Yaşadığımın farkında değilim bile neyapmalıyım ?

[huzurr 0]

Selam arkadaşlar 

Ne yazmalıyım bilmiyorum aklımda yüzlerce soru işareti varama cevaplarını bulamıyorum.Normalde çok pozitif sürekli gülen birisiyim ama artık yorulduğumu ve eskisi gibi olamayacağımı hissediyorum.Kısaca özetleyeyim fazla da uzatmadan liseden beri heryerde çalışan,kimseye yük olmadan okuyan bir kızım.Çalışmak bir yana uzun süredir ailemle görüşmüyorum ve onları düşünmekten kendi kendime onları gizlice özlemekten sıkıldım.Artık inançla ilgili küçük bişiler bile kalmadı sanırım içimde nasıl kesin karar verebilirim bu durumda ne yapmam lazım hiç bişi bilmiyorumSadece düşünüyorum ve delircem artık düşünmekten uyuyamamaktan.Biraz dertleşmek istiyorum galiba  iyi değilim siz nelerle uğraşıyorsunuz herkes mi dertli şu hayatta merak ediyorum ..

[strong 0]

Sorunlarını tam olarak yazmamışsın,

Sorunun ne,ailenle mi,inançla mı,

[huzurr 0]

İkisi de var bazen inanıyorum bişeyler değişicek diyorum hayatımda ama hep eksik ne kadar araştırsamda hiç bir din mantıklı gelmiyor bana inanamıyorum gibi yada fazla sorguluyorum.Ailede yaptıklarını kabul edemiyorum iyi değiller görüşmüyorum ama nasıl bunu kabul edebiliyorlar öz çocuklarından uzak kalmayı pnu anlayamıyorum 

[denizi bölen musa 0]

Sorunun inançla, bi din aramakla ilgiliyse Jiddu Krishnamurtinin kitabını (Zihinsel Kurtuluş, Bilinenden Kurtulmak) tavsiye ederim. Çok anlaşılır bi dille bu tabuları tamamen yıkıyo, bakış açın tam dahada değişyo. hem niye bi din arayosun ki, zihnini özgür kıl, bi inanca bağlamak şart değil zihni. Ailenle ilgiliyse çok takma derim. herkesin var ailevi sorunu emin ol.

 

[strong 0]

Bana göre ,senin önceliğin din değil

Ailenle sorunlar düzelmiyorsa 

onlar yokmuş gibi bir düzen kur.

Sonra girersin din konularına..

 

[huzurr 0]

6 dakika önce, denizi bölen musa yazdı:

Sorunun inançla, bi din aramakla ilgiliyse Jiddu Krishnamurtinin kitabını (Zihinsel Kurtuluş, Bilinenden Kurtulmak) tavsiye ederim. Çok anlaşılır bi dille bu tabuları tamamen yıkıyo, bakış açın tam dahada değişyo. hem niye bi din arayosun ki, zihnini özgür kıl, bi inanca bağlamak şart değil zihni. Ailenle ilgiliyse çok takma derim. herkesin var ailevi sorunu emin ol.

 

Teşekkür ederim okuycam kitabi:)

[huzurr 0]

5 dakika önce, strong yazdı:

Bana göre ,senin önceliğin din değil

Ailenle sorunlar düzelmiyorsa 

onlar yokmuş gibi bir düzen kur.

Sonra girersin din konularına..

 

Evet haklısın düzeni kurdum da hala alışamıyorum işte

[strong 0]

2 minutes ago, huzurr said:

Evet haklısın düzeni kurdum da hala alışamıyorum işte

Senin açından kabullenmek kolay değil ama,

yapacak bir şey yok.

Yaşını bilmiyorum ama benim de üniversite de okuyan kızım var.

İstediği kadar hata yapsa da,kabulümdür.

Gençlerin hata yapma şansı var, ama,anne babaların hata yapma şansı yok.

İşin zor ama,dirayetli olmalısın,hayat zor

Kendini fazla hırpalamadan sakince kararlar ver ve yoluna devam et.

 

 

 

[feynman 0]

Aile konusunda iyi bir psikiyatr / terapistten yardım almanızı öneririm.

Diğeri zamanla kendinizin halledebileceği bir konu.

[huzurr 0]

10 dakika önce, strong yazdı:

Senin açından kabullenmek kolay değil ama,

yapacak bir şey yok.

Yaşını bilmiyorum ama benim de üniversite de okuyan kızım var.

İstediği kadar hata yapsa da,kabulümdür.

Gençlerin hata yapma şansı var, ama,anne babaların hata yapma şansı yok.

İşin zor ama,dirayetli olmalısın,hayat zor

Kendini fazla hırpalamadan sakince kararlar ver ve yoluna devam et.

 

 

 

Ne kadar doğru söylemişsiniz anne babaların hata yapma şansı yok diye uzun zamandır çevrem arkadaşlarım da yanımda kendimi tutuyorum kendi doğrularımdan hiç vazgeçmedim kötü birşeylere bulaşmadım ama artık gerçekten zorlanıyorum.

[strong 0]

13 minutes ago, huzurr said:

Ne kadar doğru söylemişsiniz anne babaların hata yapma şansı yok diye uzun zamandır çevrem arkadaşlarım da yanımda kendimi tutuyorum kendi doğrularımdan hiç vazgeçmedim kötü birşeylere bulaşmadım ama artık gerçekten zorlanıyorum.

Bence pozitif düşün..

Hayat her şeye rağmen devam ediyor,etmeli...

[epoché 0]

12 saat önce, huzurr yazdı:

artık gerçekten zorlanıyorum.

Esas problemi net olarak belirtirseniz, verimli fikirler uretebiliriz. Yoksa konuya yazilanlarin size pratikte faydasi olacagini dusunmuyorum.  

Saygilarimla 

Temmuz 10, 2016 tarihinde epoché tarafından düzenlendi

[Engse Hohol 0]

Kimseye islamdan çıktığını söyleme huzurr. Gerisini zamana bırak. Aileni "gizlice özlemekten sıkıldım" dediğin şeyin ne olduğunu anlamadım ama umarım atlatırsın.

[Cold water 0]

Yazdiklarina virgul filan koy, anlasilmiyor.

[Cesed 0]

Hayalperest olma, sağlam adımlarla yaşamaya çalış ailenle istediğin gibi uyuşamasan bile uyum içinde yaşayabilirsin. Seni çok az mutlu edecek şeyler için kalıcı mutluluklarından vazgeçme, kendine karşı dürüst ol ve en doğru şekilde gücüne göre yaşa.

[Robespierre 0]

Hayatına anlam katacak bir felsefe arama. Hayata anlam katacak bir söz yok. Tanrı'nın söylediği iddia edilen sözler seni sadece uyuşturur ve avutur.

Hayatın zorluklarını, hayatın içinde geliştireceğin somut olaylarla çözebilirsin. Hiçbir felsefi söz hasta olduğunda sana bir tas çorba yapmaz.

Yazdıklarımı kötümserlik olarak görme. Şunu söylemeye çalışıyorum, somut sorunlara somut çözümler ara. Sevgi eksikliği hissediyorsan, seni sevecek insanlara yönel, maddi sorunların varsa gelirini artırmanın ya da harcamalarını azaltmanın yollarını bul. Din, felsefe falan biraz fantazidir. Maddi sorunlara derman olmaz.

[Cold water 0]

Bu konuya ikinci kez giriyorum, yardimci olayim tekrar okuyayim dedim ama bu sitede bakip bakip bir bok anlamadigim ilk konu bu galiba.

[Yurt 0]

Bunalımlar yaşaman doğal.

İki anlaşılır cümle kurup derdini anlatamıyorsun.

[Abdul Alhazred 0]

On 10.07.2016 at 01:47, feynman said:

Aile konusunda iyi bir psikiyatr / terapistten yardım almanızı öneririm.

Diğeri zamanla kendinizin halledebileceği bir konu.

Dikkate alacağın yorum bu, işi uzmanına danışıcaksın forumdan sana bir yere kadar öneri gelir ama yanlış yere götürebilir bu yorumlar.

[Türk Ateist 0]

On 10.07.2016 at 01:09, huzurr yazdı:

Selam arkadaşlar 

Ne yazmalıyım bilmiyorum aklımda yüzlerce soru işareti varama cevaplarını bulamıyorum.Normalde çok pozitif sürekli gülen birisiyim ama artık yorulduğumu ve eskisi gibi olamayacağımı hissediyorum.Kısaca özetleyeyim fazla da uzatmadan liseden beri heryerde çalışan,kimseye yük olmadan okuyan bir kızım.Çalışmak bir yana uzun süredir ailemle görüşmüyorum ve onları düşünmekten kendi kendime onları gizlice özlemekten sıkıldım.Artık inançla ilgili küçük bişiler bile kalmadı sanırım içimde nasıl kesin karar verebilirim bu durumda ne yapmam lazım hiç bişi bilmiyorumSadece düşünüyorum ve delircem artık düşünmekten uyuyamamaktan.Biraz dertleşmek istiyorum galiba  iyi değilim siz nelerle uğraşıyorsunuz herkes mi dertli şu hayatta merak ediyorum ..

Herkesin birtakım dertleri vardır tabii. Olmaz olur mu? Neler atlattık, neler yaşadık şu hayatta, daha yaşayacaklarımızdan başka. Herkesin derdi kendine büyük...

Din min işlerini boşver, ailenle aranı düzeltmeye çalış. Madem onları düşünmekten kendini alamıyor ve çok özlüyorsun; onların sana kötü davranma, laf sokma veya uzak tutmaya çalışma gibi davranışlar gösterebileceği ihtimalini de düşünüp bu ihtimali göğüsle ve iletişime geç. Bütün çabalarına rağmen olmazsa, onların gerçekten iyi insanlar olmadığına objektif olarak karar verir de zarar görmekten kendini korumak istersen ilişkiyi tümden keser, görüşmezsin. Anne babamızı da kardeşlerimizi de seçme şansımız yok, kötü insanlarsa kötü insanlardır, bunu kabullenip kendi hayatımıza bakarız. Bahsini ettiğin onların değil, senin hayatın.

On 10.07.2016 at 01:19, huzurr yazdı:

Ailede yaptıklarını kabul edemiyorum iyi değiller görüşmüyorum ama nasıl bunu kabul edebiliyorlar öz çocuklarından uzak kalmayı pnu anlayamıyorum 

Bazen çocuklar ebeveynlerine ana babalık yapar. Üzücü ama böyle.  Senden uzak kalmaktan rahatsızlık duyup duymadıklarından emin olman zor aslında. Ama eğer eminsen ve gerçekten de böyleyse, bu senin değil onların sorunu. Onları duygusuz veya kötü yapar ve bu senin kendi hayatını mahvetmen için sana gerekçe oluşturmaz. Ne yapalım, hayatımızdaki bazı gerçekler can yakıcı ama onları kabullenmekten başka da çaremiz yok. Aslolan senin yaptığın.

Sen yine de karar vermek ve bu kadar üzülmek yerine harekete geç, onlarla iletişim kur, içini dök ve tepkilerini gör. Eğer duygu bulamazsan ve bundan emin olursan da kapat gitsin. Düşündüğün kadar zor olmayacak, göreceksin.