jumanji35 0 Oluşturuldu: Temmuz 29, 2016 Raporla Share Oluşturuldu: Temmuz 29, 2016 Ben, hem bir materyalist, hem bir ateist, hem bir panteist, hem de hepsinden öte bir nihilist olarak... Düşünüyorum da uğrunda ölecek neyim var? Sanırım sadece annem için bunu yaparım. Başka? Vatan, millet? namus onur gurur şeref gibi soyut kavramlar? neyimiz var uğrunda ölebilecek? Tüm değerler gözümün önünde ve hangisi için canımı veririm? Aslında bir nihilist olarak, bütün değerler anlamsız kalıyor. Bunu itiraf etmeliyim. Evet, dediğim gibi sadece annem için canımı veririm; diğer hiçbirşey benim ve aslında hiçbir insanın hayatından önemli değil... siz ne uğruna canınızı verirsiniz? Link to post Sitelerde Paylaş
Khan 0 Temmuz 29, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 29, 2016 gönderildi Senin beynin bulanmış. Biraz ara verip, düşünmen için fırsat olmayacak bir iş bul. Ne olduğunu şaşırmışsın. Link to post Sitelerde Paylaş
haci 0 Temmuz 29, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 29, 2016 gönderildi Her insanın uğrunda ölümü göze alacağı değerler vardır. Bu bağlamda ateistler bir istisna oluşturmazlar. Bazı durumlarda ölüm bile ölerek mutlu olunacak ve uğrunda ölünecek bir değer olabilir... Garip bir iddia değil mi? Ama gerçek! SON UMUT.... Ölümsün...... Sonsuzdan bakan, Kara, derin gözlerin ve, Bilinmezliğin eşiğinde yücelen, Ulu heybetinle, Kaçınılmaz bir sonu simgelersin. Bir ruh gibi, Hafif bir esinti gibi, Sessizce gelip, Görevini yaparsın. Sonra yine yokluğa yönelip, Sonsuzluğun karanlık gölgesine Kaçarsın. Acı ve ızdırap bırakırsın, Geride. Özlenmezsin, sevilmezsin, Aranmazsın, istenmezsin, Çoğu kere. . Kimdir sana hükmeden, Nedir seni coşturan, Bilinmez, Kan, orağının ucundan Eksilmez. Hiç yorulmazsın, Hiç acımazsın, Kadın, çocuk bebek demez, Ayrım yapmazsın. . Yine de her bedduaya kulak asmaz, Her suçluyu cezalandırmazsın. Her çağrıya hızla koşmaz, Her dileği hemen uygulamazsın. . Kimbilir, Belki sen de benim gibi, Sevmeyi sevilmeye yeğleyen, Platonik bir aşık ve, Cömert bir sarhoşsun. Unutmasan bile sonunu her aşkının, Unutulmaktan pek yakınmazsın. . Korkulu ününe rağmen, Umutsun, Her umudunu yitirene . Çaresin, Her çaresiz derde düşene. En güvenilir dostsun, Ey tatlı ölüm. . Bir son gibi görünsen de, Belki de yeni bir başlangıçsın, Hem bu dünyada kalana, Hem öte dünyaya göçene... HACI Link to post Sitelerde Paylaş
satsuma57 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi (düzenlendi) Nazım Hikmet'in 'Yaşamaya Dair' şiirini oku. Aydınlanacaksın.. Temmuz 30, 2016 tarihinde satsuma57 tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
Tetrahedron 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi bir bütün halinde insanlığımız yunsun, arınsın diye duru pınarlarda alın terinin namusu kurtulsun diye kurtulsun diye sıcak somun acı soğan ve çiçekli basmalar ahdettik vefa ettik kelle koyduk ölen ölür dostlar düşmanlar heyy kalan sağlar. Link to post Sitelerde Paylaş
malta erigi 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi var: evlat Link to post Sitelerde Paylaş
Primatrium 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi Bizler ugurda ölmekten cok ugurda yasamayi veya yasatmayi önemseyen insanlariz. Aslinda bu sorunun sadece ateistlere sorulmasi biraz haksizlik oluyor. Cunku temelde herkes birisi ya da birsey ugruna ölse bile kendi mutlulugu ve huzuru icin ölür. Canli bomba, yaptigi seyin dogru oldugunu ve bu sayede cennete gidecegini dusundugu icin kendini patlatir. Bu bir deger degil cikardir. Hep yillarca dindarlarin buyuk degerleri var ama ateistlerin yokmus gibi görüldü. Her iki tarafin da degerleri vardir ve her insan temelde cikarcidir. Ateistlerin en büyük farki bu hayatin tek oldugunu düsünmektir. Dolayisiyla bu hayata biraz faydaci bakar. Ve bu insanlar ayni zamanda fazla sorguladiklari icin duygusal zekalari mantiksal zekalarinin biraz gerisinde kalmistir. Oyuzden ateistler kolay kolay aşık olamazlar kolay kolay sevemezler. Ha ama bahsettigim bu ateistler , dinlere karsi olup her seyi okuyup sorgulayan ve hayata mantiksal acidan bakan ateistlerdir. Bu cagda din yine baskin oldugu icin mantiksal zekasi duygusal zekasindan yuksek olan insanlar ateist olmak durumunda kalmislardir. Fakat bu , ateistlerin oldugu bir dunyada sevginin eksik olacagini göstermez. Eger hicbirimiz din ile karsilasmasaydik suanki cahil dindarlar da dinde uzak olacaklardi ama din yerine yine dogmatik birseye olan bagliliklaari ve sevgileri bizden daha yuksek olacakti. Bu yazdiklarima göre sanki zeka gelistikce duygusuzlasiyoruz anlami cikabilir ama aslinda degerlerimiz ve duygu hissettigimiz seyler farklilasiyor. Sonuc olarak, suan kimseyi ugruna ölecek kadar sevmiyorum veya baglanmiyorum. Ama bir gun boyle biri olursa o cocugum olur heralde. Bence ugrunda ölmek acziyettir. Ama mesela birgün beni ve kardesimi yakalasalar ve ikimizi de sandalyeye baglasalar. Seni mi öldürelim kardesini mi deseler. Beni öldürün derim ama nedenini bilmiyorum. Belki de deger verdigimiz kisi icin ölmek daha kolayimiza geliyordur. Karsimizdakini sevdigimizden degil de daha sonradan kendi kendimize yaptigimiz vicdan azabimizdan cekiniyoruzdur. Ayrica maalesef hala neden yasdigimizi tam olarak bilmedigimiz icin, yani net bir amacimiz olmadigi icin kendini sevdigin kisi icin ya da uydurdugun bir dava icin feda etmek daha kolay oluyor. Kisacasi, topluma deger veririm, huzur ve baris icin herseyi yaparim ama toplum icin veya bir deger icin kendimi feda etmem. Cunku feda etmek demek ölmek demektir. Ama benim ütopyamda degerler ugruna ölmek yoktur. Ölmek veya öldürmek hicbir seyi cözmez. Ölmeden halledebiliyorsak halledelim. Peki ölmemek icin onurumu satar miyim? Offf bunlar zor sorular.. Buna soyle cevap veriyim. Niye beni onurumla ölümüm arasinda zorluyorlar? Beni buna zorlayan hakli mi ki ben onun yuzunden onurumdan vazgecmemek icin ölümü tercih edeyim? Ya beni onurumla ölümüm arasinda secim yapmaya zorlayip beni ölüme sürüklemek istiyorsa? (bu kisi ya da dava diyelim) Ben buna alet olamam. Ama diger turlu de kendimi öldürmezsem alet olacam gibi görünüyor. Ozaman o carkin icine girerim ve o carki icten bozmaya calisirim. Link to post Sitelerde Paylaş
leonardo18 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi 14 saat önce, jumanji35 yazdı: Ben, hem bir materyalist, hem bir ateist, hem bir panteist, hem de hepsinden öte bir nihilist olarak... Düşünüyorum da uğrunda ölecek neyim var? Sanırım sadece annem için bunu yaparım. Başka? Vatan, millet? namus onur gurur şeref gibi soyut kavramlar? neyimiz var uğrunda ölebilecek? Tüm değerler gözümün önünde ve hangisi için canımı veririm? Aslında bir nihilist olarak, bütün değerler anlamsız kalıyor. Bunu itiraf etmeliyim. Evet, dediğim gibi sadece annem için canımı veririm; diğer hiçbirşey benim ve aslında hiçbir insanın hayatından önemli değil... siz ne uğruna canınızı verirsiniz? - Zaten 80 milyon olmuşuz, Dünya nüfusu da 7 milyar. Ölürsem ya da ölmezsem kimse farkına bile varmaz diye düşünüyorum. Link to post Sitelerde Paylaş
teflon 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi (düzenlendi) 14 hours ago, jumanji35 said: Ben, hem bir materyalist, hem bir ateist, hem bir panteist, hem de hepsinden öte bir nihilist olarak... Düşünüyorum da uğrunda ölecek neyim var? Sanırım sadece annem için bunu yaparım. Başka? Vatan, millet? namus onur gurur şeref gibi soyut kavramlar? neyimiz var uğrunda ölebilecek? Tüm değerler gözümün önünde ve hangisi için canımı veririm? Aslında bir nihilist olarak, bütün değerler anlamsız kalıyor. Bunu itiraf etmeliyim. Evet, dediğim gibi sadece annem için canımı veririm; diğer hiçbirşey benim ve aslında hiçbir insanın hayatından önemli değil... siz ne uğruna canınızı verirsiniz? "Düşünüyorum da uğrunda ölecek neyim var?" Bu, bir serzeniş gibi duruyor. Daha çok bir serzeniş. Yanılıyor olabilirim. Öyle olduğunu varsayarak, ya da bu durumu serzenişle atıfda bulunulması gereken bir eksiklik gibi sunanlara dair yazmak gerekirse............ Öncelikle: uğruna ölünecek bir şeyin olmaması serzenişde bulunulması gereken bir durum değildir. Başlangıç noktası hep yanlış. Yanlıştan öte muğlak, izafi.. Uğruna ölünecek bir şeylerin olması gerektiğini, olmamasının bir eksiklik olarak nitelendirilmesi gerektiğini de nereden çıkarıyoruz? Hayatı uğruna ölünecek bir şeylerin olup olmaması üzerinden anlamlandırmaya çalışmak? Ya da sadece hayatı anlamlandırmaya çalışmak? Biz neysek oyuz. Ne yaparsanız yapın ateistleri de insanılığın, insan olmanın dışına çıkaramazsınız. Evet, ben de birşeylerin uğruna ölebilirim. Evlat. Ya da geniş bir paranteze almak gerekirse "sevdiklerim". Sadece sevdiklerim için ölebilirim. Ama ölmeyebilirim de. Her iki alternatif de beni ne eksik ne de fazla yapar. Kaldı ki evlat uğruna ölmek dahi aslen bir yanılsama. Delüzyon. Bir evlat uğruna ölüyorsun, çünkü gen bencildir. Biyokimyasal badigard. Hepsi bu. Bu konu ile ilgili öne sürülebilecek daha güzel bir soru var ama şimdi uğraşamayacam. Biri akıl eder ise eğer, o zaman üzerine konuşuruz. Neo-korteksimizin getirdiği daha büyük yanılsamalar da var.. "Uğruna ölüncek şeyler" insan zihninin icadı, insani, antropik bir kavram. Vatan, devlet vb. kısmına hiç girmiyorum bile.. Uğruna ölünecek birşeylerinin olup olmadığını o an gelince anlarsın, diğer zamanlarda bunun üzerine düşünmek pek de gerekli değil. Verimli değil. Şuncacık aklımız, ondan bir o kadar daha az zamanımız var. Ha teistlere gelince, onların da bu mevzuda ateistlerden pek bir farkı yok, sadece "uğruna öldürülebilecek" şeyler gibi fazladan arazları var. Şurada dikkatli olmak lazım; uğruna ölünecek şeyler, uğruna öldürtebilir de. Ve bunların tamamının göreli olduğunu düşünürsek, ne kadar az olursa o kadar iyi olur. Temmuz 30, 2016 tarihinde teflon tarafından düzenlendi Link to post Sitelerde Paylaş
Mindsurfer 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi Gerçekten sevgiye değer insanlar için bazen hayatını tehlikeye atabilir insan... Veya büyük idealleri için ölüm riskini göze alabilir... Ama "şunun için ölürüm" düşüncesi doğru değil bence. onun yerine "Ne için yaşamalıyız...? " sorusu daha yerinde olur. Vatan millet için ölünmez. zaten bunlar daha çok toplumu idare etmek için ortaya atılmış ve putlaştırılmış kavramlar. ama birlikte yaşadığın insanların geleceği için mucadele vermek anlamlı olabilir. Her insanın kendine özgü büyük değerleri olabilir. Asıl "uğruna ölecek değeri olmama" sorunu, dinlere aitdir. zaten tekrar yaşamaya devam edeceğine inanan insan, hiçbir şey için ölmüş olmaz. ölünce tekrar dirilme garantiyse, hiçbirşey feda etmiyorsun demektir. Yok eğer garanti değilse, ne diye insanları inancına göre bölüp, düşmanlık yaymaktalar? Link to post Sitelerde Paylaş
poiuz 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi Allahsiz Japonyada, Fukushimada atomsantrali kazasi sonrasinda gönüllü calisanlari görünce gözlerim dolmustu!!! Ben de müslümanlarin yüzde kacinin Allah icin canlarini vermeye hazır olduklarini merak ediyorum! Sözde değil gerçekten hayatlarını verecek olan. Nutuk atan degil! %1? :%2? Link to post Sitelerde Paylaş
bosyinebos 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi bu ülkede despotlara karşı direnenlere "vatan haini" diyorlar. hainler mezarlığı açıyorlar. hatta yakında ölüleri mezardan çıkarıp asmaya başlarlar. yani.. niye canımı sıkayım. hain mi olayım. a şerefsizler. gerçek vatanseverlere işkence ederken düşünecektiniz. Link to post Sitelerde Paylaş
anibal 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi 21 hours ago, jumanji35 said: Ben, hem bir materyalist, hem bir ateist, hem bir panteist, hem de hepsinden öte bir nihilist olarak... Düşünüyorum da uğrunda ölecek neyim var? Sanırım sadece annem için bunu yaparım. Başka? Vatan, millet? namus onur gurur şeref gibi soyut kavramlar? neyimiz var uğrunda ölebilecek? Tüm değerler gözümün önünde ve hangisi için canımı veririm? Aslında bir nihilist olarak, bütün değerler anlamsız kalıyor. Bunu itiraf etmeliyim. Evet, dediğim gibi sadece annem için canımı veririm; diğer hiçbirşey benim ve aslında hiçbir insanın hayatından önemli değil... siz ne uğruna canınızı verirsiniz? Emin ol, sende, vatan, millet, namus, onur gurur vs. için her an canını verebilirsin. Hem de severek isteyerek. Bu gibi mefhumlara sahip çıkma, dinlerle gelmiş bir özellik değildir. Dinler bu güdüleri sömürürler. Yarın evlensen, biri karına gözünün önünde tecavüz etmeye çıksa, emin ol "Dur dur, karımı öyle düzmek pek vermez, onu dömeltelim, ben başını tutayım da sende daha bir zevkle becer. Hatta işin bitince iyice bir kökle, tam içine akıt ki tam olsun." falan demezsin. Bu bizzat namusunu koruma güdüsüdür mesela. Peki vatan millet? Kendini ait olduğunu bir toplum olarak hissettiğin bir vatan, bir millet varsa, gene o vatanın, milletin bekası için canını seve seve verirsin. Basit sürü güdüleri işte, böyle. Annen için canını verebilecek olman da, aynı sürü güdülerinden kaynaklanıyor zaten. Link to post Sitelerde Paylaş
Türk Torunu 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi İç savaş çıktığı zaman Atatürk için ölümü göze alacağım mesela. Link to post Sitelerde Paylaş
bosyinebos 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi 9 minutes ago, Türk Torunu said: İç savaş çıktığı zaman Atatürk için ölümü göze alacağım mesela. ne ölümü. savaş şartlarında sen emir kulusun ve her şeye komutanlar karar veriyor. ve hayır deme şansın yok. asker kaçaklığının cezası ölümdür. şu anda komutanların kameralar karşısında dayak yiyip işkence görüyorlar. peki sen ne yapıyorsun .. hiçbir şey. ayrıca sen türkiye'den kaçmayı düşünmüyor muydun? Link to post Sitelerde Paylaş
ad hominem 0 Temmuz 30, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 30, 2016 gönderildi On 29.07.2016 at 23:39, jumanji35 said: Tüm değerler gözümün önünde ve hangisi için canımı veririm? Aslında bir nihilist olarak, bütün değerler anlamsız kalıyor. Bunu itiraf etmeliyim. Burada ironik olan kendi hayatına fazla değer veriyor olman. Uğrunda ölecek şeyi olan insanların çokyüksek değerleri olduğunu mu sanıyorsun? Onlar aslında kendi hayatlarına az değer verdiklerinden ölmeyi kolay buluyorlar. Bir kişi bir kutu bonibon için hayatını ortaya koyduğunda da nihlist oluyor, hiçbirşeyin ölmeye değmediğini düşündüğünde de nihlist oluyor. İki uç nokta. İkisinin ortak noktası ''değersizlik'' birincisinde yaşamanın değersizliği diğerinde yaşamın derğersizliği. Sonuç olarak eğer ''hiçbir değer canımdan kıymetli değil'' diyorsan senin için en yüksük değer kendi hayatın oluyor. Link to post Sitelerde Paylaş
cezayakın2 0 Temmuz 31, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 31, 2016 gönderildi On 30.07.2016 at 14:09, leonardo18 yazdı: - Zaten 80 milyon olmuşuz, Dünya nüfusu da 7 milyar. Ölürsem ya da ölmezsem kimse farkına bile varmaz diye düşünüyorum. en güzel yorum olsa gerek.... Link to post Sitelerde Paylaş
Türk Torunu 0 Temmuz 31, 2016 gönderildi Raporla Share Temmuz 31, 2016 gönderildi Cumhuriyete kastedildiği zaman gerekirse öldüreceğim ve öleceğim. Link to post Sitelerde Paylaş
dindar07 0 Ağustos 1, 2016 gönderildi Raporla Share Ağustos 1, 2016 gönderildi Ateistlerin, uğrunda ölecek bir değeri yoktur. Konu başlığı saçmalık ! Kendinizi kandırmayın. Bir ateist tamamen çıkarcı olmalıdır; kendinden başkasını düşünmez. Neden düşünsün ki! Anlamı var mı ki? Link to post Sitelerde Paylaş
bosyinebos 0 Ağustos 1, 2016 gönderildi Raporla Share Ağustos 1, 2016 gönderildi 7 hours ago, dindar07 said: Ateistlerin, uğrunda ölecek bir değeri yoktur. Konu başlığı saçmalık ! Kendinizi kandırmayın. Bir ateist tamamen çıkarcı olmalıdır; kendinden başkasını düşünmez. Neden düşünsün ki! Anlamı var mı ki? işbirliği ve geçici düzenler doğa kanunudur. Link to post Sitelerde Paylaş
Recommended Posts