Sorgulamanin getirdigi duygusuzluk

[Primatrium 0]

Bir konuyu sorguladigimizda eger kaliteli bir sorgulayiciysak o konuyu her acidan analiz ederiz. Her zaman, gercege ulasmakta dogru olanin inanc degil kanit oldugunu, kanitin ise bilimsel kriterlerden meydana geldigini düsünürüz.

Hayattaki herseyi bilimsel kanitlar uzerinden sorgulayan bizim gibi insanlar genelde duygusal sorun yasarlar. Ben de onlardan biriyim.

Herseyi cok fazla sorguladigim icin mantiksal yönüm cok agir basiyor. Fakat dogru olanin da sorgulamak oldugunu düsünüyorum. Eger bütün insanlar bu sekilde olsaydi hayat nasil olurdu? Ask, nefret, gülmek, cocuk sevgisi, doga sevgisi vs olmaz miydi? 

Ben bu mantiksallik konusunda daha cok acemiyim aslinda. Fakat ileriki safhalarda olan insanlar icin hayat nasildir acaba? 

Cahillik mutluluktur diye bosuna dememisler gercekten. Sorguladikca daha az mutlu olmaya basliyorsun. Hatta sevme eylemini bile acziyet olarak görebiliyorsun. 

Peki memnun muyum hayatimdan? 

Evet.. 

Ama robotlasiyor insan, belki de dogrusu budur ? 

Siz düsünüyorsunuz?

[charlize 0]

Kesinlikle katılıyorum. Tabii bunun farkına varmam uzun sürdü. Insanları daha az umursamaya başladım mesela. Olaylara verdiğim tepkiler çok soğuklaştı. Bence robotlaşma konusu tartışılır. Insan yapısı gereği egoist, duygusal, kendinden büyük varlıklara tapinma ihtiyacı hisseden bi varlık.

[jumanji35 0]

1 dakika önce, Primatrium yazdı:

Siz düsünüyorsunuz?

düşünüyoruz. (:

 

açıkçası daha ileriki boyutunda hiçbirşey yapmamaya kadar evriliyor bu durum. bende ki durum böyle. nihilist yaklaşımdan dolayı hakikaten hiçbirşey yapmıyorum çoğu zaman. tabi buna farklı bazı etkenlerde var, bunlarda ciddi. lakin bu görüşe mensup olduktan beri çoğu zaman birşey yapmadığımı görüyorum. bu süre zarfında düşünüyor muyum, evet. ama artık baliğ birinin büyük bir iştahla sorduğu o temel sorulara cevaplar bulduğum için, kritik seviyeyi de aştım. belli başlı premium konularda eşiği aştıktan sonra da geriye etrafında dönmek kalıyor.

 

yani muslera sneijder ve drogba olduktan sonra, geri kalanını ona göre dizersin ya, işte o kalıpları aştıktan sonra geri kalan düşüncelerin o kdr da bir kıymet-i harbiyesi kalmıyor. mühim olan o omurgayı oluşturmak.

 

velhasıl, karakter yinede insana özgüdür. ben bilimden sapmıyorum ama yinede salya sümük aşık olabiliyorum mesela. sorsan; özgür irade yok, abiyogenezle varolduk, evren başlı başlına bir hiçlik ve mekanik, karakterimizi ve hareketlerimizi belirleyen şeyler öznel değil, canlılar organik robotlar, ee bunları bilebiliyorum ama, aşıkta oluyorum yine. bu biraz kişisel yani gördüğün gibi.

 

dünyadaki insanların atıyorum %80 inin bilmediği şeyleri bilmek ve bununla yaşamakta büyük bir haz. yani bu hazzı da yaşayalım. karşıma biri geçtiğinde, benim birikimimde olmadığını görmek bana haz veriyor. şimdi bu doğru. ve ona başka bir gözle bakıyorum. mesela bugün ilber ortaylı çıktı, o bile dinden imandan bahsediyor. abi yani düşünsenize nasıl bir mertebeye ulaştık. ve sadece dinden kurtulmakta değil bazılarımızın ki, daha da teferruatlı bilgilere ve felsefeye sahip kimimiz. bunlar güzel şeyler. sırf bununla bile keyif almalıyız. çünkü kolay değil bu.

 

bak görüyosun adam karsı başörtüsünü takabilsinb diye tanka kafa attı, yani nasıl bir şuursuzluktan sıyrıldığımızı görün ve tadını çıkarın. insanlara tepeden bakmakta denebilir ama, öyle. niye bakmıyım ki mk? yani anlatabiliyor muyum, bu şikayetçi olduğun durumdan da aslında çıkarabileceği lezzetler var. özel olmak, farklı olmak... değil mi yani?

 

bir de yani, belli bir konuya müdahil olunca, o vakit gelişen eylemlere göre davranıyorsun zaten. yaşadıkça, hayat ve sosyal dünya seni kendi kurallarına çekiyor ve bi bakıyosun yine tam içindesin. yani istesen de istemesen de o düzenden tam sıyrılamıyorsun ki. muhakkak sende de öyledir.

[NotFound 0]

Soylediklerinde haklisin ayni seyleri ben de yasiyorum. Fakat soyle birsey var, eskiden deli gibi asik oluyordum, aci cekiyodum fakat suan o gunleri dusundugumde acayip bi haz aliyorum. Simdi oyle degil, asik olamiyorum ya da cektigim acilar yuzunden bu duygu durumunu kontrol edebiliyorum. Eskiden cok duygusaldim, suan bu durumdan eser yok. Eskiden insanlarla metafizik uzerine sohbetler yapmaktan buyuk haz alirdim, suan o da yok, iyiki de bu yok

Insanda merak denen bi olay var, kesfetme arzusunun verdigi hazzi herseyden alamaz. Simdi cok okudum, cok arastirdim, ogrenecek cok sey var fakat arastiracak pek bisey kalmadi ilgimi ceken. Bu durum hayatimi az da olsa etkiliyor..

[Hiçkimse... 0]

Bilgiler değişince duygular da değişiyor haliyle... 

[cezayakın2 0]

 

[haci 0]

Peki memnun muyum hayatimdan? 

Evet.. 

Ama robotlasiyor insan, belki de dogrusu budur ? 

Siz düsünüyorsunuz?

 

Sen hayatından memnun olabilirsin ama etrafındakiler senden rahatsız olabilirler. Herşey sorgulanmaz. Sorgulanmamalıdır.  Nelerin sorgulanıp nelerin sorgulanmayacağını insan zamanla tecrübe ile öğrenir.

[Mindsurfer 0]

Sorgulamak neden duygusuzluk getirsin? Tam tersi böylesine büyük ve acı bir yalanın farkına varmış olmak, insanı daha duygusal yapabiliyor.

Nitekim dinlerin ve tanrılarının uydurma olduğunu anladığınızda, dünyadaki adaletsizliklere karşı daha duyarlı olmanız muhtemeldir.

Bence burdaki sorun, yanlış inançlardan kurtulma aşamasında, başka sorgulanması gereken bir varsayıma geçmenizde olmalı....;

Mesela, bu karamsarlığınız, hayatın anlamı olmadığı, insanlığın öylesine oluşup yokolup gidecek varlıklar olarak görülmesi, herşeyin maddeden ibaret ve insanın da nedenselliğe mahkum olduğu, duyguların hayallerin mutluluğun önemsiz olduğu... gibi tepkisel olarak geliştirilmiş, temelsiz boş inançlara kapılmanızdan ve bunların yanlışlığını sorgulamamış olmanızdan kaynaklanıyor olabilir.

 

                   

Ağustos 17, 2016 tarihinde Mindsurfer tarafından düzenlendi

[Dreary 0]

Gerçekleri gördükçe hayat daha da soğuk oluyor, gerçeğe yaklaştıkça yaşamakta anlamsızlaşıyor.