Ulusal Laik İnsanlar Hapishanesi

[Rhodium 0]

Kimlik Sınırlaması; Özgürlük mücadelesi denildiğinde özgürlüğü elimiz den alanların ilk hamlesi varlığımıza sınır koymaktır. Bizleri her zaman siyasal, fikri, milli … kimliklerle sınırlayacaklardır.

Bir hapishane düşünün. Bu hapishane de yemeklerin kötü olduğunu var sayın. Yemeklerle ilgili çıkacak isyan veya tepki sonucu elde edeceğiniz nedir? Elde edeceğiniz şey; iyi yemeklerdir. Ama iyi yemekler sizi özgür kılmaz. İyi yemekler sizleri mahkum sıfatından çıkartmaz.

Ülkemizdeki temel siyaset algısı ne yazık ki din düşmanlığından prim hususuna göre kurulmuştur. Başörtüsüne uzanan ellerden, Askeri darbelerle yıkılmış sağcı liderlerden, Ezanın Türkçe okutulmasına… Hali vakti yerinde bu propaganda çoğunluğu milliyetçi-dindar Anadolu halkının vicdanın da yer bulmuştur. Bu vicdan ki artık bu kimlikten tiksinti duymaktadır. Bu tiksinti miğde bulanma hususu elbette zeki akılların eseridir.

İzmirliler, Solcular, Laikler, Aleviler, Ulusalcılar, Aydınlıkçılar, Şöyle sanatçılar, Böyle Şairler, Ressamlar, Dinsiz milliyetçiler, CHPliler, Orducular … İşte yapıştırılan kimlik bu ve benzerleridir. Oysaki bu coğrafyanın insanı bir bir birin den hiç farklı değildir. Küfürleri bile aynıdır.

Esasen, halk tv, ulusal tv, sözcü gibi medya kuruluşları da bu kimliklendirmenin bir sonucu bir araya gelmedir. Durum sanıldığı gibi elimizde tek bu kaldı vaziyeti değildir. Okul bu; kıyafeti bu denilen öğrenciler, o kıyafeti giymektedir.

Anlaşılması gereken önemli husus; siyasetin ve kimliğin dışına çıkabilmektir. Bu evrensel bir dille mümkündür. Aklın temel alınması gerekir. Bilimin temel alınması gerekir. En önemlisi İslam dininin felsefesinin temel alınması gerekir. İşte bu durumda ancak Anadolu insanın kalbi kazanılır. Ne emekli maaşlarına zam vaadiyle, ne yeni bir siyasi partiyle nede hükümetten şikayet etmekle vicdanlar değişmez.

Eski Cumhuriyetin, bu denli yara almasının temel sebebi oyuncular değil Anadolu insanın hissel tercihleridir. O hisleri değiştirecek güç; damarlarımızdaki asil kan; öncelikle kendi fikir hapishanelerimizden kurtulmamızı gerektiriyor.