Devrim

[Rhodium 0]

İçinde bulunduğumuz toplumda aklımızın ölçtüğü ölçüde problemler görüyoruz. Patron-çalışan, zengin-fakir eşitsizlikleri en görülür problemler arasındadır. Zararlı alışkanlıklar, kısıtlanan özgürlükler ve diktatörleşen yöneticiler… Dinsel argümanlarla bireyleri tornalaştırmaya çalışan topluluklar…

Kalkıp ben mevcudiyetten memnunum diyecek kimse ya yok yada bundan çıkar sahibi. Öyle ise değiştirmenin veya devrimin gerekli olduğuna bir şekilde bağlıyız. Topluca hepimizin içinde bu yenileme öngörümüz kıvılcımlar atıyordur.

Ancak iki sistem arasındaki geçiş sürecinin ne denli acıları körüklediğini tarih sahnesine bakıp da farkındayız. Örneğin Cumhuriyetçi Türkiye ile Ilıman Türkiye (yeni Türkiye masalı) arasındaki geçiş de insanların çok konuda haksızlıklara uğradıklarını hatta hayati acılar yaşadıklarına da şahit olduk. İçimizdeki görüler sempati duyduğumuz ideolojilerinde değişim sahnelerinde insanlara acılar katacağının farkında olmalıyız. Örneğin ben Cumhuriyetçi Türkiyeyi yenisine tecih ederim. Ama bu tercihimle sağ görüşteki her hangi bir insanın bedeller ödemesini istemem. Buna güncel bir örnek eskiden subayların şimdi polislerin durumu. Subaylara karşı durduğumuz için polislere oh oldu diyemeyiz. Onlarında haksızlıklara uğramasına karşı olabilmeliyiz. En önemlisi insan oldukları için.

Mademki devrimsellik günümüz şartlarında 1-2 asırdır bize doğal olarak acı yaşattığını öğretti o zaman nasıl olmalı? Bölgesine sahip olmaya çalışan kurt sürülerin rakip sürüye saldırması gibi bir yaklaşım asla kabul edilebilir değildir. Bunu klasik kalem kılıçtır mantığı ile de yapamayız. Eski cihatçılar yenilenirken şiddeti kesmek için kalem kılıçtır asıp kesmeyeceğiz yazıp anlatacağız demişlerdi. Evet gerçektende kalemin kılıç olduğu bir dönemi yaşadık. Öyleki insanlar sadece ideolojik medya grublarının karşılıklı düzenli saldırılarına şahit oldular. Bu fikri saldırılar da nihayetinde sistemin ablukasını oluşturdu. Toplumsal linçleri hukuk prezervatiflerin de gördük. Demek ki kalem saldırısı aynı kılıç saldırısı gibi dolaylı yollarla acı vermektedir. Demek ki buradaki sorun saldırma kültüdür. Empati kuramama yada farklı görüşlerin bir arada yaşamasına izin vermeme halini bırakmalıyız. En çok da solcular olarak sağ görüşteki insanları içimize alabilme erdemine sahip olmalıyız.

Bütün bu durum bize ideolojinin sistemi devirmeden sistemi tamir ederek sağlanabileceği gerçeğine götürüyor olabilir. Tamir devrimi mümkün mü? Özgürlükle ilgili hapishane felsefesi şöyle söyler; Hapishanede daha iyi yemek daha iyi koğuşlar için toplanıp isyan edilmesi, bize daha iyi yemekler daha iyi koğuşlar verecektir. Ancak özgürlüğümüzü vermeyecektir. Fakat bu isyanların özü bulutlar içindir. Gezi olayları buna iyi bir örnek. Ağaçlar koruma altına alındımı evet!!! Ya özgürlük???

İnsanız sorun görüyoruz. Sistemi değiştirmek yada tamir etmek mümkün değil. Peki ne yapılmalı?

Çevremizdeki insanların beyinlerinin kuşatıldığının farkında olmalıyız. Bu kuşatmalar en çok da kendi içimizdedir. Bir zamanlar beş vakit namaz kılan biriydim diye söze başlayan insanlar var. Sonra zamanla düşündüm deist oldum sonra zamanla ateist oldum şeklinde. Bu durum aslında kuşatmaların nasıl atlatıldığına örnek. Bu demek değil ki ateist olmak kuşatmalardan kurtulmak demektir. Misal bir zamanlar hadislere bağlıydım sonra zamanla onlardaki mantıksızlıklar beni hadislerde uydurmalara götürdü daha sonra kuranın bağlayıcılığına daha çok inandım. Diyen bir bireyde kuşatmalarını aşmış demektir aşıyor demektir. Başka bir örnek eskiden altımda bulunan çalışanların mesailerine kalmamalarına sinirlenirdim zamanla onların ne denli haksızlıklara uğradığını gördüm artık sendikanın önemini işçi güvenliğini ve adaletsiz kapital dağılımını hazmedemiyorum. Şeklinde bir bakış açısı da kuşatmaları kırmaktır.

Eğer bizler, kendimizden olmayan veya atlattığımız ideolojilere saplı insanları; düşman veya savunalısı görürsek; kendi kuşatmamızı yapma hatasına düşmüş oluruz. Kuşatmalardan sıyrılmış insanlar öyle aydınlıktır ki topluma sürekli yön verirler.

Önümüzdeki aydınlık ve çağdaşlık devrim öncelikle kendi içimizdedir.

[Materyalist Bilinç 0]

Eğer bizler, kendimizden olmayan veya atlattığımız ideolojilere saplı insanları; düşman veya savunalısı görürsek; kendi kuşatmamızı yapma hatasına düşmüş oluruz. Kuşatmalardan sıyrılmış insanlar öyle aydınlıktır ki topluma sürekli yön verirler.

Bu dünyanın en saçma intihar fikri

Herşeyin başı çatışmadır.

Çatışmadan kimseye hükmedemezsin.

Hele teistler gibi atalarından miras kalmış kanlı ellere sahip bir kitleyle hümanizm oynanmaz.

Dünya savaşı çıkacak. 3. dünya savaşı.

Bu savaşta tüm teistler birbirine düşecek.

hepsi güçsüzleşecek.

Gerek yok bu ılımlı tutuma.

Ben sana ateistsindir diye yazıyorum ama

Değilsen mesajım ateistlere.

Gerek yok uzlaşmanıza. Ilımlaşmaya.

Birbirlerini yok edecekler.

O ortamda ateist devletler yükselecek.

Ilımlı olursanız sizi yine kandırırlar. Beraberinde yok ederler.

Eylül 10, 2014 tarihinde Materyalist Bilinç tarafından düzenlendi

[Rhodium 0]

Bu dünyanın en saçma intihar fikri

Herşeyin başı çatışmadır.

Çatışmadan kimseye hükmedemezsin.

Hele teistler gibi atalarından miras kalmış kanlı ellere sahip bir kitleyle hümanizm oynanmaz.

Dünya savaşı çıkacak. 3. dünya savaşı.

Bu savaşta tüm teistler birbirine düşecek.

hepsi güçsüzleşecek.

Gerek yok bu ılımlı tutuma.

Ben sana ateistsindir diye yazıyorum ama

Değilsen mesajım ateistlere.

Gerek yok uzlaşmanıza. Ilımlaşmaya.

Birbirlerini yok edecekler.

O ortamda ateist devletler yükselecek.

Ilımlı olursanız sizi yine kandırırlar. Beraberinde yok ederler.

Sahip olduğun fikri savunmak yada catışmak savaşmakla uslup farkı içermez. Elbetteki insan fikrini dile getirecek ve çatışacak tartışacak. Ama çatışmaların beyefendiliği olmadığında ideolojinin alt matriksleri birbirleri ile savaşır. Bu ince bir çizgidir.

Örneğin ateist-teist düzeyli bir tartışma yerine o ince çizgiyi aşıyorsa oluşan yeni nesiller birbirlerine küfrediyorlar. sağ-sol çatışmalarını yaşadık bunların alt kadrolardaki şiddeti hep üstteki gergin ideolojilerden beslenmedi mi?

Savaş çok çok kötü bir şey. Hiç kimse için gerekli değil. Savaşı yaşayacak bir ateist ideolojisinin dünyanın küresel tek hakimi, kendisininde kalan teistlerce onanmış üstün insan olduğunu dahi bilse istemezdi.

Ateizm özü itibari ile tanrıtanımazlık. Ama bu en başta insanı bir şey. Toplumsal sonuç değil. İnsani karar. En başta ateistin hümanist olması beklenir.

Ilımanlık; ılık olma durumu. Yani sıcağa soğuğa yakın olma hali. Bu ortanca yol fırsatçılığa benziyor. Oysa biz en kavurucu sıcak içinde soğukta kalmış insanları ısıtmalıyız.

[Materyalist Bilinç 0]

Sahip olduğun fikri savunmak yada catışmak savaşmakla uslup farkı içermez. Elbetteki insan fikrini dile getirecek ve çatışacak tartışacak. Ama çatışmaların beyefendiliği olmadığında ideolojinin alt matriksleri birbirleri ile savaşır. Bu ince bir çizgidir.

Örneğin ateist-teist düzeyli bir tartışma yerine o ince çizgiyi aşıyorsa oluşan yeni nesiller birbirlerine küfrediyorlar. sağ-sol çatışmalarını yaşadık bunların alt kadrolardaki şiddeti hep üstteki gergin ideolojilerden beslenmedi mi?

Savaş çok çok kötü bir şey. Hiç kimse için gerekli değil. Savaşı yaşayacak bir ateist ideolojisinin dünyanın küresel tek hakimi, kendisininde kalan teistlerce onanmış üstün insan olduğunu dahi bilse istemezdi.

Ateizm özü itibari ile tanrıtanımazlık. Ama bu en başta insanı bir şey. Toplumsal sonuç değil. İnsani karar. En başta ateistin hümanist olması beklenir.

Ilımanlık; ılık olma durumu. Yani sıcağa soğuğa yakın olma hali. Bu ortanca yol fırsatçılığa benziyor. Oysa biz en kavurucu sıcak içinde soğukta kalmış insanları ısıtmalıyız.

Yanlış taktik.

Bir sürü kurban verildi.

Aslanların içine git pisi pisi de

Orada yaşama şansın daha fazla.

Teizm kanla ve acıyla yayılmıştır.

Her türü.

Hindistandaki politeist ve diğer spiritüel inançlar da dahil.

Bu adamların kan mekanizması var.

Sen bunlardan herhangi bir grupla ılımlı ilişki kursan da, onların savunma mekanizması devreye girer.

Senle ılımlı ilişkisi olmayan diğerleri birleşir hem onları hem seni yok eder.