araf - 175 -176 ayetler

[Zavallı 0]

175-Kendisine âyetlerimizi verdiğimiz hâlde, onlardan sıyrılıp da şeytanın kendisini peşine taktığı, bu yüzden de azgınlardan olan kimsenin haberini onlara anlat.

176-Dileseydik o âyetlerle onu elbette yüceltirdik. Fakat o, dünyaya saplanıp kaldı da kendi heva ve hevesine uydu. Onun durumu köpeğin durumu gibidir: Üzerine varsan da dilini sarkıtıp solur; kendi hâline bıraksan da dilini sarkıtıp solur. İşte bu, âyetlerimizi yalanlayan toplumun durumudur. Şimdi onlara bu olayları anlat ki düşünsünler.

allah birine ayetler vermiş önce....demekki bu şahıs PEYGAMBER dir...

ama sonra ne olmuş ise bişiler olmuş....allah bu peygamberine kızıyor...hakaretler ediyor...

böle bişey nasıl olabilir ?......allah nasıl olurda sapıtacak birini peygamber yapabilir ?..

önce ayetler verdiği bir kimseyi...peygamber yapan......sonradan peygamberini şeytana kaptıran...arkasından da peygamberini köpeğe benzeten aşşağılayan bir tanrı ????

[sağduyu 0]

175. Sen onlara âyetlerimizi verdiğimi2 halde, onlardan sıyrılıp çık­mış, derken şeytanın kendisine uydurduğu ve sonunda az­gınlardan olmuş kimsenin haberini oku!

Kitap ehli Tevrat'tan öğrendikleri bir kıssayı zikretmektedir. Burada ken­disine "âyetlerin verildiği" kişinin tayini hususunda farklı görüşler vardır.

İbn Mes'üd ile İbn Abbas, bu kişinin Musa (a.s) döneminde yaşamış ve İs­rail oğullarından Bel'âm -Nâim de denilmektedir- b, Bâurâ olduğunu söyle­mişlerdir. Bu kişi baktığı vakit arşı görebilecek durumdaydı. İşte yüce Allah'ın: "Sen onlara âyetlerimizi verdiğimiz halde... kimsenin haberini oku" buy­ruğunda kastedilen odur.

Dikkat edilecek olursa "âyetimiz" denilmemiştir. Onun meclisinde söyle­diklerini yazan öğrencilere ail oniki bin mürekkep hokkası bulunurdu. Da­ha sonra bu kâinatın bir yaratıcısı olmadığına dair ilk kitap yazan kişi nok­tasına kadar geldi. Malik b. Dinar der ki: Bel'âm b. Bâurâ, imana davet et­mek üzere Medyen kiralına gönderildi. Medyen kiralı da ona birçok bağış­larda bulundu, iktalar verdi, onun dinine tabi olup, Hz. Musa'nın dinini de terk etti. işte bu âyet-i kerimeler onun hakkında nazil olmuştu.

el-Mu'temir b. Süleyman ise babasından şöyle dediğini nakletmektedir: Bel'âm'a peygamberlik verilmişti. Bel'âm duası kabul edilir bir kimse idi.[27] Musa, zorbalarla döğüşmek üzere İsrailoğulları ile birlikte gelince, bu zor­balar Bel'âm b. Baura'dan Hz. Musa'ya beddua etmesini istediler. O da Hz. Musa'ya beddua etmek İsteyince, dili kendi adamlarına bedduaya döner ol­du. Bu husus kendisine söylenince, bu sefer: Duyduğunuz sözlerden başka­sını söylemeye gücüm yetmiyor dedi ve dili göğsüne kadar sarktı. Bunun üze­rine: Arlık dünya da ah/ret de elimden gitti. Geriye hile, aldatma ve tuzak­lardan başka elimde birşey kalmadı. Sizin için bazı hilekârlıklar yapacağım. Benim görüşüm odur ki, kızlarınız) onlara karşı çıkartınız. Şüphesiz Allah zi­naya buğz eder. Eğer bu işi yapacak olurlarsa onlar da helak olup giderler. Bel'âm'ın dediklerini yaptılar. İsrailoğullan zinaya başladı. Yüce Allah da üzer­lerine taunu gönderdi. Onlardan yetmiş bin kişi Öldü. Bu rivayeti tamamiy-le es-Sa'lebî ve başkaları zikretmiş bulunmaktadır.

Yine rivayet edildiğine göre Bel'âm b. Bâurâ Hz. Musa'nın zorbaların şeh­rine girmemesi için dua etti. Onun duası kabul olundu ve Hz. Musa Tiîı'de kaldı. Bunun üzerine Hz. Musa şöyle dedi: Rabbim, biz hangi günalı sebe­biyle Tih'de kaldık? Yüce Allah, Bel'âm'ın bedduası sebebiyle deyince, Hz. Musa şöyle dedi: Rabbim, onun bana bedduasını kabul buyurduğun gibi be­nim de ona bedduamı kabul buyur. Sonra da Hz. Musa yüce Allah'ın ismi azam bilgisini ondan alması için dua etti. Yüce Allah da BeFâm'ı içinde bu­lunduğu halden sıyırıp aldı.

Ebu Hamid el-Ğazzâlî de "Minhâcü'l-Ârifln" adlı eserinin son bölümle­rinde şöyle demektedir: Ariflerden kimisini şöyle derken dinledim: Pey­gamberlerden birisi, yüce Allah'a Bel'âm'ın durumu ve kendisine verilen bun­ca âyet ve kerametten sonra neden kovulduğunu sordu. Yüce Atlah şöyle bu­yurdu: Bir gün dahi Bana verdiklerime karşılık şükretmedi. Eğer bütün bun­lardan sonra bir defa olsun şükretmiş olsaydı ona verdiklerimi almazdım.

ikrime de şöyle demektedir: Bel'am peygamber idi ve ona kitap verilmiş­ti. Mücahid de şöyle demiştir: Bel'am'a peygamberlik verilmişti. Kavmi ona susması mukabilinde rüşvet vermişti. O da bu dediklerini yapmış ve bulun­dukları halde onları bırakmıştı.

e!-Maverdî ise şöyle demektedir: Ancak, bu doğru olamaz. Çünkü yüce Al­lah, taatini terkedip masiyetine yonelmeyeceğinİ bildiği kimselerden başka­sını peygamber olarak seçmez,

Abdullah b. Arar b. el-Âs ile Zeyd b. Eşlem ise şöyle derler: Bu âyet-İ ke­rime Sakifli Umeyye b. Ebi's-Salt hakkında inmiştir. O, daha önce indirilmiş kitapları okumuş, yüce Allah'ın da o dönemlerde bir peygamber gönderece­ğini öğrenmiş, gönderilecek bu peygamberin kendisi olmasını temenni etmiş­ti. Fakat yüce Allah Muhammed (sav)'ı peygamber olarak gönderince onu kıs­kanmış ve onu inkâr etmişti. İşte Rasulullah (sav)'ın kendisi hakkında: "Şi­iri ile iman etmiş, fakat kalbiyle kâfir olmuştur"[28] dediği kişi odur.

Said b. el-Müseyyeb de der ki: Bu âyet-i kerime Ebu Âmir b. Sayfî hak­kında nazil olmuştur. Bu kişi cahiliye döneminde rahiplerin giyindikleri kıl­dan elbiseler giyerdi. Ancak, Peygamber CsavVın peygamberliğini inkâr etti. Şöyle ki; Medine'de Peygamber (sav)'ın huzuruna girip şöyle dedi; Ey Mu­hammed, senin bu getirdiğin şey nedir? Hz. Peygamber: "Ben, İbrahim'in di­nini, hanif dinini getirdim." O; ben de o din üzereyim deyince, Peygamber (sav) şöyle buyurdu: "Hayır, sen hanif dini üzere değilsin. Çünkü sen, ona o dinde olmayan şeyleri sokmuş bulunuyorsun." Bunun üzerine Ebu Âmir şöyle dedi: Bizden kim yalan söylüyorsa Allah onu kovalanmış, kovulmuş ve tek başına canını alsın. Bunun üzerine Peygamber (sav) da: "Öyle olsun. Al­lah, bizden kim yalan söylüyorsa dediğin şekilde onun canını alsın." O, bu sözleri söylerken Rasulullah (savVın Mekke'den çıkışına işaret etmek istiyor­du. Ebu Âmir de Şam'a çıkıp gitti, Kayser'e uğrayıp, münafıklara da şunu yaz­dı: Haydi hazırlıklarınızı yapınız. Ben, Kayser'in yanından size Muhammed'i Medine'den çıkartmak üzere bir ordu ile geleceğim. Ancak, Şam'da tek başına Öldü. îşter "Zarar vermek için... ve Allah'a ve Rasulüne harp açan kimseye de bekleyip gözetlemek için bir mescid edinenler..." (et-Tevbe, 9/107) âyeti onun hakkında nazil olmuştur ki, ileride et-Tevbe Sûresi'nde (be­lirtilen âyetin tefsiri 1. başlıkta) gelecektir.

İbn Abbas da bir rivayette şöyle demektedir: Bu âyet-i kerime yaptığı tak­dirde kabul olunan, üç tane duası olan bir kimse hakkında nazil olmuştur. Bu kişinin "el-Besus" adında bir hanımı vardı, bundan da bir oğlu olmuştu. Hanımı, senin kabul olunan üç duandan birisini bana ayır deyince, adam bi­risi senin için olsun, ne emredersin diye sorunca, hanımı şöyle demiş: Allah'a, beni, İsrailoğullan arasında en güzel kadın haline getirmesi için dua et, de­di. İsrailoğullan arasında kendisi kadar güzel bir kadın olmadığını anlayın­ca kocasından yüz çevirdi. O da bu sefer yüce Allah'a onu havlayan bir kö­pek haline dönüştürmesi için dua etti. Böylelikle o kadın hakkında iki du­ası gitti. Bunun üzerine kadının çocukları gelip şöyle dediler: Bizim bu işe tahammülümüz yok. Annemiz bir köpek oldu. Herkes ondan dolayı bizi ayıp­lamaktadır. Haydi, Allah'a önceki haline onu döndürmesi için dua et, dedi­ler. O da dua etti, yine eski haline döndü. Böylelikle üç duası da o kadın hak­kında gitmiş oldu. Ancak bilinci görüş daha meşhur ve çoğunluğun kabul et­tiği görüştür.

Ubade b. es-Samit der ki: Bu âyet-i kerime Kureyş hakkında inmiştir. Al­lah, kendilerine Muhammed (sav)'a indirmiş olduğu âyetlerini verdiği halde, onlar o âyetlerden sıyrılıp çıktılar ve onları kabul etmediler. îbn Abbas der ki: BeFam, zorbaların şehrinden idi. Yemenli olduğu da söylenmiştir.

"Onlardan sıyrılıp çıkmış" yanî, yüce Allah'ı bilmekten uzaklaşmıştı. Ya­ni, Allah ondan bilmiş olduğu ilimleri çekip almıştı. Hadis-i şerifte Peygam­ber (say)'ın söyle buyurduğu nakledilmektedir: "İlim iki türlüdür. Kimi ilim kalptedir. İşte fayda veren ilim odur. Kimi İlim de dil üzerindedir. İşte yüce Allah'ın Adem oğluna karşı delili de budur."[29]

İşte, Bel'am ve benzerlerinin ilmi de bu kabildendir. Böyle bir ilimden Al­lah'a sığınır ve bize hakka ulaşma muvaffakiyetini ve tahkik üzere ölmeyi lüt­fetmesini dileriz.

Sıyrılıp çıkmak (el-İnsilâlı); çıkmak anlamındadır. Yılan gömlek (deri) de­ğiştirdiği vakit bu kökten gelen fiil kullanılır. Bunun, kalbedilmiş ifadelerden olduğu da söylenmiştir. Yani, âyetler ondan sıyrılıp çıkmıştır.

"Şeytanın kendisine uydurduğu" yani, şeytanın kendisine eriştiği kim­se demektir. Mesela; "Kavme yetiştim" anlamındadır,

Bu âyetin yahudiler ve lı iristi yanlar hakkında indiği de söylenmiştir. On­lar Muhammed (sav)'in peygamber olarak gelmesini bekleyip durdular, ama sonra onu inkâr ederek kâfir oldular. [30]

176. Eğer dileseydik, onu bunlar sebebiyle yükseltirdik. Fakat o ye­re mıhlandı ve nevasına uydu. Artık onun durumu, üstüne varsan da dilini sarkıtıp soluyan, kendi haline bırakırsan da yine dilini uzatıp soluyan bir köpeğin durumuna benzer. İşte âyetlerimizi yalanlayan toplulukların durumu budur. Artık sen kıssayı anlat. Belki iyice düşünürler.

177. Âyetlerimizi yalanlayarak kendilerine zulmetmekte olanla­rın durumu ne kötüdür!

"Eğer dileseydik onu bunlar sebebiyle" yani, bu âyetlerle amel etmesi suretiyle "yükseltirdik."

Burada kastedilen kişi Bel'am'dır. Yani, Biz dilemiş olsaydık isyan etme­den önce onun canını alır ve cennete yükseltirdik. "Fakat o, yere mıhlandı."

İbn Cübeyr'le es-Süddî'den rivayete göre yere meyletti. Mücahid ise, ona mey­lederek huzur buldu. Yani, yerin lezzetlerine meyletti, orada huzuru aradı.

"Mıhlanmak" asıl anlamı itibariyle bir yerden ayrılmamak anla­mındadır. Bir kimse bir yerde ikamet edip oradan ayrılmayacak olursa, denilir. Şair Züheyr der ki:

el-Ğarkad'da bulunan ve senin uğradığın diyarlar kimlerindir?

Suyun üzerinden aktığı yerinden ayrılmayan kalıcı sert taştaki yazı gibi."

Sanki bu buyrukta kastedilen anlam: O, yerin lezzetlerine bağlandı da on­lardan ayrılmadı şeklinde olduğundan "yere mıhlandı" ifadesi kullanıldı. Çün­kü dünya metaı yerin üzerindedir.

"Ve nevasına uydu" yani, şeytanın kendisine süslediklerinin ardından git­ti. Onun hevâsmın kâfirlerle birlikte olduğu söylendiği gibi; hanımının rıza­sına uydu diye de açıklanmıştır. Çünkü hanımı birtakım malları elde etme ar­zusuna kapılmıştı. O bakımdan onu Hz. Musa'ya beddua etmeye mecbur et­mişti.

"Artık onun durumu... bir köpeğin durumuna benzer" buyruğu müp-teda ve haberdir. "Üstüne varsan da dilini sarkıtıp soluyan" buyruğu da şart ve cevaptır. Ve bu, ha! mahallindedir. Yani o, dilini sarkıtarak soluyan köpe­ğe benzer. Buyruğun anlamı şudur: O, tek bir isi devam ettirir, gider ve hiç-bİr masiyetten korkup çekinmez. Bu durumuyla o, köpeğe benzer. Çünkü kö­pek, her halükârda diiini sarkıtıp solur. İster onu kov, ister kovma. O yine böyledir.

İbn Cüreyc der ki: Köpek, yüreksiz bîr hayvandır. Onun üzerine gitsen de dilini sarkıtıp solur, bıraksan da dilini sarkılıp solur. İşte hidayeti terk ede­nin hali de böyledir. O korkaktır, yüreksizdir.

el-Kuteybî der ki: Dilini sarkıtıp soluyan herşey, ya çokça bitkin düştü­ğünden, yahut da susuz kaldığından dilini sarkıtıp solur. Ancak köpek böy­le değildir. O, yorgun ve bitkin halde iken de dilini sarkıtıp solur, rahatken de, hasta iken de, sağlıklı iken de, suya kanmışken de, susuzken de hep böy­le yapar. Allah onu âyetlerini yalanlayan kimselere misal vermiş ve şöyle bu­yurmuştur: Sen, böyle birisine öğüt versen de sapılır, onu bıraksan da sapı­tır. O, tıpkı bıraktığın zaman da dilini sarkıtıp soluyan, kovaladığın zaman da dilini sarkıtıp soluyan köpek gibidir, yüce Allah'ın şu buyruğu da bunu andırmaktadır: "Siz, bunları doğru yala çağırsanız size uymazlar. Onları ça-ğırsanız da, susmuş olsanız da size karşı (tavırları) birdir." Cel-A'raf, 7/193.)

el-Cevlıen der ki: Köpek, yorgunluktan, yahut susuzluktan dolayı dilini dışan çıkartacak olursa, denilir. Aynı şekilde insan da yorgunluktan bitkin düştüğü vakit, onun hakkında da bu tabir kullanıitr.

Yüce Allah'ın: "Üstüne varsan da dilini sarkıtıp soluyan" buyruğuna ge­lince; çünkü sen, köpeğe hamle yapacak olursan havlar ve geri dönüp ka­çar. Onu bırakacak olursan, bu sefer o senin üzerine gelmeye kalkışır ve hav­lar. İster senin üzerine gelirken, ister senden kaçıp giderken kendisini yorar. Böyle bir durumda ise, susuzluktan dolayı dilini dışarı çıkartıp soluma hali onda görülür.

et-Tirmizî el-Hakim de "Nevâdiru'l-Usul" adlı eserinde şöyle demektedir:

Böyle bir kimsenin yırtıcı hayvanlar arasında köpeğe benzetil iş sebebi, kö­peğin yüreksiz oluşundan dolayıdır. Onun dilini sarkıtarak soluması yürek-sizliğindendir. Diğer yırtıcı hayvanlar böyle değildir. Bundan dolayı onlar so­lumazlar. Köpeğin bu haline gelince; Adem (a.s) yer yüzüne indirilince, düş­man (şeytani onun bu haline sevindi, Bunun üzerine yırtıcı hayvanlara git­ti, o yırtıcı hayvanları Hz. Adem'in üzerine kışkırttı. Köpek yırtıcı hayvanlar arasında onun arkasından en hızlı koşanlardan olmuştu. Bunun üzerine Hz. Cebrail, Medyen'de Hz. Musa'ya verilen ve Allah'ın Hz. Musa'ya Firavun ve ileri gelenlerine karşı bir mucize olarak verdiği asayı indirdi. Bu asada bü­yük bir güç yaratılmıştı. Asa, cennette bulunan Mersin ağacındandı. Hz. Cebrail bunu, o gün Hz. Adem'e üzerine gelecek yırtıcı hayvanları onunla ko­valamak üzere vermiş ve rivayet olunduğuna göre ona, köpeğe yaklaşıp, eli­ni başı üzerine koymasını emretmiş idi. İşte bundan dolayı köpek Hz. Adem'e alışmış, fakat o asanın gücünden dolayı da yürekliliğini kaybetmiş­ti. Elini başının üzerine koyduğundan dolayı günümüze kadar Hz. Adem'e ve onun çocuklarına da alışmış ve böylelikle onun soyundan gelen Adem oğullarının koruyucularından birisi olmuştu. Eğitilip avcılık öğretilecek olur­sa, o da eğitilir ve kendisine öğretilenleri öğrenir. İşte yüce Allah'ın: "Allah'ın size öğrettiklerinden kendilerine öğreterek yetiştirdiğiniz..." (el-Mâide, 5/4) buyruğunda anlatılan budur.[31]

es-Süddî der ki: Bel'am, bundan sonra köpeğin dilini sarkıtıp soluması gi­bi dilini sarkıtıp solumaya başlamıştı.

Te'vil ilmini bilenlerin çoğunun görüşüne göre bu misal, kendisine Kur'ân verildiği halde gereğince amel etmeyen herkes hakkında umumidir. Bunun her münafık hakkında olduğu söylenmiş ise de birinci görüş daha sahihtir.

Mücalıİd, yüce Allah'ın: "Artık onun durumu üstüne varsan da dilini sar­kıtıp soluyan, kendi haline bırakırsan da dilini sarkıtıp soluyan bir kö­peğin durumuna benzer" buyruğu hakkında şöyle demiştir: Yanî sen, onun üzerine bineğinle, yahut ayağınla varacak olsan o dilini sarkıtıp solur, bıra­kacak olsan da aynı şekilde dilini sarkıtıp solur. İşte, Allah'ın Kitabını oku­yup ondaki hükümler gereğince amel etmeyenin durumu da böyledir.

Mücahid'den başkaları da der ki: Bu, en kötü bir benzetmedir. Çünkü o, böyle birisini nevasına kendisi adına lıiç bir zararı önleyemiyecek bir tevbe-yi sağlayamıyacak hale gelinceye kadar yenik düşmüştür, onu -üzerine ister varılsın, ister varılmasın- ebediyen dilini sarkıtıp soluyan bir köpeğe benzet­miştir. Böyle bîr köpek, hiçbir şekilde dilini sarkıtıp solumaktan kendisini alıkoyamaz.

Şöyle de denilmiştir: Korkmadığı kişiye öncelikle saldırıp korkutmak, fa­kat daha sonra da en değersiz bir şeyi ele geçirmesi karşılığında bu serkeş­liğinin sükûn bulması köpeğin düyundandır. Allah, köpeği dine dair husus­larda rüşveti kabul ederek sonunda Rabbinin âyetlerinden sıyrılıp uzaklaşan kimseye bir misal olarak vermiştir.

Buna göre âyet-i kerime, üzerinde dikkatle düşünen kimseye şunu gös­termektedir: Hiçbir kimsenin ne ameline, ne de ilmine aldanmaması gerekir. Zira kişi sonunun ne olacağını bilemez.

Ayrıca bu âyet-i kerime bir hakkı ortadan kaldırmak, yahut değiştirmek üzere rüşvet almanın yasakhğına delil teşkil etmektedir. Buna dair açıklama­lar, el-Maide Sûresi'nde (5/42. âyet, 2. başlıkta) geçmiş bulunmaktadır.

Âyet-i kerime, -açıkladığı bir delili bulunması hali dışında- alim bir kim­senin taklid edilmesini de yasaklamaktadır. Çünkü Şanı yüce Allah, böyle bir kimseye âyetlerini verdiği halde, onun bu âyetlerden sıynhp uzaklaştığını ha­ber vermektedir. O bakımdan aynı durumun başkasının başına da gelebile­ceğinden korkulması ve hiçbir alimin, delilini açıklamadıkça sözünün kabul edilmemesi gerekir.

Yüce Allah'ın: "İşte âyetlerimizi yalanlayan toplulukların durumu bu­dur. Artık sen kıssayı anlat. Belki İyice düşünürler. Âyetlerimizi yalanla­yarak kendilerine zulmetmekte olanların durumu ne kötüdür" buyrukla­rı da bütün kâfirlere dair verilmiş bîr örnektir.

Yüce Allah'ın: "Olanların durumu ne kötüdür" buyruğu ile benzer olarak; o şey ne -çirkindir anlamında- ne kötüdür! de­nilir, Burada fiil lazımdır (geçişsizdir). Şeklinde de gelir. O vakit, bu haliyle de geçişli (müteaddi) olur. Yani, onların örnekleri ne kadar çirkin ve kötüdür. İfadenin takdiri ise, Bu kimselerin mi­sali, misal olarak ne kötüdür! şeklinde olup, muzaf hazfedilmiş ve temyiz ol­mak üzere; Misali, durumu kelimesi de nasbeditmiştir.

el-Ahfeş der ki: Burada mecazi olarak durum (mesel) kavmin kendisi gi­bi İfade edilmiştir. Halbuki; Kavim (mealde...lar) kelimesi mübtedâ olarak, yahut da bir mübtedâ takdiri ile merfu' olur. İfadenin takdiri de şöy­le olun Örnek olarak kötü olan örnek, o topluluğun misalidir. Ebu Alî de bu ifadeyi şöyle takdir etmiştir: Örnek olarak o toplumun örneği ne kadar kötüdür!

Âsim el-Cahderi ile el-A'meş, Kötü örnek o kavmin du­rumudur ki... diye; Örnek kelimesini, Ne kötüdür! dolayısıyla merfu' olarak okumuşlardı. [32

[Zavallı 0]

bir sürü yazı copy etmişin ama....

ayet açık be gülüm....

ayetler bunlar...aha.....açıkça birilerine AYET VERDİğİNİ söylüyor...ayetler de vahiy ile PEYGAMBERLERE gelir ancak..... ...

175-Kendisine âyetlerimizi verdiğimiz hâlde, onlardan sıyrılıp da şeytanın kendisini peşine taktığı, bu yüzden de azgınlardan olan kimsenin haberini onlara anlat.

176-Dileseydik o âyetlerle onu elbette yüceltirdik. Fakat o, dünyaya saplanıp kaldı da kendi heva ve hevesine uydu. Onun durumu köpeğin durumu gibidir: Üzerine varsan da dilini sarkıtıp solur; kendi hâline bıraksan da dilini sarkıtıp solur. İşte bu, âyetlerimizi yalanlayan toplumun durumudur. Şimdi onlara bu olayları anlat ki düşünsünler.

yani allah peygamberlerinden birini ŞEYTANA KAPTIRMIŞ.....

bi şarkı geldi aklıma....manda yuva yapmış söğüt dalına...yavrusunu sinek kapmış ...amanın da amanın.....

Mayıs 23, 2014 tarihinde Zavallı tarafından düzenlendi

[sağduyu 0]

bir sürü yazı copy etmişin ama....

ayet açık be gülüm....

ayetler bunlar...aha.....açıkça birilerine AYET VERDİğİNİ söylüyor...ayetler de vahiy ile PEYGAMBERLERE gelir ancak..... ...

175-Kendisine âyetlerimizi verdiğimiz hâlde, onlardan sıyrılıp da şeytanın kendisini peşine taktığı, bu yüzden de azgınlardan olan kimsenin haberini onlara anlat.

176-Dileseydik o âyetlerle onu elbette yüceltirdik. Fakat o, dünyaya saplanıp kaldı da kendi heva ve hevesine uydu. Onun durumu köpeğin durumu gibidir: Üzerine varsan da dilini sarkıtıp solur; kendi hâline bıraksan da dilini sarkıtıp solur. İşte bu, âyetlerimizi yalanlayan toplumun durumudur. Şimdi onlara bu olayları anlat ki düşünsünler.

yani allah peygamberlerinden birini ŞEYTANA KAPTIRMIŞ.....

bi şarkı geldi aklıma....manda yuva yapmış söğüt dalına...yavrusunu sinek kapmış ...amanın da amanın.....

Ayet kelimesi aynı zamanda işaret, alamet, sinyal anlamına da gelir. Ayet gelen kimsenin ille de peygamber olmasına gerek yok. Bu ayetlere göre Allah birisine kendinin varolduğuna dair işaret göndermiş ama adam bu işareti aldığı halde sallamamış. Bu durum Allah'ı hayal kırıklığına uğratmış, kızdırmış, bunun neticesinde de adama saydırmaya başlamış.

[Zavallı 0]

Ayet kelimesi aynı zamanda işaret, alamet, sinyal anlamına da gelir. Ayet gelen kimsenin ille de peygamber olmasına gerek yok. Bu ayetlere göre Allah birisine kendinin varolduğuna dair işaret göndermiş ama adam bu işareti aldığı halde sallamamış. Bu durum Allah'ı hayal kırıklığına uğratmış, kızdırmış, bunun neticesinde de adama saydırmaya başlamış.

ozaman muhammedinde peygamberliği ŞÜPHELİDİR....hatta ayetler gelmiş diye peygamber olmasına gerek yok muhammedin....boşuna ona peygamber demeyin artık ok ?

[NOLAN 0]

Gerçekten anlaşılması çok güç ayetler..Birileri çıkıp bu ayetlerin tefsirini yapmışlar..Peki..

Yalnız sorun şurada..2014 yılında bu ayetleri okuyan bir müslüman,bu ayetlerden nasıl bir sonuç çıkarmalı?

Şöyle soruyum..Bu ayetler 2014 yılında yaşayan bir müslümanın ne işine yarar?

Allah birisine ayet yollamışta,bu kişi şeytana uymuşta,sonra dilini çıkarıp solumuşta,tamam da banane..Hadi kurban kes veya zerre iyilik yaparsan karşılığını göreceksin gibi ayetler anlaşılabilir ama bu ayetler nedir ya?!

Böyle saçmalık olur mu?!

Kuran baştan sona,bu tarz söylemler ile dolu..Yani hiç bir işinize yaramayan,tamamen muğlak ifadeler..!

Hani hepimiz müslümanlara ''Kuran'ı Türkçe okuyun'' diyoruz ya;kardeşim Türkçe okusalar da anlamazlar ki

Mayıs 23, 2014 tarihinde NOLAN tarafından düzenlendi

[sağduyu 0]

ozaman muhammedinde peygamberliği ŞÜPHELİDİR....hatta ayetler gelmiş diye peygamber olmasına gerek yok muhammedin....boşuna ona peygamber demeyin artık ok ?

Ben peygamber falan demiyorum, sadece ayetleri açıkladım. Bunca zamandır forumdasın, hala benim hangi düşüncede olduğumu öğrenemedin mi?

[sağduyu 0]

Gerçekten anlaşılması çok güç ayetler..Birileri çıkıp bu ayetlerin tefsirini yapmışlar..Peki..

Yalnız sorun şurada..2014 yılında bu ayetleri okuyan bir müslüman,bu ayetlerden nasıl bir sonuç çıkarmalı?

Şöyle soruyum..Bu ayetler 2014 yılında yaşayan bir müslümanın ne işine yarar?

Allah birisine ayet yollamışta,bu kişi şeytana uymuşta,sonra dilini çıkarıp solumuşta,tamam da banane..Hadi kurban kes veya zerre iyilik yaparsan karşılığını göreceksin gibi ayetler anlaşılabilir ama bu ayetler nedir ya?!

Böyle saçmalık olur mu?!

Kuran baştan sona,bu tarz söylemler ile dolu..Yani hiç bir işinize yaramayan,tamamen muğlak ifadeler..!

Hani hepimiz müslümanlara ''Kuran'ı Türkçe okuyun'' diyoruz ya;kardeşim Türkçe okusalar da anlamazlar ki

Ne yapsın Allah, dertleşecek birilerini arıyor işte. Meleklere anlatsa melekler bir şey anlamaz, o da insanlara dert yanıyor.

[Zavallı 0]

Ben peygamber falan demiyorum, sadece ayetleri açıkladım. Bunca zamandır forumdasın, hala benim hangi düşüncede olduğumu öğrenemedin mi?

seni biliyoruz...biliyoruz da...

ayetlerin açıklamalarına neden ihtiyaç duyduğunu anlamadık ?

bir de neden savunmayı seçtin ayetleri...onu da anlamadık ?

[BabyKnight 0]

Allahın varlığı az once kanıtlandı arkadaşlar. Levia kardeşimizin kanıt makalesi Amerikan bilimler akademisi tarafından da onaylandı ve önümüzdeki ay Nature dergisinin son sayısında yayınlanacak daha sonrada derginin adı Zikr-ü alem olarak değiştirilecekmiş zaten. Çoklu evrenlerin var olamayacaklarını da aynı anda kanıtladı ama o arada gargaraya geldi. Siz hala neleri tartışıyorsunuz böyle? Bence dağılma vakti.

Mayıs 24, 2014 tarihinde BabyKnight tarafından düzenlendi

[sağduyu 0]

seni biliyoruz...biliyoruz da...

ayetlerin açıklamalarına neden ihtiyaç duyduğunu anlamadık ?

bir de neden savunmayı seçtin ayetleri...onu da anlamadık ?

Bir işin doğrusunu söylemek ve bilgi sunmak neden savunmak olsun?

Bir ayeti neden açıklamaya ihtiyaç duymayayım? Açıklamadan nasıl anlayacağız ayette ne dendiğini?

[Zavallı 0]

Bir işin doğrusunu söylemek ve bilgi sunmak neden savunmak olsun?

Bir ayeti neden açıklamaya ihtiyaç duymayayım? Açıklamadan nasıl anlayacağız ayette ne dendiğini?

müslüman gibi konuşuyorsun gene....!!!

[sağduyu 0]

müslüman gibi konuşuyorsun gene....!!!

Sen de fanatik gibi.

[Zavallı 0]

Sen de fanatik gibi.

yok ben ateistim...henüz fanatik ateist olmadım...

buyur savun neyi savunacaksan ...

[leon69 0]

176-Dileseydik o âyetlerle onu elbette yüceltirdik. Fakat o, dünyaya saplanıp kaldı da kendi heva ve hevesine uydu.

Bu ayetlerden anlaşılıyor ki bu şahsın peygamber olma olasılığı çok yüksek...Örneğin Muhammette dünya hayatına meğilli idi ancak Allah tarafından gelen bi kıyakla(dilemiş) onu kurtarmış...işte ayet:

Eğer biz seni sağlamlaştırmamış olsaydık, yemin olsun, onlara birazcık

meylediverecektin...(ISRA 74)..

bu peygambere yazık oldu valla...Allah kılını bile kıpırdatmamış....bizim peygamber kadar şanslı değilmiş..

[umutjan 0]

doğru sonuca varmak için önce doğru yerden tutmak lazım. gördüğüm kadarıyla ipin ucunu yanlış yerden kavramışsınız

[modest 0]

Köpekler yorucu bir fiziksel aktivite nedeniyle, sıcak havalarda veya terlediklerinde dillerini dışarı uzatarak soluk alırlar. İlk bakışta köpeklere özgü çok olağan bir durum olarak algılanmasına rağmen aslında bunun arkasında özel bir neden yatmaktadır. Normal olarak köpeklerde diğer bir çok hayvandan farklı olarak derilerinde ter bezlerinin bulunmaması sebebiyle serinleyebilmek amacıyla dillerini dışarı çıkarmaktadırlar. Ancak yine köpeklerin dillerinde bulununan damar ağından oluşan özel anatomik yapı sayesinde beyne giden kanın da serinletilebilmesi sağlanabilmektedir.

Hayvan sahiplerinin köpeklerinin durumlarını gözlemlemeleri, özellikle sıcak iklimlerde yaşamaya elverişli olmayan köpeklerin güneşten ve sıcaktan korunmasına ayrıca özen göstermeleri ve susuzluklarının giderilmesine de dikkat edebilmeleri açısından bu önemli ip ucunu bilinçli bir hayvan sahibi olarak değerlendirilmesi tavsiye edilmektedir. Anlatıldı ama düşünülmedi!

[sağduyu 0]

Köpekler yorucu bir fiziksel aktivite nedeniyle, sıcak havalarda veya terlediklerinde dillerini dışarı uzatarak soluk alırlar. İlk bakışta köpeklere özgü çok olağan bir durum olarak algılanmasına rağmen aslında bunun arkasında özel bir neden yatmaktadır. Normal olarak köpeklerde diğer bir çok hayvandan farklı olarak derilerinde ter bezlerinin bulunmaması sebebiyle serinleyebilmek amacıyla dillerini dışarı çıkarmaktadırlar. Ancak yine köpeklerin dillerinde bulununan damar ağından oluşan özel anatomik yapı sayesinde beyne giden kanın da serinletilebilmesi sağlanabilmektedir.

Hayvan sahiplerinin köpeklerinin durumlarını gözlemlemeleri, özellikle sıcak iklimlerde yaşamaya elverişli olmayan köpeklerin güneşten ve sıcaktan korunmasına ayrıca özen göstermeleri ve susuzluklarının giderilmesine de dikkat edebilmeleri açısından bu önemli ip ucunu bilinçli bir hayvan sahibi olarak değerlendirilmesi tavsiye edilmektedir. Anlatıldı ama düşünülmedi!

Ne anlattın şimdi sen? Konuyla alakası ne? Burada kimse köpekler neden yorulduklarında dillerini sarkıtıyorlar diye sormadı ki?

[bayşapka 0]

et-Tirmizî el-Hakim de "Nevâdiru'l-Usul" adlı eserinde şöyle demektedir:

Böyle bir kimsenin yırtıcı hayvanlar arasında köpeğe benzetil iş sebebi, kö­peğin yüreksiz oluşundan dolayıdır. Onun dilini sarkıtarak soluması yürek-sizliğindendir. Diğer yırtıcı hayvanlar böyle değildir. Bundan dolayı onlar so­lumazlar. Köpeğin bu haline gelince; Adem (a.s) yer yüzüne indirilince, düş­man (şeytani onun bu haline sevindi, Bunun üzerine yırtıcı hayvanlara git­ti, o yırtıcı hayvanları Hz. Adem'in üzerine kışkırttı. Köpek yırtıcı hayvanlar arasında onun arkasından en hızlı koşanlardan olmuştu.

Abidik gubidik ayetleri yapıştırıp "ee bu ne?" diye sorarsan sana abidik gubidik masallar anlatıp anlam çıkartmaya çalışırlar.

Mayıs 25, 2014 tarihinde bayşapka tarafından düzenlendi

[Zavallı 0]

Köpekler yorucu bir fiziksel aktivite nedeniyle, sıcak havalarda veya terlediklerinde dillerini dışarı uzatarak soluk alırlar. İlk bakışta köpeklere özgü çok olağan bir durum olarak algılanmasına rağmen aslında bunun arkasında özel bir neden yatmaktadır. Normal olarak köpeklerde diğer bir çok hayvandan farklı olarak derilerinde ter bezlerinin bulunmaması sebebiyle serinleyebilmek amacıyla dillerini dışarı çıkarmaktadırlar. Ancak yine köpeklerin dillerinde bulununan damar ağından oluşan özel anatomik yapı sayesinde beyne giden kanın da serinletilebilmesi sağlanabilmektedir.

Hayvan sahiplerinin köpeklerinin durumlarını gözlemlemeleri, özellikle sıcak iklimlerde yaşamaya elverişli olmayan köpeklerin güneşten ve sıcaktan korunmasına ayrıca özen göstermeleri ve susuzluklarının giderilmesine de dikkat edebilmeleri açısından bu önemli ip ucunu bilinçli bir hayvan sahibi olarak değerlendirilmesi tavsiye edilmektedir. Anlatıldı ama düşünülmedi!

yani ?? ayetteki bahsedilen şahıs peygamber mi ? değil mi ?

KÖPEK mi yoksa ? allah bir köpeğe AYET mi indirmiş ?.....

ne demek istedin burda ?