Neden Nefret Ederiz?

[feynman 0]

Nefret hissi belki de kendimizi korumak ve hayatta kalmak için vardır (?)

saygılar.....

[ezgisu 0]

"hayvanlar sizin sandığınızdan çok daha akıllı ve mantıklı yaratıklardır.."

Özellikle köpekler(polis köpekleri...)eğitildikleri zaman harikalar...Birtakım özellikleri ile elbette bize çok akıllı geliyor ben buna bir şey demiyorum ki zaten.Benim akıldan kastettiğim,daha kapsamlı anlamdaydı.(insanların akıllarını bilinçli kullanmaları,ya da akıllarının farkında olmaları gibi...Anlatabildim umarım...

"Nefret insanın kendisi için bile zararlı bir hisdir. İntihar nedeni çoğu kere kişinin kendisinden nefret etmesidir."Katılıyorum.

"Bu arada size neden başlık açamayacağınızı yukarda açıkladım.

Daha ne yapmamı bekliyordunuz?"

Açıklamanız için tşk ederim.Sanırım önerim'den rahatsız oldunuz.Ben sadece benim gibi siteye üye olup neden konu açamadığını merak eden arkadaşlar için daha kolaylık olurdu. o açıdan söylemiştim.Sanırım bir yanlış anlaşılma oldu.Kusura bakmayın.

[IFeelGood 0]

Nefret, kızgınlığın daha ileri boyutu.

Kızgınlık halledilmediğinde nefrete dönüşüyor. Öfkenizi biriktirir, sorunu çözemezseniz

nefret kaçınılmaz oluyor. O nedenle özellikle ikili ilişkilerde kavga etmek iyi birşeydir.

Hayvanlar nefret etmezler çünkü öfkelendiklerinde direkt saldırıya geçerler.

Savunmaları da kabullenmeleri de çok güçlüdür. Sosyal olmadıklarından, kompleksleri

de olmadığından, saldırdıkları diğer hayvan tarafından yenilgiye uğratılırsa, döner arkasını

gider. İnsan biriktirir ve nefret eder.

Kötü, ilkel ve zararlı bir duygudur genel olarak. Ancak kimi durumlarda iyiye kullanılır.

İnsanlığa zarar veren davranış ve düşünce biçimlerinden, kontrollü biçimde

nefret etmek insanı ayakta tutar. Şiddetten nefret etmek gibi...

[Historian1979 0]

Neden bilmiyorum, lakin nefret bütün hislerimiz arasında varlığını en katıksız ve güçlü hissettiren duygu. Karşı duygu diyebileceğimiz sevgiden çok daha güçlü bana kalırsa...

Ben yunanlılardan nefret ederim.Neden mi çünkü ingiliz uşaklığı yapıp birinci dünya savaşında durduk yere bize saldırdınız.Binlerce kişiye tecavüz ettiniz yıktınız yaktınız tabi dersinizi aldınız ama yinede size milletcek gıcığız.Yakıdna yine tokatlamamız gerekecek.Malum ege denizinde kaşıntınız tutmaya başladı.

[Yer Su 0]

Ben yunanlılardan nefret ederim.Neden mi çünkü ingiliz uşaklığı yapıp birinci dünya savaşında durduk yere bize saldırdınız.Binlerce kişiye tecavüz ettiniz yıktınız yaktınız tabi dersinizi aldınız ama yinede size milletcek gıcığız.Yakıdna yine tokatlamamız gerekecek.Malum ege denizinde kaşıntınız tutmaya başladı.

Cok ilkel bir dusunce sekli. Yunanlilari aşmanin yolu bu dusuncelerden siyrilmakla baslar..

Bu arada I. Dunya savasinda savasa biz kendimiz girdik, kimse bize savas acmadi, ayip ya..

Savas acmak ayip degil, tarih ogrenmemek ayip

Mayıs 30, 2008 tarihinde C3PO tarafından düzenlendi

[antiateist!! 0]

Beyine 3 tane elektrot yerleştirip uygun elektirik sinyanlerini uygun yerlere yollarsak nefret filan kalmaz ortada.

[KKoH 0]

Nefret: Bir kimsenin kötülüğünü, mutsuzluğunu istemeye yönelik duygu.Tiksinti.

Nefret, düşmanlığın daha ileri boyutu, her an aktif karşı eyleme yol açabilecek şeklidir. Nefret mantığın bittiği yerdir. Nefret duyulanın zarar görmesi, kişide paradoksik haz duygusu da verir.

Nefret öğrenilen veya öğretilen bir duygudur:

Kanımca nefretin biyolojik, psikolojik ve iletişim boyutu vardır..

Biyolojik boyutu kişinin bir canlı veya cismin tehlikeli özelliğine karşı tepkisidir. Bazı maddelere karşı allerjisi olan kişiler bunu anımsatan, bununla ilişkili koku, renk, ses duyduklarında (bilinçaltı ?) bir tepki verirler. Üstelik bu kokuyu adlandıramasalar da tepki verirler. Aslında tiksinti demek daha uygundur.

Psikolojik boyutu kişinin algılamaları ve öğretilen duygularının bir sentezidir. Algılamalar kişinin bilgi birikimi ve deneyimlerine dayanır. Bunun üzerine nefret öğretisi inşa edilir. Nefretin bu boyutunda, daha öncesinde kişisel zarar ve bunun anımsattığı duygular olabileceği gibi, toplumsal belleğin yeni nesillerde öğretilmesi, yinelenmesi söz konusudur. Örneğin önce; vatan, millet, aşiret, takım vs bilgisi/bilinci gelişir. Ardından düşmanlar öğretilir. Bu şekilde bir kişiye, bir aşirete, farklı ulusa, diğer takıma düşman gözüyle bakılabilir. Düşmanlığın daha ötesi, heran kendisine zarar verebileceği (bilinçaltı) duygusuyla nefrettir. Nefret ise heran saldırıya geçmesine neden olabilir. Nefretin beyinde sürekli kurgulanması, beslenmesi gerekir. Bu kurgulamaların çoğu algı ve bilgi hatalarıyla doludur. Mantıklı açıklaması yoktur.

Nefreti iletişimli/iletişimsiz nefret diye de irdelemek gerek. (sınıflama bana ait). İletişimsiz nefrette, başkalarının belletikleri ve öğretileri nefreti doğurur. Bilinçaltına yerleşir. Örneği Yunana duyulan nefret, yıllanmış toplumsal belleğe dayanır. Bir yunan vatandaşı ile karşılaşınca, iletişim kurunca nefretin boşuna olduğu anlaşılır. Bu tip nefretin ilacı iletişimdir.

Yunana duyulan nefretin nedensel açıklamaları yapılsa da, mantığa ters gelen bölümleri özellikle es geçilir. Atalarımızı öldüren yunanların torunlarına duyulan nefreti açıklamak güç olsa gerek. Çok insancıl, bizden hiçbir farkı olmayan bir yunanı düşünmek işimize gelmez.

İletişimli nefret yakın veya uzak iletişimde bulunduğumuz kişi veya kişilerle çıkar çatışması, sonucu gelişir. Bir anlamda ileri düzeyde kıskançlıktır. Bu kişilerin zarar görmesi kendimizi başarısının önüne geçer. Sonuçta paradoksik bir zek duyulur. Çok ciddi bir psikopatoloji olduğunu düşünürüm.

Nefret öğretilebildiği gibi nefreti önleyici duygular da öğretilebilir.

Aslında bir Fenerlinin bir galatasaraylıdan nefret etmesine gerçek bir açıklama getirebilmiş değilim. Belki silik kimliklerin, takımın başarısı ile özdeşleşmesi, başarıyı engelleyecek karşı takıma karşı düşmanca duygular beslenmesi ile ilgilidir.

[ezgisu 0]

"feynmanGönderildi May 28 2008, 09:36 PM

Nefret hissi belki de kendimizi korumak ve hayatta kalmak için vardır (?)

saygılar....."

Zannetmiyorum, bence sizin açıklamasını yaptığınız kavram -korku'dur-

[feynman 0]

Haksızlığa uğradığımızda ( veya uğradığımızı düşündüğümüzde ) ve zarar gördüğümüzde nefret ediyoruz bence.

Ve böyle bir durumu tekrar yaşamamak adına belleğimizde bir yere iyice yerleştiriyoruz.

Kendimizi korumaya alıyoruz kısacası.

Bugün belki nefretin nedenleri epeyce çeşitlilik kazanmış olsa da ( mesela mesleki başarısını kıskandığınız bir

rakibinize duyabileceğiniz nefret ) binlerce yıl önce ve hatta bugün bile nedeni bence hayatta kalabilmektir.

saygılar.....