Jump to content

Cumhuriyet nedir?


Recommended Posts

Cumhuriyet çoğumuzun zanettiği veya lanse ettiği gibi demokrasi, özgürlük, adalet ve eşitlik sistemi değildir.

Ancak bu saydığım değerlerden daha önemli bir değere sahiptir.

Cumhuriyet çatışma şansının olduğu bir sistemdir.

 

Değişimleri hızlandıran, bir o kadar üzerine yük alan, aldığı yüke oranla çalkantılı bir sistemdir.

Aynı zamanda ilerlemenin, çağdaşlaşmanın, aydınlanmanın ilk adımıdır.

Yüklendiği aşırı görevden dolayı son derece hassastır.

Bütün zıtlar kozlarını bu sistemde paylaşır.

Ak'ın karası bu sistemde gün yüzüne çıkar.

Kralın özgürlüğü ve özgürlüğün kralı bu sistemde çatışır.

Bu sistem bütün fonksiyonları harekete geçirerek hiçbir olguyu nötr bırakmaz.

Bu özelliğinden dolayı ona Cumhuriyet deniyor.

 

Yüzyıllarca nötr kalan derebeyi ve ağalığı burjuva yapması, buna karşılık tebaayı işçi konumuna yükseltmesiyle Cumhuriyet aynı zamanda bir devrim özelliğine sahiptir.

Sürekli değişen dünyada, sürekli değişim karakteri taşıyan insan, böyle bir sistemi hem ihtiyaç duyduğu için hem de koşullar dayattığı için getirir.

Türkiye Cumhuriyeti de bu koşullarda kuruldu.

 

Ancak yüzyılları saraya biat ile geçmiş ve daha önce böyle bir özgürlüğü yaşamamış olan ve aynı zamanda ümmetçi toplum, bu sistemde kendisine sunulan çatışma şansının farkına varamamıştır.

Devrim ile karşıdevrim arasındaki uçurumu farkedememiş ve uyanıkların balans ayarına kapılmıştır.

Ümmetçiliğe alıştırılan toplum, Cumhuriyeti İslam karşıtı zanetme yanılgısına düşmüş ve düşürülmüştür.

Oysa Cumhuriyet her kesimin kendi değerini araması, sorgulaması ve aynı zamanda diğer kesimlerin değerlerini anlaması için en önemli ve tek sistem olma vasfına sahiptir. 

Bu vasıfları bir kaç açıkgözden başka toplum nezdinde kullanan olmadığı gibi bütün olanakları bu açıkgözlere kaptırmışlardır.

Bürokrasinin egemen olduğu Türkiye Cumhuriyetinin aslında bürokrasi de dahil herhangi bir kesimin malı olmadığı anlaşılamamıştır.

 

Bu anlamda Atatürk'ün Bursa Nutku eşi benzeri bulunmayan tarihi bir öneme sahiptir.

Sorgulamanın yasak olduğu ümmetçi toplum için bu nutuk maalesef havada kalmış, kendi değerine sahip çıkmasını anlatan böylesi güzide bir söyleve kimse sahip çıkmamıştır.

 

Özetle Cumhuriyet bir çatışma sistemidir, herkesin kendi değer yargısını kazanabileceği nadide bir eserdir.

Her şeyden önce o kimsenin malı değildir, toplumun aydınlanması, çağdaşlaşması, ilerlemesi için koşullar onu getirmiştir.

Cumhuriyetin nihai bir sistem olmadığı ancak o yaşanmadan ilerlemenin de mümkün olmadığı bilinmelidir.

Gelişmiş ülkelere ağzınız açık bakıyorsanız bunun nedeni elinizdeki fırsata sahip çıkmamanızdandır.

Bugün geride kalan hangi sistem gelirse gelsin her daim Cumhuriyete muhtaç kalınacağı bilincinde olunmalıdır.

 

 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Bence, biraz eksik olsa da, doğru bir tanım. Eksiklik derken, cumhuriyeti belli eden şey, yönetici sınıfın, herhangi bir soya ait olmaması, yönetenlerin halkın içinden herhangi biri olabilmesi belirleyici unsur olarak öne çıkar. Cumhuriyette, doğuştan bir takım imtiyazlara sahip soylu sınıf bulunmaz. Bu açıdan örneğin, bahsettiğin çatışma, demokrasi falan dibine kadar var olsa da, ingiltere bir cumhuriyet değildir. 

 

Velakin, bahsettiğin cumhuriyet yaşanırsa, orada yaşanan şey kapitalizm olacaktır. Kapitalizmi sen kadar hınca hınçla topa tutan birinin cumhuriyet başlığı altında bu kavramları desteklemesi ilginç oluyor biraz.

Link to post
Sitelerde Paylaş
14 saat önce, anibal yazdı:

Kapitalizmi sen kadar hınca hınçla topa tutan birinin cumhuriyet başlığı altında bu kavramları desteklemesi ilginç oluyor biraz.

 

Bu yazının ikinci bölümünde tam da bu konuyu işleyecektim ki, sen deginmişsin:)

 

Cumhuriyet nedir?

 

Bölüm -2-

------------------------------------

 

Bazı kesimlerin sahibi haline gelme özelliği taşıyor olması nedeniyle Cumhuriyet hassas bir sistem demiştim.

Ona hangi kesim sahip çıkarsa sistem de onun çıkarları doğrultusunda işler, ancak toplumun diğer kesimlerinin duruşuna göre değişme payını içinde bulundurur.

Bu hassaslığını olumlu-olumsuz toplum üzerinde de gösterir, bu durum yine toplumun duruşuyla doğrudan alakalıdır.

Cumhuriyet tam da bu noktada trajikomik bir hüviyete sahiptir, ona asıl sahip çıkması gerekenlerin onu anlamakta zorlanması ya da hiç anlayamaması gibi.

Bu trajikomik noktanın daha iyi anlaşılması için kendimden bir örnek vermek daha iyi olacaktır.

70'lerden bu yana komünistim ama aynı zamanda Atatürkçüyüm.

O tarihlerde bunu komünistler anlayamamıştı, "hem antikapitalist olunup da hem kapitalist sistemi getiren Atatürkçü nasıl olunur?" diye benimle alay ederler, ciddiye almazlardı. Aynı şekilde ben de onları anlamakta zorlanırdım, bir devrimci nasıl olur da Atatürk karşıtı olur?" sorusunu hep kendime sorardım.

Aynı anlaşılmazlık maalesef günümüzde de devam etmektedir, dincisi, komünisti, milliyetçisi kendini Atatürk ve dolayısıyla Cumhuriyet ile bağdaştıramıyor.

İşin daha da vahimi, Cumhuriyet kendinin ne olduğunu bas bas bağırdığı halde bu büyük yanılgıya devam ediliyor.

 

Komünist devrim istiyor.

Devrimi kiminle yapacaksın?

İşçi sınıfıyla.

Bu ülkeye işçi sınıfı nereden geldi?

Kapitalizm getirdi.

Kapitalizmi kim getirdi?

Atatürk.

Peki senin devrim yapman için işçi sınıfını getiren, senin biricik silahını eline veren Atatürk'e karşı olman kendine ihanet olmuyor mu?

 

Ne ilginçtir ki, Cumhuriyet kendilerine altın tepsi de sunulmuş olmasına rağmen onu anlayamayanların başında devrimciler geliyor.

Ne yaman çelişki, hem senin devrim yapman için birileri ortam hazırlayacak hem de onu yerin dibine batıracaksın, sonra da devrimciyim diye nutuk atacaksın...

 

Devrimciler kadar olmasa da benzer durum dinciler ve milliyetçiler için de geçerli.

Hem Cumhuriyet sayesinde iktidar olurlar, kapitalist olurlar, çeşitli makamlara gelirler aynı zamanda Cumhuriyeti yıkmak gibi bir çaba içine girerler.

Oysa Cumhuriyet kimseyi kısıtlamaz, eğer birileri kısıtlanıyorsa onu kısıtlayan Cumhuriyete sahip çıkan kesimden ibarettir.

Dinci ve milliyetçiler bunu anlayamadıkları için kendilerini kısıtlayanın Cumhuriyet olduğu yanılgısına düşüyorlar veya düşürülüyorlar.

Cumhuriyetin bir kesime ait olmadığını tüm toplum için var olduğunu bir türlü idrak edemiyorlar.

Ona sahip çıkmak yerine ona zarar vermeyi yeğliyorlar ve zarar vereni de alkışlıyorlar.

Oysa Cumhuriyet toplumun namusudur, ona atılan her taş toplumun her bireyine olumsuz yansıyacaktır.

 

Burada bir yanılgıdan daha bahsetmekte yarar var.

Türkiye Cumhuriyetini bugüne kadar yönetenlerin Atatürkçü olduğu ve Cumhuriyetin de onların yönettiği gibi bir sistem olduğu zanediliyor.

Gerçekte ise bugüne kadar Cumhuriyet Atatürk'ün Cumhuriyeti gibi yönetilmemiş ve yönetenler de ona sadık kalmamıştır.

 

Özetle çoğumuzun zanettiği gibi Cumhuriyet sadece bir kesim için kurulmamıştır.

Yine bazılarımızın zanettiği gibi Cumhuriyette kapitalizm ayrık otu değil, bizzat olmazsa olmazıdır.

Ne demiştik, Cumhuriyeti getiren koşullardır o bir çatışma sistemidir.

Çatışma gelişmenin temelidir, evrim sürecinin bir parçasıdır, başka sistemlerde bu denli çatışma şansı yoktur.

Bugün elimizdeki Cumhuriyet sürecini tamamlamadan yıkılsa dahi daha sonra yine ona muhtaç kalınacaktır.

 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Dinci ve bir hayli olmak kaydıyla milliyetçilerin cumhuriyete dair bir şeyleri idrak edemedikleri falan yok. Mesele onların cumhuriyet istemiyor olması. Onlar, monarşi falan istiyor. Evet, falan, bazısı monarşi, bazısı başka şeylerki, cumhuriyette buna dahil. Onların genelde cumhuriyetle kavgası, laiklik mevzusuna dair. 

 

Bu kavga da, cumhuriyet öncesine dayanıyor. Tarikat şeyhlerinin, özerklik istemelerinin bir uzantısı bu. 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Cumhuriyet nedir?

 

Bölüm-3-

----------------------------

 

Bazen konunun daha iyi anlaşılması için başta yazılması gereken sonraya bırakılır.

Cumhuriyet nedir? konumuzun üçüncü bölümü de bu anlamı ifade eden bir bölümdür.

 

Türkiye Cumhuriyeti onu oluşturan koşullar nedeniyle Fransız devriminin ilkine göre bir yandan daha avantajlıdır bir yandan da daha şansızdır.

Cumhuriyetin kurulduğu 1923'lerde onu oluşturacak alt yapısı hazırdı.

Avrupa'da sanayi devrimi toprağa bağımlılığa ve dolayısıyla feodaliteye yüz yıl önce son vermiş, varlığını tüm dünyaya hissettirmişti.

Çırçır fabrikalarıyla başlayan bu devrim kapitalizmin büyümesine ve daha güçlenmesine neden olmakla birlikte toplum lehinde müthiş bir gelişme göstermekteydi.

Artık krallar, kiliseler sadece bir figür olarak kalmış, kentleşme zorunlu hale gelmiş, toplumsal alanlar oluşmuştu.

Toplumsal alanlar halkın ücretli çalışması, kendi için sanat yapması, sosyal hak araması gibi daha bir çok olanaklar içeriyordu.

Tabi Cumhuriyetin yapısı itibariyle bu olanakları kimse vermiyordu ama böyle bir imkanı da en üst düzeyde üzerinde taşıyordu.

Zira Fransız devriminde böyle bir alt yapı yoktu, krallık yok edilmiş, kiliseler etkisizleştirilmişti, bu bir ilkti, lakin yönetim sorunu yaşanmıştı.

Robespierre gibi devrim önderleri ne yapacakları hakkında yeterli bir fikire sahip değillerdi. Çünkü ilk defa avukat, doktor, yazar ve zanaatkarlardan kurulu konsey bir ülkeyi yönetmekle başbaşa kalmıştı. Aynı zamanda ülke genelinde muhalifler oluşmuş ve Avusturya, İngiltere tarafından kuşatılmıştı. Çareyi Erdemli Terör dedikleri ve Robespierre'nin kendi sonunu da getiren karşıtları giyotin altına yatırmakta bulmuştu.

Türkiye Cumhuriyeti sanayileşmenin getirdiği olanakları kendine taşıması bakımından oldukça şanslıydı.

 

Türkiye Cumhuriyeti iç düşmanla boğuşmuş olsa da daha ziyade dış düşmana karşı zaferin bir eseriydi.

Fransız Cumhuriyeti ise iç düşmana karşı bir zafer özelliği taşıyordu.

Bu yüzden Fransız Cumhuriyeti toplum nezdinde taraftar bulması normaldi, çünkü devrimi de aynı toplum saraya karşı yapmıştı.

Türkiye'de ise saraya karşı toplum nezdinde ciddi bir isyan olmamıştı, ortada daha ziyade dış düşman vardı.

Düşman işgalini ve sarayın ihanetini dahi sadece bir kaç aydın görebiliyordu.

Türkiye Cumhuriyeti bu anlamda büyük bir şanssızlığa sahiptir.

Atatürk'ün devrimleri ve aydınlanma hareketi maalesef saraya biat ile geçmiş ve yoksulluğu kader saymış halkı uyarmaya yetmedi.

 

Türkiye Cumhuriyeti Fransız Cumhuriyetine nazaran farklı ve artı bir meziyeti bulunuyor.

Başta da dediğim gibi o meziyet çatışma şansıdır.

Fransız devriminde uygulanan Erdem Terörünün aksine kendiliğinden gelişen Erdem Çatışmasına sahiptir.

İlk defa yurttaş olan toplum yurttaşlığını yaşayarak sorgulamaktadır.

Tabi bu sorgulama her zaman doğru sonucu getirmez, çünkü Cumhuriyetin çalkantılı bir sistem olduğunu belirtmiştim, ancak sorgulama hüviyetini kazanmak dahi tek başına büyük bir erdemdir.

Bu erdem gelişmenin, kalkınmanın, değişmenin ilk adımı olmasıyla önemi de tartışılamaz.

Örneğin Cumhuriyet olmasaydı komünist olamayacak veya olsam dahi anlamsız olacaktı.

Bir milliyetçi kendi liderine oy kullanamayacak veya kendisi lider olamayacaktı.

Bir dinci fabrika, banka sahibi olamayacak, saray hizmetlisi veya tebaa olarak kalacaktı.

Aynı zamanda insanlar görüş belirtemeyecek, sorgulayamayacak, canıyla, emeğiyle sarayı beslemekle yükümlü olacaktı.

 

Özetle Cumhuriyet insanların ulaşabileceği son sistem değildir ama en önemlisidir.

Eğer toplum olarak bir yere varmak istiyorsak sürecini yaşamadan ölmemelidir.

Toplum sorgulamayı, üretmeyi, yönetmeyi öğrenmemişse, ilkel zaaflardan arınmamışsa, yeterli bilinç düzeyine erişmemişse ve kendini aydınlatamamışsa Cumhuriyete sahip çıkmak zorundayız.

Çünkü evrimin onu aşacak düzeye gelmemiştir...

 

 

Link to post
Sitelerde Paylaş
19 saat önce, anibal yazdı:

Dinci ve bir hayli olmak kaydıyla milliyetçilerin cumhuriyete dair bir şeyleri idrak edemedikleri falan yok. Mesele onların cumhuriyet istemiyor olması. Onlar, monarşi falan istiyor. Evet, falan, bazısı monarşi, bazısı başka şeylerki, cumhuriyette buna dahil. Onların genelde cumhuriyetle kavgası, laiklik mevzusuna dair. 

 

Bu kavga da, cumhuriyet öncesine dayanıyor. Tarikat şeyhlerinin, özerklik istemelerinin bir uzantısı bu. 

Dincilerle milliyetçileri nasıl bir arada anabiliyorsun? Gerçek milliyetçiler Atatürkçü ve laiktir. MHP'liler ve İyi Partililer çakma milliyetçilerdir, milliyetçi görünümlü ümmetçidirler. 

Link to post
Sitelerde Paylaş
4 hours ago, Faşist Ateist said:

Dincilerle milliyetçileri nasıl bir arada anabiliyorsun? Gerçek milliyetçiler Atatürkçü ve laiktir. MHP'liler ve İyi Partililer çakma milliyetçilerdir, milliyetçi görünümlü ümmetçidirler. 

 

Milliyetçilik denen şey, bu noktada Türklük ise, ki bu gayet doğru bir tanım olur, bunu Türk - islam sentezi diyerek dincilikle birlikte yapanlar malum ortadalar. Milliyetçi olmak, dinci olmaya engel değil. 

 

 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Cumhuriyet pek de makul bir sistem değildir esasında.

Popülizme kurban gitmesi çok kolaydır. Ve maalesef, başka yönetim sistemleri mevcutken "halkın sesinin dinlendiği" propagandasıyla reklamını yapabilir ve böyle de devam eder.

O zengin siyasetçilerin fabrikası olanlarına bir teklif yapılsa... Bu fabrikayı işçilerin seçtiği biri yönetecek dense acaba kabul eder mi?

Bir konu hakkında hiçbir fikri olmayan insanlardan, bu alanda fikri olan veya olmayan insanları seçecek yetkinliğe ve bilince sahip olmasını bekliyoruz. Türkiye'de kaç kişinin ekonomi, siyaset, ideoloji hakkında bir fikri var ki, kendilerini temsilen birini seçip bu düşüncelerini ülke ölçeğinde temsil etsinler?

İşte cumhuriyet, bu yöneticilerin kim olacağını insanlara sorarmış gibi yaparak ağzına bir parmak bal çalıp kafana göre ülke yönetmektir.

Daha da kötüsü, bu sistemde başa gelmenin yegane yolu insanlara bu "seçiyormuş" hissini vermek olup, devamında da onları aptallaştırma zorunluluğudur. Bu sistemin cezasını bütün insanlık çekecek.

Alternatifler var mı? Belki de... Mümkün mü? Sanmam.

Link to post
Sitelerde Paylaş
2 hours ago, Bir Buçuk said:

Cumhuriyet pek de makul bir sistem değildir esasında.

Popülizme kurban gitmesi çok kolaydır. Ve maalesef, başka yönetim sistemleri mevcutken "halkın sesinin dinlendiği" propagandasıyla reklamını yapabilir ve böyle de devam eder.

O zengin siyasetçilerin fabrikası olanlarına bir teklif yapılsa... Bu fabrikayı işçilerin seçtiği biri yönetecek dense acaba kabul eder mi?

Bir konu hakkında hiçbir fikri olmayan insanlardan, bu alanda fikri olan veya olmayan insanları seçecek yetkinliğe ve bilince sahip olmasını bekliyoruz. Türkiye'de kaç kişinin ekonomi, siyaset, ideoloji hakkında bir fikri var ki, kendilerini temsilen birini seçip bu düşüncelerini ülke ölçeğinde temsil etsinler?

İşte cumhuriyet, bu yöneticilerin kim olacağını insanlara sorarmış gibi yaparak ağzına bir parmak bal çalıp kafana göre ülke yönetmektir.

Daha da kötüsü, bu sistemde başa gelmenin yegane yolu insanlara bu "seçiyormuş" hissini vermek olup, devamında da onları aptallaştırma zorunluluğudur. Bu sistemin cezasını bütün insanlık çekecek.

Alternatifler var mı? Belki de... Mümkün mü? Sanmam.

 

Bu cumhuriyetin tanımına ters düşen bir şey değil. 

 

Bu sorunun çözümü, aslında, meşrutiyet ve mutlakiyetle mümkündür. Şöyle ki, eğer ülkenin bir sahibi varsa, o ülkeyi , kendi malı olduğu için koruyor olacaktır. Teori böyle söyler. 

 

Tabi ki, o durumda da ortaya çıkacak istismar, beceriksizlik vs. nedeniyle gene benzer bir sürü sorun olacaktır.

 

Sonuçta, cumhuriyet veya başka bir sistem getirerek bir şeyleri daha iyi yapabilmek çok olası değildir. Bu durumda, ortaya başka bir seçenek çıkar: Liberalizm.

 

Bu pek beğenilmez falan. Fakat, devletin insanın işine olabildiğince karışmadığı, karışamadığı bir sistem, en az sorunlu olacak olan sistemdir. 

 

Velakin, o sistemde bir şekilde elbette istismar edilecektir. Sorun sistemlerde değil, insanlardadır, bu hep unutulur. 

Link to post
Sitelerde Paylaş
47 dakika önce, anibal yazdı:

Sorun sistemlerde değil, insanlardadır, bu hep unutulur.

 

İşte hep bunu anlatmaya çalışıyorum.

 

Cumhuriyet nedir?

 

Bölüm -4-

---------------------------------------------

 

Sorun insanlarda olduğu için bu sorunun çok uzun vadeli de olsa ancak Cumhuriyette çözüm olacağını düşünüyorum.

İnsanlar Cumhuriyetten daha ileri bir sisteme geçecek kadar gelişmemiş, en azından yüzde doksanı için böyle.

Sorun gelişmekse ki, gelişmektir, bunu sağlayacak olan çatışma ve süreci en yoğun biçimde yaşamaktır.

Gelişmenin önünde bir sürü önemli engeller bulunuyor, elbette din bunun başında geliyor.

Ancak insanlarda bulunan kişisel zaaflar, bencillik, fırsatçılık gibi özellikler toplumsalcılık çıkarına evrilmediği müddetçe Cumhuriyet zaruridir.

 

Her sistemde kendine göre tutsaklık vardır, özgürlük sınırsız değildir.

İşte Cumhuriyetin önemi ve özelliği de burada kendisini gösteriyor.

Cumhuriyet daha ziyade kapitalist sistemdir, kapitalizmin baskı ve sömürüsü elbette onaylanmaz ancak onun itici bir rol üstlendiği gerçeğini de görmek zorundayız.

Eğer insanlığın bahsettiğim zaafları aşmasını istiyorsak itici güç olmadan mümkün olamayacağı anlaşılmalıdır.

Bu anlamda salt kapitalizmi yıkmak hiç bir anlam taşımıyor, aksine kapitalizm kendi sürecini yaşamak zorunda.

 

Fransız devrimi kralı, kralcılığı ve kilise hakimiyetini yok eden dünyada ilk toplumsal harekettir.

Diğer Avrupa devletleri ve İngiltere ilk defa karşılaştıkları bu toplumsal hareketin kendilerine de sıçrayacağı endişesiyle savaş da dahil çeşitli önlemler almışlardı.

Ancak geçen yüzyıllar içerisinde bu endişelerin yersiz olduğu görüldü.

Fransa'da devrimler, Cumhuriyetler ve diktatörlükler birbirini izledi.

Bir komutan olan Napolyon kendi diktatörlüğünü kurdu, daha sonra yıkıldı.

Cumhuriyetler kuruldu, yıkıldı, tekrar tekrar kuruldu.

Diğer Avrupa ülkeleri de benzer süreçleri yaşadı.

ABD bir bağımsızlık savaşı verdi hem de bugün kendisi gibi olan İngiltere'ye karşı.

Anlaşılacağı gibi sistemler, olaylar kendi sürecini yaşamadan ölmezler.

 

Ancak bu demek değildir ki, oturup kendi sürecini tamamlasın, onu bekleyelim anlamına gelmemeli.

Zaten isteseniz de oturup bekleyemezsiniz, etki-tepki diye bir gerçek var.

Bu yüzden Cumhuriyet etki-tepkinin en yoğun olduğu, ayrık otlarının ayıklandığı, bir sonraki sistemin alt yapısını oluşturduğu için önemlidir.

Bir sonraki sistem komünist literatüre göre sosyalizmdir, lakin sosyalizm gelse dahi eğer Cumhuriyet ömrünü tamamlamamışsa kendiliğinden geri Cumhuriyete dönülecektir.

Bu da başta dediğim gibi insanla ve koşullarla alakalıdır.

Ya insan gelişecek Cumhuriyete ihtiyaç kalmayacak ya da Cumhuriyet etrafında dönüp dolaşacaktır...

 

Link to post
Sitelerde Paylaş
47 minutes ago, bilgivehis said:

Sorun insanlarda olduğu için bu sorunun çok uzun vadeli de olsa ancak Cumhuriyette çözüm olacağını düşünüyorum.

 

Bu biraz yanlış bir çıkarım gibi görünüyor. Zira tarih tekerrürden ibarettir ve o tarih bize bunun böyle olamadığını göstermektedir. 

 

Bunun çözümü, eğer bir ütopya olarak yazmak istersek, yönetim denen bir şeyin olmadığı bir dünya olurdu. Yani herkesin, kendi kendini yönettiği bir dünya. Herkesin, başkasına karşı kendini savunabileceği güce sahip olduğu bir dünya. Yöneticisiz, kimsenin kimseye karışmadığı. İnsanların üretmek zorunda olmadığı. Ülkelerin, sınırların falan olmadığı.

 

Bu açıdan, günümüze kadar sürüp gelmiş bir takım topluluklarda, bu yaklaşımın işe yaradığı da görünüyor. 

 

Bu aslen tam bir ütopya değil. Şöyle ki, teknoloji bizi bu noktaya getirebilir, ki şu an gidişatta o yönde. 

Link to post
Sitelerde Paylaş
On 23.02.2019 at 14:10, Bir Buçuk yazdı:

Cumhuriyet pek de makul bir sistem değildir esasında.

Popülizme kurban gitmesi çok kolaydır. Ve maalesef, başka yönetim sistemleri mevcutken "halkın sesinin dinlendiği" propagandasıyla reklamını yapabilir ve böyle de devam eder.

O zengin siyasetçilerin fabrikası olanlarına bir teklif yapılsa... Bu fabrikayı işçilerin seçtiği biri yönetecek dense acaba kabul eder mi?

Bir konu hakkında hiçbir fikri olmayan insanlardan, bu alanda fikri olan veya olmayan insanları seçecek yetkinliğe ve bilince sahip olmasını bekliyoruz. Türkiye'de kaç kişinin ekonomi, siyaset, ideoloji hakkında bir fikri var ki, kendilerini temsilen birini seçip bu düşüncelerini ülke ölçeğinde temsil etsinler?

İşte cumhuriyet, bu yöneticilerin kim olacağını insanlara sorarmış gibi yaparak ağzına bir parmak bal çalıp kafana göre ülke yönetmektir.

Daha da kötüsü, bu sistemde başa gelmenin yegane yolu insanlara bu "seçiyormuş" hissini vermek olup, devamında da onları aptallaştırma zorunluluğudur. Bu sistemin cezasını bütün insanlık çekecek.

Alternatifler var mı? Belki de... Mümkün mü? Sanmam.

 

Sevgili Bir Buçuk, görüşün yanlış değil, elbette doğrudur, ancak Cumhuriyetin olumlu tarafına dikkat çekmek istiyoruz.

Bunun da nedeni, Cumhuriyet yaşanmadan bir başka sisteme geçmenin yanlış ve boşa zaman kaybı olduğunun anlaşılması gerektiğidir. 

Dinler de dahil her sistem veya her anlayış yaşanmalı ve kendi sürecini tamamlamalıdır.

Cumhuriyet ise her anlayışın, her kesimin ve her çıkarın merkezi konumundadır, bütün çatışmaları bünyesinde barındırma özelliğine sahiptir.

Örneğin kendim komünist olduğum halde bugün komünizmin gelmesini istemem, çünkü o aşamaya gelinmemiştir.

Dünya daha dinlerden, ırkçılıktan ve diğer ilkel zaaflardan arınmamıştır.

Bu zaaflar yaşanmadan ve ömrünü tamamlamadan Cumhuriyet dışındaki sistemler intihardır.

 

Bugün her kesim ve her anlayışın çatışma ortamı bulması öyle küçümsenecek bir gelişme değildir.

Daha dün insanlar köle, tebaa ve ümmetçiliğin boyunduruğu altındayken, bugün sorgulayabiliyorlar, kendi düşüncelerini bir şekilde paylaşabiliyor veya yaşayabiliyorlar.

Aynısı sömürücüler için de geçerli, sistemi kendi leyhlerine çevirebiliyorlar.

Sonuçta Cumhuriyet bir çatışma ortamıdır, her yana dönebilir, ağırlık bir tarafa kayabilir ama çatışma fırsatını da beraberinde taşır.

İnsanların gelişmesi ve çıkarların çatışması için başka sistemde böyle bir imkan bulamazsınız.

Kısaca dünya hangi sisteme evrilirse evrilsin bunun yolu Cumhuriyetten geçer, Cumhuriyet yaşanmadan Homo Sapienslerin olumlu anlamda ilerlemesi mümkün değildir.

Yüz yıl önce bu gerçeği gören ve uygulayan Atatürk'e selam olsun.

 

 

Link to post
Sitelerde Paylaş

Bekir Coşkun'un bu kinayeli yazısı Cumhuriyeti çok iyi anlatan bir örnek.

 

Eşek kurtarma projesi…

 

Eşek kör kuyuya düştü…
Köylüler toplandılar, muhtar aşağı seslendi:
“Biz niye düşmüyoruz… Nereye gittiğini bileceksin… Ne işin var orada?..”
Eşek “Eşekliğimden” dedi…
Domates, patlıcan kuyruğundan dönen vatandaşlar “Nasıl yaptın o eşekliği” diye sordular… Eşek iç çekti:
“Önümüzü görmedik, yanlış yere gittik, karanlığa bastık…”

Eşeği kurtarmaya karar verdiler…
Ama düşmek kolaydır da çıkmak her zaman zordur kör kuyulardan…
Herkes bir şey söyledi:
Kimisi “Eğitim” dedi…
Kimisi “Çıkartalım ama bu yine düşer… Bırakalım aklı başına gelsin” dedi…
Kimisi “Ona iyi bir noktada olduğunu söyleyelim, biz inandığımıza göre o da inanır, öyle kör kuyuda bekler” dedi…

Sonunda kuyunun başındakiler eşeği kurtarmanın zor olduğunu düşündüler… Eşekten vazgeçip üzerine toprak atarak kuyuyu doldurmaya karar verdiler…
Kararlarını eşeğe bildirdiler…
Eşek sordu:
“Hani beni kurtaracak çılgın proje yok mu?..”
Kurtarma yanlıları da “Bu eşeklikten vazgeçmeyecek” diyerek kuyunun doldurulmasına katıldılar…
Küreklerle toprak doldurmaya koyuldular…

O zaman derinlerden gelen bir ses “Diren” dedi…
Her toprak geldikçe eşek o sesin dediğini yaptı, silkindi, tepindi, direndi… Toprak ayaklarının altında biriktikçe bu yükseldi…
Ve kuyu dolduğunda eşek düze çıkmıştı…

Biz bir tek eşeğe mal ettik ama…
Bu hikaye aslında üzerine gelen felaketi silkeleyip atamayan, razı olan, katlanan ve tepki göstermeyen tüm eşekler içindir…
Evet…
Direneceksin…
Diren…

Link to post
Sitelerde Paylaş
Bir saat önce, bilgivehis yazdı:

Bekir Coşkun'un bu kinayeli yazısı Cumhuriyeti çok iyi anlatan bir örnek.

 

Eşek kurtarma projesi…

 

Eşek kör kuyuya düştü…
Köylüler toplandılar, muhtar aşağı seslendi:
“Biz niye düşmüyoruz… Nereye gittiğini bileceksin… Ne işin var orada?..”
Eşek “Eşekliğimden” dedi…
Domates, patlıcan kuyruğundan dönen vatandaşlar “Nasıl yaptın o eşekliği” diye sordular… Eşek iç çekti:
“Önümüzü görmedik, yanlış yere gittik, karanlığa bastık…”

Eşeği kurtarmaya karar verdiler…
Ama düşmek kolaydır da çıkmak her zaman zordur kör kuyulardan…
Herkes bir şey söyledi:
Kimisi “Eğitim” dedi…
Kimisi “Çıkartalım ama bu yine düşer… Bırakalım aklı başına gelsin” dedi…
Kimisi “Ona iyi bir noktada olduğunu söyleyelim, biz inandığımıza göre o da inanır, öyle kör kuyuda bekler” dedi…

Sonunda kuyunun başındakiler eşeği kurtarmanın zor olduğunu düşündüler… Eşekten vazgeçip üzerine toprak atarak kuyuyu doldurmaya karar verdiler…
Kararlarını eşeğe bildirdiler…
Eşek sordu:
“Hani beni kurtaracak çılgın proje yok mu?..”
Kurtarma yanlıları da “Bu eşeklikten vazgeçmeyecek” diyerek kuyunun doldurulmasına katıldılar…
Küreklerle toprak doldurmaya koyuldular…

O zaman derinlerden gelen bir ses “Diren” dedi…
Her toprak geldikçe eşek o sesin dediğini yaptı, silkindi, tepindi, direndi… Toprak ayaklarının altında biriktikçe bu yükseldi…
Ve kuyu dolduğunda eşek düze çıkmıştı…

Biz bir tek eşeğe mal ettik ama…
Bu hikaye aslında üzerine gelen felaketi silkeleyip atamayan, razı olan, katlanan ve tepki göstermeyen tüm eşekler içindir…
Evet…
Direneceksin…
Diren…

 

Bu harika bir yazı.Teşekkürler.

Link to post
Sitelerde Paylaş
  • 4 months later...

Günümüzde uygulanan cumhuriyetin kusurları.

Doğrudan demokrasi değil temsili demokrasidir.

Seçilenlerin kral gibi dokunulmazlıkları vardır.

Seçenler  yönetim sorunlarının çözümlerinde düşüncelerini beyan edemiyorlar.Seçtikleri  kişiye bırakıyorlar.

Takım tutar gibi parti tutuyorlar.partinin ideolojisi umurlarında değil.:)

 

 

 

Link to post
Sitelerde Paylaş
2 saat önce, uygur yazdı:

Günümüzde uygulanan cumhuriyetin kusurları.

Doğrudan demokrasi değil temsili demokrasidir.

Seçilenlerin kral gibi dokunulmazlıkları vardır.

Seçenler  yönetim sorunlarının çözümlerinde düşüncelerini beyan edemiyorlar.Seçtikleri  kişiye bırakıyorlar.

Takım tutar gibi parti tutuyorlar.partinin ideolojisi umurlarında değil.:)

 

 

 

 

Şimdi burada hem adaletsizliği hem de bilerek veya bilmeyerek asıl sorunun bam teline değinmişsin.

Bu iyi bir şey.

Fakat nedense çözümün ne olduğu hakkında fikir belirtmemişsin.

Bu da muğlak bir şey.

 

Oysa çözümün ne olduğunu sayfalarca anlattık.

Çözüm, boyun bükmek, kader saymak değildir, mücadele etmektir.

Yani birileri beni beceriyor demeyle çözüm olmaz.

Cumhuriyet sana mücadele imkanı tanıyor.

Diyor ki, "Adaletsizlik varsa bu ülkenin savcıları, polisi var demeyeceksin, içeri atılmaktan, linç edilmekten çekinmeyeceksin, adaletsizlik varsa müdahale edeceksin".

İşte bak sen de diyorsun, ideoloji umurlarında değil.

Ee, halk böyle sürü olursa bu halka yağlı kazık az bile.

 

Link to post
Sitelerde Paylaş
12 dakika önce, bilgivehis yazdı:

 

Şimdi burada hem adaletsizliği hem de bilerek veya bilmeyerek asıl sorunun bam teline değinmişsin.

Bu iyi bir şey.

Fakat nedense çözümün ne olduğu hakkında fikir belirtmemişsin.

Bu da muğlak bir şey.

 

Oysa çözümün ne olduğunu sayfalarca anlattık.

Çözüm, boyun bükmek, kader saymak değildir, mücadele etmektir.

Yani birileri beni beceriyor demeyle çözüm olmaz.

Cumhuriyet sana mücadele imkanı tanıyor.

Diyor ki, "Adaletsizlik varsa bu ülkenin savcıları, polisi var demeyeceksin, içeri atılmaktan, linç edilmekten çekinmeyeceksin, adaletsizlik varsa müdahale edeceksin".

İşte bak sen de diyorsun, ideoloji umurlarında değil.

Ee, halk böyle sürü olursa bu halka yağlı kazık az bile.

 

 

Beğenmediğimiz yöneticileri   yandaşlarını korumalarını  öldürelim mi?Bunu mu demek istiyorsun?:)

Ölmezsen o nefret ettiğin yöneticilerden biri olursun.Ölürsen niyazi olursun.

Fransız devrimi birşey kazandırmadı mesela.Kraldan kurtuldun  yerine sermaye sahiplerini getirdin.

Lenin özel şirketleri yağmaladı iktidara gelince NEP politikası ile özel şirketlere izin verdi.

Polpot kafataslarından kuleler yaptı.

Küba kuzey korede babadan oğula geçen iktidarlar geldi.

Amerika gibi devletleri örnek vermiyorum onların ideolojisi  güçlü olan kazansın üzerine kurulu.

 

 

 

Link to post
Sitelerde Paylaş
1 dakika önce, uygur yazdı:

Amerika gibi devletleri örnek vermiyorum onların ideolojisi  güçlü olan kazansın üzerine kurulu.

 

Ee, Cumhuriyet işte budur, güçlü olan kazanacak.

Bu ülkedeki Cumhuriyeti herhalde gökten zembille inmiş ilahi bir sistem mi zanediyorsun, elbette Türkiye Cumhuriyetinde de güçlü olan kazanır.

Bak iyi anla, Atatürk diyor ki, "Ey halk, sen bütün güçlerin üstündesin, gücünün farkına var ve hakkını koru" diyor.

Sistem temelde ABD ile aynıdır, aradaki tek fark, oranın halkı kazanmayı başarmış, buranın halkı din ve araplaşma yüzünden becerilmeyi bir türlü bırakamıyor.

Link to post
Sitelerde Paylaş
2 dakika önce, bilgivehis yazdı:

 

Ee, Cumhuriyet işte budur, güçlü olan kazanacak.

Bu ülkedeki Cumhuriyeti herhalde gökten zembille inmiş ilahi bir sistem mi zanediyorsun, elbette Türkiye Cumhuriyetinde de güçlü olan kazanır.

Bak iyi anla, Atatürk diyor ki, "Ey halk, sen bütün güçlerin üstündesin, gücünün farkına var ve hakkını koru" diyor.

Sistem temelde ABD ile aynıdır, aradaki tek fark, oranın halkı kazanmayı başarmış, buranın halkı din ve araplaşma yüzünden becerilmeyi bir türlü bırakamıyor.

amerika halkı kazanmış değil ki?amerikada ki sistemi beğenmeye mi başladın?:)

Atatürk hakkını korumaya kalkanlarıda öldürdü.Gene attıracaksın beni.

tarihinde uygur tarafından düzenlendi
Link to post
Sitelerde Paylaş
  • Konuyu Görüntüleyenler   0 kullanıcı

    Sayfayı görüntüleyen kayıtlı kullanıcı bulunmuyor.

×
×
  • Yeni Oluştur...