakın duygusuzlaşmayı, duygularımda artma oldu. Duygularımı daha içtenlikle yaşayabilmeye başladım.

Hiç de içim kötülükle dolmadı.

Yıllarca dua edip yardım istediğiniz Allah ortadan kaybolunca elbette sıkıntılı bir dönem geçiriyorsunuz. Fakat olgunlaşmayı başarabilirseniz, sorunlarınızı kendiniz çözme becerisini kazanabilirseniz, zamanla bu sıkıntılar yok oluyor.

İnsan "o günah, bu günah, şu günah" zihniyetini bir kenara bırakınca, hayattaki güzellikleri daha yoğun biçimde algılamaya başlıyor.

Mesela müzik âşığıyım. Bazı müzikleri dinlerken inanılmaz mutluluk yaşıyor, bazen mutluluktan ağlıyorum. Hani iç dünyam cehennem olacaktı, niye olmadı?

Doğa manzaralarından inanılmaz zevk alıyorum. Müslüman babam ise, benim bakmaya kıyamadığım denize çöp atıyor.

İnternette sanatsal erotik fotoğraflara bakıyorum. Hiç de içimden o kadınlara tecavüz etme isteği geçmiyor. Onun yerine, o kadınlara sevgi ve sempati duyuyorum.

Müslümanken ise, açık saçık oldukları için onları cehennemin odunları olarak düşünür, nefret hissi duyardım.

İslâm, sevgiye sınır koyar. "İslâm sevgi dinidir" derler ama, aslında müslüman olmayanı sevmek yasaktır.

Bakın size ilginç bir şey daha söyleyeyim: Ateist olduğum için müslümanlardan nefret etmiyorum. İyi niyetli, iyi kalpli müslümanlar da var. Onlara da sevgi duyuyorum. Benim şu anki dünya görüşüm, "Ateist olmayanı sevmek yasaktır" demiyor, belli olumlu kişilik özelliklerine sahip olması durumunda, her dünya görüşünden insanı sevmeme imkân tanıyor.

Yaşadıklarım sonucunda şunu anladım: Bir insanı "iyi" veya "kötü" yapan şey, dine inanıp inanmaması değil, kişilik yapısıdır. Psikoloji bilimine göre insanlarda çeşitli kişilik yapıları vardır. Kişilik, kısmen genetiktir, kısmen de yetişme koşullarına dayanır. Meselâ antisosyal kişiliğe ateistler arasında da, müslümanlar arasında da rastlıyoruz. Ateist, ateist olunca antisosyal kişilik kazanmamıştır. Müslüman da müslüman olduğu için antisosyal kişiliğin dışına çıkmaz.

İnsanı kötü eylemlere yönelten şey, Psikoloji biliminde anlatılan "kişilik bozukluğu" çeşitlerinden birine sahip olmaktır. Kişilik bozukluklarına dindarlarda da, dinsizlerde de rastlanabilir. Ayrım yoktur. Bir insan kişilik bozukluğu taşımıyorsa, ateist olması onu başkalarına kötülükler yapmaya sevketmez. Bir müslüman kişilik bozukluğu taşıyorsa, İslâm'daki güzel ahlâkla ilgili onca emir ve tavsiye, o müslümanı iyi insan yapmaya asla yetmez. Kişilik bozukluğunun giderilmesi veya hafifletilmesi de, bazen sadece terapi, bazen de ilaç+terapiyle olur.

"Ateist olursam sadece yeme içme ve seks peşinde koşarım, topluma kötülükler saçarım, iç dünyam da cehennem olur" diye düşünenlere sesleniyorum: Öyle bir şey olmayacak...