Jump to content

Depresyon


Recommended Posts

Bayagi bi zamandir kendimi umutsuz bitik sadece uykuya programlanmis bir sekilde buluyorum. Yasim 26 ne heyecanim kaldi ne de baska birsey. Kendinimi nasil toparliyabilirim bilmiyorum. Zihnimi saran usengeclik durumundan nasil kurtulabilirim. Yorumlariniz onerileriniz benim icin oldukca degerli. Pskiyatr vs onermeyin.

Link to post
Sitelerde Paylaş
14 hours ago, Namessar said:

Bayagi bi zamandir kendimi umutsuz bitik sadece uykuya programlanmis bir sekilde buluyorum. Yasim 26 ne heyecanim kaldi ne de baska birsey. Kendinimi nasil toparliyabilirim bilmiyorum. Zihnimi saran usengeclik durumundan nasil kurtulabilirim. Yorumlariniz onerileriniz benim icin oldukca degerli. Pskiyatr vs onermeyin.

Psikiyatr onermeyin demissin ama ihtiyacin olan ilaclari ancak onlar verebilir. Psikiyatrlar hakkinda onyargili olma.

Link to post
Sitelerde Paylaş
17 saat önce, Namessar yazdı:

Bayagi bi zamandir kendimi umutsuz bitik sadece uykuya programlanmis bir sekilde buluyorum. Yasim 26 ne heyecanim kaldi ne de baska birsey. Kendinimi nasil toparliyabilirim bilmiyorum. Zihnimi saran usengeclik durumundan nasil kurtulabilirim. Yorumlariniz onerileriniz benim icin oldukca degerli. Pskiyatr vs onermeyin.

 

Önce özür dilemek istiyorum, ben sizi açtığınız LYS-YGS başlığında, sınava önümüzdeki yıl gireceğinizi söylediğiniz için 16-17 yaşında sanmış ve ona göre yazmıştım.

 

Depresyonda olabilirsiniz veya bir depresyonun eşiğinde olabilirsiniz gerçekten.

Yapmanı gereken ilk ve en önemli şey evden çıkmak. Kendinizi dışarı atın ve gün ışığından direkt olarak yararlanın. Hani sürüne sürüne de olsa çıkın veya evde sizinle yaşayan başkaları varsa ve onları sizi çıkmaya zorlaması yönünde uyarın, onlardan yardım isteyin. Veya arkadaşlarınızdan. Yine de o kadar ağır durumda olduğunuzu sanmıyorum.

O yüzden her gün mutlaka dışarı çıkmak ve insanlarla bire bir iletişim kurmak şu aşamada oldukça etkili olacağı için önemli. Tek başınıza da olsa çıkın dolaşın.

 

Ne kadar zamandır böyle hissediyor olduğunuz da önemli. Birkaç haftadır böyle iseniz ve hafiflemek yerine arttıysa korkarım bir uzmana başvurmanız gerekecek. Bayağıdır böyleyim demişsiniz, okudum. Ancak o da göreceli olduğundan bir karar vermek zor.

Link to post
Sitelerde Paylaş

- Gençken beni adamın biri aramıştı. "Ben işsizim, canım sıkılıyor, muhabet edecek adam arıyorum" filan demişti (o zamanlar telefon paralıydı), - Olur demiştim, yarım saat filan konuştuk. Sonra kapattı bir daha da aramadı. Öyle bir şey yapın. Arayın milleti "ben depresyondayım" deyin.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Hayatına yenilikler katabilirsin, yapmadığın şeyleri yapabilirsin. 

Kitap okumak da oldukça iyi gelir, film izle. 

Bilgi mutluluğa götürür. 

Zararlı alışkanlıkların varsa onları yok etmeye çalış.

Dışarı çık, gez, dolaş, temiz hava iyi geliyor gerçekten.

Olumsuz düşünceleri yok et, hayata her zaman pozitif bir camdan bak.

Takma hiçbir şeyi.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Oyle 'cik dolas' demeyle olmuyor. Insan depresyondayken boyle sehler yapmak istemedigi gibi, sevdikleri zorladiginda ofkelenir. Ornegin depresyondayken, surekli evde yatmak isteyen birine emrivaki yapip tiyatro bileti alirsaniz, mutlu etmekten cok sinirlendirirsiniz. Depresyon "bugun canim cok sikkin" gibi birsey degil, surekli negatif bir ruh hali. Beyninde birseyler duzgun gitmiyor, duzeltecek ilaclar gerekiyor.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Evet, elbette zor ama yapmak zorunda. Onu zorla dışarı çıkarmaya çalışanlara sinirlenir, evet, ben de tam bu nedenle onları kendisi hakkında bilgilendirmesi gerektiğini söyledim. Kızsam da bağırsam da ısrar edin, sürüye sürüye çıkarın diyecek. Ama bunu yapacak insanlar var mı etrafında, bilemem.

Ayrıca bu arkadaş depresyonunun gayet farkında ve anlamsızlık duygusuyla (eğer vardı ise ki muhtemelen vardı) başetmeye başlamış. Sınavlara hazırlanmak ve kazanmak istediği bölüm için çalışmak istiyor, bunun için kendisini motive edecek yollar arıyor. Bu iyi ve önemli.

 

Depresyon hastalarının yarısına yakınının, hastalığı ilaçsız da atlatması mümkündür. Ancak tedavi görülmediğinde semptomların süresi haftalarca, aylarca, bazen de yıllarca sürebilir. Gereksiz. O yüzden bir psikiyatra gitmek her zaman en doğrusu. İlaç gerekiyor gibi bir şart da yok, bazen sadece psikoterapiyle de tedavi edilebilir. Bu daha ziyade depresyonun türüne bağlıdır.

 

Ancak tüm depresifler -depresyonun türü ne olursa olsun- dışarı çıkmak istemez. Ben ayırıcı tanıları zorunlu olarak gözardı ederek en önemli ortak sorun olan evden çıkmama durumuna değindim. Çok ama çok önemlidir, papağan gibi milyon kere tekrarlanması gerekir. 

 

Depresyondan çıkamadığını görüp kabullendiğinde zaten zorunlu olarak psikiyatra gidecek. Belki gitme imkanı yoktur, sigortası yoktur, o yüzden en baştan "psikiyatr vs demeyin" diye özellikle not düşmüştür. Bilemeyiz. Belli ki başvurması gereken en doğru adres olduğunu o da biliyor. 

 

 

 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Psikiyari egitimim yok, kisisel tecrubeyle yaziyorum. Eger psikiyatra gitmemen zorunluluk degil de tercihse, bu dusunceden siyril. Uzman doktor zaten ihtiyacin yoksa ilac vermez bos yere. Turk ateistin dedigi gibi, hangi tip depresyonun oldugunu doktor belirler. Tedavini de ona gore olursun. 

Link to post
Sitelerde Paylaş
On 14.03.2017 at 02:12, Namessar yazdı:

Bayagi bi zamandir kendimi umutsuz bitik sadece uykuya programlanmis bir sekilde buluyorum. Yasim 26 ne heyecanim kaldi ne de baska birsey. Kendinimi nasil toparliyabilirim bilmiyorum. Zihnimi saran usengeclik durumundan nasil kurtulabilirim. Yorumlariniz onerileriniz benim icin oldukca degerli. Pskiyatr vs onermeyin.

Merhaba.

Atalet ataleti doğuruyor her daim. Bunun da hormonal seviyelerle bağı var. Kimi insanda doğuştan o kıvılcım vardır, adama bakarsın gözünden adeta istek fışkırır. Yataktan kalkıp çalışmaya başlar, bir de üstüne birkaç uğraş edinir, onları da kotarır. Çevresi geniştir çünkü insanlara karşı da isteklidir, sen de bakar bakar iç geçirirsin. Çünkü yenilmişlikten daha kötü bir şey varsa o da çalışmama isteğidir. Kendini bu döngüden kurtarmak için zinciri bir yerde kırman gerekiyor. Çevrende çok arkadaşın yoksa bu daha zor bir olay. Deneyimledim. Ama aşılmayacak şey değil. Kendine küçük hedefler koy ve bunlara ulaşmaya çalış. Ulaştıkça sana ufak mutluluklar verdiğini göreceksin. Seni sürekli uyaran ve tatmin eden şeylerden uzak dur. Telefon bağımlısıysan telefonunu bir kenara bırak. Porno izlemeyi bırak veya seyrelt. Durumun varsa spora git. Bu senin vücudunu dinçleştirecek. Erkeksen testosteron salınımını artıracak squat gibi hareketler yararına olur. Kadınsan da daha dinç kalkarsın ve gelişmeleri görmek hoşuna gider. Düzenli olarak hiit yapmak senin metabolizmanı hızlandıracaktır. Sigara içiyorsan acilen bırak.

Ben bunları yapmış ve sürdürmeye çalışan biri olarak sana yardım edebilirim takıldığın bir nokta olursa. 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Turk ateist resmen beni anlatmis tesekkur ederim. Paxil adli ilaci 3 sene boyuncu kullandim getirisinden cok goturusu oldu 3 4 aydir birakmis durumdayim. Soyle hissediyorum kapali alanda durmak canimi pek sikan birsey degil gibi geliyor bana. Ygs lys kasicam 26 yasindayim ama kendini toplamanin yollarini ariyorum sadece uyuyorum ne sorumluluk var ne de baska birsey haliyle calisamiyorum derslere gelecege umutsuzum gulumsemelerim dahi gercek olmuyor. Maddeler halinda onerilerinizi yazarsaniz ben de o listeye gore hareket edecegim sigara iciyorum. Spor icin ders yuzunden zamanim kalmiyacak. Istikrar sahibi bir insan asla olamadim. Azimli olamadim. Yasim 26. Herseyin farkindayim ama hic birsey yapamiyorum. Bos bos yasiyorum gercekten onerilerinize ihtiyacim var

Link to post
Sitelerde Paylaş
  • Konuyu Görüntüleyenler   0 kullanıcı

    Sayfayı görüntüleyen kayıtlı kullanıcı bulunmuyor.

×
×
  • Yeni Oluştur...