HATEM

Tek Eylemde, Hem O atıyor hem de sen atıyorsun. Bir taşı atarken, hem elinin hem de şahsının taşı atmasında olduğu gibi... "Allah nasıl atıyor"? diye soracak olursan,, İşin (Eylemin) Allah'a dönük tarafı seni ilgilendirmez, çünkü ateistsin. Anlatılsa da anlamassın. Böyle olunca, Ben atıyor muyum? diye sorman bile saçmadır. Evet, senin eyleminin sana âid olduğu kesindir. (Senin varlığın ne kadar kesin ise o kadar kesindir. Varlığın hayâl ise atman da hayâldir) Bu soruyu bir müslümân sorsa ona verilecek cevap daha tafsîlâtlı olmak zorundadır. Çünkü bu soru, Allah'ın tanıtılması

Varsa bi delikanlı ki şu âna kadar çıkmadı, Evliyânın irfânı olan Vahdet-i Vücûd'un yanlışını göstersin. Müslümânsa Kur'ân hakemliğinde göstersin. Gâvursa, Mantık terâzisi vâsıtasıyla göstersin... Tasavvufu inkâr eden Bedevîlere sığınmaktan vazgeçin. Onların algılarındaki İslâmın yanlışlıkları sizi kurtarmaz. İşin garip tarafı, siz ateistlerin Omuzunuzun üstünde taşıdığınız kafa, Tasavvuf düşmanı bedevîlere, vahabîlere veyâ ışid kafasına çok benziyor...

"…Attığın zaman sen atmadın, Allah attı!.."

İsbâta hiç bir yönden ihtiyâç yok. Çünkü isbât ile ulaşılacak bir fayda yok. Zarâr ise çok. Deşifre olmak büyük bir sorun.

Bu cümlenle, Konumunu doğruladın. Ey güzel Allah'ım, Hikmetsiz hiç bir işin yok... Herkese hakettiğini veriyorsun. Ben ise, Süt verilmesi gereken bebeğe, acılı adana üstüne kaymaklı künefe yedirtmeye çalışıyorum...

Bizim İsbâta ihtiyâcımız yok ki Hoca nın hiç yok. Akıllı ol biraz, Yukarıda bahsettiğim özelliklere sâhip birisi bu ödülleri ne yapsın? Tamam çevresinde çok fakir var ama bence Allah (c.c.) izin vermez. Yinede edepsizlik yapıp ödülleri söyleyim, zannetmiyorum ama izin çıkarsa paraları toparlayabiliriz. Çok kolay...

Akıl îmân etmez mirasyedi Kalp îmân eder. Çoğunlukla böyledir. Çok küçük bir azınlık, mu'cîzeyle îmân eder... Çok güzel okumuş bunu kaydedelim. Biz 50 yıldır öğrenemedik, Amerikalı kız nasıl okuyor bak, hayret...

Demekki kendi kapasiteleri oranınca bir Tanrı algıları var. Ve Tanrıyı inkâr ediyorum dediklerinde düzeysizliklerini görüp kendilerini inkâr etmiş oluyorlar. Allah'a inananların durumu da buna benzer,, Mü'min, Kendinde Allah'ı görebildiği kadar Allah'a inanır... Hiç göremezse Ateistler gibi inanamaz... Fakat burda çok derin bir incelik daha var. Bir kısım insânlara "düzeysiz" veyâ bâtın cihetiyle "hayvândan aşağı oldukları için" demek, her problemi çözmüyor. Çünkü Onlar da her varlık gibi mükemmel "kul" durlar. Dış yüzden insândırlar. (Ve aslında hem iç hem de dış yüzden insân o

Üçgenin üç kenarı olduğunu bildiğim gibi biliyorum. Doğrulamaya ihtiyâcımız yok,, belki sizin bile ihtiyâcınız olmaz. Rü'yâda size bile gösterilse, kim olduğunu anlarsın. İşitmesen bile Rü'yâ esnâsında kimi gördüğünü bilirsin. Şeytân, kendini rü'yâda Evliyâya ve Enbiyâya benzetmeye çalışır fakat nûrsuzluğundan rahatlıkla anlaşılır. Gördüğümüzün kim olduğuna dâir hiç tereddüdümüz yok, çünkü çokça sağlamasını yaşamışız. Kısaca bir tânesine değineyim. Bir arkadaşım bana "vahdet-i vücûd" nedir diye sordu. Gerçekten öğrenmek istiyordu... O gece Hazret-i Şeyhi rü'yâsında gördü, Haz

Çıkmaz gibi gözüken bu yoldaki çıkış kapısını göstereyim. Taklîd yoluyla da olsa güzel işler ve iyilikler yapmak, bu kilitli kapıyı açar. Şöyle ki; İyi ve güzel işler yapınca Allah seni sever. Çünkü Allah güzeli sever, çünkü Allah güzeldir ve her varlık kendini sever.. İyi ve güzel işler yapınca Allah seni sever, Allah seni sevdiği zamân ancak sen Allah'ı sevebilirsin. Allah'ı seviyorsan, bu,, sevginin derecesi oranınca, Allah'ın seni sevdiğinin göstergesidir. Çünkü Varlık tektir, Varlıkta ikilik olmaz. Ancak, Asıl varlık ve gölge varlık ayırımı olabilir. Ya'nî varlıkta mertebeler o

Anlamanız için Daha Kaç kere anlatmalıyım. Ben birçok kerâmete gözlerimle şâhid oldum. İnanmak,, Bilmeyenler ve görmeyenler içindir. Çoğu hususta ben inanma boyutunu geçmişim... Ölüm esnâsında, İnsânın gözünde Dünyâ kapıları kapanıp, âhiretin kapısı aralandığında, Can çıkmadan önce, ilk olarak melekleri görmeye başlar. Ve Meleklerin varlığına artık inanmaktadır. Buna, "şuhûdî îmân" denir. Yatakta ölen herkes (âniden öldürülmeyen) zarûrî olarak şuhûdî îmân ile gider. Tabi bu duruma "îmân" demek, mecâzendir. Bir şey görüldüğü zamân o şey hakkında îmân teklîfi ortadan kalkar.

Çarmıh konusunda hristiyanlar haklıdır. Müslümânlar, çarmıh konusundaki âyeti (Nisâ 157) anlayabilmiş değiller. Lafın gelişi hristiyanlar dedim, yeryüzünde hristiyan yoktur, o devir kapanmıştır. Bütün insânlar Ümmet-i Muhammeddir. İstese de kimse hristiyan olamaz artık (gerçek hristiyan olamaz). Çarmıh konusu çok mühimm konudur, müslümânların bu konuda yanlış yapmalarının bedeli insanlık adına çok ağır olmuştur. Yapılan bu yanlış, hristiyanım diyenlerin akın akın İslâma girmelerine de engel olmaktadır. Yaşanan Çarmıh hâdisesi bir tevâtürdür. Tevâtür kesin bilgidir. Me