Ünlü ateist felsefeci Antony Flew'in Tanrıya inanma süreci

[malta erigi 0]

Bakalım işgal edilenlerin tarihi ne diyor bu yüksek medeniyet ile ilgili:

 

The Myth of the Andalusian Paradise: Muslims, Christians, and Jews Under Islamic Rule in Medieval Spain, by Dario Fernandez-Morera (ISI Books, 336pp, $59.95 hardback)

There is a widely held belief that in Spain, during the European Middle Ages, Islam, Christianity and Judaism co-existed peacefully and fruitfully under a tolerant and enlightened Islamic hegemony. Dario Fernandez-Morera, associate professor of Spanish and Portuguese at Northwestern University in the US, with a PhD from Harvard, has written a stunning book that upends this myth.

The myth itself has been a comforting and even inspiring story that has underpinned the so-called Toledo Principles regarding religious tolerance in our time. It has buttressed the belief that Islam was a higher civilisation than that of medieval Europe in the eighth to 12th centuries and that the destruction of this enlightened and sophisticated Andalusia should be lamented.

 

The great Spanish poet Federico Garcia Lorca, a century ago, saw it that way. US President Barack Obama and The Economist magazine have both very recently cited Muslim Andalusia as evidence that Islam has been a religion of peace and tolerance. In short, the myth of Andalusia has been a beacon of hope for working with Islam in today’s world with a common commitment to civilised norms.

This vision was spelled out in Maria Rosa Menocal’s The Ornament of the World: How Muslims, Jews and Christians Created a Culture of Tolerance in Medieval Spain(2002) and reinforced by David Levering Lewis’s God’s Crucible: Islam and the Making of Europe, 570-1215 (2008). But it has deep roots. Edward Gibbon, in his famous 18th-century history of the decline and fall of the Roman Empire, wrote in glowing terms of the 10th-century Umayyad caliphate in Spain as a beacon of enlightenment, learning and urban living, at a time when Europe was plunged in bigotry, ignorance and poverty.

As someone who has long taken this vision for granted, it came as a considerable shock to me to discover that the conventional wisdom is quite unfounded. In The Myth of the Andalusian Paradise, Fernandez-Morera systematically refutes the beguiling fable. The picture he draws is starkly different from the conventional one, troubling in what it reveals and compelling in its arguments.

 

If we are to satisfactorily resolve current disputes about Islamophobia and the future of Islam as a world religion, this book is required reading. International reviewers have greeted it as a desperately needed corrective to delusion and propaganda. That will invite pushback from those who either remain committed to the myth or believe it is too important a beacon to allow it to be extinguished.

However, Fernandez-Morera argues trenchantly that we must shake off the sense of the superiority of Islam to medieval European culture. He makes the point, for example, that, given Islam’s antipathy to graphic art and music, had Europe been Islamised in the 8th century, we would never have had Gregorian chant, orchestral music or opera. No Bach, Mozart, Beethoven or Verdi. No Caravaggio, Michelangelo or Titian. Ponder that, at least as a thought experiment.

He shows that the Muslim invaders of Spain in the 8th century did not arrive as a higher civilisation conquering Visigothic barbarians. They arrived as barbarians intruding on a strongly Romanised, Catholic and materially sophisticated culture. As other scholarship has shown, the Arabs in the 7th and 8th centuries were barbarian invaders every bit as much as the Germans or Bulgars in Europe. They plundered, enslaved and sacked from the Middle East across North Africa and eastwards to Central Asia and India. As the great Muslim historian Ibn Khaldun would put it in the 14th century, war in the name of religion was integral to Islam.

Secondly, Fernandez-Morera argues that Islam was not the vehicle through which classical Greek learning was preserved, as is so often claimed. It was chiefly Constantinople that archived and protected the patrimony of Greek antiquity, philosophical, medical and mathematical. The Arabs acquired all this through Greek Christian scholars translating the classics for them. Greeks from the east and Christians in the west later revived such learning for themselves. Meanwhile, the rise of Islam had disrupted the flow of trade and ideas between the Greek east and the Latin west, thus harming rather than fertilising European civilisation.

Even these background theses will strike many readers as controversial, but they are only the beginning. The real thrust of Fernandez-Morera’s critique of the myth of Andalusia is that Islam in Spain, far from setting a high bar of tolerance, was characterised by plunder, domination, the harsh application of sharia law, the persecution of Christians or Jews who openly avowed their non-Muslim beliefs, and the violent suppression of ‘‘heresies’’ and apostasy within the Muslim community.

He also points out that the Christian and Jewish communities tended towards dogmatism, enclosure against the other religions and the fierce persecution of both heretics and apostates. Andalusia has been extolled as a convivencia, he remarks, but in reality it was what he dubs a precaria co-existencia between the three monotheistic religions that eventually dis­integrated.

Chapter four, The Myth of Umayyad Tolerance: Inquisitions, Beheadings, Impalings and Crucifixions, and chapter five, Women in Islamic Spain: Female Circumcision, Stoning, Veils and Sexual Slavery, reveal what has been airbrushed from history. The Moroccan Muslim feminist Fatema Mernissi and others have laboured to argue that the sexual slaves in Andalusian harems were somehow ‘‘free’’ women. Fernandez-Morera draws attention to the considerably greater freedom of women in Christian Spain, by contrast, in terms of everyday outdoor work and access to political power.

The myth of Andalusia has been based on neglect of primary sources and selective adulation of worldly Muslim rulers, as if they were representative of the clerical ulema and Muslim masses. In fact, as Fernandez-Morera shows, both mullahs and masses tended to bigotry and anti-Semitism. There were anti-Semitic pogroms every bit as violent and irrational as those in Christian Europe. And many Christians were expelled from Muslim Spain.

Among the many shocks to my settled beliefs in reading this book was learning of the atrocities committed, publicly and privately, by Muslim rulers I had long seen as models of enlightened despotism, notably Abd al-Rahman I (731-788) and his descendant two centuries later Abd al-Rahman III. Both committed abhorrent deeds of torture and murder.

Far more shocking is Fernandez-Morera’s documentation of the harsh sharia law in Spain under the Maliki school of Islamic jurisprudence, something endorsed even by the celebrated 12th-century philosopher from Cordoba, Averroes (Ibn Rushd). It was neither pluralist nor ‘‘secular’’. It offers no model at all for what we might want or do now in civil society.

I learned things reading this book that I wish were not true, but the documentation is voluminous and compelling. There are occasional errors of fact and some surprising omissions — no discussion, for example, of the great library of Cordoba or of its other public amenities in the 10 century — but the overall impact is profound. His book will surely run into hostility, but Fernandez-Morera is a formidable scholar.

The classic works of Patricia Crone or John Wansbrough on the origins of Islam are the best comparison with what Fernandez-Morera has achieved. They demonstrated that the Koran as a canonical text dates from long after the traditional death of Mohammed and the hadiths (sayings attributed to Mohammed) were overwhelmingly just made up by storytellers long after he was gone.

In Meccan Trade and the Rise of Islam, Crone argued that the traditional story of Mecca as a great spice-trading centre where Mohammed founded Islam from whole cloth (‘‘revelations’’) does not stand up to scrutiny. The actual history of early Islam and the traditional religious ­account of it diverge radically. Yet this extraordinary finding has never sunk in. It is, understandably, resisted strenuously by Muslim believers and an academic establishment that makes a living out of writing about that traditional story.

Meccan Trade and the Rise of Islam and books like it are vital works. The Myth of the Andalusian Paradise is one of these books. Rather than accepting conventional or politically correct views about either Islamic Spain or the rise of Islam ‘‘in the full light of history’’, read these probing works of historical scholarship.

We do need the ‘‘cultural secularism’’ that Menocal and others think they can point to in Muslim Andalusia. We do need to find a way for those who still adhere to the old religions to live in reasonable harmony. We should want a tolerant, cosmopolitan order here and abroad. What we cannot do any longer is take Muslim rule in Spain as our model for accomplishing that laudable goal. We need to invent something new. There is no Andalusian golden age to emulate.

[Abdülmalik 0]

Eleştiri kültürünün olmadığı, doğmatikliğin en önemli kriter olduğu yerde medeniyet ve kültürden bahsedilemez.

Medeniyet ilk önce insana saygı ile başlar.

Arap kültüründe insana saygı var mı?

Sırf farklı inançtan olduğu için köleleştirilen, seks işçisi yapılan, kişinin hayatını vereceği haraca bağlayan, aynı inançtaki kadınları dahi horlayan, en ufak eleştiriyi radikal biçimde yok eden, üretim değil yağma ve talanı destekleyen bir toplum medeni değil barbardır.

Arap toplumu bu yüzden barbar bir toplumdur.

[nogodbutAllah 0]

On 06.04.2019 at 15:55, karamsarhuman yazdı:

sonsuzluk kavramı algımızda oluşan bir kavramdır, dolayıslede tanrı ve sonsuzluk kavramını aynı alan içinde kullanırsak, mantık 

 hatası yapmış oluruz.

sonsuzluk kavranı yerine algı ötemizin dışında varolan sonsuzluk kavramınıvarden dersek , taşlar yerine oturmaya başlar.

 

ayrıca eko düzene ve ekolıjık sisteme baktığımızda, kutsal olan herhangi bir sistem görünmüyor,,

 

örnegin  sırtlanların avlarını canlı canlı yemesi, iy ibirşeymidir? kutsal birşeymidir?

 

değildir tabiki,,bu yüzden diyoruzya akli dengesi yerinde olanlar inançsiz kişilerdir. örnekler sayısız biçimde çogaltılabilr. 

Kur'anı Kerimde 

6:103:"لَا تُدْرِكُهُ الْاَبْصَارُۘ وَهُوَ يُدْرِكُ الْاَبْصَارَۚ وَهُوَ اللَّط۪يفُ الْخَب۪يرُ"

Gözler O’nu idrak edemez ama O, gözleri idrak eder.”[187] O, en gizli şeyleri bilendir, (her şeyden) hakkıyla haberdar olandır.

 

burda idrak kelimesi d-r-k kökündendir esasen bir şeyin en dip kısmı en derin kısmı demektir.misal kuyunun en dibine bir şey indirip  geri çekip ıslaklık varsa kova da su geldi ise

su var demektir bir nevi idrak etmek demektir

ancak diğer manası ise anlamak kavramak ihata etmek demektir.

 

misal bir   ağaç resmi çok büyütülürse  sadece bir daldaki yaprağın bir kısmının ne bileyim mikroskobik  hali gösterilse  kimse bir şey anlamaz

veya soğan zarı duvar tuğlaları gibi görülür

 

demek ki çok büyütüldüğünde göz onu ihata etemez  ve ne olduğunu idrak edemez ancak adım adım küçütülürse önce yaprak olduğu sonra dal sonra ağaç görünür yani ihata edilir

 

veya çok küçültülürse de anlaşılmaz  adım adım büyütülür yine gözün ihata sahasına gelir idrak edilir.

 

demek gözümüz çok büyük veya çok küçük şeyleri ihata edip idrak edemiyor

ancak kendi ihata sahasına gelirse anlayabilir

 

biz türkiye haritasını veya dünya haritasını ihata ettiğimiz için  yani o büyük şeyler küçültülüp idrak görüş sahamıza indiği için türkiyenin şeklini veya akdenizin veya van gölünün şeklini idrak edebiliriz ancak akdeniz gemi ile çıksan o kocaman denizi ihata edemediğin  den dolayı şekli tasavuruna tahayyülüne sığmaz görünmez.

 

Allahın tüm sıfatları sonsuzdur daha sınırlı büyükler idrak edilmez ken sonsuz nasıl idrak edilir

 

idrak kök manasında peşpeşe hızlıca gelen yağmur damlalarıdır

yani aralarında az açıklık var iken damla olduğu idrak olunur

ancak çok hızlı yağsa veya damlalar çok hızlı aksa artık ip gibi akan bir su olur damla idrak edilmez.

 

çok hızlı vea çok yavaş şeylerde idrak edilemez

 

misal saniye idrak edilir hızlıdır ama dakika saat yavaş olduğu için idrak edilmez.

 

sonsuzun zatı anlaşılmaz ancak kavram olarak bir nevi harita gibi küçültüldüğünde mahiyeti bir nevi anlaşılır

 

yani akdenizi haritada şeklini görürsün veya dünya küresi idrak edilir bu mahiyettir

ancak dünyanın bizzati kendi gerçek büyüklüğünde anlaşılmaz zira o zattır

ya çok uzaklaşıp içinden çıkıp belli mesafede görmen lazım ki buda dünyadan ayrılma bir nevi onu üsten kuşatma demektir

 

Ancak Allah ilmi varlığı sonsuz sıfatları ile her şeyi kuşatmış

onu kuşatan bir şey yok ki idrak edilsin

 

yani latif bir nevi hava gibi

senin içine dışına ciğerine nüfuz etmiş hani seni kuşatmış veya deniz gibi seni su ile sarmış sen onu idrak edemezsin

 

 

 

[nogodbutAllah 0]

6:103:"لَا تُدْرِكُهُ الْاَبْصَارُۘ وَهُوَ يُدْرِكُ الْاَبْصَارَۚ وَهُوَ اللَّط۪يفُ الْخَب۪يرُ"

"Gözler O’nu idrak edemez ama O, gözleri idrak eder.”[187] O, en gizli şeyleri bilendir, (her şeyden) hakkıyla haberdar olandır."

 

burda  basar kelimesi geçer ancak göz diye tercüme edilmiş mealde.

 

oysa arapçada basar sadece maddi görme değildir

manevi görme kalben görme adeta idrak etme anlama basiret manasında kullanılmaktadır

yani içten görme manevi görüş ufuk demektir.

 

misal ne basiretli dendiğinde maddi gözlerin keskin görüşü değilde

daha çok aklı kalbi sezgisi ile önceden sezme idrak etme hissetme görme manasındadır

bir nevi ilerigörüşlü uzak görüşlüde denilebilir:)

türkçe de biraz anlam kayıyor.

 

tdk :

 

uzak görüşlü     sf. Uzak görüş sahibi olan (kimse).  Güncel Türkçe Sözlük  diye çevirmiş   yani diyeceğim odur ki mealden Kur'anı okuyup ahanda hata yakaladım demeyin gerçekte  o kadar kolay değil:)

 

[Frankton 0]

On 10.04.2019 at 15:23, Frankton yazdı:

Çalışmayan link düzeltildi, buradan pdf olarak indirebilirsiniz:

 

https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://dergipark.gov.tr/download/article-file/564797&ved=2ahUKEwja5tzQwcXhAhXhwcQBHdjdCJ0QFjABegQIBxAH&usg=AOvVaw0IhaEVnr5JZXnVENUAdeyc

 

@nogodbutAllah, Antony Flew'e yapılan düşünsel eleştiriyi okudun mu?

[nogodbutAllah 0]

Bir saat önce, Frankton yazdı:

 

@nogodbutAllah, Antony Flew'e yapılan düşünsel eleştiriyi okudun mu?

sonuç kısmına baktım subjektif yorum demekte

ancak iman zaten subjektiftir. yani bizzat kişi kendisinde yaşar

misal hasta doktora gitse ne bileyim  başım ağırıyor dese doktor o ağrıdan sadece subjektif bir bilgi sahibi olur

ancak hasta bizzat ağrıyı yaşadığı hissetiği için  tecrübe ettiği için en gerçek bilgiyi o bilir anlar  bir nevi damdan düşen bilir mantığı

benzer tecrübeler birleştirir sadece ama başkası için delil olmaz

o yüzden islam literatüründe husulu bilgi huzuri bilgi diye çeşitler var

hasta huzuri bilgiy doktor ağrı hakkında husuli bilgiye sahip olur

misal tasavvuf tarikatte seyri sülük keşif keramet huzuri yani kişiye ait subjetif tecrübelerdir rüyada böyledir

bunlar ile dinde kanıt delil olamazlar

her iman edenin Allah algılayışı Kur'an anlayışı iman hissiyatı ilmi derinliği aklı kalbi farklı olduğu için farklı şeyler anlar hisseder yaşar

bazen kişi inanmaz bir şey yaşar kaza hastalık veya bir olay hemen iman etmeye başlar

kimse bunun yaşadığını yaşayamaz bilemez tam olarak

belki de antony flew yıllarca savunduğu şeylere ters düşüp zor duruma düşmemek için kalbi aklı ruhunda yaşadıklarını

tam olarak aktaramadı veya aktarmak istemedi bilmiyoruz

biz sadece yazdıklarına bakıp anladıklarımızı söyleriz.

[karamsarhuman 0]

59 dakika önce, nogodbutAllah yazdı:

Kur'anı Kerimde 

6:103:"لَا تُدْرِكُهُ الْاَبْصَارُۘ وَهُوَ يُدْرِكُ الْاَبْصَارَۚ وَهُوَ اللَّط۪يفُ الْخَب۪يرُ"

Gözler O’nu idrak edemez ama O, gözleri idrak eder.”[187] O, en gizli şeyleri bilendir, (her şeyden) hakkıyla haberdar olandır.

 

burda idrak kelimesi d-r-k kökündendir esasen bir şeyin en dip kısmı en derin kısmı demektir.misal kuyunun en dibine bir şey indirip  geri çekip ıslaklık varsa kova da su geldi ise

su var demektir bir nevi idrak etmek demektir

ancak diğer manası ise anlamak kavramak ihata etmek demektir.

 

misal bir   ağaç resmi çok büyütülürse  sadece bir daldaki yaprağın bir kısmının ne bileyim mikroskobik  hali gösterilse  kimse bir şey anlamaz

veya soğan zarı duvar tuğlaları gibi görülür

 

demek ki çok büyütüldüğünde göz onu ihata etemez  ve ne olduğunu idrak edemez ancak adım adım küçütülürse önce yaprak olduğu sonra dal sonra ağaç görünür yani ihata edilir

 

veya çok küçültülürse de anlaşılmaz  adım adım büyütülür yine gözün ihata sahasına gelir idrak edilir.

 

demek gözümüz çok büyük veya çok küçük şeyleri ihata edip idrak edemiyor

ancak kendi ihata sahasına gelirse anlayabilir

 

biz türkiye haritasını veya dünya haritasını ihata ettiğimiz için  yani o büyük şeyler küçültülüp idrak görüş sahamıza indiği için türkiyenin şeklini veya akdenizin veya van gölünün şeklini idrak edebiliriz ancak akdeniz gemi ile çıksan o kocaman denizi ihata edemediğin  den dolayı şekli tasavuruna tahayyülüne sığmaz görünmez.

 

Allahın tüm sıfatları sonsuzdur daha sınırlı büyükler idrak edilmez ken sonsuz nasıl idrak edilir

 

idrak kök manasında peşpeşe hızlıca gelen yağmur damlalarıdır

yani aralarında az açıklık var iken damla olduğu idrak olunur

ancak çok hızlı yağsa veya damlalar çok hızlı aksa artık ip gibi akan bir su olur damla idrak edilmez.

 

çok hızlı vea çok yavaş şeylerde idrak edilemez

 

misal saniye idrak edilir hızlıdır ama dakika saat yavaş olduğu için idrak edilmez.

 

sonsuzun zatı anlaşılmaz ancak kavram olarak bir nevi harita gibi küçültüldüğünde mahiyeti bir nevi anlaşılır

 

yani akdenizi haritada şeklini görürsün veya dünya küresi idrak edilir bu mahiyettir

ancak dünyanın bizzati kendi gerçek büyüklüğünde anlaşılmaz zira o zattır

ya çok uzaklaşıp içinden çıkıp belli mesafede görmen lazım ki buda dünyadan ayrılma bir nevi onu üsten kuşatma demektir

 

Ancak Allah ilmi varlığı sonsuz sıfatları ile her şeyi kuşatmış

onu kuşatan bir şey yok ki idrak edilsin

 

yani latif bir nevi hava gibi

senin içine dışına ciğerine nüfuz etmiş hani seni kuşatmış veya deniz gibi seni su ile sarmış sen onu idrak edemezsin

 

 

 

bu komık yorumunla inandıgın her neyse  iyi oldugunu ispatlıyamazsın, hatta kusursuz olduğunuda 

ispatlıyamazsın, yaratılış her yönden kusurludur, defalarca izah ettik, bu görsele baktıgımda, kutsal ve ilahi 

bir ölüm göremiyorum, komodo ejderini tükürüğü, asit enzimi salgılar ve avını uyuşturur. ama avın sinirleri

uyuşmaz sadece kasları uyuşur. acı içinde ölümü izle bakalım. senın allahının merhameti buysa , inanmamak daha mantıklı..

 

sadece 1 örnek vericem, soludugun hava bile zehirlidir, azot ve oksijende zrhır var, karbondioksit zaten zehırlı.

 

senın allahının yarattıgına bakalım, bunları senın allahın yaratmadımı? tesadüfenmi oluştu?

1: ham petrol ne işe yarar? bildigin zehır atmosferi kirletir bumu mükemmellik.

 

1: ham petrol .. 

 

2. zehirli mantarlar, mantarların çogu zehirlidir. bazı türlerdeki zehir insanın bagısıklık sistemine uygun oldugu için yenilebilr. ama diper türler oldukça güçlü zehirleri vardır. bir insanı 30 dakıka içnde öldürebilr. bumu mükemmelik? 

eğer kötü ve vicdansız anlamda mükemmelik ise . bu daha mantıklıdır..

 

senin  allahının yarattığı birşeyin insanı öldürmesi zaten başlı başına kusurdur..

 

3: erkeklerde kadın cinsel organı meme olması.

 

bu ise tam bir facia, 

 

gen haritası yaratılış anında tüm insanları  kadın olarak yaratmaya başlar, işte sana bir kusur daha.

daha sonra yaratılış, hedefinden saparak yolunu şaşırır ve gen haritası, erkek hormonu üretir ve erkek kromozom (y) üretmeye başlar. y kromozom üreten allahınız en sonunda cenın olarak erkegı yaratır ama, memeli olarak yaratmıştır. 

Nisan 13, 2019 tarihinde karamsarhuman tarafından düzenlendi

[Frankton 0]

2 dakika önce, nogodbutAllah yazdı:

sonuç kısmına baktım subjektif yorum demekte

ancak iman zaten subjektiftir. yani bizzat kişi kendisinde yaşar

misal hasta doktora gitse ne bileyim  başım ağırıyor dese doktor o ağrıdan sadece subjektif bir bilgi sahibi olur

ancak hasta bizzat ağrıyı yaşadığı hissetiği için  tecrübe ettiği için en gerçek bilgiyi o bilir anlar  bir nevi damdan düşen bilir mantığı

benzer tecrübeler birleştirir sadece ama başkası için delil olmaz

o yüzden islam literatüründe husulu bilgi huzuri bilgi diye çeşitler var

hasta huzuri bilgiy doktor ağrı hakkında husuli bilgiye sahip olur

misal tasavvuf tarikatte seyri sülük keşif keramet huzuri yani kişiye ait subjetif tecrübelerdir rüyada böyledir

bunlar ile dinde kanıt delil olamazlar

her iman edenin Allah algılayışı Kur'an anlayışı iman hissiyatı ilmi derinliği aklı kalbi farklı olduğu için farklı şeyler anlar hisseder yaşar

bazen kişi inanmaz bir şey yaşar kaza hastalık veya bir olay hemen iman etmeye başlar

kimse bunun yaşadığını yaşayamaz bilemez tam olarak

belki de antony flew yıllarca savunduğu şeylere ters düşüp zor duruma düşmemek için kalbi aklı ruhunda yaşadıklarını

tam olarak aktaramadı veya aktarmak istemedi bilmiyoruz

biz sadece yazdıklarına bakıp anladıklarımızı söyleriz.

 

Okumadım diyorsun yani

 

Sonuç kısmından;

 

Alıntı

Gelinen noktada Flew’ün bu tarz kanıtlama uğraşıyla elde edilen Tanrı inancının tutarlı ve ikna edici nitelikte olmadığı, kişisel kabullerle sınırlı olduğu kabul edilmelidir.

 

Bu çalışma; Antony Flew tarafından ateistken öne sürdüğü argümanları bile geçemediğini göstermektedir. Evet bu haliyle, Antony Flew tarafından yapılan subjektif yorumlar, objektif yorumlar olamaz. Öbür tarafı da dinlemeliyiz, dinlemelisin. 

 

Çalışmayı oku. Öyle yaz.

[karamsarhuman 0]

yaratıcının varlıgına inana birisi olarak, subjektif olucaksak , ortak bir nokta bulamayız, ilah konusunda sadece objektif olursak

 

bir sonuca ulaşabiliriz, ayrıca objektif oldugnu iddia edenlerin, hali ortada , 

 

yaratıcının iyi oldugu kadar kötü oldugu gerçeğini neden kabul etmiyorsunuz, 

bir tutturmuşsunuz allah merhametlidir, allah kutsaldır, yok kusursuzdur. yok herşeyi kusursuz yaratmıştır..

 

ama gerçekler çok farklı, bunun için azıcık, şu kitabı bırakında bilmsel veya araştırmacı bir , takım faliyetlerde bulunun

 

safarileri gözlemleyin, evreni gözlemleyin. bir teleskopla olmaz bu işler, gördüklerimiz gerçektir. ve herşeyde kusur vardır.

kuran incil ve tevrat o dönemlerin gerçeklerini yansıtır, ama bilim ve gözlemler her zaman , 

yaratılışın merhametini ölçer ve tartar. yaratılışçı bilim adamları gibi..gerçekçidir  veriler.

Nisan 13, 2019 tarihinde karamsarhuman tarafından düzenlendi

[karamsarhuman 0]

madem öyle siz kaşındınız.bende kaşırım..

 işte yaratılış kusurları :

 

1: insanın gırtlak yapısı hatalı. yemek ve solunum yollarının bu şekilde kesişmesi, ve gırtlağın olması gerekenden yukarda oluşu büyük bir anatomik kusur..

 

 

2:  insan vücudunda bağırsakların yapısı, ayakta dik olarak yürüyen bir canlıdan daha ziyade dört ayağı üstünde giden bir canlınınkine uygun.

 

3: 20 yaş dişi insan çenesine uygun değil..

 

4: apandis, aksi ne kadar savunulursa savunulsun, gerekli bir organ değil

 

5: kadınlarda pelvis aralığı olması gerekenden çok daha dar. doğum yaparken diğer canlılar insan kadar zorlanmıyor

Nisan 13, 2019 tarihinde karamsarhuman tarafından düzenlendi

[nogodbutAllah 0]

Kur'anı Kerimde adalet ve kısd diye iki ayrı kavram var

adalet tam eşitlik kısd  tam denklik demektir.

 

misal: kadın ve erkek ikiside görmeye ihtiyacı var iki göze aynı yapıda sahipler yani göz bakımından tam eşitler bu adldir  zira erkeğe iki göz kadına 1 göz verse veya tersi olsa bu zulum olur

 

ama tenasul yani cinsi organlarda adl değil kıst var .yani herkese kendine uygun olanı verilir. bu dam dengedir.zira tenasul erkek ve kadının  görme gibi kendi başına bağımsız yaptıkları bir iş değil birlikte birbirini tamamlama ile olan bir faaliyet o yüzden uyum ve uygunluk esastır 

basit canlılarda hem erkek hem dişi organı var argümanı ile gelmeezsiniz umarım:)

kıst  ata ot ite et gibi uygunluk taşır yani fırtata uygunluk

10 yaşında bir çocuk ile 40 yaşında bir yetişkine ikisinede eşit ekmek verilse bu eşitlik değil zulum olur

yani belli yerlerde tam eşitlik veya adalet zulum olur

ama çocuğa çeyrek ekmek büyüğe tam ekmek verilse tam kıst olur kıst adaletten daha üstündür.

merhamet konusuda kusur konusuda çok derindir

daha sonra Kur'an bunları nasıl görür nasıl bakar açıklarım

iyi yazışmalar.

 

[karamsarhuman 0]

argüman gerek yok hem kadın organı hemde erkek organı taşıyan, insanları ben yaratmadım, sizin allahınız yarattı.

 

daha tam olarak bitirmedim, kusur oldukça fazladır.(hermafrodit)

 

 

şimdi bu çift cinsiyetli insanlar, niçin yaratılmış? hem anne hemde baba olsunlar diyemi? 

yazdıkça batıyorsun farkındamısın.?

gözünde kusurları var, miyop ve hipermetrop.. 

 

 beyin görme merkezinde yorumlanan ışık görüntü olarak göz önüne düşmektedir. bu durumda

bu genetik bir kusurdur.

 

insanın sağ bacağı sol bacagından 0.6 milim daha uzundur. yani bacaklar eşit değildir. 

 

down sendromu.. (47 kromozom) ..

Nisan 13, 2019 tarihinde karamsarhuman tarafından düzenlendi