Jump to content

Bıktım bu utangaçlıktan


Recommended Posts

Merhaba bir kaç defa bu sorunum hakkında konu açmıştım. Psikiyatriye gidiyorum 150 mg lustral kullanıyorum ve etkisi oldu. Ama yinede heyecanlı ve çekingen bir yapım var. Ve her şeyi kafama takıyorum. Duygusalım. Eve misafir gelicegini duyunca bile heyecanlaniyorum. Hic arkadasim yok hic kiz arkadasim olmadi kizlarla aram hep kotu oldu. Tipim aslinda cok iyi ama kullanamiyorum acikcasi. Siz neler onerirsiniz nasil yenebilirim bu utangacligi. Her seyi kafama takiyorum bunun ustesinden nasil gelebilirim?

Link to post
Sitelerde Paylaş

Kızlardan ve insanlardan utanmana gerek yok dostum bu dünyaya yaşamak için tüm canlılar ile iç içe yaşamak için geldin onlardan utanıp kaçmak için değil.Şunu da unutma kadınlar seni aramazlar sen onların peşinde koşarsın bu doğanın kuralı erkeğin görevi bu,kadınlar çekingenler biz ise utanmamamız lazım bir araya gelmek istiyorsak.

tarihinde MisterYou tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş

Çocukken apartmandaki çocuklarla oyun oynardım, hepsi de kızdı, hiç sıkıntı çıkmıyordu, oynadığım oyunlar da ılık oyunları falan değildi yanlış anlamayın yani, bildiğiniz çocuk oyunları :)

ama ne zaman hormonlar depreşmeye başladı, ben uzaklaşmaya başladım, bilgisayar oyunudur, basketboldur, artık kızlarla yakında değildim,

ailemin de yönlendirmesiyle, sanki tüm dersler bitecek en son o gelecekmiş gibi yaklaştım kız meselelerine ,üniversiteyi kazanana kadar,

üniversiteyi kazanınca anam babam yanımda olmayınca, rahat rahat düşünebiliyorsun, neyse.

Ama lisede kız arkadaşlarım oldu, ben olmalarını istememiştim(istememiş olsam da onlar beni arkadaş olarak gördüklerine göre, demek ki isteyecek şekilde davranmışım farketmeden), onlar beni kendi arkadaşları yaptı, bu şekilde hormonlarımla kızlara alışmaya başlamış oldum, kız arkadaşlarla nasıl konuşulacağını hormonlarımla deneyimledim,  onları arzulayabilecekken arzulamamayı seçtim

 

bilmiyorum senin çekingenliğin karşı cinse dair arzu sebebinden midir, ama böyleyse çirkin kızlarla arkadaş olmaya çalış arzulamazsın zaten

 

umarım bir kız grubu da senle arkadaş olur, kızlara bir nebze olsa alışırsın (bu şekilde söylemem, senin kızlarla arkadaşlık düzeyini kuramayacağını varsaymamdı)

 

eğer zaten bir kız grubuyla arkadaş olabilecek kadar cesaretliysen ol.

 

kızları çok tersleme, merhaban olsun, onlar yaklaşırlar, sıcakkanlı bir şekilde seni aralarına alırlar, senin için kızlarla ilk tanışma olmuş olur.

 

Link to post
Sitelerde Paylaş
18 dakika önce, ateistfikir yazdı:

Merhaba bir kaç defa bu sorunum hakkında konu açmıştım. Psikiyatriye gidiyorum 150 mg lustral kullanıyorum ve etkisi oldu. Ama yinede heyecanlı ve çekingen bir yapım var. Ve her şeyi kafama takıyorum. Duygusalım. Eve misafir gelicegini duyunca bile heyecanlaniyorum. Hic arkadasim yok hic kiz arkadasim olmadi kizlarla aram hep kotu oldu. Tipim aslinda cok iyi ama kullanamiyorum acikcasi. Siz neler onerirsiniz nasil yenebilirim bu utangacligi. Her seyi kafama takiyorum bunun ustesinden nasil gelebilirim?

 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Otur derslerini çalış! Üniversiteyi ailenden uzakta oku, kendi hayatını kur, hayatınla ilgili sorumluluk al. Üniye başlayınca kendine bir çevre edineceksin zaten. Kendi hayatının sorumluluğunu alınca utangaçlık gidecek illa ki... Ailen yüzünden bu durumdasın. Üniye başlayınca aileni olabildiğince uzak tut musallat etme.

Bireyci felsefeyle ilgilenmeni tavsiye ederim...

Link to post
Sitelerde Paylaş
55 minutes ago, Charlotte said:

Otur derslerini çalış! Üniversiteyi ailenden uzakta oku, kendi hayatını kur, hayatınla ilgili sorumluluk al. Üniye başlayınca kendine bir çevre edineceksin zaten. Kendi hayatının sorumluluğunu alınca utangaçlık gidecek illa ki... Ailen yüzünden bu durumdasın. Üniye başlayınca aileni olabildiğince uzak tut musallat etme.

Bireyci felsefeyle ilgilenmeni tavsiye ederim...

 

Alkış... Alkış... 

 

P.S. İroni yapmıyorum, ciddiyim.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Doğaçlama yapmayı öğrenmelisin. Zira utangaçlar sosyal bir eylemi gerçekleştirmeden önce yüzlerce plan yapar, o sahneyi aklında defalarca kez canlandırır ve o an geldiğinde planında ufacık bir terslik olduğunda paniğe kapılır. Kişi iptal olur ve sonuç olarak yine susmayı tercih eder, yalnızlığa çekilir. Oysa bu kadar detaylı düşünüp plan kurmasan, doğaçlama yapmaya çalışsan; ıkınarak, kızararak da olsa eylemini gerçekleştirirsin. Eylem gerçekleştikten sonra vay be ne yaptım ben öyle, nasıl yaptım deyip kendinle gurur duyarsın. Bu şekilde devam ettikçe de açılırsın, doğaçlaman gelişir ve özgüven kazanırsın. Ben böyle aştım. Ben ki bir kızla göz göze geldiğimde bile kızarırdım, utanırdım. Ama bu taktikle bir kafede 6-7 kişilik arkadaş grubu arasından açılmak istediğim kızı tuttum çektim kendi masama götürdüm ve konuştum. Sonuç, sevgilim olmuştu artık. Eğer o gün iki saat düşünseydim, plan yapsaydım vazgeçip ayrılacaktım oradan çünkü hep olumsuz sonuçlanabileceği gelecekti aklıma. Kısacası bazen düşünmeden hareket etmen gerekiyor. Düşündüğün tek şey, "o da benim gibi et parçası sıradan bir insan sonuçta" olmalı. Ek olarak sen tipinin çok iyi olduğunu da düşünüyorsun. Bu çok iyi. Ben kendimi dış görünüş olarak da sevmezdim. Sevmem de.

Link to post
Sitelerde Paylaş

Plan filan işe yaramaz. Utanacağı varsa uranır yine. Bende de vardı. Topluluk önünde tirtir titrerdim. Kıpkırmızı olurdum. Tamamen kendine güvenle alakalı birşey. Özgüvenin arttıkça kayboluyor. Senin de geçecektir zamanla. İlaç olarak da Efeksör kullanıyorum. Onunda erkisi olmuştur illa ki. Kendini geliştir. Zamanla geçecek. Sıksık iletişim kurmaya çalış. Beyin zamanla eylemin zarasız olduğunu algılıyor, titrememeye başlıyorsun. Topluluktan çekiniyorsan örneğin, daha çok toplum önüne çık. Kızlarla daha çok konuşmaya çalış. Bir iki tökezlersin, zamanla açılırsın. 

Link to post
Sitelerde Paylaş
  • Konuyu Görüntüleyenler   0 kullanıcı

    Sayfayı görüntüleyen kayıtlı kullanıcı bulunmuyor.

×
×
  • Yeni Oluştur...