Nuri Kara

Diyemiyorum, kendim içinde diyemiyorum. Ancak 50 yıl sonra derim belki. Evet mümkün. Bitti gitti kısmını dikkatli okuyun o zaman. Mutlu olduktan sonra diyorum. Yani hiçbir psikolojik veya başka bir şekilde bir etki kalmadığı zaman. Eğer ömür boyu onun etkisi geçmezse, bitmeden gitmeden ömür geçer. Mesajın eğer haketseydim ağır olurdu. Geçince kısmını kimse anlamıyo galiba. Geçmesi psikolojik dahil tüm etkilerin geçmesi. Bu olaya üzülenler olduğu sürece bitip gitmemiştir. Yeh yani bitti gittiden anladığınıza bakın(sundence, mantık).

Masal olduğundan değil yanlış bulduklarından bırakıyor insanlar dini.

Bir insan çektiği acılardan sonra mutlu olursa, çektiği acılar yok sayılır. Bitti gitti. Çünkü geçmişe takılı kalınmaz. Mutluyken geçmişi düşünüp üzülmüyorsa, yaşananların etkisi tamamen geçti demektir, geriye kalan sadece tecrübelerdir. Tamamen etkisi geçen birşeyden söz ediyorsak, yaşanmamış gibi olmazmı? Ben ahirete inanıyorum, sen inanmıyorsun, seni teselli edemem, ben teselli olabiliyorum. Yani acı içinde 50 yıl mutluyken 10 yıl yaşasada bir tesellim var.

Kimseyi cehennemlik yapmadım, böyle bir niyetimde yok. Bu sahaya girmem, yerdiğim insanları yererken cehennemlik olduklarını söylemiyorum. Hem kalplerini Allah bilir hemde bir kötülük birini cehennemlik yapmaz. Dediğin gibi belki hayatı boyunca başkalarına yardımcı olmuştur. Yinede ülkesi yağmaya giderken ona destek olması yanlış. Vietnam'a gitmeyenlerde vardı.

Hepsi için tersi olmayabilir. Bazıları ikilemde kalıyor, lan dine bak diyor, kötülükle dolu. Bu yüzden inanmayan için küfrün tam tersi. Adam vicdanının üzerini açmış, daha ne yapsın.

Çok basit: Yağmacı olanı değil, diğerini. Ülkem yağmacılık yapsa arkasında durmam, Osmanlı mesela, yağmacı.

NickVujicic geldi aklıma, kolsuz ve bacaksız doğmuş. 8 yaşında intihar etmeye kalkmış. Bir çocuk yani 8 yaş oyun yaşı olmalı, intihar yaşı değil. Çocuk yaşta ne öğrenecekki acıdan. Şimdi ise evli ve çocukları var. Mutlu yani, bence mutludur. Hayatta başına bir olay gelince herşey bitmiyor. Tecavüz edilen küçüklerde ileride mutlu yaşam sürebilirler. Depresyondan çıkılabilir. Çıkınca bir anıdan başka birşey olmaz. Ne acı çektim dersin. Yani asıl korkutucu olan sürekliliktir. Olmayan birşey üzerinden konuşmuyoruz, karşılığı var, yarattıkları üzerinden konuşuyoruz. Birşey tanrı dediğinden iyi olmaz, iyi olduğu için iyidir, tanrı herşeyden önce evreni yarattı, Kur-an evrenle çelişmediği sürece Allah'ın kitabıdır. Ben acıyı aklamıyorum, elimde olsa Nick Vujicic'e eller ayaklar yaparım. Kötü birşey yapmıyorum yani, yapsaydım bu vicdana ters olurdu. Vicdan öyle çokda ucu açık bir konu değil, tecavüzü ve daha yüzlercesini kimse vicdana uyduramaz.

Hristiyanlardan bilmeseler bile yine düşman olacaklar, hep aynı kafa, Muhammed'e elçi değil dedi. Sığlığın dibi, bir şeye bakarak adamı cennetlik cehennemlik yapıyorlar. Herifler zaten müslüman olmayana düşman, düşman olunca herşeyi bok gözlüğüyle görüyor. Gözlüğündeki boku hristiyan sıçtı zannediyo.

Bir arkadaşım vardı bana birşeyi anlatıyordu, bir çocuğun dışkı yediğini izlemiş, olmaz olsun demiş, bu nasıl tanrı. Okurkenki arkadaşım. Mesele şuki bu çocuğu kimse zorlamadı, kendi yiyor, yani zararlı olsa bile keyif aldığı söylenebilir, sümük yiyen çocuk gibi. Yoksa neden yesin. Kendi gözünle bakıyorsun olaylara, olaya bakışın acı veya keyif olarak iki ucu yaşamana bile olanak sağlar. Aklı başında olmayan adı üstünde farkında değil acı çeker, geçince unutur, zaten unutmasaydı aklı başında olurdu. Sanıyorsunki o herşeyin farkında, neden böyleyim diye üzülüyor? Olan çevresine oluyor. Zor bir konuyu konuşuyorum, tecavüzün bence cezası idam olmalı. Bunun bahanesi yok. Kaldıki biz bebeğe tecavüzden konuşuyoruz. Bebeklerin gözünden bak, bakamadınmı çünkü hatırlamıyorsun. Ben ayaklarımdan 3-4 kez ameliyat olmuşum bebekken, hatırlamıyorum bile, istersen izleri atayım. Acıdan öğrenebilecek olanların acısı farkındalıkla oluyor. Konuyu farkında olanlara çekincede malzeme kalır elinde. Çok basit eğer her isteğin olsaydı, yarım olurdun. Bambaşka bir tecrübe alanı olurdu. Faydası olsa ne yazar?

Farkeden şu, dinin içine etmişler. Sizde içine edileni eleştiriyorsunuz. Birde Allah'ın adıyla ateistlere haksızlık yapıyorlar. Müslümanların kaçı ateizme öcü olarak bakıyor? Hepsi, yanlış bu. Bence İslam ateizm yerine bir suçu işleyenleri yeriyor, kâfirleri. Kâfirliği. Ayetlerde ortada. Bence alayı yanılıyor. Tabi tartışma ve düşünme ayıp sayılar ise belirleyici olduğu için ben yanılıyorum.

Hayata zihinsel muhakemeden aciz doğan zaten aklı başında olandan daha az acı çeker. Bütün mesele acı. Az acı çok acı, sen ise örnekleri çok acıdan çektin. Bunun haricinde birşey yok. Bir bebek için acı veren aynıdır. Senin içinde öyle. Çokluk ve azlık üzerine. Büyük ihtimalle bir bebekten daha çok acı çeken yetişkinler var. Farkında olunmadan acı çekilmiyor, bebek yaşarsa depresyona giremez, yetişkin girer. En iğrenç olabilir ama en kötüsü değil. Çoğu zaman iğrençlikle acılar karıştırılabiliyor, bence depresyondan daha ağır bir acı yok. Bence yani. Bebeğe tecavüz olayı kadar iğrenç olmasada depresyon daha ağır. Bence depresyonu sorgulayın buna izin verdi diye. Tabiiki bir bebeğin acı çekmesi bir yetişkinin acı çekmesinden kötüdür. Hiyerarşiye saygım var, bebek, çocuk diye gider. Yinede mantıksal olarak yetişkin daha çok acı çekiyor. Burası bence değil.

Kâfirlik üstünü örtmektir, üstünü örtüp inanana müslüman, üstünü açıp inanmayana ateist denir. Daha doğrusu denilebilir. Kelimenin kökeni bu. Asıl soru neyin üstünü örtmek Kur-an'da örselenir. Birçok konu. Eğer Allah'ları akıl sahiplerini seviyorsa aklın üstünü örtmek kâfirliktir, bilin bakalım ne oldu, evet böyle bir ayet var. Demekki akıllı ateist yani birşeyleri olduğu gibi görmeye çalışan ateist kâfir değilmiş. Allah iyiliği sever, bilin bakalım, evet böylede ayet var. Demekki iyi olan ateist kâfirlik yapmıyormuş. Bilin bakalım kim kâfirlik yapıyor, akılsız, vicdansız olan müslümanlar. Meğerse başkasını kâfir ilan edenin kendisi gerçek kâfirmiş.

Tanrı işkenceye hayır der. Olmayan birşey üzerinden konusmayalim. Konuşabilirizde ama sorun var, Allah beni böyle yaratmış, vicdan vermiş. Böyle yaratmasaydı evet diyebilirdim. Şu durumda beni böyle yaratan tanrı kendisiyle çelişir ve işkence iyidir derse, hayır derim. Atlıyayım hemen, B. Cevap B. Be de be. B B B... Bide cevap vereyim: Çünkü, acıyı bilmeyen insan eksiktir. İki yönden. Biri seçimleri muallak olur, ikincisi, acıyı bilemeyince ot gibi olur, öküzün trene baktığı gibi etrafa bakar. Değer bilmez. Keşfedemez.

Allah olsaydım herşeyi bilirdim, yapacagim hersey dogru olurdu, bu bilgimle zaten Allah olamamda, zaten olmayida istemem. Herşeyi bilmeyen hata yapar.

Yobaz, senin gibi anlamayı reddedenlerede denir. Senin zihnindeki iğrenç şey Kuran olmadığı gibi, ben o iğrenç şeye inanmıyorum. Beni akılsız ve vicdansız olarak nitelendireceksen benim söylediklerimden örnekler getir. Kuranı kendine göre anlamlandırıp beni ve bütün dincileri ona mal ediyorsun, senden ala iftiracımı var? Hayır öyle demiyorum, belkide vermez, geçici diyorum. Ben Allah'mıyım kendimi onun yerine koyup eziyet edip ödül falan vereyim, çarpık mantık. İmtihan kelimesinin neresini anlamıyorsun, sen anlayışsız birisin ve kendini tekrarlamaktan keyif alıyorsun sanırım, birde karşı tarafı dinlemiyorsun, seninle işim bitti. Yazsanda cevap vermem artık. Ne uğruna yoruyorumki kendimi?

Seninle konuşurken tabi iftira, iftira deyip durcam, bir iftiracıyla konuşurken ne dememi bekliyorsun?, sen bana ve dincilere iftira atıyorsun, Muhammed'i kurtarmaya çalışan yok, anlamazdın anlamazdın kaderede inanmazdın... sana gelsin bu müzik. Şimdi ben akla ve vicdana ters şeyleri savunmuyorumki akılsız ve vicdansız olarak nitelendirileyim. Ben o öyle olmayabilir deyip inancımı paylaşıyorum. Anlamazdın anlamazdın kaderede inanmazdın. Kurulaf sen yaptın sebebini söyledim, sebeplerle konuşmadığın zaman o kuru laftır. Anlamazdın anlamazdın kaderede inanmazdın.

Küçük çocuklara tecavüz olayı büyük bir acı olarak yorumlanabilir. Küçük çocuklar başka yönlerdende acı çekebilirler. Nihayetinde sizin yediremediğiniz bu dünyada acı çekmesi ve küçük çocuklarında bu acılara maruz kalabilmesi. Büyük acılar tatmış biri olarak davulun sesi hiçde uzak değil, nihayetinde herşeyi acı olarak ele alıyorum, küçük bir çocuğun yanması belkide değil bundan daha kötüdür. İnsanların özellikle küçük çocukların yanmasını izlemek, bunun gerçekleşmesi elbetteki hoşuma gitmiyor, kimsenin başına gelmesinide istemem. Sevdiklerimin ve kendimin başına gelmesinide istemem. Benim yaşantımda başkalarına acı çektirmeyi meşrulaştırmak yok, birçok dindarın yaşantısındada bu böyledir. Bu dünyayı geçici olarak görmemiz sizin ise bu dünyadan ibaret olduğunu düşünmeniz aramızdaki büyük fark, bu yüzden sineye çekiyoruz.

Geri aldım, yalnız ben savunuyormuşum.

Mr. Keriz, ben tartışmaya girmemek için demedim, herzamanki gibi iftira formunda olduğun için kendimi açıklama ihtiyacı hissettim, tabiiki başka bir formun okuduğunu anlamamak olduğundan, neyse... Ateistler zaten aptallığımı farkediyorlar, abdülmalik mesela. Bence bu kadar çaba harcama. Örnek versene, uzaktan atıp tutma öyle, al sana fırsat kullan beni... Bide şunu yapmadığını söylesene, sonra aynı şeyle karşıma çıkıp duruyorsun.

Sikimdemisin, ben kendi inancımı paylaşıyorum, sana inan diyen yok, istediğine inan. Neden olamasın, sende bilemiyoruz öyleyse Allah var diyenlerden farklı değilsin, argümana bak nasıl yaratmış, yaratamazmış, neden olmasın, bilgisizlikten nemalanmaya devam. Sırf sen okuduklarını anlamıyorsun diye ve okuduklarını beğenmiyorsun diye kendimi tekrarlamayacağım, cevapları görmezden gelip aynı şeyleri sayıklamayı huy edinmişsin.

Hiçde bile, bence Allah'a küfredende cennete girebilir, yalakalık yapan ise giremeyebilir, ben O'nu nasıl düşünüyorsam öyle anlatıyorum. Sana nasıl bir sahne tasarladığını anlatayım, cinsel arzuların olduğu bir insan yarattı: iki tarafda isteyince sorun yok ama sorun tek taraf isteyince diğeri istemeyince başlıyor; bu sahne iki tarafın istediği durumlar için tasarlanmıştır, özgürlüğü kısıtlamak imtihana ters düşeceği için bundan kaynaklanacaklara izin verilmiştir, insanlar hayvanlara bile hallenebiliyorlar, yani gereklilik doğuyor. Kendisi kararlar aldığında kendisi olacak, hiçkimse sikmez böyle işi... robotmu olmayı dilerdin? Kim kendisi olmak istemezki. Cehenneme gidecekler istemezler, kimse kimseyi zorla cehenneme atmıyor, cehennem kendinle başbaşa kalmaktır, bu dünyadaki gibi olmayacak kendilerinin bilgisine sahip olacaklar, gerçek değeri görecekler, değersizliklerini görecekler, kimse kimseyi kötü olanı yapmaya zorlamıyor. Saf insan biraz üstü okusaydında sonra yazsaydın, anlamazsın dediğin şeyi savunmuş olduğumuzu görürdün, akılsızşuursuzatomla.

İyiliğin Kaynakları: Empati, sevgi, onur, akıl, vicdan, azim, kanaat, saygı, merak, korkusuzluk, birtakım dogmalar, yalnızlığa göğüs gerebilmek, kendini üstün görmemek, sadece aklına ve vicdanına güvenmek dogmaları reddetmek, hakkı gözetmek, vefa, şükür, sabır, iman, pişman olmak, birşeyleri olduğu gibi görmeye çalışmak(gerçek arayışı), toplumcu olmamak, bencil olmamak, hoşgörü, bilgisizliğini kabüllenmek(hoşgörü, iyiye yormak gibi), anlamak, değer kaynağının doğru olması, ihtiyaçtan fazlasına yüz çevirmek, kendin olmak... uzar gider.

Başka kapıya, Allah versin.

Her insan aynı zamanda figürandır. Başkalarının yaptıklarından etkilenir. Aynı zamanda başroldür, kendisi kararlar alır. Yeterince açıkmı?